Θα τσακίσουν τον Ομπάμα αν προσπαθήσει να απαγορεύσει τα όπλα

Στο Σικάγο, την πολιτική πατρίδα του προέδρου Ομπάμα, κάποια δημόσια σχολεία έχουν ανιχνευτές μετάλλων στην είσοδό τους. Ναι, σαν αυτούς που συναντάμε στα αεροδρόμια. «Γιατί;» ρώτησα δήθεν ανυποψίαστος, πριν από μερικά χρόνια, μια δασκάλα. «Διότι πολλά παιδιά μπαίνουν από νωρίς σε συμμορίες για προστασία. Τουλάχιστον προσπαθούμε να αποτρέψουμε την πιθανότητα να κουβαλάνε μαζί τους τα όπλα στο σχολείο…»
Αν είναι πρόκληση να αφοπλίσεις έναν 16χρονο Αφροαμερικανό, τότε είναι μάλλον αδύνατο να αφοπλίσεις έναν ολόκληρο λαό. Στις Νότιες πολιτείες, στην Αμερική των Rednecks, η οπλοκατοχή είναι στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας. Είναι κατοχυρωμένη νομικά, από τη δεύτερη αναθεώρηση του Αμερικανικού Συντάγματος, εδώ και δυο αιώνες. Και είναι βαθιά ενσωματωμένη στον Αμερικανικό τρόπο ζωής που υπερασπίζεται το δικαίωμα στην οπλοκατοχή, ως μέσο αυτοάμυνας και προστασίας της περιουσίας. Αν μας ακούγεται περίεργο, ας σκεφτούμε την Κρήτη.
«Τι θα συμβούλευες τον πρόεδρο Ομπάμα για το θέμα της οπλοκατοχής;», ρώτησα έναν από τους κορυφαίους συμβούλους στρατηγικής κι επικοινωνίας των Δημοκρατικών που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα. «Είναι εγκλωβισμένος. Δεν μπορεί να κάνει πολλά. Σκέψου την ποτοαπαγόρευση και τη μαύρη αγορά που δημιούργησε και προσπάθησε να φανταστείς τι χάος θα προκαλούσε μια αντίστοιχη ενέργεια. Σκέψου τη συγκέντρωση των όπλων στα χέρια των λίγων», μου απάντησε.
Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα είναι πολιτικά εγκλωβισμένος ανάμεσα στη ρητορική υποστήριξη του δικαιώματος της οπλοκατοχής, ένα προεκλογικό κλείσιμο ματιού στη μέση Αμερική, του Οχάιο, της Πενσυλβάνια και του Κολοράντο, τις ψήφους της οποίας κέρδισε στις πρόσφατες εκλογές και στην προσωπική του πολιτική ατζέντα, αυτή της προοδευτικής Αμερικής που ουρλιάζει για άμεση αυστηροποίηση της νομοθεσίας. Σε θέματα οπλοκατοχής, ο δημόσιος διάλογος στην Αμερική μας υπερβαίνει εντυπωσιακά σε ακρότητες, υπερβολές και γραφικότητα. Ο Ομπάμα έχει να δώσει δύσκολες μάχες την επόμενη τετραετία στα πεδία της οικονομίας, της υγείας και της κοινωνικής πολιτικής. Οι Ρεπουμπλικανοί τον μισούν. Τα λόμπι της οπλοκατοχής επίσης. Και θα τον τσακίσουν πολιτικά σε κάθε προσπάθεια ελέγχου ή περιορισμού της οπλοχρησίας.
Τα δάκρυα στο τηλεοπτικό του διάγγελμα ήταν ανθρώπινα. Μίλησε σαν πατέρας. Ο λόγος του συγκινητικός. Η αμηχανία του αληθινή. Η πολιτική του αμηχανία όμως είναι, δυστυχώς, έκδηλη.-

Γράφει: Απόστολος Μαγγηριάδης