Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
1ο Τοπικο Συμβουλιο Παλληνης
Παρακολούθησα την 1η Συνεδρίαση. Ήταν περισσότερος ο κόσμος από κάθε αντίστοιχο Δημοτικό Συμβούλια των τελευταίων 4 χρόνων!! και αυτό είναι πολύ θετικό. Δεν είναι τυχαίο. Είδα διάθεση για προσφορά από όλους τους εκπρόσωπους. Πιστεύω πως με τις αναγκαίες διορθωτικές ενέργειες θα πάνε καλά και θα προσφέρουν. Χρειάζονται συμπαράσταση και βοήθεια από τους Φορείς, Συλλόγους και μεμονωμένους Ενεργούς Πολίτες. Οι θέσεις μας είναι καταγεγραμμένες και είμαστε στην διάθεσή τους.
Αντώνης Ρεφούλιας
Πρ. Μέλος Ομοσπονδίας Ενώσεων Γονέων Αν. Αττικής
Πρ. Πρόεδρος Ένωσης Συλλόγων Γονέων Παλλήνης
Μέλος Συλλόγου Γονέων 1ου Γυμνασίου Παλλήνης
a.refoulias@gmail.com
Το μέλλον του τοπικού τύπου βρίσκεται στην παρουσίαση της διαφορετικής άποψης
Άρθρο μου στο ΝΕΟΛΟΓΟ που κυκλοφορεί
Η ενασχόλησή μου με τον τοπικό τύπο χρονολογείται από πολύ παλιά. Τότε που κυκλοφορούσαν δυό-τρείς μόνο εφημερίδες στην Ανατολική Αττική. Έγραφα και έγραφα και έγραφα μέχρι που τελικά στέρεψα και μέχρι που κάποιοι καλοί μου φίλοι, φρόντισαν να με αποθαρρύνουν με διάφορους θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους.
Σήμερα ευτυχώς, από τις δυό-τρείς εφημερίδες του τότε, έχουμε κάποιες δεκάδες εφημερίδες. Και λέω ευτυχώς γιατί πάντα ήμουν οπαδός της πολυφωνίας, πάντα πίστευα ότι ο πολίτης πρέπει να έχει πρόσβαση στην πληροφορία και την ενημέρωση. Ενώ λοιπόν για αρκετά χρόνια ασχολιόμουν ενεργά (πιο ενεργά δεν γινόταν) με τον τοπικό τύπο, είναι ακόμη πιο πολλά τα χρόνια που δεν πρόκειται να βρει κανείς τίποτα από μένα σε καμία τοπική εφημερίδα. Όχι επειδή εξαφανίστηκα, αλλά από επιλογή. Ο τοπικός τύπος ξέφυγε. Οι ρομαντικοί της ενημέρωσης έδωσαν τη θέση τους στους «επιχειρηματίες». Γέμισε ο χώρος με ευκαιριακούς διεκπεραιωτές ύλης. Δεν θα γράψω άλλα για όλους αυτούς αν και θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες, σεβόμενος το ότι το έντυπο που με φιλοξενεί δεν έχει κανένα λόγο να μπει σε αντιπαράθεση μαζί τους.
Σ’ αυτή λοιπόν την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε δεν ήθελα να έχω σχέση. Ο Αντρέας κι ο Βασίλης είναι αυτοί που με «ξεκούνησαν» και ξαναέγραψα. Και με ξεκούνησαν γιατί παρακολουθώντας τους καιρό τώρα διαπίστωσα ότι έχουν άποψη. Δεν συμφωνώ πάντα μαζί τους, αλλά ο μεν Βασίλης δρα εντελώς αφιλοκερδώς, ο δε Αντρέας δεν διστάζει να «σπάσει αυγά» ακόμη και αν αυτό του κοστίσει. Ελπίζω να μη διαψευστώ στο μέλλον.
Και οι δύο έχουν φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς. Το τι ακούω γι’ αυτούς δεν λέγεται. Αυτή είναι η μοίρα όποιου εκτίθεται με τέτοια συχνότητα στα μάτια και στα μυαλά χιλιάδων ανθρώπων. Δεν υπάρχει περίπτωση να εκδίδεις εφημερίδα και να τα έχεις με όλους καλά. Εκτός αν είσαι μόνο για φωτογραφίες και διαφημίσεις. Κι αυτές απαραίτητες είναι, όπως και οι καταχωρήσεις των Δήμων, των Οργανισμών, των Υπουργείων (σε αυτές τις καταχωρήσεις δεν έχουν πρόσβαση όλοι). Σε μια διαφημιστική πίτα που συρρικνώνεται όλο και πιο πολύ, σε μια αγορά που δεινοπαθεί από την έλλειψη ρευστότητας τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα για μια τοπική εφημερίδα, που εκ των πραγμάτων έχει ανελαστικό κόστος έκδοσης, και θα ήταν άτοπο από μέρους μου να πω ότι δεν χρειάζονται διαφημίσεις.
Εάν όμως έχεις έστω και ένα ψήγμα άποψης κάποιοι θα δυσαρεστηθούν, κάποιοι θα αντιδράσουν. Η έκδοση εφημερίδας είναι ένα τεντωμένο σκοινί στο οποίο πάνω του περπατάει ο εκδότης, κρατώντας εκείνο το τεράστιο καλάμι, που το γέρνει ενίοτε από ‘δω και ενίοτε από ‘κει για να μην πέσει. Αν κάνει το λάθος και το καβαλήσει τότε όχι μόνο θα πέσει αλλά θα τσακιστεί κιόλας.
Σήμερα ο τοπικός τύπος που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει περιοδικότητα μικρότερη της εβδομάδας, έχει να συναγωνιστεί στην ενημέρωση το internet. Για παράδειγμα, πιθανότατα ο Αντρέας στο ίδιο φύλλο που θα μπει αυτό το κείμενο, θα έχει και τους Αντιδημάρχους του Δήμου Παλλήνης οι οποίοι όμως ως είδηση κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (είτε ως πρωτότυπη πληροφορία είτε μέσω clopy-paste) από την 1η του Γενάρη. Ο τοπικός τύπος δεν μπορεί δυστυχώς να ανταγωνιστεί την αμεσότητα του διαδικτύου. Τι του μένει λοιπόν και προς τα που πρέπει να στραφεί;
Για μένα είναι ξεκάθαρο ότι το μέλλον του τοπικού τύπου βρίσκεται στην παρουσίαση της άποψης. Της όποιας άποψης, άσχετα με το αν ο εκδότης συμφωνεί η διαφωνεί. Της άποψης που θα δώσει έναυσμα συζήτησης, της άποψης που θα περιμένει να ακούσει και την αντίθετη άποψη, και ίσως και μια τρίτη και μια τέταρτη. Της άποψης όμως που θα παρουσιάζεται απρόσκοπτα και με ξεκάθαρους όρους. Μέσα από τον τοπικό τύπο και την ελευθερία διακίνησης των απόψεων σε αυτόν, οι όποιες τοπικές εξουσίες νοιώθουν την ανάσα του πολίτη πάνω τους. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να δρουν εν κρύπτω και ότι στο πρώτο στραβοπάτημα θα καταδικασθούν. Αλλά και οι ίδιες οι τοπικές εξουσίες είναι καιρός πια να αρχίσουν να λένε την άποψή τους μέσα από τον Τοπικό Τύπο. Να γνωρίζουν οι πολίτες τι πρεσβεύουν οι εκπρόσωποί τους, και να έχουν τη δυνατότητα να το κρίνουν. Γιατί φτάνει πια η εκλογή τοπικών αρχόντων με βάση την πελατειακή σχέση, τη γνωριμία, τη συγγένεια, την ομορφιά, την καταγωγή και λοιπά άλλα απολίτικα κριτήρια.
Η παρουσίαση της άποψης όμως αγαπητοί φίλοι μου εκδότες, έτσι όπως εγώ την φαντάζομαι, θέλει πολλά κότσια. Το να φιλοξενείς στις σελίδες σου όλες τις απόψεις, μπορεί να είναι κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο και μονόδρομος για τον τοπικό τύπο, θα σας φέρει όμως αντιμέτωπους με τη στενοκεφαλιά ακόμη και φίλων σας. Ευτυχώς δεν είμαι εγώ στη θέση να αποφασίσω.
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Σ. Κούλογλου:Η χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας
Σ. Κούλογλου:Η χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας
Αν θέλει να καταλάβει κανείς γιατί στην Ελλάδα εφημερίδες κλείνουν η μια μετά την άλλη και τηλεοπτικοί σταθμοί φλερτάρουν με την χρεοκοπία, δεν έχει παρά να μελετήσει το τελευταίο φιάσκο της πλειοψηφίας των ΜΜΕ , συμβατικών και ιντερνετικών: η ιστορία της Φαίης Μάγιερ, είναι στη πραγματικότητα ένα ακόμη επεισόδιο από τη χαμένη τιμή της ελληνικης δημοσιογραφίας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με αφορμή μερικές συλλήψεις για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, η αστυνομία αφήνει να διαρρεύσει τη Παρασκευή το απόγευμα ότι η συλληφθείσα Φαίη Μάγιερ, είναι κόρη της Μπάρμπαρα Μάγιερ, άλλοτε στελέχους της γερμανικής RAF. Η πληροφορία μετατρέπεται αυτομάτως σε βεβαιότητα και αναπαράγεται όχι μόνο σε ενημερωτικές ηλεκτρονικές σελίδες αλλά και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, προεξάρχοντος του προέδρου της ΕΣΗΕΑ που τυχαίνει να είναι και ο αστυνομικός συντάκτης στο Mega. Από κοντά και τα "ενημερωτικά" blog, που, από τη παπαγαλία μέχρι τον εκβιασμό, πολλά έχουν υιοθετήσει τις πιο αποκρουστικές πλευρές των συμβατικών ΜΜΕ.
Πάνω στη παραζάλη των συνταρακτικών αποκαλύψεων, η μια.. αποκλειστική πληροφορία φέρνει την άλλη. Μεταδίδεται έτσι ότι δεν ήταν μόνο η μητέρα της «κατηγορούμενης» που είχε μεταδώσει το τρομοκρατική DNA στη κόρη της αλλά και ο πατέρας της, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε μια ένοπλη σύγκρουση στη Βιέννη. Τι άλλο δρόμο θα μπορούσε να είχε άλλωστε ακολουθήσει ένα κορίτσι που η κρατική εξουσία της είχε στερήσει και τον πατέρα αλλά και τη καταζητούμενη για χρόνια μητέρα; «Κληρονομική τρομοκρατία», κατέληγε θριαμβευτικά το σχετικό πρωτοσέλιδο στο κυριακάτικο «Πρώτο Θέμα».
Αλλά το απόγευμα του Σαββάτου, όταν κυκλοφόρησε η εφημερίδα, ο θησαυρός είχε ήδη αποδειχθεί άνθρακας. Οι γονείς δεν είχαν καμία σχέση με τη RAF και την γερμανική τρομοκρατία, επρόκειτο απλώς για συνωνυμία : η Μπάρμπαρα Μάγιερ της RAF έχει γεννηθεί το 1956 ενώ η μητέρα της 27χρονης, το 1958. Η μητέρα της ζει στην Ελλάδα μαζί με τους άλλους δύο γιους της, ενώ ο πατέρας της είναι μουσικοθεραπευτής στις φυλακές του Βερολίνου και μένει μόνιμα στη Γερμανία.
Στο περίφημο μυθιστόρημα του «Η χαμένη τιμή της Κατερίνας Μπλουμ» ο Χάινριχ Μπελ διηγείται μια παρόμοια περίπτωση διασυρμού και ενοχοποίησης μιας αθώας, στη Γερμανία, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Γεγονός που σημαίνει ότι παρόμοια φαινόμενα στο χώρο του τύπου εμφανίζονται και σε άλλες χώρες σε ακραίες καταστάσεις, όπως ήταν τα γερμανικά «χρόνια του μολυβιού». Η βασική διαφορά όμως με την Ελλάδα είναι ότι ο Γερμανός νομπελίστας κατακεραύνωνε με τη πένα του το διαβόητο όμιλο Σπρίνγκερ και τη Bild , την εφημερίδα –ναυαρχίδα του συγκροτήματος: εδώ η συμπεριφορά τύπου Bild δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.
Στην εποχή του διαδικτύου, δεν αρκούσε παρά μια μικρή έρευνα για να φανεί ότι οι αστυνομικές διαρροές δεν είχαν βάση. Πρώτα το πατρώνυμο της συλληφθείσας : η Μάγιερ της RAF δεν είχε παντρευτεί με κάποιο Βόλφανγκ. Η «Βόμβα Μπάρμπαρα» όπως την έλεγαν, γράφει σχετικά στο ιστολόγιο της η καλή ρεπόρτερ Μαρία Ψαρά, ήταν η «αγαπημένη» καταζητούμενη του γερμανικού Τύπου κατά τη δεκαετία του ’90. Τα αναλυτικά βιογραφικά γερμανόφωνων και αγγλόφωνων ΜΜΕ εξιστορούσαν τη ζωή της... χαρτί και καλαμάρι. Κανένα δεν έκανε λόγο για κόρη της Μπάρμπαρα Μάγιερ. Μόνο έναν γιο ανέφεραν με έναν Παλαιστίνιο μαχητή, που ήταν και ο λόγος που παραδόθηκε έξι χρόνια μετά την έκδοση του εντάλματος σύλληψής της. .. Όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν διαθέσιμες στο Διαδίκτυο».
Δεν το έψαξαν απλώς γιατί δεν έχουν μάθει ούτε να ερευνούνούτε να παίρνουν αποστάσεις από τις πηγές τους. Στη δημοσιογραφία πάντα έχεις να κάνεις με κάποιες πηγές, το ζητούμενο είναι να κρατάς αποστάσεις απ αυτές (μικρότερες στη περίπτωση των ΜΚΟ, μεγαλύτερες στη περίπτωση της αστυνομίας) κι ύστερα να κοιτάς να δεις αν σου λένε την αλήθεια. Αντί να πουν «η αστυνομία υποστηρίζει αυτό, θα το ψάξουμε και θα σας πούμε αν ευσταθεί», υιοθέτησαν τις διαρροές και υπερθεμάτισαν, γιατί έχουν μάθει να παίζουν το ρόλο του εκπρόσωπου τύπου των πηγών τους.
Δεν πρόκειται μόνο για το αστυνομικό ρεπορτάζ: πουθενά στο κόσμο δεν υπάρχει το κωμικοτραγικό φαινόμενο των «κομματικών ρεπόρτερ» στα κεντρικά δελτία ειδήσεων που καλούνται από τον κεντρικό παρουσιαστή να πουν την επίσημη γραμμή του κόμματος που καλύπτουν και το οποίο θα έπρεπε , σύμφωνα με στοιχειώδεις δημοσιογραφικούς κανόνες, να ερευνούν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η διαπόμπευση κάποιου ανήμπορου να υπερασπιστεί τον εαυτό του πολίτη παίρνει τέτοιες διαστάσεις. Το φαινόμενο είχε αποθεωθεί το 2002 με τις διάφορες Μαρίες της «17 Νοέμβρη», για τη ταυτότητα των οποίων φωτογραφίζονταν αθώες, όπως αποδείχθηκε, γυναίκες στα δελτία ειδήσεων. Είχαν τότε ψιθυρίσει κάποιες συγνώμες και ίσως το κάνουν και τώρα, αλλά στη πραγματικότητα στον ελληνικό δημοσιογραφικό Τιτανικό δεν πρόκειται να αλλάξει,συντομα, τίποτα.
Η μπάλα της δεοντολογίας έχει τόσο πολύ χαθεί, ώστε θα χρειαστούν χρόνια και καινούργιες γενιές για να αλλάξουν τα πράγματα. Η πλειοψηφία -γιατί υπάρχουν και πολλές φωτεινές εξαιρέσεις- των σημερινών δημοσιογράφων που έχουν επιτελικές θέσεις και δίνουν το τόνο είναι σαν τους αλκοολικούς που δέρνουν τη γυναίκα τους το βράδυ, το πρωί ζητάνε συγνώμη και μετά ξανακάνουν τα ίδια.
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Ναζιστικοί χαιρετισμοί στο συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων
Ναζιστικοί χαιρετισμοί στο συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων
Ναζιστικό χαιρετισμό απηύθυνε ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκος, κατά τη λήξη της χθεσινής πρώτης συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου Αθηναίων. Τόσο ο δήμαρχος Γ. Καμίνης, όσο και άλλοι δημοτικοί σύμβουλοι εξέφρασαν την αντίδρασή τους.
«Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του» έσπευσε να δηλώσει ο κ. Καμίνης για την κίνηση αυτή του Ν. Μιχαλολιάκου, επιφυλασσόμενος να φέρει το θέμα στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο. Οι προκλήσεις από μεριάς του Ν. Μιχαλολιάκου είχαν αρχίσει ήδη με την έναρξη της συνεδρίασης, καθώς κατέφθασε στην αίθουσα συνοδευόμενος από οκτώ σωματοφύλακες.
«Ο δήμος διέπεται από δημοκρατικές διαδικασίες», τόνισε απευθυνόμενος στον επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Π. Μπέης, χωρίς, όμως, προφανώς ο N. Μιχαλολιάκος να πτοηθεί. Λίγο πριν αποχωρήσει από την αίθουσα, λοιπόν, ο Ν. Μιχαλολιάκος όχι μόνο απηύθυνε ναζιστικό χαιρετισμό, αλλά και δήλωσε «να χαίρεστε τους μετανάστες που τους κάνετε Έλληνες και σας εξέλεξαν».
Eνώ δημοσιεύματα αναφέρουν ότι αφορμή του επεισοδίου ήταν έναςέντονος διάλογος μεταξύ του κ. Μιχαλολιάκου και του δημοτικού συμβούλου του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πέτρου Κωνσταντίνου, ο τελευταίος αρνείται κάτι τέτοιο. «Αναφερόμενος στα πρόσφατα συμβάντα στον Άγιο Παντελεήμονα ο Ν. Μιχαλολιάκος είπε, απευθυνόμενος σε εμάς, «τα ίδια θα κάνουμε αν ξαναγίνει εκδήλωση σας» και όταν εμείς δεν απαντήσαμε χαιρέτησε ναζιστικά και αποχώρησε με τη συνοδεία του» τονίζει ο κ. Κωνσταντίνου.
«Δεν δεχόμαστε φασίστες στο δημοτικό συμβούλιο» απάντησε τότε στην προκλητική αυτή συμπεριφορά ο κ. Κωνσταντίνου.
Οι αντιδράσεις για την κίνηση Μιχαλολιάκου
Σε ανακοίνωσή του ο κ. Κωνσταντίνου στην ιστοσελίδα της κίνησης «Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» ζήτησε να αρχίσει «να ξηλώνεται η δράση των φασιστικών συμμοριών της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα, τη Πλατεία Αττικής» και να γίνει πια ξεκάθαρο ότι «οι νεοναζί δεν έχουν καμιά θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο στη πράξη επιτίθενται σε διαδηλώσεις του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, οργανώνουν ανοιχτά πογκρόμ σε βάρος των μεταναστών και διεκδικούν ότι στα Δημοτικά Συμβούλια θα συμπεριφέρονται όπως σε κάθε ναζιστική παρέλαση μίσους με χαιρετισμούς και παρουσία ομάδων κρούσης».
Πρέπει να μπει μια «διαχωριστική γραμμή με τη ρατσιστική δημαγωγία των φασιστών που αξιοποιούν τη πολιτική ρατσισμού και καταστολής της κυβέρνησης για να μπουν στο προσκήνιο», καταλήγει ο δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η Μαρία Κανελλοπούλου, μέλος προοδευτικής κίνησης πολιτών, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την «Ανοιχτή Πόλη» και κάτοικος Αγ. Παντελεήμονα δέχτηκε σήμερα το πρωί φραστική επίθεση και προπηλακισμό από γνωστό ακροδεξιό στοιχείο που πρόσκειται στη Χρυσή Αυγή, ανέφερε ο εκπρόσωπος του συνδυασμού «Ανοιχτή Πόλη», Χάρης Κωνσταντάτος.
«Το συμβάν αυτό σε συνδυασμό με το φασιστικό χαιρετισμό Μιχαλολιάκου, αλλά και με απειλές που δέχονται εκπρόσωποι της παράταξής μας, δείχνει ότι το αβγό του φιδιού έχει εκκολαφθεί για τα καλά και ότι έχει γίνει επικίνδυνο» υπογράμμισε ο ίδιος.
«Εμείς καλούμε όλες τις παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου κι όλο το δημοκρατικό κόσμο να σταθεί ενωμένος απέναντι στη φασιστική απειλή, η οποία όσο απειλείται και η ίδια συσπειρώνεται και μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη. Αναρωτιόμαστε που θα φτάσει η όλη κατάσταση και καλούμε την κυβέρνηση και την κοινωνία να προστατεύσει το δημοκρατικό κόσμο από αυτά τα ακραία στοιχεία» κατέληξε.
«Ο Ν. Μιχαλολιάκος πρέπει να καταλάβει ότι δεν του ανήκει ούτε ο Άγιος Παντελεήμονας, ούτε το δημοτικό συμβούλιο. Οφείλει να συμπεριφέρεται σαν δημοκράτης» δήλωσε και ο Γιώργος Αμυράς δημοτικός σύμβουλος από το συνδυασμό «Μένουμε Αθήνα»,καταδικάζοντας τη συγκεκριμένη κίνηση του επικεφαλής της Χρυσής Αυγής.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)