Η οργισμένη αντίδραση του Ευάγγελου Βενιζέλου κυρίως (αλλά και της Αλέκας Παπαρήγα και του Φώτη Κουβέλη) έδειξε ότι εκτός του εντυπωσιασμού υπήρξε και κάποια –εμφανής- αμηχανία.
Το Newsbomb έψαξε το θέμα και σήμερα σας αποκαλύπτει, το γιατί αυτή η αιφνιδιαστική πρόταση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, που προκάλεσε αναταράξεις στο ήδη ταραγμένο πολιτικό σκηνικό…
Σας αποκαλύπτουμε λοιπόν, πως αυτή η πρόταση ούτε τυχαία ήταν, ούτε ένα πυροτέχνημα εντυπωσιασμού.
Έχει βάθος. Εντάσσεται σε μια σειρά στρατηγικών χειρισμών του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα με ορίζονται και… μετά τις εκλογές!
Τι μπορεί να συμβεί μετά τις εκλογές;
Όλα δείχνουν, ότι οδηγούμαστε σε ένα ντέρμπι σε ό,τι αφορά στο ποιο κόμμα θα τερματίσει πρώτο, μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν είναι πρώτο κόμμα η Ν.Δ., θα αναλάβει την πρωτοβουλία σχηματισμού της νέας κυβέρνησης, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μετέχει. Αυτό είναι ξεκαθαρισμένο για την Κουμουνδούρου.
ΑΝ όμως (λέμε, αν…) πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και οριακά, τότε θα είναι αυτός που θα επωφεληθεί απ’ το μπόνους των 50 εδρών.
Τότε και στην περίπτωση που έχει τουλάχιστον 120 βουλευτές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πορευτεί ως εξής, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μας:
Θα πάει στη Βουλή, θα προτείνει κυβέρνηση της κεντροαριστεράς και θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχής!
Σε κάθε περίπτωση, όπως μάθαμε, δεν θα εγκλωβιστεί στην ατέρμονη διαδικασία στην οποία εκ των πραγμάτων εγκλωβίστηκε μετά τις εκλογές της 6ης Μάη. Και σε καμιά περίπτωση δεν θα εγκλωβιστεί σε μια συζήτηση περί ακυβερνησίας, ούτε θα χρεωθεί ένα αδιέξοδο που θεωρητικά θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια άλλη, τρίτη στη σειρά, εκλογική αναμέτρηση.
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ πιθανό ο πρωθυπουργός που θα προταθεί απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ για μια τέτοια κεντροαριστερή κυβέρνηση θα είναι ο Γερ. Αρσένης!
Έτσι, εκτιμούν στην Κουμουνδούρου, θα έρθουν σε δύσκολη θέση τόσο η ΔΗΜΑΡ που επίσης κάνει λόγο για κυβέρνηση της Αριστεράς, όσο και –κυρίως- το ΠΑΣΟΚ, ιστορικό στέλεχος του οποίου είναι ο Γερ. Αρσένης!
Επιπλέον θα καθησυχαστούν και οι δανειστές και οι αγορές, αφού ο πρώην υπουργός είναι γνωστός διεθνώς, έχει διατελέσει στέλεχος διεθνών Οργανισμών και δεν παραπέμπει σε… σπάσιμο των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας.
Επαναλαμβάνουμε, αυτός είναι ένας απ’ τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με το πώς θα διαμορφωθούν και θα τρέξουν οι εξελίξεις μετεκλογικά.
Και δεν συνδέεται με πιθανή συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την Κοινωνική Συμφωνία ή προσωπικά με την Λ. Κατσέλη, σύζυγο του Γερ. Αρσένη.
Πάντως σήμερα τα στελέχη της Κοινωνικής Συμφωνίας έχουν μια κρίσιμη σύσκεψη, προκειμένου να αποφασίσουν τι θα κάνουν ενόψει των εκλογών του Ιούνη…
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου άρχισε το 1914 και έφτασε στο τελικό της στάδιο το 1923. Υπολογίζεται ότι στοίχισε τη ζωή 300,000 με 350,000 Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου . Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στηνΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά δεν αναγνωρίζονται διεθνώς ωςγενοκτονία, με την εξαίρεση του Ελληνικού Κράτους με Νόμο του 1994, με τον οποία καθιερώθηκε η 19 Μαΐου ως ημέρα τιμής.
Γενικότερα, εκείνη την χρονική περίοδο η έξαρση του εθνικισμού στις δύο χώρες προκάλεσε σφαγές και διωγμούς και από τις δύο πλευρές.
Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1461) γνώρισε κατά καιρούς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του. Επτά χρόνια μετά την άλωση τηςΠόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διακριθεί σε τρεις περιόδους.
A' περίoδος
Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
B' περίoδος
Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.γγ
Γ' περίoδος
Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους.
A' υποπερίoδος
Η πρώτη αρχίζει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774. Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανών τους φιλελεύθερους νόμους.
B' υποπερίoδος
Η δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.
Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο << Ένωση και Πρόοδος >> ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στηΘεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές.
Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.
Οργανωμένες επιθέσεις
Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια περνούν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονται καταγγελίες. Οι σποραδικές δολοφονίες αρχίζουν να αυξάνονται. Χωρικοί, που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους, βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι.
Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών. Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης της γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές, που καλούσαν τις αρχές να μη δείχνουν κανένα έλεος και για τoυς χριστιανούς, εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των "ανεπιθύμητων" εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγκάστηκε, σε ένδειξη πένθους, να κλείσει στις 15 Μαΐου1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς. Δεν κατάφερε όμως τίποτε γιατί κηρύχθηκε στο μεταξύ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στον οποίο η Τουρκία έλαβε μέρος ως σύμμαχος της Γερμανίας, έχοντας πια την ευχέρεια να εφαρμόσει πλήρως το παλαιότερο σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανών.
Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου.
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: "Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ..."
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των περιοχών που κατοικούνταν από Ρωμιούς και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Η ήττα της Τουρκίας από τις δυνάμεις της Αντάντ και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε μια προσωρινή ανάπαυλα στο απάνθρωπο σχέδιο των Νεότουρκων. Η νέα τουρκική κυβέρνηση υποχρεώνεται από τις νικήτριες δυνάμεις να δώσει άδειες επιστροφής στους λίγους εξόριστους που είχαν απομείνει.
Το τελικό πλήγμα
Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαΐου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Υπολογίζεται ότι συνολικά λόγω αυτών των μέτρων έχασαν τη ζωή τους 350.000 Πόντιοι.
Η προσφυγιά
Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα περί τους 700.000 Πόντιους. Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και φτάνουν στην Ελλάδα.
Η προσφορά των Ελλήνων του Πόντου στο ελληνικό κράτος
Πάμφτωχοι, έχοντας αφήσει πίσω τους περιουσίες και πλούτη, έφτασαν ταλαιπωρημένοι από τις διώξεις κι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές στη νέα ελληνική πατρίδα. Σκόρπισαν σε χωριά και πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, στους συνοικισμούς της πρωτεύουσας και σε άλλες περιοχές. Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Ελλάδα.
Μέσα από αντιξοότητες και εμπόδια, που συνάντησαν, ειδικά στα χωριά της εγκατάστασής τους, κατόρθωσαν τόσο αυτοί όσο και αργότερα τα παιδιά τους όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να διεισδύσουν στους χώρους των επιστημών και των τεχνών, της πολιτικής και του συνδικαλισμού, και να διακριθούν.
Γιατί δεν αναγνωρίστηκε μέχρι σήμερα η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχειέγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.
Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη γενοκτονία των Ποντίων του 1922. Παρ'όλα αυτά, η ελληνική πλευρά επιμένει ότι έχει ατράνταχτες αποδείξεις.
19 Μαϊου – Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Μνημείο για την Γενοκτονία των Ποντίων στην Θεσσαλονίκη.
Στις 24 Φεβρουαρίου1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως "Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο", ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα.
*Επίσης μπορειτε να δείτε στη σελιδα του Μακεδονικου Πρακτορείου Ειδήσεων (εδω) στοιχεια για την ιστορια των Ποντιων.
*Εδω μια φωτογραφια απο το αγαλμα Ποντιου ανδρα, στην πλατεια του χωριου μου (ειναι το χωριο Νεα Κερασουντα στο νομο Πρεβεζας). Δειχνει προς τις χαμενες πατριδες.
Τελειωνω με ενα βιντεακι απο τον ποντιακο πολεμικο χορο Σέρρα ή Πυρρίχιο
Μακάρι τα διλήμματα να ήταν πάντα άσπρο ή μαύρο, ηρωικός θάνατος σε νοερές ή αληθινές Θερμοπύλες ή υποταγή κι ατίμωση. Ζωή με καθαρές επιλογές. Από τη μια οι ήρωες κι από την άλλη οι νούλες. Μερικές φορές είναι έτσι. Άλλοτε όμως υπάρχουν αλλεπάλληλες γραμμές άμυνας, ώσπου, επιτέλους να μπορέσεις να κάνεις την επίθεση προς τον ουρανό.
Έβλεπα χθες τα καθεστωτικά δελτία της μεταπολιτευτικής παράγκας. Αν ήμουν τουρίστας στη χώρα ή ενημερωνόμουν μόνο από τους σινιέ εκβιαστές, αντζέντηδες των σκουπιδιαραίων, που όλο περαντζάδες κάνουν στο υπόγειο της Πρεσβείας για εγκρίσεις κι οδηγίες, θα είχα καταπιεί αμάσητο ότι ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησε με όλο τον φετφά της Τρόϊκας, πλην επικουρικών. Θα είχα μείνει και με την εντύπωση ότι το ψηλό παιδί από την Μινεσότα, ο τροχονόμος του ΔΝΤ, «αγωνίστηκε» για κάτι.
Έπρεπε να περάσουν ώρες, να ψάξεις δεξιά κι αριστερά στις συχνότητες και να βγει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς με την βραδινή δήλωση του της Πέμπτης, για να γίνει σαφές ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την καταστροφολογία. Με μνημονιακή χαιρεκακία ορισμένοι προσπάθησαν να ταυτίσουν απόλυτα τον Αρχηγό της ΝΔ με την κομπανία που αφού ξυνόταν επί μήνες, μετά μας έσυρε στο Μνημόνιο.
Με δυο κουβέντες ο Αντώνης πέτυχε να μην επιβληθεί κανένας νέος φόρος, να μην αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, να μην περικοπεί η πλειοψηφία των συντάξεων, ειδικότερα των χαμηλοσυνταξιούχων, η μείωση του κατώτατου μισθού να μην επεκταθεί και στους υπόλοιπους και να πάνε τα 6 δις απευθείας στην εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών.
Με λίγα λόγια προσπάθησε και κατάφερε να μειωθούν οι απώλειες και να αποτραπούν μέτρα, που θα βούλιαζαν την χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Ενώ δε έχει πει όχι από την πρώτη στιγμή στο περίφημο ειδικό ταμείο, κάποιοι εξακολουθούν και σχολιάζουν σαν να έχει πει ναι!
Πίστευε κανείς ότι θα μπαίναμε στην διαδικασία της διαπραγμάτευσης και θα την ολοκληρώναμε, γι’ αυτή τη φάση τουλάχιστον, χωρίς απώλειες;
Δεν είμαστε στο Φθινόπωρο του 2009. Από τη χώρα πέρασε επί δυο χρόνια ο χαζός οδοστρωτήρας, που είχε μαζί του όμως και πολλές κακές προθέσεις. Σήμερα, δυόμιση σχεδόν χρόνια από την ώρα που η τύφλα μας κι ο εξαπατημένος λαός έφερε στην ηγεσία την ιδεοληπτική κλίκα του αδερφού του πρίγκιπος Νίκου, μετράμε τις τρύπες στο νερό που έκαναν με την εργώδη ανικανότητα τους. Δεν έπιασαν μισό στόχο. Ότι έπρεπε να πέσει, ανέβηκε κι ότι έπρεπε να ανεβεί, έπεσε. Χρωστάμε πολύ περισσότερα, η ανεργία εξαφανίστηκε στα σύννεφα, κάνουμε κρόουλ στην ύφεση, έχουμε υστέρηση εσόδων, τα ελλείμματα επιμένουν, η αγορά στεγνώνει κι η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, ενώ με τον τυχοδιωκτισμό τους οδήγησαν τη χώρα στη διεθνή ανυποληψία.
Ό,τι αυτοί οι ανίκανοι, αν όχι και κακόβουλοι, ξέσκισαν σε δυο χρόνια, δεν μπορούσε ν’ αλλάξει σε λίγες μέρες. Πρέπει όμως να μείνουμε στο τραπέζι. Να μείνουμε στο «παιχνίδι».
Αν η Τρόϊκα και οι Γερμαναράδες επιμένανε στις οριζόντιες περικοπές, στο προταθέν ασφυκτικό πλαίσιο, που θα οδηγούσε την χώρα και την οικονομία στα Τάρταρα, και δεν δέχονταν τις περισσότερες από τις λογικές διευθετήσεις, που ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς, τότε δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έλεγε όχι. Προσπάθησε στις σημερινές συνθήκες, του 2012, όχι του 2009, να επιτύχει μια λειτουργική συμφωνία και έχει ήδη ξεκάθαρα πάρει θέση προτείνοντας ελληνικό δίκαιο και αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων για την αναγκαστική εκτέλεση. Για να υπάρχει μια ασπίδα σε ενδεχόμενη κακή εξέλιξη.
Οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν να πέσει στις νοερές Θερμοπύλες της δανειακής σύμβασης με ένα ξερό όχι, να μην μείνει στο τραπέζι και να αγωνιστεί να μειωθούν οι απώλειες στα λαϊκά εισοδήματα, να μην είναι παρών για να υπερασπιστεί μέτρα που θα τονώσουν λίγο την αγορά, όπως με την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου στις επιχειρήσεις, πίσω από τις οποίες υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι κι οικογένειες τους, οι ίδιοι, μετά από μια ενδεχόμενη κατάρρευση θα του πετούσαν πρώτοι την λίθο του αναθέματος.
Το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τα πράγματα σε οριακή κατάσταση κι ο Παπαδήμος διέψευσε γρήγορα τις προσδοκίες.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως εκλογές. Χρειάζεται νέα κι αυτοδύναμη ηγεσία.
Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται. Σε λίγο θα ξανατεθούν πολλά στο τραπέζι Θα ξαναέχουμε εξελίξεις και διαπραγματεύσεις. Ποιος θα τις κάνει; Ποιος θα αντισταθεί; Αυτός που το έκανε και τώρα.
Η πατρίδα πρέπει να μείνει στο στίβο, να μην διακινδυνεύσουμε, για μικροκομματικά οφέλη λίγων ημερών, να βρεθεί απόβλητη της Ευρώπης.
Γιατί θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Όλο αυτό δεν βγαίνει. Όχι για την Ελλάδα μόνο. Για την Ευρώπη. Είναι λοιπόν σφόδρα πιθανό η πραγματικότητα, η γενικότερη ευρωπαϊκή ύφεση, να τσαλακώσει την αλαζονεία και την ξεροκεφαλιά του Βερολίνου και η Ευρώπη να αναγκαστεί να κάνει μέσα στο 2012 αυτό που πεισματικά αρνιέται: να προχωρήσει σε ευρωομόλογο και να κόψει χρήμα. Τότε θα αλλάξουν όλα. Η Ελλάδα όμως πρέπει να είναι παρούσα, να αντέξει, να κερδίσει χρόνο. Γιατί, αδέρφια, οι Θερμοπύλες είναι καλές αλλά οι Πλαταιές είναι ακόμη καλύτερες….
Με το αιτιολογικό ότι δεν συγκέντρωσε το «απαιτούμενο όριο ενσήμων» κατά την περίοδο 2007-08, ο αλβανικής καταγωγής δημοσιογράφος Νίκο Άγκο απελαύνεται, έπειτα από 20 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα. Λόγω της αρθρογραφίας σχετικά με την άνοδο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, ο δημοσιογράφος έχει βρεθεί στο επίκεντρο το τελευταίο διάστημα. Έχει καταγγείλει επίσης πως δεχόταν απειλές γι' αυτήν του τη δράση.
Το σχετικό κείμενο του Νίκο Άγκο, που δημοσιεύτηκε στο προσωπικό του blog:
Σ’ευχαριστώ, Ελλάδα!
Συμπλήρωσα 20 χρόνια στην Ελλάδα και μπήκα αισίως στον εικοστό πρώτο. Από τότε που ήρθα, εργάστηκα σε διάφορες δουλειές. Μετά από πολύ κόπο και κυρίως πολύ διάβασμα, έμαθα την ελληνική γλώσσα κι έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, που ήταν η δημοσιογραφία. Σήμερα είμαι δημοσιογράφος στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε πιο βαθμό καταφέρνω να κάνω καλή δημοσιογραφία, το κρίνουν αυτοί που διαβάζουν αυτά που γράφει η ταπεινότητά μου. Μεγαλώνω δυο κόρες που σήμερα είναι 18,5 και 17,5 ετών. Η μεγάλη μου κόρη ήρθε στην Ελλάδα 5 μηνών, η μικρή γεννήθηκε στην Ελλάδα και δεν γνώρισε άλλη χώρα για πατρίδα της.
Προσέφερα λίγα ή πολλά δεν το ξέρω, το μόνο σίγουρο είναι ότι δούλεψα και δουλεύω τίμια. Ποτέ και για κανένα λόγο, δεν απασχόλησα τις Αρχές της χώρας. Αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου αλλά και στην προσφορά υπέρ των δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είμαι μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Αυτά με εκφράζουν, αυτά κάνω. Στην άνοδο της Χρ. Αυγής, την είσοδό της στη Βουλή και τις απειλές που δέχομαι για τη ζωή μου, ήρθε να προστεθεί ένα άλλο γεγονός, εξίσου άσχημο. Αν για το πρώτο κομμάτι ανησυχούμε πολλοί, το σίγουρο είναι ότι το δεύτερο με πονά εξίσου προσωπικά.
Χθες, 17 Μαΐου 2012, το ελληνικό κράτος, με ειδοποίησε ότι εντός 30 ημερών, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελληνική Επικράτεια, επειδή το έτος 2007-2008, περίοδο την οποία είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, δεν μπόρεσα να συγκεντρώσω τον απαιτούμενο αριθμό ενσήμων για να ανανεώσω την άδεια παραμονής μου. Στην ίδια μοίρα με μένα, βρίσκονται και πολλοί άλλοι μετανάστες. Άνθρωποι που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με τη χώρα αυτή, που έφτιαξαν τις οικογένειές τους εδώ, που τα παιδιά τους γεννήθηκαν, φοίτησαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα. Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για όλους και για μερικούς, τέτοια ζητήματα είναι “πολυτέλεια”. Πράγματι, έτσι είναι. Για μερικούς άλλους όμως, είναι θέμα ύπαρξης και αξιοπρέπειας.
Ακόμα και να μην μπορέσω να κερδίσω την παραμονή μου δικαστικά – τη στιγμή που σφοδρή μου επιθυμία είναι να αποκτήσω την ελληνική υπηκοότητα και να συνεχίσω να προσφέρω σε αυτό τον τόπο – θα παραμείνω το ίδιο φιλέλληνας, ακόμα και στην άκρη της γης να καταλήξω. Ωστόσο, το θέμα αυτό ας χρησιμεύσει σε όλους μας για να δούμε επιτέλους πως τα στραβά που μας συμβαίνουν, πολλές φορές τα προκαλούμε εμείς οι ίδιοι. Είχα γράψει κάποτε ένα κείμενο με τίτλο “Σου χρωστάω ένα ευχαριστώ, Ελλάδα”, το ίδιο μπορώ να επαναλάβω και σήμερα αλλά τούτη τη φορά, γεμάτος πίκρα: Σ’ευχαριστώ Ελλάδα!
Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα έδειξαν ότι το κόμμα όχι μόνον δεν μπόρεσε να εισπράξει σημαντικό κομμάτι της λαϊκής οργής, αλλά αντίθετα έχασε ψήφους και μάλιστα σε λαϊκές περιοχές, παραδοσιακά προπύργια του, όπως στη β' Πειραιά.
Ταυτόχρονα για πρώτη φορά μετά τη διάσπαση του 1968 το κόμμα έπαυσε να είναι η ηγεμονεύουσα δύναμη της Αριστεράς.
Επιπροσθέτως οι μετεκλογικές σφυγμομετρήσεις, για όσο αξίζουν, δείχνουν μια επικίνδυνων διαστάσεων παραπέρα συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης.
Για αυτήν την αρνητική εξέλιξη είναι σαφές ότι υπάρχουν και πολλές αιτίες, για τις οποίες δεν ευθύνεται το κόμμα. Πέραν όμως αυτών, κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι και το ίδιο είναι άμοιρο ευθυνών, ή με άλλα λόγια ότι φταίει μόνο η στραβωμάρα του γιαλού‐λαού και όχι και το λάθος αρμένισμα του καραβιού‐κόμματος.
Ποια λοιπόν είναι τα λάθη που οδήγησαν σε αυτήν την αρνητική για το κόμμα κατάσταση;
Πέρα από γενικότερες λαθεμένες θέσεις του με τις οποίες κατά καιρούς έχω εκφράσει τη διαφωνία μου, και οι οποίες σαφώς επηρεάζουν αρνητικά και τη στάση του λαού απέναντι του, νομίζω ότι αυτά μπορεί να επικεντρωθούν:
1. Στην αντιμετωπική στρατηγική του κόμματος που φτάνει μέχρι την άρνηση του διαλόγου, την άρνηση ακόμη και της ίδιας της ύπαρξης της Αριστεράς, η οποία το οδηγεί και σε ένα απομονωτισμό ο οποίος και του στερεί την κύρια πηγή άντλησης δυνάμεων,
2. Στην παραπομπή της σωτηρίας του λαού στον απώτερο σοσιαλιστικό μέλλον, σε συνδυασμό με μια μηδενιστική καταστροφολογία για το άμεσο μέλλον.
Αν όμως το κόμμα προσμένει να ενισχυθεί στη συνείδηση του λαού, μέσω της επιβεβαίωσης αυτής της καταστροφολογίας πλανάται πλάνη οικτρά και τούτο διότι ο λαός που έχει φτάσει στα όρια του οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά, δεν αντέχει να του λες ότι θα βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στο τέλμα, δίχως να του προτείνεις μια άμεση θετική λύση.
Εξάλλου η έτσι κι' αλλιώς μεθοδολογικά ανεπαρκής άρνηση της άρνησης, δίχως να συμπληρώνεται από μια άμεσα υλοποιήσιμη, θετική πρόταση, που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της λαϊκής συνειδητότητας, μάλλον αποστροφή προκαλεί, ή σε λάθος διέξοδο οδηγεί, παρά σε έλξη προς όποιον την καλλιεργεί.
Το δραματικό, σύντροφοι είναι, ότι αν το ΚΚΕ, όχι δα ανταποκρινόμενο στις προτάσεις για συνεργασία άλλων αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , αλλά παίρνοντας το ίδιο πρωτοβουλίες στη βάση όσων προβλέπονται από το ίδιο το πρόγραμμα του, θα είχε ξεπεράσει και τις δυο παραπάνω αδυναμίες.
Εξηγούμαι. Στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, το οποίο μάλιστα με βάση το πρώτο άρθρο του καταστατικού του, πρέπει να το αποδεχτεί όποιος επιθυμεί να γίνει μέλος του, γίνεται αναφορά σε ένα «αντιϊμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό Μέτωπο» :
‐ στο οποίο το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλεια του «συμμετέχει και δουλεύει για την ανάπτυξη της ενότητας και της μαχητικότητας του»,
‐ μέσα από το οποίο «το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και τη ανεξαρτησία της χώρας»
‐το οποίο «μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική συμφωνία »
‐του οποίου οι προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης, μεταξύ των οποίων πρώτος και καλύτερος είναι η «αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση», δεν ταυτίζονται με το σοσιαλισμό, ούτε παραπέμπεται η υλοποίηση τους σε αυτόν, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην υλοποίηση του.
Μάλιστα στο υποκεφάλαιο με τίτλο «το Μέτωπο και το πρόβλημα εξουσίας», γίνεται λόγος και για πιθανότητα «να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων με βάση το κοινοβούλιο, χωρίς να έχουν διαμορφωθεί ακόμα οι όροι για το επαναστατικό πέρασμα».
Γύρω από το χαρακτήρα ή και το περιεχόμενο αυτής της μετωπικής πρότασης που σίγουρα χρίζει ανανέωσης –πχ σχετικά με τα μνημόνια τους συνοδευτικούς νόμους, τις δανειακές συμβάσεις ή το ευρώ κλπ‐ πολλά μπορούν να ειπωθούν . Το βασικό όμως είναι ότι αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει τον άξονα κίνησης του ίδιου του κόμματος, τόσο όσον αφορά στην αναγκαιότητα του Μετώπου, όσο και στην κάλυψη του κενού ανάμεσα στο καπιταλιστικό παρόν και το σοσιαλιστικό μέλλον. Και αυτό όχι βεβαίως με τη μορφή ενός ξέχωρου στάδιου, αλλά ως κατάκτηση ενός οχυρού σε ένα γκραμσιανού τύπου πόλεμο θέσεων, που θα διαμόρφωνε καλύτερες θέσεις για το επαναστατικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Να όμως που αυτό το πρόγραμμα όχι μόνον έχει καταχωνιαστεί, αλλά το Κόμμα κινείται σε παντελώς αντίθετη με αυτό κατεύθυνση.
Σαν κομμουνιστής, που πονά ένα κόμμα που υπηρέτησε επί 21 χρόνια , που θλίβεται βαθύτατα από το σημερινό φυλλορρόημα του , που έχει ασκήσει δριμεία κριτική στο κόμμα όπως αρμόζει σε ότι αγαπάς, που θεωρεί ότι ο κόσμος του ΚΚΕ βρίσκεται στο ίδιο με αυτόν μετερίζι, και ότι αυτός ο κόσμος είναι τραγικό λόγω της στάσης του κόμματος να σπρώχνεται στην αγκαλιά του υπό διαμόρφωση αριστερού αναχώματος του συστήματος, τούτες τις κρίσιμες ώρες, σας κάνω έκκληση όχι μεγαλόσχημη, αλλά ταπεινή : Σώστε το κόμμα, τολμώντας να απευθύνεται και στον κόσμο και στις συνιστώσες της ριζοσπαστικής αριστεράς, την μετωπική, άμεση πρόταση, που προβλέπει το πρόγραμμα του. Τόσα απλά.
Σε υπαίθρια αγορά μετατράπηκε το Κοινοβούλιο, με δεκάδες νεοεκλεγέντες βουλευτές να σπεύδουν να αγοράσουν φωτογραφίες από την ορκωμοσία τους, καταβάλλοντας 40 ευρώ για κάθε μία... χωρίς απόδειξη.
Ο γνωστός στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου φωτογράφος Ντίμης Αργυρόπουλος και υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, ένωσε δύο τραπέζια στο καφενείο της Βουλής και άπλωσε πάνω τους δεκάδες φωτογραφίες από την ορκωμοσία των βουλευτών. Αμέσως, οι νεοεκλεγέντες βουλευτές έσπευσαν να δουν αν ο φωτογραφικός φακός έχει τιμήσει και τους ίδιους. Μια φωτογραφία άλλωστε από την πρώτη ημέρα στη Βουλή είναι πολύτιμη τόσο για το προσωπικό τους αρχείο όσο και για τον τοίχο του πολιτικού τους γραφείου.
Το πραγματικό σοκ όμως τους ήρθε μετα. Όταν ζήτησαν να μάθουν με ποιο τρόπο μπορούν να αποκτήσουν τις φωτογραφίες, πληροφορήθηκαν ότι έπρεπε να καταβάλουν 40 ευρώ για κάθε μία!
Οι περισσότεροι λοιπόν από ντροπή και μόνο έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη, με ορισμένους να πληρώνουν ακόμα και περισσότερα από 100 ευρώ για λίγες φωτογραφίες.
19.00 - Παρουσίαση προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων Δαμανάκης Μιχάλης: «Εργαστήρι Αγιογραφίας» Μπαξεβάνης Δημήτρης: «Συζητήσεις Εφήβων» με την καθοδήγηση της κοινωνικής λειτουργού κυρίας Κοτζιά Κάλιας Αναγνωστάτου Ελένη: «Εικαστικό εργαστήρι» Μακρή Νικολέτα: «Η πείνα του Καραγκιόζη» Καλιαμπάκου Βένη: «Κτήμα Καμπά – Ιστορία και μέλλον»
20.00 - Θεατρική παράσταση με τίτλο «Πάμε Ελλάδα;» με την καθοδήγηση των καθηγητριών Κακλαμάνη Φλώρας και Σαββίδου Αγγελικής. Kείμενα, σκηνοθεσία, κοστούμια, φωτισμός, ηχητικά εξ ολοκλήρου από τη θεατρική ομάδα και μαθητές του σχολείου
21.30 - Μουσική εκδήλωση από την ορχήστρα και τη χορωδία του σχολείου με τη καθοδήγηση της καθηγήτριας Πετροπούλου Αλεξίας
22.00 - Λήξη της εκδήλωσης
Στο χώρο του σχολείου θα εκτίθενται έργα ζωγραφικής, αγιογραφίας, τεχνολογίας και εργασίες των τμημάτων ξένων γλωσσών.
Η Δημιουργία Ξανά σχετικά με την ορκωμοσία την Πέμπτη των βουλευτών που εκλέχτηκαν στις εκλογές της 6 Μαίου και τη διάλυσή της μέσα σε δύο ημέρες εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Η Βουλή που ορκίστηκε σήμερα, είναι το αποτέλεσμα της ετυμηγορίας του Ελληνικού λαού, στις εκλογές της 6ης Μαϊου. Η διάρκειά της, δύο μόλις μέρες, είναι το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας πολιτικών αρχηγών, που υλοποιούν μικροκομματικές τακτικές, σε βάρος των συμφερόντων της χώρας και των Θεσμών.
Η συγκρότηση της Βουλής, θέτει ορισμένα ζητήματα, τα οποία δεν έχουν αποσαφηνισθεί πλήρως: Τί θα γίνει τελικά με τις διεκδικούμενες αμοιβές από τους “βουλευτές των δύο ημερών”; Πώς θα προσμετρήσει η ΙΔ’ Κοινοβουλευτική Περίοδος (η συντομότερη στην κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας) σε τυχόν συνταξιοδοτικά δικαιώματα των βουλευτών; Με τη λήξη αυτής της διήμερης Κοινοβουλευτικής Περιόδου, θα παραγραφούν και τυχόν αδικήματα υπουργών που θήτευσαν κατά τη διάρκεια της προηγούμενης Κοινοβουλευτικής Περιόδου (Οκτ. 2009 - Απρ. 2012);
Η “δημιουργία, ξανά!” έχει ξεκάθαρες θέσεις στα ζητήματα αυτά και προτείνει: - Τη θέσπιση συγκεκριμένης σταθερής ημερομηνίας για την διενέργεια εκλογών οι οποίες θα γίνονται οπωσδήποτε κάθε 4 χρόνια. Με τον τρόπο αυτό, τα κόμματα που ζητούν την ψήφο του λαού, θα είναι υποχρεωμένα να βρίσκουν λύσεις συνεργασίας. - Την κατάργηση οποιαδήποτε σύνταξης χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα (πέραν από τις συντάξεις βουλευτών, η ρύθμιση θα πρέπει να περιλαμβάνει συντάξεις Προέδρων Δημοκρατίας Πρωθυπουργών, Περιφερειαρχών και Δημάρχων). Κατά τη διάρκεια της θητείας, ο εκλεγμένος λειτουργός θα πρέπει να συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον φορέα που ήταν και πριν να εκλεγεί, έτσι ώστε να συνταξιοδοτείται από τον φορέα του στα 65 όπως όλοι οι Έλληνες, χωρίς τα χρόνια του αξιώματος να προσθέτουν κάτι. - Την κατάργηση της αμοιβής των βουλευτών για συμμετοχή τους σε επιτροπές και τη μείωση των παροχών που απολαμβάνουν σήμερα οι βουλευτές. - Την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας. Μόνον η Βουλή, με ψήφους των ⅔ του Σώματος, θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ασυλία σε βουλευτή που έχει εμπλακεί σε δικαστική διένεξη, κατόπιν αιτήσεώς του και μόνον εάν η δικαστική διένεξη έχει πολιτικό χαρακτήρα. - Την αναθεώρηση του Συντάγματος, με κατάργηση του άρθρου 86, περί “ευθύνης υπουργών”. - Την άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για την απόλυτη κάθαρση επί όλων των υποθέσεων που ζημίωσαν τη χώρα, απαξίωσαν τον Κοινοβουλευτισμό και ντρόπιασαν τον ελληνικό λαό.
Η εμπειρία των 38 ετών περιφρόνησης και κατάπτωσης θεσμών και αξιών, υπήρξε τραυματική για τη χώρα και το λαό της. Τα πολιτικά κόμματα, οφείλουν να υιοθετήσουν νέες αρχές και να φέρουν νέο ήθος στην πολιτική σκηνή. Για να ξεκινήσει το χτίσιμο της Ελλάδας της Αξιοπρέπειας. Της Ελλάδας που όλοι θέλουμε! »
Θέλω να σας καλωσορίσω και να σας ευχαριστήσω που είμαστε όλοι εδώ. Θεωρώ ότι είμαστε και πρέπει να είμαστε, όλοι μαζί, μια μικρή ομάδα που έχει καθαρά εγγεγραμμένη από το Σύνταγμα αποστολή. Η αποστολή αυτή
είναι να οδηγήσει με ασφάλεια και ηρεμία τη χώρα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες θα αναδείξουν πολιτική κυβέρνηση, η οποία από εδώ και πέρα θα αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Ωστόσο, δεν παραβλέπω την ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αυτήν τη στιγμή, ο τόπος και για το θέμα αυτό θα σας μιλήσω αμέσως μετά. Προηγουμένως, θα ήθελα να πω δυο λόγια πώς αντιλαμβάνομαι εγώ την αποστολή μας αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που έχουμε κληθεί να επιτελέσουμε το έργο της υπηρεσιακής κυβέρνησης.
Θα σας ευχαριστήσω και πάλι για την παρουσία σας εδώ. Ξέρω ότι πολλοί θυσιάσατε τις επαγγελματικές ασχολίες σας, την προσωπική σας ηρεμία, προκειμένου να επιτελέσετε ένα καθήκον, το οποίο επιβάλλεται, αυτή τη στιγμή, από τις περιστάσεις. Η επιλογή έγινε με κριτήρια των ικανοτήτων σας, την προσφορά του καθενός στον τομέα του και με το ήθος. Και θα ήθελα αυτό το διάστημα που θα είμαστε «στα πράγματα» κατά το κοινώς λεγόμενο, να δώσουμε το παράδειγμα με το ήθος και τη συμπεριφορά μας. Ειλικρινά, είναι κάτι που το έχει ανάγκη ο τόπος.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι τα προβλήματα λύνονται με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες, με τις νομοθετικές πράξεις και με τα πολλά λόγια. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν στα πολύ λίγα λόγια, αλλά στο προσωπικό παράδειγμα. Και θα ήθελα τούτη εδώ η κυβέρνηση, πραγματικά, να δώσει ένα παράδειγμα μιας άλλης συμπεριφοράς, μιας συμπεριφοράς που θα την εκτιμήσει αυτή τη στιγμή ο δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός. Δεν πρέπει καθ’ οιονδήποτε τρόπο να προκαλέσουμε – η λέξη «προκαλέσουμε» ίσως είναι υπερβολικά βαριά, δεν βρίσκω άλλη λέξη αυτή τη στιγμή- αλλά πρέπει να είμαστε πολύ κοντά στην ευαισθησία και να έχουμε συναίσθηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Έλληνας πολίτης και η χώρα μας. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, λοιπόν, προς την κατεύθυνση αυτή, αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ορισμένα πράγματα.
Ένα από αυτά που θα ήθελα να συμφωνήσουμε είναι να δηλώσουμε όλοι ότι από την κυβέρνηση αυτή δεν θα εκταμιευθεί οιοδήποτε ποσό από το δημόσιο ταμείο. Έχουμε όλοι κάποιες αμοιβές που παίρνουμε από την κυρία μας θέση, επομένως δεν βλέπω την ανάγκη για τριάντα μέρες να έχουμε κάποιες ειδικές απολαβές. Ακούω ευχαρίστως τις απόψεις σας πάνω στο θέμα αυτό.
Στο σημείο αυτό παρενέβη ο υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης λέγοντας: Είμεθα απολύτως σύμφωνοι κύριε Πρόεδρε. Με το θέμα αυτό συμφώνησαν όλοι οι υπουργοί.
Η προσωπική ζωή του καθενός και η συμπεριφορά πρέπει να είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Δεν θα ήθελα ούτε λιμουζίνες, ούτε πολλά ταξίδια, ούτε τέτοια πράγματα. Μπορούμε να αρκεστούμε στα ελάχιστα, σε αυτά τα οποία μας παρέχει αυτή τη στιγμή το δοκιμαζόμενο κράτος.
Επίσης, όπως είπα και στην αρχή, πρέπει να δουλέψουμε σαν μια σφιχτοδεμένη ομάδα, γι’ αυτό θα πρέπει να αποφύγουμε τις φυγόκεντρες τάσεις. Θα ήθελα, οι κυρίες και οι κύριοι υπουργοί, εφόσον νιώθουν ότι πρέπει να κάνουν κάποια δήλωση, να περιορίζονται στις δηλώσεις για θέματα της αρμοδιότητάς τους -πράγμα το οποίο είναι απολύτως κατανοητό- και όχι σε δηλώσεις για ευρύτερα θέματα και κυρίως σε δηλώσεις οι οποίες μπορούν να παρεξηγηθούν ή δηλώσεις οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν ότι ενέχουν κάποια κομματική διάσταση, και ως εκ τούτου να γίνουν αντικείμενο εκμεταλλεύσεως. Γι’ αυτό θα παρακαλούσα όχι πολλές δηλώσεις, περιττές συνεντεύξεις και κυρίως όχι δηλώσεις που μπορεί να παρεξηγηθούν.
Όπως είπα και στην αρχή, είμαστε μια υπηρεσιακή κυβέρνηση και αυτό το πράγμα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας. Ωστόσο, λόγω των συνθηκών, ίσως θα χρειαστεί να διαδραματίσουμε κάποιον πιο ουσιαστικό ρόλο, πάντοτε όμως μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος. Παραδείγματος χάριν, έγινε ήδη μια συζήτηση, εάν πρέπει ο Πρωθυπουργός να μεταβεί στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα πραγματοποιηθεί στο Σικάγο, τελικώς θα μεταβούν ο υπουργός Εξωτερικών κ. Πέτρος Μολυβιάτης και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Φράγκος Φραγκούλης για να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας. Και εντός των αμέσως προσεχών ημερών πρέπει να παραστούμε, μαζί με τον υπουργό Οικονομικών, στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σταθμίζοντας, λοιπόν, όπως λέγουν οι νομικοί, τα πράγματα, έκρινα τελικά -και θα ενημερώσω για το θέμα αυτό τους κυρίους πολιτικούς αρχηγούς- ότι η παρουσία αυτή τη στιγμή ενός έστω και υπηρεσιακού Πρωθυπουργού στη χώρα είναι περισσότερο απαραίτητη με δεδομένο ότι η διπλωματική υπηρεσία - και όταν ενημερωθεί και ο κ. υπουργός Εξωτερικών- με διαβεβαιώνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιο θέμα το οποίο να μπορεί να οδηγήσει σε κάποια κρίση.
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση, η οποία θα έλεγα ότι δεν είναι μια κλασική κατάσταση, την οποία συνήθως αντιμετωπίζει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση και πράγματι εδώ τα όρια είναι πάρα πολύ δύσκολά ως προς το πώς πρέπει να κινηθούμε:
Το ένα όριο, βέβαια, είναι ότι η χώρα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει. Δεν μπορεί να αποστεί άνευ λόγου και αιτίας γενικά από τις δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει και να δημιουργηθεί εκ του λόγου αυτού μία μείζων κρίση κατά το διάστημα αυτό. Άλλο θέμα βέβαια είναι, εάν συζητώντας, μπορεί ορισμένα μέτρα να τα αναβάλουμε. Και μην ξεχνάμε ότι μας παρακολουθεί όλη η Ευρώπη.
Το άλλο όριο είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η κοινωνία. Η ανεργία καλπάζει. Τα κοινωνικά προβλήματα αυξάνονται καθημερινώς. Οι επιχειρήσεις κλείνουν. Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε κοντά στις ανάγκες του κόσμου. Δεν έχουμε πολλά περιθώρια, είμαστε -όπως είπα- μια υπηρεσιακή κυβέρνηση. Αλλά επαναλαμβάνω ότι η προσωπική συμπεριφορά όλων μας και του καθενός από μας, ας είναι το καλύτερο παράδειγμα στην κατάσταση που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο ελληνικός λαός. Πρέπει να δουλέψουμε όλοι για να οδηγήσουμε τη χώρα σε ασφαλές λιμάνι. Με ασφάλεια και ηρεμία να οδηγήσουμε τη χώρα σε εκλογές και σε πολιτική λύση. Σας κούρασα και σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
Δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά την τραγωδία της Ρικομέξ, η Περιφέρεια Αττικής με υψηλό το αίσθημα της κοινωνικής και ανθρώπινης ευαισθησίας, δυο μόλις 24ωρα μετά την ομόφωνη απόφαση των παρατάξεων του Περιφερειακού Συμβουλίου, να καταβληθούν από πόρους της Περιφέρειας οι αποζημιώσεις 13 εκατομμυρίων ευρώ στους συγγενείς των θυμάτων από το σεισμό του 1999, επέδωσε σήμερα Πέμπτη 17 Μαΐου στους συγγενείς τα ειδοποιητήρια για την είσπραξη του ποσού.
Ο Περιφερειάρχης Αττικής, Γιάννης Σγουρός, δήλωσε: «Αισθάνομαι ιδιαίτερα συγκινημένος, καθώς η Περιφέρεια Αττικής με υψηλό το αίσθημα κοινωνικής ευαισθησίας και σεβόμενη το δράμα των συγγενών των θυμάτων της Ρικομέξ, οι οποίοι στο σεισμό του 1999, έχασαν μέσα σε λίγες στιγμές τα αγαπημένα τους πρόσωπα, προχώρησε στην ηθική και υλική αποκατάστασή τους.
Θέλω ωστόσο να επισημάνω ότι η σημερινή ενέργεια για την καταβολή των αποζημιώσεων γίνεται μετά από 16 ολόκληρους μήνες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο, το Υπουργείο Οικονομικών προσπαθούσε να αποποιηθεί τις δικές του ευθύνες και οικονομικές υποχρεώσεις σε έναν υγιή και βιώσιμο Οργανισμό, όπως η Περιφέρεια Αττικής. Όταν μάλιστα οι τότε επικεφαλής του Υπουργείου Οικονομικών με επιστολή τους προς την Περιφέρεια Αττικής ψευδώς και παρανόμως ισχυρίζονταν ότι το κεντρικό κράτος αποδίδει σε αυτήν τους θεσμοθετημένους πόρους (συμπεριλαμβανομένων και των τυχόν δικαστικών αποζημιώσεων)! Αποδεικνύεται περίτρανα ότι έτσι όπως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα-με πνεύμα μικροκατεργάρη-διέξοδος από την κρίση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Θέλω τέλος να τονίσω ότι τα 13 εκατομμύρια είχαν προγραμματιστεί για έργα υποδομών στο Λεκανοπέδιο της Αττικής και ότι σε συνδυασμό με τις συνεχείς μειώσεις των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) της Περιφέρειας Αττικής, επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το πρόγραμμα εκτελεστέων έργων της Περιφέρειας, κίνηση η οποία χρεώνεται για άλλη μια φορά στην Κεντρική Διοίκηση και το Υπουργείο Οικονομικών. Ως εκ τούτου, η Περιφέρεια Αττικής, όπως επίσης ομόφωνα αποφασίστηκε, θα στραφεί εναντίον οποιουδήποτε φέρει ευθύνη για το θέμα συνολικά».
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για τα κανάλια. Το βλέπει κάποιος στο πρόσωπο της Όλγας. Αυτή η ένταση που έχει ακυρώσει όλη την φρεσκάδα που με μεγάλο κόπο είχε καταφέρει να εξασφαλίσει η έμπειρη παρουσιάστρια. Σκιές και γραμμές,εκεί που απλωνόταν το γέλιο κάθε που εμφανιζόταν στα πλάνα ο Ευάγγελος Βενιζέλος.Προφανώς για όλα φταίει ο Σύριζα.Η Όλγα αναγκάζεται να συνοφρυώσει το πρόσωπο και να ρωτήσει με ένταση «ποιόν εννοείτε» κάθε φορά που κάποιος περιγράφει το κόμμα του Τσίπρα ως κάτι κακό αλλά δεν τον το κατονομάζει κιόλας. Το βράδυ της Τετάρτης ήταν δύσκολο για την Όλγα αλλά αποδοτικό. Στο πάνελ ήταν το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός, ο οποίος ανέλυσε πως ως κυβέρνηση θα φορολογήσουν με 1% τις 500 μεγάλες επιχιερήσεις οι οποίες ενώ παρουσιάζουν μεγάλους τζίρους, δεν συνεισφέρουν όσο πρέπει σε φόρους. «Και αν είναι ζημιογόνες» ρώτησε η Όλγα, έχοντας ίσως κάποιες από αυτές στο μυαλό της, μια και γνωρίζει τόσο καλά αυτό τον κύκλο των επιχειρηματιών. Ο Μηλιός τότε απάντησε πως θα ελεγχθεί αν είναι ζημιογόνες στην πραγματικότητα ή κρύβουν κέρδη σε offshore εταιρείες. Αυτό ήταν. Λίγα λεπτά αργότερα ένα δημοσίευμα του Capital, έφτασε σε χιλιάδες mail με τίτλο «Θα φορολογήσουν ακόμη και τις ζημιογόνες επιχειρήσεις». Η Όλγα είχε δώσει τον τίτλο της νύχτας. Είπαμε, για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και που έχει σπάσει το πρόσωπο της Όλγας.
ΥΓ: Δείτε το βίντεο από το οποίο, κατά την Capital, προκύπτει πως ο Μηλιός είπε ότι θα φορολογηθούν «ακόμη και οι ζημιογόνες επιχειρήσεις». Αν το βρείτε πουθενά, κερδίζετε χρυσούν ωρολόγιον. Απ’αυτά που μετράνε τις ώρες της αγωνίας.
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΣΤΟ TWITTER Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΑΛΑΛΦΟΥΖΕΟΥ ΣΧΟΛΗ! Να χάζεψε μετά τις φάπες που έφαγε; Λίγο δύσκολο. Προφανώς έχει μεγάλο μίσος για τον Σύριζα και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, δεν εξηγείται αλλιώς, δείτε πόσο χυδαία εκφράζεται για τους ψηφοφόρους δύο πλέον μεγάλων κομμάτων του Ελληνικού κοινοβουλίου. Φυσικά εισέπραξε και μερικές απαντήσεις που του άξιζαν. Δεν θα τις προβάλουμε όλες, διαλέξαμε δύο και θα τις δείτε.
1 σχόλια:
κώστας είπε...
Κύριε Μπογδάνε, επικλητή της γενιάς των τριαντάρηδων και της αντίδρασης, αλλά και ενέργειιας που πρέπει να βγάλει, όσο και να μας δημιούργησε αισθήματα συμπάθειας η περιπέτειά σας με το ξυλοδαρμό, αδυνατώ να παρακολουθήσω τη φρασεολογία σας. Η ρητορική σας δείχνει έναν άνθρωπο, φανατισμένο, με έλλειψη καθαρότητας σκέψης και αντικειμενικότητας, αλλά και "στρατευμένο" στο μέγιστο βαθμό. Επικαλούμαι την δικαιολογία που χρησιμοποίησε ο εργοδότης σας, Μπάμπης Παπαδημητρίου στο ΣΚΑΙ, για να δικαιολογήσει την απόλυση του "στρατευμένου", όπως τον χαραχτήρισε, δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου σε τηλεοπτική του συνέντευξη σε ξένο ΜΜΕ. Αναρωτιέμαι εάν το κριτήριο της στράτευσης ισχύει μονόπλευρα και όταν επιχειρηματολογούμε μνημονιακά, επιβραβευόμαστε με παρουσίαση καθημερινής τηλεοπτικής (προπαγανδιστικής) εκπομπής, αλλά και ραδιωφονικής, ενώ στη στράτευση της αποδόμησης των συνθηκών του μνημονίου, απλά "χωρίζουν οι δρόμοι μας", όπως κυνικά ανέφερε ο εκφωνητής της κατοχικής προπαγάνδας (συγγνώμη ο δημοσιογράφος) κύριος Παπαδημητρίου. Όσον αναφορά το σχόλιο σας για το κερί, επειδή αποτρίχωση στην κεφαλή σας είναι μάλλον αδύνατον να γίνει, μπορείτε να κάνετε στο μέρος που προτείνατε στους πολιτικούς σας αντιπάλους, μιας και έρχεται καλοκαίρι και το βραζιλιάνικο είναι πάλι της μόδας...
Αγαπητοί σύντροφοι,
1 σχόλια: