Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Μακάρι τα διλήμματα να ήταν πάντα άσπρο ή μαύρο, ηρωικός θάνατος σε νοερές ή αληθινές Θερμοπύλες ή υποταγή κι ατίμωση. Ζωή με καθαρές επιλογές. Από τη μια οι ήρωες κι από την άλλη οι νούλες. Μερικές φορές είναι έτσι. Άλλοτε όμως υπάρχουν αλλεπάλληλες γραμμές άμυνας, ώσπου, επιτέλους να μπορέσεις να κάνεις την επίθεση προς τον ουρανό.
Έβλεπα χθες τα καθεστωτικά δελτία της μεταπολιτευτικής παράγκας. Αν ήμουν τουρίστας στη χώρα ή ενημερωνόμουν μόνο από τους σινιέ εκβιαστές, αντζέντηδες των σκουπιδιαραίων, που όλο περαντζάδες κάνουν στο υπόγειο της Πρεσβείας για εγκρίσεις κι οδηγίες, θα είχα καταπιεί αμάσητο ότι ο Αντώνης Σαμαράς συμφώνησε με όλο τον φετφά της Τρόϊκας, πλην επικουρικών. Θα είχα μείνει και με την εντύπωση ότι το ψηλό παιδί από την Μινεσότα, ο τροχονόμος του ΔΝΤ, «αγωνίστηκε» για κάτι.
Έπρεπε να περάσουν ώρες, να ψάξεις δεξιά κι αριστερά στις συχνότητες και να βγει ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς με την βραδινή δήλωση του της Πέμπτης, για να γίνει σαφές ότι η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την καταστροφολογία. Με μνημονιακή χαιρεκακία ορισμένοι προσπάθησαν να ταυτίσουν απόλυτα τον Αρχηγό της ΝΔ με την κομπανία που αφού ξυνόταν επί μήνες, μετά μας έσυρε στο Μνημόνιο.
Με δυο κουβέντες ο Αντώνης πέτυχε να μην επιβληθεί κανένας νέος φόρος, να μην αυξηθούν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, να μην περικοπεί η πλειοψηφία των συντάξεων, ειδικότερα των χαμηλοσυνταξιούχων, η μείωση του κατώτατου μισθού να μην επεκταθεί και στους υπόλοιπους και να πάνε τα 6 δις απευθείας στην εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών.
Με λίγα λόγια προσπάθησε και κατάφερε να μειωθούν οι απώλειες και να αποτραπούν μέτρα, που θα βούλιαζαν την χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Ενώ δε έχει πει όχι από την πρώτη στιγμή στο περίφημο ειδικό ταμείο, κάποιοι εξακολουθούν και σχολιάζουν σαν να έχει πει ναι!
Πίστευε κανείς ότι θα μπαίναμε στην διαδικασία της διαπραγμάτευσης και θα την ολοκληρώναμε, γι’ αυτή τη φάση τουλάχιστον, χωρίς απώλειες;
Δεν είμαστε στο Φθινόπωρο του 2009. Από τη χώρα πέρασε επί δυο χρόνια ο χαζός οδοστρωτήρας, που είχε μαζί του όμως και πολλές κακές προθέσεις. Σήμερα, δυόμιση σχεδόν χρόνια από την ώρα που η τύφλα μας κι ο εξαπατημένος λαός έφερε στην ηγεσία την ιδεοληπτική κλίκα του αδερφού του πρίγκιπος Νίκου, μετράμε τις τρύπες στο νερό που έκαναν με την εργώδη ανικανότητα τους. Δεν έπιασαν μισό στόχο. Ότι έπρεπε να πέσει, ανέβηκε κι ότι έπρεπε να ανεβεί, έπεσε. Χρωστάμε πολύ περισσότερα, η ανεργία εξαφανίστηκε στα σύννεφα, κάνουμε κρόουλ στην ύφεση, έχουμε υστέρηση εσόδων, τα ελλείμματα επιμένουν, η αγορά στεγνώνει κι η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, ενώ με τον τυχοδιωκτισμό τους οδήγησαν τη χώρα στη διεθνή ανυποληψία.
Ό,τι αυτοί οι ανίκανοι, αν όχι και κακόβουλοι, ξέσκισαν σε δυο χρόνια, δεν μπορούσε ν’ αλλάξει σε λίγες μέρες. Πρέπει όμως να μείνουμε στο τραπέζι. Να μείνουμε στο «παιχνίδι».
Αν η Τρόϊκα και οι Γερμαναράδες επιμένανε στις οριζόντιες περικοπές, στο προταθέν ασφυκτικό πλαίσιο, που θα οδηγούσε την χώρα και την οικονομία στα Τάρταρα, και δεν δέχονταν τις περισσότερες από τις λογικές διευθετήσεις, που ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς, τότε δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα έλεγε όχι. Προσπάθησε στις σημερινές συνθήκες, του 2012, όχι του 2009, να επιτύχει μια λειτουργική συμφωνία και έχει ήδη ξεκάθαρα πάρει θέση προτείνοντας ελληνικό δίκαιο και αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων για την αναγκαστική εκτέλεση. Για να υπάρχει μια ασπίδα σε ενδεχόμενη κακή εξέλιξη.
Οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούσαν να πέσει στις νοερές Θερμοπύλες της δανειακής σύμβασης με ένα ξερό όχι, να μην μείνει στο τραπέζι και να αγωνιστεί να μειωθούν οι απώλειες στα λαϊκά εισοδήματα, να μην είναι παρών για να υπερασπιστεί μέτρα που θα τονώσουν λίγο την αγορά, όπως με την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου στις επιχειρήσεις, πίσω από τις οποίες υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι κι οικογένειες τους, οι ίδιοι, μετά από μια ενδεχόμενη κατάρρευση θα του πετούσαν πρώτοι την λίθο του αναθέματος.
Το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τα πράγματα σε οριακή κατάσταση κι ο Παπαδήμος διέψευσε γρήγορα τις προσδοκίες.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως εκλογές. Χρειάζεται νέα κι αυτοδύναμη ηγεσία.
Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται. Σε λίγο θα ξανατεθούν πολλά στο τραπέζι Θα ξαναέχουμε εξελίξεις και διαπραγματεύσεις. Ποιος θα τις κάνει; Ποιος θα αντισταθεί; Αυτός που το έκανε και τώρα.
Η πατρίδα πρέπει να μείνει στο στίβο, να μην διακινδυνεύσουμε, για μικροκομματικά οφέλη λίγων ημερών, να βρεθεί απόβλητη της Ευρώπης.
Γιατί θα διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Όλο αυτό δεν βγαίνει. Όχι για την Ελλάδα μόνο. Για την Ευρώπη. Είναι λοιπόν σφόδρα πιθανό η πραγματικότητα, η γενικότερη ευρωπαϊκή ύφεση, να τσαλακώσει την αλαζονεία και την ξεροκεφαλιά του Βερολίνου και η Ευρώπη να αναγκαστεί να κάνει μέσα στο 2012 αυτό που πεισματικά αρνιέται: να προχωρήσει σε ευρωομόλογο και να κόψει χρήμα. Τότε θα αλλάξουν όλα. Η Ελλάδα όμως πρέπει να είναι παρούσα, να αντέξει, να κερδίσει χρόνο. Γιατί, αδέρφια, οι Θερμοπύλες είναι καλές αλλά οι Πλαταιές είναι ακόμη καλύτερες….
(Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Δημοκρατία)
This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου