Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Παραιτήθηκε ο κ. Σπύρος Κωνσταντάς από το αξίωμα του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης
27/5/11
ΝΕΟΛΟΓΟΣ: Παραιτήθηκε ο κ. Σπύρος Κωνσταντάς από το αξίωμα του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης. Στη θέση του ο Τριαντάφυλλος Κουτσικούρης
Διατηρεί την έδρα του στο Δημοτικό Συμβούλιο Παλλήνης
Την παραίτησή του από το αξίωμα του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Παλλήνης προτίθεται να αναγγείλει στο Δημοτικό Συμβούλιο της προσεχούς Τρίτης 31 Μαίου, ο επί 12ετία Δήμαρχος Παλλήνης κ. Σπύρος Κωνσταντάς.
Η αναμενόμενη από εβδομάδες εν λόγω εξέλιξη, σημειώθηκε πριν λίγες ημέρες στην διάρκεια συναισθηματικά φορτισμένης σύσκεψης των μελών της δημοτικής παράταξης «Δήμος ισχυρός, Πόλη με Όραμα» και ολοκληρώθηκε με την ανάδειξη του δημοτικού συμβούλου και πρ. κοινοτάρχη Ανθούσας κ. Τριαντ. Κουτσικούρη στη θέση του παραιτηθέντος κ. Σπ. Κωνσταντά.
- Το ιστορικό της εξέλιξης και όλα όσα συνέτειναν στην διαμόρφωση του νέου σκηνικού στο χώρο της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου Παλλήνης, στον ΝΕΟΛΟΓΟ που αποκαθιστώντας την εβδομαδιαία περιοδικότητά του, κυκλοφορεί την επόμενη Παρασκευή, αλλά και εδώ αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 31/5/2011
- Photo: www.anatolikiattikinews.gr
Πηγή: http://www.dimitriskarras.com/2011/05/blog-post_8449.html#ixzz1NacCKE6P
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Λαμβάνουν δράση οι «Αγανακτισμένοι» στην Ελλάδα
Λαμβάνουν δράση οι «Αγανακτισμένοι» στην Ελλάδα
Η αγανάκτηση που ξεσήκωσε τους Ισπανούς έφτασε απ’ ότι φαίνεται και στο ελληνικό… διαδίκτυο, προς το παρόν, με εκατοντάδες άτομα στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης να δηλώνουν ότι θα λάβουν μέρος σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας με αίτημα την «πραγματική δημοκρατία, τώρα» όπως κάνουν από τις 15 Μαΐου οι πολίτες της Ισπανίας, ένα φαινόμενο που λαμβάνει καθημερινά μαζικότερη μορφή. Οι κοινότητες του Facebook που αφορούν την κρίση στην Ελλάδα πλέον πολλαπλασιάζονται καθημερινά και οι συμμετέχοντες σε αυτές δηλώνουν πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες, αρχής γενομένης από σήμερα…
Το κίνημα των Ισπανών δεν περιορίστηκε στα σύνορα της χώρας τους. Από τη μέρα που ξεκίνησε το «15Μ», όπως αποκαλείται, οι εξοργισμένοι από την άγρια πολιτική λιτότητας, την κρίση, την ανεργία και τη διαφθορά που μαστίζουν τη χώρα τους διοργανώνουν και πραγματοποιούν από διαδηλώσεις και δρώμενα έως και κατασκηνώσεις σε δεκάδες χώρες του κόσμου.
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Pressing.news: Τώρα το ξέρουν και οι 300 της Βουλής των Ελλήνων. ...
Pressing.news: Τώρα το ξέρουν και οι 300 της Βουλής των Ελλήνων. ...: "Διαβάστε την επιστολή που απέστειλε ο Μάνος Κακλαμάνος ( Διευθυντής Ράδιο 9) σε όλους τους βουλευτές . Θυμίζουμε οτι το Ράδιο 9 είναι..."
Διαβάστε την εκπληκτική απάντηση Έλληνα σε Γερμανό
Παρακαλώ Έλληνες διαβάστε την εκπληκτική απάντηση Έλληνα σε Γερμανό
Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: .
«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».
Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό.Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι’ εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν’ απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.
Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι’ ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι’ επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν’ αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι’ εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι’ έχετε δίκιο.
Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι’ από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.
Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι’ όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ’ έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.
Είμαστε και εμείς εδώ
 |
| Μην ξεγράφετε τους νέους |
Βλέποντας τον κόσμο σήμερα βλέπω παράνοια.
Παράνοια είναι το να κάνεις κάτι χίλιες φορές με το ίδιο αποτέλεσμα και να πιστεύεις ότι την χιλιοστή πρώτη θα βγει κάτι διαφορετικό.
Βλέπω παιδιά που δεν βρίσκουν δουλειά, γιατί αφενός δεν βρίσκουν τον λόγο να τους εκμεταλλεύονται για ένα κομμάτι ψωμί και αφετέρου είναι ικανοποιημένοι κάτω από την οικονομική προστασία των γονέων τους.
Έχουμε ξενοποιηθεί, έχουμε απαξιώσει την έννοια της κοινωνίας, την έννοια της ευγενούς άμιλλας και τώρα πια που κοντεύουμε στο ναδίρ, προσπαθούμε να αντιδράσουμε αλλά δεν ξέρουμε πως.
Δεν ξέρουμε πως, γιατί δεν μας έμαθε κανείς.
Και όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από την επιστήμη τόσο μας προσελκύουν δράσεις που απλά μας κάνουν να μην σκεφτόμαστε τα πραγματικά μας προβλήματα, οδηγημένοι σε μία κατάσταση πλήρους απάθειας.
Αν αυτό προσπάθησαν να καταφέρουν οι μεγάλοι του κόσμου, τότε λυπηρώς θα παραδεχτώ ότι τα έχουν καταφέρει.
Το μόνο που μας μένει είναι να εκφράσουμε την ενέργεια που έχουμε μέσα μας σε ότι θεωρούμε εμείς σωστό και άξιο αυτής της ενέργειας. Άλλοτε σε video games, άλλοτε στα clubs, άλλοτε στα πάρτυ, άλλοτε στις πορείες με σκοπό να τα σπάσουμε, άλλοτε στα γήπεδα.
Είμαστε άπειροι στην ζωή, μικροί στα μάτια μας και δεν μπορούμε να πιστέψουμε στο παραμύθι του Δαβίδ και του Γολιάθ. Δεν πιστεύουμε στους εαυτούς μας, γιατί πάντα έπρεπε να επιβεβαιώνουμε στους γύρο μας την αξία μας χωρίς πάντα να τα καταφέρνουμε, βλέποντας τις περισσότερες φορές την απογοήτευση στα μάτια των γονιών και των δασκάλων μας. Μας κατηγορούν ότι δεν προσέχουμε, ότι δεν κάνουμε αυτά που πρέπει, ότι η γενιά μας έμαθε στην τεμπελιά.
Παρόλα αυτά, η εικόνα που δείχνουμε είναι ότι όντως είμαστε τεμπέληδες, αφού τα θέλω και τα όνειρα δεν μετράνε στον κόσμο που ζούμε. Δεν μετράνε οι ιδέες που βγαίνουν από τα αμφιθέατρα και τις συζητήσεις στα πάρκα, δεν μετράνε οι ελπίδες μας, δεν μετράνε οι ζωές μας όσο δεν αναπαράγουμε την σάπια κοινωνία που ζούμε.
Παρόλα αυτά όμως, όσο ο χρόνος κυλάει, όλο και περισσότεροι νέοι ψάχνουν, αναζητούν τι είναι αυτά που δεν μας λένε ότι υπάρχουν. Ζητάμε διαφορετικά πράγματα από το μέλλον γιατί η τεχνολογία μας το επιτρέπει.
Μέσω του διαδικτύου και της απίστευτα γρήγορης μετάδοσης πληροφοριών, μαθαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε με τις ίδιες νόρμες, τα ίδια πρότυπα. Μαθαίνουμε ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι να λειτουργήσει η κοινωνία, με την επιστήμη και την έρευνα να παίρνουν την θέση της πολιτικής και των δημοσκοπήσεων. Καταλαβαίνουμε πλέον ότι για να λυθούν τα προβλήματα που έχει η ανθρωπότητα πρέπει να λειτουργήσουμε ως είδος, εξαλείφοντας το κέρδος ως κινητήρια δύναμη για οποιαδήποτε δράση.
Η λογική μας μετασχηματίστηκε σε κάτι πρωτόγνωρο, σε κάτι που χρειάζεται το είδος για να επιζήσει χωρίς να καταστρέψει τον μόνο πλανήτη που γνωρίζουμε ότι μπορεί να συντηρήσει την ζωή.
Στάθης Κραβαρίτης
Παράνοια είναι το να κάνεις κάτι χίλιες φορές με το ίδιο αποτέλεσμα και να πιστεύεις ότι την χιλιοστή πρώτη θα βγει κάτι διαφορετικό.
Βλέπω παιδιά που δεν βρίσκουν δουλειά, γιατί αφενός δεν βρίσκουν τον λόγο να τους εκμεταλλεύονται για ένα κομμάτι ψωμί και αφετέρου είναι ικανοποιημένοι κάτω από την οικονομική προστασία των γονέων τους.
Βλέπω νέους να μην κάνουν αυτό που ονειρεύονται γιατί ποτέ δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν.
Καθηλωμένοι και ανίκανοι να κυνηγήσουν αυτά που τους αξίζουν αφού βρίσκουν συνέχεια στους τοίχους ενός καλοστημένου κόλπου που ονομάζουμε χρηματο-οικονομικό σύστημα.Δεν προσδοκούμε πια την πρόοδο του συνόλου, παρά μόνο το προσωπικό μας συμφέρον.
Έχουμε ξενοποιηθεί, έχουμε απαξιώσει την έννοια της κοινωνίας, την έννοια της ευγενούς άμιλλας και τώρα πια που κοντεύουμε στο ναδίρ, προσπαθούμε να αντιδράσουμε αλλά δεν ξέρουμε πως.
Δεν ξέρουμε πως, γιατί δεν μας έμαθε κανείς.
Οι μόνες γνώσεις που πήραμε είναι οι τυποποιημένες, αυτές που θα μας βάλουν στο εργασιακό παζάρι και όχι αυτές που χρειαζόμαστε για να εξελιχθούμε σε υγιεινά σκεπτόμενους ανθρώπους.
Και όσο πιο μακριά βρισκόμαστε από την επιστήμη τόσο μας προσελκύουν δράσεις που απλά μας κάνουν να μην σκεφτόμαστε τα πραγματικά μας προβλήματα, οδηγημένοι σε μία κατάσταση πλήρους απάθειας.
Αν αυτό προσπάθησαν να καταφέρουν οι μεγάλοι του κόσμου, τότε λυπηρώς θα παραδεχτώ ότι τα έχουν καταφέρει.
Το μόνο που μας μένει είναι να εκφράσουμε την ενέργεια που έχουμε μέσα μας σε ότι θεωρούμε εμείς σωστό και άξιο αυτής της ενέργειας. Άλλοτε σε video games, άλλοτε στα clubs, άλλοτε στα πάρτυ, άλλοτε στις πορείες με σκοπό να τα σπάσουμε, άλλοτε στα γήπεδα.
Έτσι μένουμε άπραγοι, έρμαια στις εντολές άλλων γενεών, καταδικασμένοι να κάνουμε τα ίδια λάθη με αυτά των πατεράδων μας.
Είμαστε άπειροι στην ζωή, μικροί στα μάτια μας και δεν μπορούμε να πιστέψουμε στο παραμύθι του Δαβίδ και του Γολιάθ. Δεν πιστεύουμε στους εαυτούς μας, γιατί πάντα έπρεπε να επιβεβαιώνουμε στους γύρο μας την αξία μας χωρίς πάντα να τα καταφέρνουμε, βλέποντας τις περισσότερες φορές την απογοήτευση στα μάτια των γονιών και των δασκάλων μας. Μας κατηγορούν ότι δεν προσέχουμε, ότι δεν κάνουμε αυτά που πρέπει, ότι η γενιά μας έμαθε στην τεμπελιά.
Έχουμε τόσα πολλά όμως να δώσουμε.
Τόσα πολλά που θέλουμε να κάνουμε αλλά δεν μπορούμε.
Παρόλα αυτά, η εικόνα που δείχνουμε είναι ότι όντως είμαστε τεμπέληδες, αφού τα θέλω και τα όνειρα δεν μετράνε στον κόσμο που ζούμε. Δεν μετράνε οι ιδέες που βγαίνουν από τα αμφιθέατρα και τις συζητήσεις στα πάρκα, δεν μετράνε οι ελπίδες μας, δεν μετράνε οι ζωές μας όσο δεν αναπαράγουμε την σάπια κοινωνία που ζούμε.
Παρόλα αυτά όμως, όσο ο χρόνος κυλάει, όλο και περισσότεροι νέοι ψάχνουν, αναζητούν τι είναι αυτά που δεν μας λένε ότι υπάρχουν. Ζητάμε διαφορετικά πράγματα από το μέλλον γιατί η τεχνολογία μας το επιτρέπει.
Θέλουμε να ζήσουμε σε μία κοινωνία που όλοι θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και όχι τις ευκαιρίες που μπορεί κάποιος να αγοράσει.
Θέλουμε έναν διαφορετικά κόσμο, μακριά από φανταστικές οικονομικές κρίσεις, μακριά από ρατσισμούς και εθνικισμούς, μακριά από πολέμους και πείνα.
Χρησιμοποιούμε μέσα που παλιότερα δεν υπήρχαν, παίρνοντας γνώσεις που δεν θα μας έδιναν ποτέ τα κατευθυνόμενα μέσα εκπαίδευσης.Μέσω του διαδικτύου και της απίστευτα γρήγορης μετάδοσης πληροφοριών, μαθαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε με τις ίδιες νόρμες, τα ίδια πρότυπα. Μαθαίνουμε ότι υπάρχουν άλλοι τρόποι να λειτουργήσει η κοινωνία, με την επιστήμη και την έρευνα να παίρνουν την θέση της πολιτικής και των δημοσκοπήσεων. Καταλαβαίνουμε πλέον ότι για να λυθούν τα προβλήματα που έχει η ανθρωπότητα πρέπει να λειτουργήσουμε ως είδος, εξαλείφοντας το κέρδος ως κινητήρια δύναμη για οποιαδήποτε δράση.
Μαθαίνουμε ότι η ευτυχία δεν έρχεται μέσα από τον ατελείωτο καταναλωτισμό αλλά από την ευτυχία των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας.
Η λογική μας μετασχηματίστηκε σε κάτι πρωτόγνωρο, σε κάτι που χρειάζεται το είδος για να επιζήσει χωρίς να καταστρέψει τον μόνο πλανήτη που γνωρίζουμε ότι μπορεί να συντηρήσει την ζωή.
Μην ξεγράφετε τους νέους ακόμα.
Ξυπνάμε, και όσο περνάει ο καιρός γινόμαστε και περισσότεροι.
Περιμένουμε, σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, ψάχνουμε τον δρόμο για την επιφάνεια…Στάθης Κραβαρίτης
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Η Παράγκα: ΔΙΑΓΡΑΦΗΚΑΝ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ F...
Η Παράγκα: ΔΙΑΓΡΑΦΗΚΑΝ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ F...: "Εκδηλώσεις με προγραμματισμένες πορείες στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας για την Τετάρτη 25/5/11, καθώς ηταν δι..."
ΠΡΟΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Ενα τελευταίο αλλά διπλό διάβημα, ταυτόχρονα στο εσωτερικό αλλά και στο διεθνή παράγοντα, σχεδιάζει ο πρωθυπουργός.
Σε ένα άκρως δυσμενές περιβάλλον για την κυβέρνησή του καταρτίζει ένα μάλλον προβλεπόμενα σκληρό -και συμφωνημένο με την τρόικα- μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης, ενώ στα σκαριά βρίσκεται και ένας απρόβλεπτων διαστάσεων ανασχηματισμός.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο μετά τη συμφωνία της τρόικας, εκτός από ευρείας έκτασης ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας, θα προβλέπει νέο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου δημοσίων υπαλλήλων. Κυρίως πτυχιούχων και υψηλόβαθμων, οι οποίοι έχουν και τις υψηλότερες απολαβές, πάνω από 1.800 ευρώ το μήνα. Η εθελουσία θα προβλέπει την οικειοθελή αποχώρηση από το δημόσιο τομέα με την ευθύνη του κράτους να καλύπτει εργατικές και εργοδοτικές εισφορές συν τις καλύψεις για τα επικουρικά και το Ταμείο Πρόνοιας, ακολούθως ο απομακρυνθείς υπάλληλος θα μπορεί να πάρει τη σύνταξή του -είτε ολόκληρη με 25ετία ή στο 58ο έτος της ηλικίας του, είτε μειωμένη στο 56ο έτος-, με τη συμπλήρωση δηλαδή κατά περίπτωση των προβλεπόμενων ορίων ηλικίας.
Στόχος της κυβέρνησης είναι η απομάκρυνση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων μαζί με τις συνταξιοδοτήσεις μέχρι το 2014. Το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου θεωρείται χαμηλού κόστους, καθώς περιλαμβάνει μόνο τις ασφαλιστικές εισφορές και απευθύνεται κυρίως σε δημόσιους υπαλλήλους που ασκούν παράλληλη δραστηριότητα (μηχανικοί, οικονομολόγοι, κτηνίατροι, γεωπόνοι, γιατροί κ.λπ. οι οποίοι μπορούν να ασκήσουν ένα ελεύθερο επάγγελμα αντλώντας υψηλό εισόδημα, ενώ το Δημόσιο προσφέρει τη σιγουριά της ασφαλιστικής κάλυψης, υγειονομική περίθαλψη και μελλοντική σύνταξη).
Αμέσως μετά την επικύρωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, στις αρχές Ιουλίου δηλαδή, ο πρωθυπουργός σχεδιάζει έναν ευρείας έκτασης ανασχηματισμό με τη συγκρότηση ενός κλειστού πυρήνα υπουργών για τον καλύτερο κυβερνητικό συντονισμό. Κάτι που συνεπάγεται τη μείωση του αριθμού των μελών του υπουργικού συμβουλίου ακόμη και στο ήμισυ με το φιλόδοξο στόχο για ένα λειτουργικό κυβερνητικό σχήμα. *
ΠΗΓΗ:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ/ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕΓΑΣ
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Πηγαίνετε σπίτια σας
Η Ευρώπη πυροβολεί ομαδικά την Αθήνα. Πολύ φοβόμαστε ότι οι μεγάλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου έχουν κουραστεί τόσο πολύ από προτάσεις τύπου «υπάλληλοι σε εφεδρεία» που στο τέλος θα σεβαστούν απόλυτα το γεγονός ότι η χώρα διαθέτει Σύνταγμα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Καμιά φορά οι ευχές γίνονται πραγματικότητα...
Το βαθιά διεφθαρμένο πολιτικό – εκδοτικό κατεστημένο έκρυβε χρόνια τώρα την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Όσες φωνές τόλμησαν να ορθώσουν έναν διαφορετικό λόγο προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τις φιμώσουν. Ένας τεράστιος παρακρατικός μηχανισμός λειτουργούσε επί σειρά δεκαετιών με αντικειμενικό στόχο τη διαφύλαξη της εξουσίας για λογαριασμό μερικών οικογενειών.
Σήμερα, οι χαμαιλέοντες του δημόσιου βίου επιχειρούν να αλλάξουν προσωπείο και να πάρουν την μορφή του σωτήρα. Ωστόσο, έχουν ξεκοπεί εδώ και χρόνια με την παραγωγική διαδικασία, με τη ζώσα πραγματικότητα. Αναπαράγουν μοντέλα εξουσίας και πρότυπα ζωής που υπάρχουν μόνο στον δικό τους αποστειρωμένο μικρόκοσμο. Αποστειρωμένο από τα πραγματικά προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Ακόμη και σήμερα, μία ανάσα πριν την απειλούμενη πλήρη κατάρρευση της χώρας, δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί το παραμικρό για το τι περιμένει αυτό τον τόπο. Λες και δεν τους ενδιαφέρει, το οποίο και μοιάζει να είναι και η μόνη αλήθεια...
Η Ευρώπη νιώθει ότι το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών την κοροϊδεύει, ηθελημένα ή αθέλητα. Και δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει να ανέχεται αυτόν τον παραλογισμό. Ζητούν το αυτονόητο, να υπάρξει συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Κι η απάντηση είναι ότι η Ευρώπη είναι δήθεν υποχρεωμένη να μείνει αλληλέγγυα στην Αθήνα και να χρηματοδοτήσει με τα δικά της χρήματα τη συνέχιση της κατασπατάλησης των πόρων του δημοσίου. Ζητούν να συμμετάσχουμε κι εμείς στο πρόγραμμα της δικής μας σωτηρίας, πουλώντας περιουσιακά μας στοιχεία, κι η απάντησή μας είναι ότι είμαστε υπερήφανοι για να δεχόμαστε... προσταγές.
Όταν αύριο θα αγοράζουμε τη βενζίνη και τα τρόφιμα με κουπόνια, όπως γινότανε και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, τότε ίσως αντιληφθούμε πόσο άδικο έχουμε και δεν κατεβήκαμε ακόμη στο δρόμο για να τους περάσουμε ένα και μόνο μήνυμα: Πηγαίνετε σπίτια σας.
Δυστυχώς, πιστέψαμε αφελώς ότι οι υπαίτιοι του εθνικού μας ξεπεσμού θα ήσαν ικανοί να αντιληφθούν τα λάθη τους και να αναδείξουν τις δήθεν κρυμμένες τους αρετές.
Είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν, είναι ανίκανοι να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Ας μας αποδείξουν το αντίθετο και θα αναθεωρήσουμε. Ας αποδείξουν για μία έστω φορά ότι θέτουν υπεράνω των προσωπικών τους επιδιώξεων το κοινό καλό και εμείς θα ζητήσουμε συγνώμη. Να δηλώσουν με αντρίκειες καθαρές κουβέντες ότι πρώτα απ’ όλα είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες και έπειτα οτιδήποτε άλλο. Αυτό θέλουμε, αυτό απαιτούμε. Να μην χρειαστεί να απολογηθούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας που δεν τους έχουμε ακόμη στείλει στα σπίτια τους...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Το βαθιά διεφθαρμένο πολιτικό – εκδοτικό κατεστημένο έκρυβε χρόνια τώρα την αλήθεια από τον ελληνικό λαό. Όσες φωνές τόλμησαν να ορθώσουν έναν διαφορετικό λόγο προσπάθησαν με κάθε τρόπο να τις φιμώσουν. Ένας τεράστιος παρακρατικός μηχανισμός λειτουργούσε επί σειρά δεκαετιών με αντικειμενικό στόχο τη διαφύλαξη της εξουσίας για λογαριασμό μερικών οικογενειών.
Σήμερα, οι χαμαιλέοντες του δημόσιου βίου επιχειρούν να αλλάξουν προσωπείο και να πάρουν την μορφή του σωτήρα. Ωστόσο, έχουν ξεκοπεί εδώ και χρόνια με την παραγωγική διαδικασία, με τη ζώσα πραγματικότητα. Αναπαράγουν μοντέλα εξουσίας και πρότυπα ζωής που υπάρχουν μόνο στον δικό τους αποστειρωμένο μικρόκοσμο. Αποστειρωμένο από τα πραγματικά προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Ακόμη και σήμερα, μία ανάσα πριν την απειλούμενη πλήρη κατάρρευση της χώρας, δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί το παραμικρό για το τι περιμένει αυτό τον τόπο. Λες και δεν τους ενδιαφέρει, το οποίο και μοιάζει να είναι και η μόνη αλήθεια...
Η Ευρώπη νιώθει ότι το πολιτικό κατεστημένο των Αθηνών την κοροϊδεύει, ηθελημένα ή αθέλητα. Και δεν είναι διατεθειμένη να συνεχίσει να ανέχεται αυτόν τον παραλογισμό. Ζητούν το αυτονόητο, να υπάρξει συναίνεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Κι η απάντηση είναι ότι η Ευρώπη είναι δήθεν υποχρεωμένη να μείνει αλληλέγγυα στην Αθήνα και να χρηματοδοτήσει με τα δικά της χρήματα τη συνέχιση της κατασπατάλησης των πόρων του δημοσίου. Ζητούν να συμμετάσχουμε κι εμείς στο πρόγραμμα της δικής μας σωτηρίας, πουλώντας περιουσιακά μας στοιχεία, κι η απάντησή μας είναι ότι είμαστε υπερήφανοι για να δεχόμαστε... προσταγές.
Όταν αύριο θα αγοράζουμε τη βενζίνη και τα τρόφιμα με κουπόνια, όπως γινότανε και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, τότε ίσως αντιληφθούμε πόσο άδικο έχουμε και δεν κατεβήκαμε ακόμη στο δρόμο για να τους περάσουμε ένα και μόνο μήνυμα: Πηγαίνετε σπίτια σας.
Δυστυχώς, πιστέψαμε αφελώς ότι οι υπαίτιοι του εθνικού μας ξεπεσμού θα ήσαν ικανοί να αντιληφθούν τα λάθη τους και να αναδείξουν τις δήθεν κρυμμένες τους αρετές.
Είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν, είναι ανίκανοι να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Ας μας αποδείξουν το αντίθετο και θα αναθεωρήσουμε. Ας αποδείξουν για μία έστω φορά ότι θέτουν υπεράνω των προσωπικών τους επιδιώξεων το κοινό καλό και εμείς θα ζητήσουμε συγνώμη. Να δηλώσουν με αντρίκειες καθαρές κουβέντες ότι πρώτα απ’ όλα είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες και έπειτα οτιδήποτε άλλο. Αυτό θέλουμε, αυτό απαιτούμε. Να μην χρειαστεί να απολογηθούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας που δεν τους έχουμε ακόμη στείλει στα σπίτια τους...
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Ενας τόνος, μια ζωή
 |
Συναινώ. Παράγεται από το αινώ, που σημαίνει και δοξάζω, υμνώ, επιδοκιμάζω, συνιστώ, συγκατατίθεμαι αλλά και υπόσχομαι, τάζω.
Αυτά σύντροφοι απ' το αινώ.
Ελα όμως που υπάρχει και το ρήμα αίνω. Προσοχή στον τόνο. Αίνω. Και ένας τόνος κάνει την εξής διαφορά. Αίνω σημαίνει κοσκινίζω, λιχνίζω, ξεχωρίζω την ήρα απ' το στάρι!
Γράφω πάνω από δυό χρόνια τώρα σε τούτο δω το μετερίζι για τις λέξεις της γλώσσας που ανοίγουν τις κουρτίνες της λυσσαλέας προπαγάνδας εναντίον του λαού. Ολων μας. Γι' αυτό κρατάνε τις μάζες μακριά απ' την ουσία της Παιδείας και της γλώσσας και κατασκευάζουν καινούριες σαν τα spreds και τα bons και μπερδεύουν τα ομόλογα με την ομολογία των εγκληματιών και την ομολογία της πίστης.
Εχουμε τη δύναμη να σηκώσουμε αυτόν τον τόνο μια τόση δα συλλαβή. Κι απ' το συναινώ στο φόνο μου, να φτάσουμε στο κοσκινίζω. Ξεχωρίζω την ήρα των αστών απ' το σιτάρι των εργατών. Δε γίνεται αλλιώς. Δεν μπορούμε αλλιώς. Δε θέλουμε αλλιώς. Δεν πρέπει στα παιδιά μας αλλιώς.
Προσοχή. Στα ΜΜΕ σέρνεται μια συνεχής βάρβαρη λογοκρισία στο υπέδαφος της ανελέητης τρομοκρατικής προπαγάνδας.
Για να μην καταλάβει το πόπολο ότι ο ΣΕΒ νομοθετεί, οι τραπεζίτες τροφοδοτούν τις απειλές κι οι χορτασμένοι γενικώς μιλούν χωρίς να κοκκινίζουν για την πείνα. Για το ίδιο το όπλο που χρησιμοποιούν ώστε να κρατούν τα πιάτα τους γεμάτα και τα σερβίτσια τα χρυσά άθικτα.
Το ανθρωποφαγικό σύστημα βγάζει τα μεγάλα δόντια του και τα δείχνει εκεί που δε μετράνε στην ουσία, έτσι ώστε της γης οι κολασμένοι να μένουν άφωνοι απ' τα ποσά της... καμαριέρας. Αγγίζει τα όρια της ύβρεως με τη γιγάντια σημασία της αρχαίας αυτής λέξης, η ανακοίνωση πως ο Στρος Καν, έχει τη δυνατότητα να καταβάλει 6 εκατομμύρια ευρώ, και 200.000 ευρώ κάθε μήνα για τη φρούρησή του, προκειμένου να αποφυλακιστεί για αδικήματα (;) του κάτω κι όχι του πάνω κεφαλιού. Χαρά στην αρένα. Ηδονή στο Κολοσσαίο των λεφτάδων - μονομάχων του καπιταλισμού.
Κι όμως είναι η φάτσα κάρτα της πολιτικής με την οποία μας ζητούν να συναινέσουμε, αυτός ο ώριμος κύριος της μπουρζουαζίας.
Η αδιόρατη, η υποδόρια προπαγάνδα, που έχει πλέον τα χαρακτηριστικά κυρίαρχης κουλτούρας, ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικά, φαίνεται στην εξωφρενική ενασχόληση με το εξής σοβαρό - πιπεράτο: Ο δικηγόρος λέει, του Καν, είναι αυτός που προ ολίγων ημερών «αθώωσε» (!) το Σωκράτη στην εξομοίωση δίκης που έγινε κάπου στις ΗΠΑ. Μια μικρή μερίδα έμμισθων ψευδοδιανοούμενων και μια γιγάντια μάζα εκπαιδευτικά και πολιτισμικά περιθωριοποιημένη θα φτιάξουν εκείνο το παρελκυστικό, παραπλανητικό σκηνικό με στόχο να κυριαρχήσει η συνθλιπτική της δύναμης των μαζών ενοχική ηττοπάθεια.
Πριν φτάσουμε με τη χρεοτρομοκρατία στο σημείο να χειροκροτούμε την εκτέλεσή μας, γυμνοί από δικαιώματα, μοιραίοι κι άβουλοι σαν εικόνα και ομοίωση των αφεντικών, έχουμε έναν τόνο να κινήσουμε. Μακριά η ήρα απ' το στάρι. Αλλιώς θα μας φύγει η ουσία. Για να τη δούμε πίσω απ' τις λέξεις, στη ζωή αυτή καθαυτή. Ο Σ. Καν ήθελε (δεν ήθελε σκοτιστήκαμε) να περάσει σεξουαλικώς καλά, είπαν, έδειξαν και χωρίς αντίδραση, απέδειξαν! Η διαδοχή του στο ΔΝΤ είναι «εξισορροπητική» της ανισότητας των φύλων. Γυναίκα πείραξε. Γυναίκα θα αναλάβει μάλλον το ΔΝΤ. Και Γάλλος σε Γαλλίδα τη σκυτάλη. «Φίλη» των Ελλήνων, πάνω στο φερόμενο «γαμ...», βγήκε αμέσως να μας βρίσει και με απειλές χρεοκοπίας να μας γαμοφοβίσει. Κι από δίπλα οι καμαριέρες του καπιταλισμού στα πορτοπαράθυρα αλλάζουν τα σεντόνια της... αγωνίας.
Ενας τόνος. Ενα φύσημα γερού αγέρα, απ' τις αναπνοές μας τις κοινές, αρκεί για να σαρώσει την αδικία την κολλημένη φιλί-κλειδί με την αηδία. Ο σύντροφος Σπύρος, άμα τον ρωτήσεις για όλα τα χρεο-λογικά, απαντά μ' ένα ποίημα χωρίς να θυμάται τον ποιητή. Το κρατάω ως τόνο.
«Εχω φράγκα 130.
Τι να πρωτοαγοράσω μ' αυτά;
Φάρμακα για την άρρωστη μάνα μου;
Πιστόλι για ν' αυτοκτονήσω;
'Η μήπως μια μεγάλη χάλκινη καμπάνα
τους σκλάβους να ξυπνήσω;»
Νάτος ο... τόνος.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
Κερδίζουν χρόνο για να «διώξουν» τα ομόλογα
Κερδίζουν χρόνο για να «διώξουν» τα ομόλογα
Όσο αναβάλλεται η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το πλήγμα για τους φορολογούμενους πολίτες οι οποίοι αντικαθιστούν τις τράπεζες στο εκτελεστικό απόσπασμα της πτώχευσης, υποστηρίζει ο επίκουρος καθηγητής Οικονομικών στο INSEAD Harald Hau.
Στο πρόσφατο συνέδριο του Economist στην Αθήνα, το μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Juergen Stark υπαινίχθηκε την ύπαρξη συνωμοσίας γύρω από τη θέση υπέρ της αναδιάρθρωσης, ακριβέστερα του «κουρέματος», του ελληνικού χρέους, τονίζοντας με νόημα ότι η σχετική συζήτηση «πυροδοτείται από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο», σε βάρος της προοπτικής της Ευρωζώνης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)