Νόμοι που ίσχυαν στην Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία

by Eraldicon Corfu on Friday, June 3, 2011 at 2:39pm
Είναι χρήσιμη η υπόμνηση ορισμένων Νόμων που ίσχυαν στην Αρχαία Ελληνική Δημοκρατία κα, γιατί όχι και η εφαρμογή τους σήμερα. Προσέξτε ιδιαίτερα το σημείο 4.

1. Την υποθήκευση της περιουσίας των εκλεγομένων αρχόντων, μέχρι να αποδώσουν λογαριασμό γιά τα πεπραγμένα τους."Τας των Αρχόντων ουσίας ενεχυράζεσθαι, έως αν λόγον αποδώσι την πόλιν".

2. Την απαγόρευση αποδημίας, οποιουδήποτε άσκησε δημόσιο αξίωμα, πρίν ελεγχθεί."Αρχήν υπεύθυνον, μη αποδημείν".

3. Όποιος ενώ οφείλει στο δημόσιο, ασκεί αρχή, αν αποδειχθεί ενώπιον του δικαστηρίου, τιμωρείται με θάνατο."Εάν τις οφείλων τώ δημοσίω άρχη και εάν αλώ, θάνατον λέγει νόμος, ός κείται".

4. Οι ψευδείς υποσχέσεις, διδόμενες ενώπιον του λαού, τιμωρούνται με θάνατο."Εάν τις υποσχόμενος τι τον δήμον εξαπατήση, εισαγγελίαν είναι περί' αυτού, κάν αλώ, θανάτω ζημιούν".

5. Οι δωροδοκούμενοι, ή καταβάλουν το πόσό εις το δεκαπλάσιον στο δημόσιο ταμείο ή, τιμωρούνται με θάνατο."Τους δωροδοκούντας ή θανάτω ζημιούσθαι ή δεκαπλούν τού έξ αρχής λήμματος εκτίνειν".

6. Η απουσία βουλευτή απο το βουλευτήριο, τιμωρείτο με αφαίρεση της ημερήσιας αποζημίωσης και με πρόστιμο διπλάσιο αυτής."Τόν δέ μή ιόντα είς τό βουλευτήριον των βουλευόντων τήν ώραν τήν προρρηθείσαν, οφείλειν δραχμήν μίαν τής ημέρας εκάστης, εάν μή ευρισκόμενος άφεσιν της βουλής απή".

Να σας πω γιατί αγανακτήσαμε

Να σας πω γιατί αγανακτήσαμε

the paper - Κάτι ψήνεται που μυρίζει άσχημα | www.athensvoice.gr

the paper - Κάτι ψήνεται που μυρίζει άσχημα | www.athensvoice.gr

in.gr - Καμπάνια προώθησης των ελληνικών προϊόντων ξεκινούν επτά αλυσίδες σούπερ μάρκετ - Ειδήσεις - Οικονομία

in.gr - Καμπάνια προώθησης των ελληνικών προϊόντων ξεκινούν επτά αλυσίδες σούπερ μάρκετ - Ειδήσεις - Οικονομία

Θεόδωρος Σταματίου: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ : ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΗ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝ , ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΤΤΚΗΣ

Θεόδωρος Σταματίου: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ : ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΗ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝ , ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΤΤΚΗΣ

"Πιο τεμπέληδες οι Γερμανοί από τους Ελληνες"

Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2011

Στο µικροσκόπιο της στατιστικής επιστήµης έβαλε η εφηµερίδα «Le Monde» τη θεωρία περί "τεµπέληδων Ελλήνων και εργατικών Γερµανών" για να ανατρέψει τον µύθο που τροφοδότησε προ ηµερών µε δηλώσεις της...
η γερµανίδα καγκελάριος, Ανγκελα Μέρκελ.

"Εργάζονται πολύ λιγότερο, και δεν είναι περισσότερο παραγωγικοί» δηλώνει στη γαλλική εφηµερίδα ο οικονοµολόγος Πατρίκ Αρτούς µε βάση µελέτη που συνέταξε ο ίδιος και παρουσιάζει η εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ".

Όπως επισηµαίνει ο κ. Αρτούς, επικεφαλής του Ινστιτούτου Natixis, πριν καταλήξει κανείς στο συµπέρασµα ότι τα προβλήµατα των οικονοµιών του ευρωπαϊκού Νότου οφείλονται στην οκνηρία,είναι χρήσιµο να ρίξει µια µατιά στους αριθµούς.

Σύµφωνα µε στοιχεία του Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το 2009 ο µέσος όρος εργασίας στη Γερµανία ήταν 1.390 ώρες όταν στην Ισπανία ήταν 1.654, στην Πορτογαλία 1.719 και στην Ελλάδα 2.119.

"Ακόµη και εάν το όριο συνταξιοδότησης είναι µεγαλύτερο στη Γερµανία (65 έτη τώρα και 67 στο µέλλον) η πραγµατική µέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι η ίδια", προσθέτει ο γάλλος οικονοµολόγος.

Οι Γερµανοί συνταξιοδοτούνται στα 62,2, οι Ισπανοί στα 62,3, οι Πορτογάλοι στα 62,6 και οι Ελληνες στα 61,5.

Οι Γάλλοι βρίσκονται πιο κάτω, καθώς κατά µέσο όρο συνταξιοδοτούνται στο 60όέτος της ηλικίας τους. Εξίσου αποκαλυπτική είναι η σύγκριση στο θέµα της παραγωγικότητας. Η κατά κεφαλήν παραγωγικότητα στη Γερµανία βρίσκεται στα ίδια επίπεδα µε την κατά κεφαλήν παραγωγικότητα στη Νότια Ευρώπη.

Όσο για την ωριαία παραγωγικότητα των Γερµανών, βρίσκεται κάτω από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο αλλά δεν είναι µεγαλύτερη από αυτήν των Ελλήνων. Από πού πηγάζει λοιπόν η δύναμη της γερµανικής οικονοµίας;

Σύµφωνα µε τον Πατρίκ Αρτούς, το µυστικό βρίσκεται στην καινοτοµία. Το Βερολίνο διαθέτει το 2,82% του ΑΕΠ στην έρευνα και την ανάπτυξη όταν η Μαδρίτη ή η Λισαβόνα µόλις το 1,38%.

Εξάλλου, η Γερµανία καταθέτει περίπου 77φορές περισσότερα διπλώµατα ευρεσιτεχνίας σε σχέση µε την Ελλάδα. Ο γάλλος οικονοµολόγος απαριθµεί ακόµη στις αιτίες τα υψηλά επιτόκια καταθέσεων για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Read more: http://www.enimerwsi.com/2011/06/blog-post_6060.html#ixzz1O7CRGktB

Η αποχώρηση του ΛΑΟΣ από τη Βουλή

του Δημήτρη Καμπουράκη02/06/2011



Ετικέτες
Γιώργος Καρατζαφέρης
ΛΑ.Ο.Σ.
εκλογές


Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω τίποτα το κακό στην «σκέψη» που διατύπωσε ο Καρατζαφέρης για παραίτηση όλων των βουλευτών του καθώς και όλων των αναπληρωματικών τους. Αν δεν είναι μπλόφα (πράγμα πολύ πιθανό), μια τέτοια δραματική ενέργεια τυπικά δεν οδηγεί τη χώρα σε εκλογές, δημιουργεί όμως τις άμεσες ουσιαστικές προϋποθέσεις για τέτοιες εξελίξεις. Κατά το Σύνταγμα, θα πρέπει να γίνουν τοπικές εκλογές μόνο στις περιφέρειες που έχει εκλέξει βουλευτές το ΛΑΟΣ και για τις θέσεις που έχουν χηρεύσει. Οι θέσεις αυτές (και μόνο) θα κριθούν από την αρχή και θα δοθούν κατά τη δύναμη των κομμάτων στις συγκεκριμένες τοπικές εκλογές. Άρα τυπικά δεν τίθεται θέμα αλλαγής του συνολικού συσχετισμού μέσα στο Κοινοβούλιο, ούτε η κυβερνητική αυτοδυναμία. Το ΛΑΟΣ όμως έχει 15 βουλευτές και είναι προφανές ότι τοπικές εκλογές σε μια ντουζίνα περιφέρειες, ανάμεσα στις οποίες θα είναι οι μεγαλύτερες της χώρας (Α’, Β’ Αθηνών, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, κλπ) εκ των πραγμάτων αποκτούν πολύ μεγαλύτερη πολιτική δυναμική απ’ όσο δείχνει η ονομασία τους και προφανώς κανένας δεν μπορεί να ξέρει τις επιπτώσεις τους.

Η καρατζαφερική αυτή σκέψη, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε πραξικόπημα ή παιχνίδι με τους θεσμούς, δεν είναι πρωτόγνωρη στα ελληνικά χρονικά. Είχε χρησιμοποιηθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου αμέσως μετά τη δίκη για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Όταν καταδικάστηκε ο Δημήτρης Τσοβόλας και έχασε τη βουλευτική του έδρα, ο Ανδρέας Παπανδρέου απέσυρε όλους τους αναπληρωματικούς του στο ψηφοδέλτιο της Β’ Αθηνών, με αποτέλεσμα να γίνουν εκλογές για τη συμπλήρωση της συγκεκριμένης έδρας στις 5 Απρίλη 1992. Η ΝΔ είχε χαρακτηρίσει τότε αυτή την πρωτοβουλία «παιχνίδι με τους θεσμούς» και «πολιτικό καραγκιοζιλίκι», όμως το ΠΑΣΟΚ πέτυχε συντριπτική νίκη που παγίωσε την πεποίθηση ότι ο Μητσοτάκης τελειώνει και ότι ο Παπανδρέου ξανάρχεται. Μετά απ’ αυτή την αναμέτρηση ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης δεν ξανασυνήλθε πολιτικά και το κλίμα που δημιουργήθηκε αύξησε τις διαλυτικές τάσεις μέσα στην κυβέρνηση του, που κατέληξε να πέσει με αποχώρηση του Σαμαρά και άλλων βουλευτών.

Αν λοιπόν ο Κρατζαφέρης σκέφτεται σοβαρά να το κάνει, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Διότι μπορείτε να φανταστείτε πως θα επιδράσουν στο αναστατωμένο πολιτικό σκηνικό «τοπικές συμπληρωματικές» εκλογές στις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της χώρας, στις οποίες ψηφίζει πάνω από τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος; Διότι το ΛΑΟΣ έχει εκλέξει στις πιο πολυάνθρωπες περιφέρειες κι όχι στις μικρές. Θα πάρουν τον χαρακτήρα δημοψηφίσματος για το μνημόνιο και όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα αναγκαστούν να τοποθετηθούν επί της ουσίας και για όλα τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει που θα μπορούσε να καταλήξει ένα τέτοιο πολιτικό σάλτο του Καρατζαφέρη. Απλώς πιστεύω ότι είναι τόσο παρακινδυνευμένο και έχει τόσες ανεξέλεγκτες πιθανές παραμέτρους, που δεν θα το κάνει. Θα ήταν όμως (κατά τη γνώμη μου) μια κάποια πολιτική λύση σήμερα...

έν

Επιτέλους μίλησαν και αυτοί!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τολμήστε!

02/06/2011




Προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών και της Επιστήμης απευθύνουν δραματική έκκληση προς τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, υποστηριζοντας ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υποθηκεύσει "το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών".

Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.

Υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες:
Θανάσης Βαλτινός
Κική Δημουλά
Απόστολος Δοξιάδης
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Αθηνά Κακούρη
Μένης Κουμανταρέας
Γιάννης Κουνέλης
Πέτρος Μάρκαρης
Τάσος Μπουλμέτης
Βασίλης Παπαβασιλείου
Διονύσης Σαββόπουλος,
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Αλέκος Φασιανός
Από την ακαδημαϊκή-επιστημονική κοινότητα:
Νίκος Αλιβιζάτος
Νάσος Βαγενάς
Γιάννης Βούλγαρης
Γιώργης Γιατρομανωλάκης
Άγγελος Δεληβοριάς
Γιώργος Δερτιλής
Αρίστος Δοξιάδης
Ορέστης Καλογήρου
Στάθης Καλύβας
Βάσω Κιντή
Ανδρέας Κούρκουλας
Νίκος Μουζέλης
Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος
Γιώργος Παγουλάτος
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Παύλος Σούρλας
Γιάννης Σουρνάρας
Σταύρος Τσακυράκης
Χαρίδημος Τσούκαςένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Στα μούτρα σας!

του Σταύρου Θεοδωράκη30/05/2011



Ετικέτες
διαδήλωση πλατεία Συντάγματος


Στην φωτογραφία της Μαρίας Μαράκη φαίνεται καθαρά αν και διακριτικά. Ένας άντρας κρατάει στην αγκαλιά του ένα παιδί και του δείχνει πώς να μουντζώνει τη Βουλή. Και ο μπόμπιρας, τι να κάνει, μουντζώνει ο πατέρας του, μουντζώνει και αυτός. Ανάλογες εικόνες είδαμε μετά την πρώτη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων». Μικρά παιδιά στους ώμους των πατεράδων τους να προσπαθούν να φωνάξουν ρυθμικά «κλέφτες - κλέφτες» χειρονομώντας ταυτόχρονα προς το μέρος των τεράτων (δηλαδή της Βουλής). Και οι γονείς τους, να χαμογελούν γεμάτοι υπερηφάνεια στον τηλεοπτικό φακό της μεσημεριανής εκπομπής, με τον ρεπόρτερ να μην μπορεί να κρύψει –και αυτός - τη χαρά του. Από τους χιλιάδες «αγανακτισμένους» βρήκε τους πέντε - δέκα γελοίους που συμπεριφέρονταν σαν παίκτες ρεάλιτι.

Το ίδιο θέαμα το έχω δει και στα γήπεδα. Παιδιά του δημοτικού, όρθια πάνω στα καθίσματα να επιτίθενται στους «αντιπάλους» τους με λέξεις και χειρονομίες που δεν καταλαβαίνουν αλλά που γεμίζουν ικανοποίηση τους γονείς τους που χασκογελούν στα πίσω καθίσματα.

Και τότε και τώρα αναρωτιέμαι τι γονείς είναι αυτοί. Για ταξιτζήδες δεν μου μοιάζουνε. Γιατί θα ήταν μια δικαιολογία. Τόσα χρόνια στο τιμόνι, το χέρι τους έχει πάρει τη μορφή μούντζας, ε μεταδίδουν την γνώση στο παιδί τους. Ταξιτζήδες όμως δεν είναι (αφήστε που οι ταξιτζήδες μετά από τέτοιο κράξιμο την έχουν κόψει νομίζω τη συνήθεια). Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι γονείς; Ποιοι κατεβάζουν στο Σύνταγμα και στα γήπεδα τα παιδιά τους, πέντε, έξη, εφτά χρονών και τα βάζουν να βρίζουν και να χειρονομούν; Όσο τους προσέχω τόσο μου μοιάζουν με τις φάτσες των … τεράτων που πολεμούν. Απογοητευμένα λαμόγια δηλαδή που δεν αντέχουν το «ρίξιμο» και αντιδρούν σαν προδομένες γκόμενες. Βρίζουν, φτύνουν, χειρονομούν.

Οι αληθινοί «αγανακτισμένοι» έχουν διαφορετική συμπεριφορά. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Δεν χρησιμοποιούν τα παιδιά τους, δεν κουνάνε σημαίες, δεν μετέχουν στο φτηνό χιούμορ περί χοντρών πολιτικών που τρώνε και δεν δίνουν, δεν κρεμάνε πανό με ασυναρτησίες και συνωμοτικά σενάρια. Και τέλος πάντων δεν βρίζουν όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς τους. Άλλωστε οι αληθινά αγανακτισμένοι αυτού του τόπου γνωρίζουν ότι αυτές οι απλουστεύσεις, μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Τα ζήτω στις λαϊκίστικες κορώνες των πολιτικών. Τα «ου» στους αντιπάλους. Τα αποθεωτικά ναι, στις τρελές υποσχέσεις των κομματαρχών τους. Οι πατριδοκαπηλίες. Τα κομματικά στρατόπεδα με «τα δικά μας» και τα «δικά τους» παιδιά. Ο πολιτικάντικος χουλιγκανισμός είναι αυτός που ενίσχυσε τους ακραίους της πολιτικής και τους έδωσε ασυλία στα μικρά και μεγάλα εγκλήματα τους. Η πεζοδρομιακή αντίληψη περί πολιτικής βάπτισε «σωτήρες», γαλάζια και πράσινα (εναλλάξ) ανθρωπάκια που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το σαρκίο τους (και οι καταθέσεις τους). Δεν θέλω να ξύνω πληγές αλλά οι πολιτικοί που καταρρέουν είναι αυτοί, που δόξασε περισσότερο το πλήθος.

Πριν κάποια χρόνια - όχι και πάρα πολλά για να μην θυμόμαστε - κάποιοι τραβολογούσαν πάλι τα παιδιά τους, στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες. Για να δώσουν λουλούδια στους πολιτικούς να τους φιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί τους. Να προσθέσουν δηλαδή ένα φίλτρο αγνότητας στα γαλάζια, πράσινα, κόκκινα, μπλε (σκούρα) οράματα του μπαμπά. Και τώρα που ήρθε η διάψευση, τα παιδιά επιστρατεύονται για τον αντίθετο ρόλο. Με πεδίο αυτή την φορά τις πλατείες των «αγανακτισμένων». Έχουν καταλάβει ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού» και θέλουν να το κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Και μην τους υποτιμάτε. Αν δεν ελεγχθούν αυτοί οι «πέντε δέκα γελοίοι» θα μετατρέψουν σιγά - σιγά τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» σε σουβλακοφραπεχαβαλέ ρεάλιτι. Είναι νόσος μολυσματική.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΔΗΜΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΔΗΜΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ

To καρά-black προβατάκι.: Αν αυτά είναι αλήθεια θέλουν κρέμασμα!!!

To καρά-black προβατάκι.: Αν αυτά είναι αλήθεια θέλουν κρέμασμα!!!: "Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση... 250 ..."

Κοιμάται, ωρέ, ο «Ομφαλός της Γης»;

της Κατερίνας Μπακογιάννη26/05/2011




Με προβλημάτιζε αυτές τις μέρες το σύνθημα που ακούστηκε στην Ισπανία: «Ησυχία, μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες.» Η πληροφορία κυκλοφόρησε και δεν αμφισβητήθηκε, ούτε ερευνήθηκε. Το φώναζαν, λέει, οι χιλιάδες αγανακτισμένοι Ισπανοί που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης Puerta del Sol, για να δώσουν μήνυμα στους πολιτικούς ενόψει των εκλογών της Κυριακής. Τα ερωτηματικά μου ήταν τρία και διαφορετικής φύσης μεταξύ τους:

-Γιατί οι Ισπανοί να ασχοληθούν με τέτοια ένταση με τη μικρή (και αναμφισβήτητα κοιμισμένη) Ελλάδα όταν καίγονται οι ίδιοι;

-Τι είδους απειλή συνιστά για το κατεστημένο της Ισπανίας το ότι οι Έλληνες κοιμούνται και δεν πρέπει να ξυπνήσουν από τους διαδηλωτές;

-Γιατί δεν είχα διαβάσει το ίδιο σύνθημα σε καμία από τις ξένες εφημερίδες;

Μέχρι που μίλησα με έναν φίλο μου που γνωρίζει καλά τα ποδοσφαιρικά. Το περασμένο Σάββατο 21 Μαΐου έπαιζε η Μπαρτσελόνα με τη Μάλαγα στην έδρα της δεύτερης. Τον αγώνα έδειξαν διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα και η Conn-x TV. Η Μάλαγα (πες Ολυμπιακός Βόλου) το γνώριζε ότι θα έχανε από τη Μαδρίτη (πες Ολυμπιακός Πειραιώς). Τελικό αποτέλεσμα Μάλαγα 1 - Μπαρτσελόνα 3. Και οι φίλαθλοι της γηπεδούχου, για να πικάρουν τους φιλάθλους και τους παίκτες της Μπαρτσελόνα, σκέφτηκαν να τους θυμίσουν τις νίκες του Παναθηναϊκού όταν ο πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ έκανε στην ισπανική ομάδα …έξωση από το Final Four μέσα στο σπίτι της. Το πανό σηκώθηκε στο γήπεδο και το είδαν όσοι παρακολουθούσαν τον αγώνα: «Sss silencio, los griegos duermen.» Μπορεί να νικάτε, αλλά κάντε το σιωπηλά, μην ξυπνήσουν οι Έλληνες και σας «κανονίσουν» ξανά.

Αυτοί είμαστε. Πήραμε ένα σύνθημα του γηπέδου και το μεταφέραμε στα καθ’ ημάς. Μετατρέψαμε μια πληροφορία όπως μας βολεύει. Προσθέσαμε τον μύθο ότι η ισπανική πολιτική σκηνή και η ισπανική κοινωνία μας έχουν στο κέντρο της προσοχής τους. Είτε είμαστε πτωχοί, είτε όχι, βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε πάντοτε το κέντρο του κόσμου. Ο «Ομφαλός της Γης». Έτσι νομίζουμε.

Μήπως το ίδιο σύνθημα φώναζαν οι διαδηλωτές και στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάϊρο αλλά δεν το ακούσαμε τότε;

Θέλει προσοχή η διαχείριση της αλήθειας. Έτσι ξεκινούν τα «καπελώματα». Και θα ήταν κρίμα αυτό να συμβεί σε μεγάλες αυθόρμητες διαδηλώσεις όπως οι χθεσινές.

Με τον Εθνικό Ύμνο τέλειωσε η «Ελληνοφρένεια»

the paper - Χαρά της Γης και της (Χρυσής) Αυγής | www.athensvoice.gr

the paper - Χαρά της Γης και της (Χρυσής) Αυγής | www.athensvoice.gr

Σιγά, μην ξυπνήσουν οι Γερμανοί!

του Οδυσσέα Ιωάννου30/05/2011

1 εικόνα
Ετικέτες
Γερμανοί


Γράφω ένα κείμενο που θα το μετανιώσω. Θα ήθελα να μην υπάρχει τέτοιο κείμενο με την υπογραφή μου. Να διαβαστεί και να καεί, σαν οδηγίες σε κατάσκοπο.

Όταν στο σχολείο οι συμμαθητές μου έβριζαν τους Γερμανούς για τους δύο Παγκόσμιους πολέμους- και κυρίως για τον Δεύτερο- τους διόρθωνα “Όχι οι Γερμανοί παιδιά, οι Ναζί. Μην τους ταυτίζετε. Υπήρχαν και οι αντιναζιστές. Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης είναι ναζιστική, μην γίνεστε ίδιοι”.

Λυπάμαι που θα το ξεχάσω για λίγο όμως τρώγομαι να ασπαστώ αυτή την θεωρία και ντρέπομαι πολύ, αλλά ελπίζω να μου κρατήσει λίγο.

Γερμανοί. Για τρίτη φορά σε λιγότερο από εκατό χρόνια, ασκείστε στο άθλημα της ταπείνωσης, της σύνθλιψης λαών. Τα κουφάρια και τα δέρματα των πολιτών τους, βορά στα βάρβαρα ένστικτά σας περί ψυχαγωγίας… Απολίτιστοι, απολειφάδια οποιουδήποτε ανθρωπισμού, αληταριά της Ιστορίας, ξεπλύματα οποιασδήποτε φιλοσοφίας με κέντρο τον άνθρωπο. Ούτε μια λέξη δεν καταλάβατε από τον Γκαίτε σας (ναι, ενώ εμείς είχαμε αφομοιωμένο τον Αριστοτέλη στα σκυλάδικα που σερνόταν ολόκληρη η χώρα για τριάντα χρόνια). Παράτα με ρε, δεν γράφω ένα αντικειμενικό κείμενο, στο είπα στην αρχή.

Πίσω στους Γερμανούς. Πήρατε μία Δημοκρατία ανθρωπιστική και την κάνατε σιδερογροθιά κατά των αδυνάτων και ανυπεράσπιστων. Με ένα ευρώ που στην ουσία είναι μεταμφιεσμένο μάρκο, ξεπετσιάσατε κάθε έννοια μιας ζωής με κάποιο νόημα, εκτός αν η προτεινόμενη ζωή σας είναι να δουλεύουμε είκοσι ώρες την ημέρα για 800 ευρώ, γιατί πρέπει να είμαστε παραγωγικοί. Αυτά καταλάβατε από τον Ρίλκε σας; Ή δεν είναι δικός σας επειδή δεν γεννήθηκε στα άγια χώματά σας; (Ναι, ενώ εμείς έχουμε βάλει τον Ρίτσο, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Καρούζο, τον Σικελιανό, τον Λειβαδίτη στην καθημερινότητά μας, δεν κάνουμε βήμα χωρίς να τους συμβουλευτούμε). Ρε σύ, κουφός, στραβός ή μαλάκας είσαι; Σου είπα, δεν γράφω ένα δίκαιο κείμενο.

Γερμανοί. Παραδώσατε αμαχητί την εξουσία που σας εμπιστεύτηκε η Δημοκρατία, σε Διεθνείς Οικονομικούς Οίκους, σε ποντίκια που κρύβονται στη λάσπη και τρέφονται με πτώματα, ταΐζουν τα παιδιά τους με αίμα παιδιών, βλέπουν στις οθόνες τους ανθρώπους να καίγονται με το ίδιο λάγνο βλέμμα που βλέπουν τσόντες. (Ναι, ενώ εμείς είμαστε καλύτεροι που παραδώσαμε την Δημοκρατία σε τρεις οικογένειες και δέκα καράβλαχους που επειδή έπιασαν δυο δεκάρες την είδαν “αστική τάξη”). Δεν θα συνεννοηθούμε, έτσι; Θα μας τα σπάσεις τα νεύρα. Ξαναδιάβασε τον πρόλογο.

Γερμανοί. Υπάρχετε μόνο όταν εξευτελίζετε, όταν εκβιάζετε, όταν σας παίρνει, στα γυρίσματα της Ιστορίας. Μετά, που τρώτε τα μούτρα σας και καίγονται οι πόλεις σας, κλαψουρίζετε συγγνώμες προς την ανθρωπότητα. Ναι, ξέρω κανένας δεν μπορεί να σου κάνει κάτι αν δεν τον αφήσεις να σου το κάνει. Αλλά δεν μιλάμε για εμάς τώρα. Μιλάμε για εσάς.

Είστε πεθαμένοι και δεν το ξέρετε. Είστε τελειωμένοι, κοπριά λίπανσης στις γραμμές παραγωγής σας. Και το αίμα σας αραιωμένο, χαλασμένο από το φαρμάκι που σας τρώει ότι όλος ο κόσμος σας χρωστάει. Ανόητοι, κυνικοί, βλάσφημοι, ψάξτε για ψυχή. Σκοτεινιάζει για μια ακόμα φορά στον τόπο σας.


ΥΓ. Και σιγά την μπάλα που παίζετε, ψοφίμια. Ό,τι πιο άκαυλο έχει παρουσιαστεί ποτέ σε γήπεδο.

Αγανακτισμένοι: Γνήσιοι ή ετερόφωτοι;

του Αλέκου Λασκαράτου30/05/2011


διαδήλωση πλατεία Συντάγματος


Ξεκίνησα να πάω Κυριακή απόγευμα στο Σύνταγμα για να πάρω μέρος στη συγκέντρωση. Μάλλον με κρύα καρδιά θα έλεγα και ειρωνική διάθεση. Χρειάστηκε να μας κράξουν οι Ισπανοί με το σύνθημα «Μη φωνάζετε δυνατά, οι Έλληνες κοιμούνται» για να «ξυπνήσουμε» κι εμείς και να οργανώσουμε την πρώτη μας τέτοια συγκέντρωση στα μέσα της περασμένης βδομάδας. Πάντα δεύτεροι. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι Ισπανοί που πρώτοι οργάνωσαν τέτοιες διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις και για πολλές συνεχόμενες μέρες δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό του προβλήματος που έχουμε εμείς. Είμαστε λοιπόν losers σκεφτόμουν. Είχα ακούσει και ότι το όλο πράγμα έμοιαζε με πανηγύρι με τσίκνες από σουβλάκια κλπ., οπότε δεν είχα και μεγάλες προσδοκίες για το τι θα αντικρύσω.

Κι όμως έπεσα έξω. Πρώτα απ’ όλα ο κόσμος ήταν πολύς, πραγματικά πολύς. Δεύτερο υπήρχε αληθινός παλμός. Αληθινή και γνήσια διαμαρτυρία, χωρίς ούτε ένα κομματικό σύνθημα. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, νέοι και λιγότερο νέοι, γυναίκες και άντρες, σε μία καθαρά πολιτική διαμαρτυρία χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και ξύλινη γλώσσα. Με παλμό και χιούμορ στα συνθήματα και τα πανώ. Μία ατμόσφαιρα καθαρά φιλική σαν να ανήκαν όλοι σε μία οικογένεια. Την ελληνική, χωρίς διακρίσεις κοινωνικής τάξης και ηλικίας. Υπήρχε μια διάχυτη και αληθινή χαρά. Ένοιωσα πολύ, πάρα πολύ ωραία. Σαν να ήταν όλοι αυτοί οι άγνωστοι φίλοι μου από παλιά.

Δεν σκοπεύω να προχωρήσω σε αναλύσεις. Άλλωστε, άλλοι εδώ στο protagon, έχουν καταθέσει τις απόψεις τους, θετικές ή αρνητικές. Το μόνο που θα πω είναι ότι η εμπειρία αυτής της συγκέντρωσης με έκανε να (ξανα)πιστέψω ότι αυτός ο λαός διαθέτει ακόμα γνήσια πολιτικά αντανακλαστικά που αποτελούν και τη μόνη ελπίδα για να βγούμε από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.

Σταχυολογώ μερικά από τα χιουμοριστικά συνθήματα που άκουσα και που θυμάμαι. (Ο Θ. Πάγκαλος με το «μαζί τα φάγαμε» και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τις συγκεντρώσεις αυτές, ήταν βέβαια στο επίκεντρο των συνθημάτων και των πανώ).

• Και α και ου γαμώ το Δουνουτού
• Πάγκαλε πεινάμε κατέβα να σε φάμε
• Πιάστε το χοντρό να φάμε χοιρινό
• Εεε Οοο πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ
• Γιωργάκη μαλ… δεν ήρθαμε για πλάκα

Στις 10 το βράδυ που πήρα το μετρό της επιστροφής, υπήρχε ακόμη πολύς κόσμος που έβγαινε στο Σύνταγμα.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών