Αγανακτισμένοι: Γνήσιοι ή ετερόφωτοι;

του Αλέκου Λασκαράτου30/05/2011


διαδήλωση πλατεία Συντάγματος


Ξεκίνησα να πάω Κυριακή απόγευμα στο Σύνταγμα για να πάρω μέρος στη συγκέντρωση. Μάλλον με κρύα καρδιά θα έλεγα και ειρωνική διάθεση. Χρειάστηκε να μας κράξουν οι Ισπανοί με το σύνθημα «Μη φωνάζετε δυνατά, οι Έλληνες κοιμούνται» για να «ξυπνήσουμε» κι εμείς και να οργανώσουμε την πρώτη μας τέτοια συγκέντρωση στα μέσα της περασμένης βδομάδας. Πάντα δεύτεροι. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι Ισπανοί που πρώτοι οργάνωσαν τέτοιες διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις και για πολλές συνεχόμενες μέρες δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό του προβλήματος που έχουμε εμείς. Είμαστε λοιπόν losers σκεφτόμουν. Είχα ακούσει και ότι το όλο πράγμα έμοιαζε με πανηγύρι με τσίκνες από σουβλάκια κλπ., οπότε δεν είχα και μεγάλες προσδοκίες για το τι θα αντικρύσω.

Κι όμως έπεσα έξω. Πρώτα απ’ όλα ο κόσμος ήταν πολύς, πραγματικά πολύς. Δεύτερο υπήρχε αληθινός παλμός. Αληθινή και γνήσια διαμαρτυρία, χωρίς ούτε ένα κομματικό σύνθημα. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, νέοι και λιγότερο νέοι, γυναίκες και άντρες, σε μία καθαρά πολιτική διαμαρτυρία χωρίς κομματικές εξαρτήσεις και ξύλινη γλώσσα. Με παλμό και χιούμορ στα συνθήματα και τα πανώ. Μία ατμόσφαιρα καθαρά φιλική σαν να ανήκαν όλοι σε μία οικογένεια. Την ελληνική, χωρίς διακρίσεις κοινωνικής τάξης και ηλικίας. Υπήρχε μια διάχυτη και αληθινή χαρά. Ένοιωσα πολύ, πάρα πολύ ωραία. Σαν να ήταν όλοι αυτοί οι άγνωστοι φίλοι μου από παλιά.

Δεν σκοπεύω να προχωρήσω σε αναλύσεις. Άλλωστε, άλλοι εδώ στο protagon, έχουν καταθέσει τις απόψεις τους, θετικές ή αρνητικές. Το μόνο που θα πω είναι ότι η εμπειρία αυτής της συγκέντρωσης με έκανε να (ξανα)πιστέψω ότι αυτός ο λαός διαθέτει ακόμα γνήσια πολιτικά αντανακλαστικά που αποτελούν και τη μόνη ελπίδα για να βγούμε από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.

Σταχυολογώ μερικά από τα χιουμοριστικά συνθήματα που άκουσα και που θυμάμαι. (Ο Θ. Πάγκαλος με το «μαζί τα φάγαμε» και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τις συγκεντρώσεις αυτές, ήταν βέβαια στο επίκεντρο των συνθημάτων και των πανώ).

• Και α και ου γαμώ το Δουνουτού
• Πάγκαλε πεινάμε κατέβα να σε φάμε
• Πιάστε το χοντρό να φάμε χοιρινό
• Εεε Οοο πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δώ
• Γιωργάκη μαλ… δεν ήρθαμε για πλάκα

Στις 10 το βράδυ που πήρα το μετρό της επιστροφής, υπήρχε ακόμη πολύς κόσμος που έβγαινε στο Σύνταγμα.ένα άρθρο των πρωταγωνιστών