Πολύ επίκαιρο, μετά τις κατ εξακολούθηση λαμογιές του Παπούλια

> *Προς τον κ. Παπούλια: Είστε πρόεδρος της Δημοκρατίας;*****




> *Αν είχα τη δύναμη θα προτιμούσα ως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας όχι
> εσάς αλλά τον Ισλανδό πρόεδρο, τον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον.
> Μπορεί να καυχόμαστε ότι εμείς γεννήσαμε τη δημοκρατία, αλλά πάει καιρός
> πια που δεν έχουμε συγγένεια μαζί της.
> 
> Όταν το ισλανδικό Κοινοβούλιο ενέκρινε κάποιο νόμο παρόμοιο με το Μνημόνιο
> 1 και στάλθηκε για επικύρωση στον πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτός
> ενεργοποίησε το μόνο... δικαίωμα που είχε, όπως κι εσείς: δεν το υπέγραψε
> και κάλεσε το λαό σε δημοψήφισμα.
> Ήταν η πρώτη φορά που έγινε δημοψήφισμα στη χώρα αυτή. Η εξήγηση ήταν σαφής:
> «Δε μπορώ εγώ ή οι λίγοι βουλευτές που ψήφισαν αυτό το νόμο να αναλάβω την
> ευθύνη να επικυρώσω ένα νόμο που θα επηρεάσει τη ζωή κάθε πολίτη της χώρας
> μου. Σε ένα τόσο σοβαρό θέμα μόνο ο λαός μπορεί να αποφασίσει».
> 
> Το δημοψήφισμα έγινε και ο λαός απέρριψε το νόμο. Δεν είχε άδικο: τρεις
> τράπεζες είχαν δανειστεί 80 δις ευρώ, ήτοι το δεκαπλάσιο από το Ακαθάριστο
> Εθνικό Εισόδημα της χώρας, είχαν χρεοκοπήσει και τώρα ζητούσαν από το λαό
> να πληρώσει τους δανειστές σε διάφορες χώρες.
> 
> Οι πολιτικοί άρχισαν νέες συνομιλίες με τους δανειστές και έφεραν
> τροποποιημένο σχέδιο στη Βουλή, κάτι σαν Μνημόνιο 2, το οποίο ψηφίστηκε
> κατά πλειοψηφία και στάλθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για επικύρωση.
> Και πάλι εκείνος είπε όχι και ζήτησε νέο δημοψήφισμα. Το επιχείρημά του
> ήταν σαφέστατο:
> «Στα μεγάλα θέματα δεν αποφασίζουν προσωρινοί ηγέτες, ηγέτης είναι ο λαός
> και αυτός θα αποφασίσει».
> Χρειάστηκε να κατεβεί στους δρόμους για να υπερασπιστεί τη θέση του ενάντια
> στη λυσσαλέα επίθεση των πολιτικών.
> Υπάρχουν βίντεο που δείχνουν τη σύζυγό του να αγκαλιάζει διαδηλωτές που η
> αστυνομία τους έχει πνίξει στα καπνογόνα. Ήταν ανένδοτος στις αρχές του:
> «Υπάρχουν χώρες πιο ισχυρές οικονομικά από μας, εμείς όμως δεν πρόκειται να
> βάλουμε το κέρδος πάνω από τη Δημοκρατία».
> 
> Στο νέο δημοψήφισμα ο λαός απέρριψε και το Μνημόνιο 2.
> Ο πρόεδρος το πήγε ακόμα πιο πέρα και ζήτησε αναθεώρηση του συντάγματος,
> μόνο που αυτή τη φορά η αναθεώρηση δε θα γινόταν από πολιτικούς αλλά από
> τον ίδιο το λαό. Το επιχείρημά του ήταν και πάλι ατράνταχτο: «Ο λαός είναι
> η υπέρτατη εξουσία, αυτός πρέπει να συντάξει το σύνταγμα».
> 
> Έγιναν χιλιάδες συναντήσεις, στάλθηκαν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα και η
> λαϊκή επιτροπή κατέληξε σε μια μορφή του συντάγματος που φυσικά δεν είχε
> ούτε παραγραφές, ούτε ασυλίες και ούτε φοροαπαλλαγές για τους πολιτικούς.
> Δεν έχει γίνει ακόμα δημοψήφισμα για το σύνταγμα, καθώς οι πολιτικοί
> παλεύουν με κάθε μέσο να το καθυστερήσουν, αλλά δε θα το πετύχουν για πολύ.
> Σε κάποια στιγμή χρειάστηκε να καλέσουν το ΔΝΤ για βοήθεια, αλλά υπό ένα
> όρο: «Θα σας πληρώσουμε ό,τι δανειστούμε, αλλά υπό ένα όρο: δε θα
> πειραχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα κοινωνικά προγράμματα, γιατί
> είμαστε μια σκανδιναβική σοσιαλιστική κοινωνία και σκοπός μας είναι η
> ευημερία του πολίτη και όχι τα κέρδη των τραπεζών».
> Ούτε κεραμίδα να έπεφτε στα κεφάλια των αρμόδιων του ΔΝΤ, αλλά τελικά το
> δέχτηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ταμείου, γιατί κατάλαβαν ότι δεν
> έχουν να κάνουν με άτομα όπως ---- (δε χρειάζεται να αναφέρω ονόματα).
> Αλλά ο πρόεδρος μιας δημοκρατίας δε σταμάτησε εκεί: ζήτησε να γίνει έλεγχος
> στα οικονομικά όλων των πολιτικών και πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν τον
> πέλεκυ της δικαιοσύνης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του πρωθυπουργού.
> Η έκθεση της αδέσμευτης επιτροπής έφτασε τις 2,500 σελίδες και χρειάστηκαν
> 45 συνεχείς ώρες για να διαβαστεί από καλλιτέχνες, συγγραφείς, απλούς
> πολίτες σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
> Και το συμπέρασμα ήταν σαφές: δεν ευθύνεται ο λαός για όσα έκαναν οι
> πολιτικοί οι οποίο εκλέχτηκαν λέγοντας τα αντίθετα από όσα υποσχέθηκαν.
> Τρία χρόνια μετά η Ισλανδία αρχίζει να βγαίνει από την κρίση, στην Ελλάδα
> μας λένε ότι θα χρειαστούν δεκαετίες και αν....
> Και κάτι ακόμα: ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας δεν το έκανε αυτό
> για να κρατηθεί στην καρέκλα. Πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι δε θα είναι
> υποψήφιος για επόμενη θητεία. «Εκπλήρωσα το χρέος μου στο λαό μου» ήταν η
> λακωνική δήλωσή του (όχι δεν είπε αν ήταν και στην Εθνική Αντίσταση).
> 
> Μήπως κ. Παπούλια θά'πρεπε να επισκεφθείτε τους Βίκινγκς της Ισλανδίας για
> να πάρετε κάποια μαθήματα δημοκρατίας; Μήπως αυτοί που έτρωγαν βελανίδια
> όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες τώρα ξέρουν καλύτερα τι σημαίνει δημοκρατία
> ενώ εσείς την ευτελίζετε - ουσιαστικά μια πράξη αιμομιξίας -- στη χώρα που
> γεννήθηκε;
> 
> Και μια ακόμα δήλωσή του Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον: «Έχω την σταθερή
> εντύπωση ότι τα κόμματα στη Βουλή δεν εκφράζουν αυτή την εποχή αντίστοιχη
> αναλογία στο λαό». Εσείς θα κάνατε ποτέ αυτή τη δήλωση, που είναι πασιφανής
> σε κάθε Έλληνα πολίτη;
> 
> Θα ήθελα να σας δω δίπλα στον Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον. Έτσι για να
> καταλάβω τι σημαίνει γίγαντας και τι νάνος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.... ****
>

αγνωστου