Με την τρόικα διαφωνώ ιδεολογικά. Διαφωνώ εν μέρει με την εμμονή της στο laissez faire και κάθετα με την επιμονή της να ανοίγει δρόμους στο μεγάλο κεφάλαιο και στα private funds. Καταλήγω όμως, στο ότι οι αλλαγές που επιβάλλει στην Ελλάδα δεν απορρέουν από κάποια διεθνή συνομωσία, αλλά από τις ιδεολογικές της ακριβώς επιλογές.
Ούτε οι Γερμανοί με τους συμμάχους τους πιστεύω ότι συνωμοτούν εναντίον μας. Μας δανείζουν χρήματα και ενδιαφέρονται να τα πάρουν πίσω. Ενίοτε τσαντίζονται επειδή καταλαβαίνουν ότι πολλά από αυτά τα πετούν σε πιθάρι χωρίς πάτο. Επίσης εκνευρίζονται με το επίπεδο διαφθοράς στη χώρα. Είναι αδύνατο να μην έχουν καταλάβει δυο χρόνια τώρα που ασχολούνται μαζί μας, αυτό που ξέρουμε όλοι μας.
Βέβαια, τα περισσότερα μέσα, και ιδίως τα αντιμνημονιακά επενδύουν σε αυτού του είδους την πληροφόρηση, όπου η κεντρική ιδέα είναι ότι πάνε να μας ξεπουλήσουν. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Τράγκας. Έχοντας βγάλει τα λεφτά του έξω, έχει αναλάβει από μόνος του την αντίσταση κατά του «Δ΄Ράιχ». Στις μάχες, η τακτική αυτή λέγεται αντιπερισπασμός. Όσο ο ελληνικός λαός πιστεύει ότι οι Γερμανοί προσπαθούν να τον διαλύσουν, τόσο οι εργοδότες του Τράγκα, συνεχίζουν να κλέβουν και να καλύπτουν τα ίχνη τους.
Από κοντά στον Τράγκα και η εξίσου γραφική αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, το αυτιστικό κεφάλαιο, και η σάπια μνημονιακή συμπολίτευση. Ακολουθούν και επενδύουν ακριβώς στην ίδια ανάγκη του ελληνικού λαού: Το 80% από εμάς ελπίζει ότι θα γυρίσει στα παλιά.
Οι μεν αντιμνημονιακοί καταγγέλλουν το προφανές: τα μνημόνια μας κόβουν δικαιώματα και μισθούς, απολύουν κόσμο από χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, σύντομα και από το δημόσιο. Οι δε μνημονιακοί κλείνουν το μάτι σε όσους δεν έχουν υποστεί την ολική καταστροφή και λένε πως μόνο μέσα στην Ευρώπη και με αρχηγούς αυτούς, μπορούμε να ξαναζήσουμε μέρες μετα-ολυμπιακής χλιδής, αργομισθίες, επιδοτήσεις, πολιτικές απασχόλησης, διορισμούς, ποδόσφαιρο, αναβολικά και μπουζούκια.
Τελικά όταν ασχολείσαι με την πολιτική δε χρειάζεται ούτε ιδέες να έχεις ούτε λύσεις να δίνεις ούτε δικαιοσύνη να απονέμεις. Απλώς να βρίσκεις προς τα πού πάει η πλειοψηφία του κόσμου και να το χειρίζεσαι με βάση τις παλιές, καλές, μακιαβελικές αρχές.
Ένα παράδειγμα προς απόδειξη. Γιατροί, φαρμακοποιοί, εταιρείες και πολιτικοί είχαν στήσει πάρτι δισεκατομμυρίων με την χορήγηση δεκάδων, συνήθως άχρηστων και ενίοτε επικίνδυνων φαρμάκων σε ασθενείς, σε γριούλες και γέρους. Η τρόικα ζητά την αποσύνδεση των γιατρών από τις φαρμακευτικές που τους λαδώνουν, μέσω της υποχρεωτικής συνταγογράφησης της δραστικής ουσίας, και όχι συγκεκριμένου φαρμάκου.
Στον κόσμο, διάφοροι Τράγκες περνάνε πως οι άρρωστοι θα πεθάνουν γιατί δε θα παίρνουν δωρεάν το τάδε φάρμακο με την τάδε ονομασία, αλλά ένα άλλο, πολύ φθηνότερο, που κάνει την ίδια ακριβώς δουλειά. Η τρόικα λοιπόν συνωμοτεί εναντίον των Ελλήνων ασθενών; Ή μήπως οι Έλληνες γιατροί ενδιαφέρονται να μην κοπεί το έξτρα εισόδημα που απολαμβάνουν ως πωλητές των σκευασμάτων συγκεκριμένων εταιρειών;
Ανήκω στο 80% που επλήγησαν σοβαρά από τα μέτρα και θα ξαναπληγούν. Ανήκω στο 20% που δε θέλουν να ξαναγυρίσουν στα παλιά. Ελπίζω ότι θα ζήσω μια ριζική μεταστροφή του κόσμου, που θα προέλθει από μια μεγάλης έκτασης ηθική κρίση. Η λογική θα ξαναέρθει στα μυαλά μας.
Οι γιατροί θα προσπαθούν να μειώσουν τη φαρμακευτική αγωγή στους ασθενείς και θα την αντικαθιστούν με διατροφή και άσκηση. Οι πολιτικοί θα ενδιαφέρονται για το δημόσιο συμφέρον και όχι για να πλουτίσουν μέσα σε δυο χρόνια. Οι εταιρείες θα ενδιαφέρονται να πουλάνε στο εξωτερικό για να κερδίσουν και όχι να κλείνουν συμβόλαια με το κράτος. Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι θα ενδιαφέρονται για τη μάθηση της νεολαίας περισσότερο και λιγότερο για τα συνδικαλιστικά τους αιτήματα. Η ίδια η νεολαία θα ενδιαφέρεται για τη γνώση μάλλον, παρά για το ξόδεμα μέσω των ατραπών του εθισμού και της υποταγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου