Πρόσφατα, ο τέως Πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος. Προ λίγων ημερών, επιβλήθηκε στον Σπ. Ζησιμόπουλο, ποινή φυλάκισης 10 μηνών με τριετή αναστολή, για παράβαση καθήκοντος. Δεν ξέρω αν είναι περίεργο ή φυσιολογικό, αλλά τα ΜΜΕ λίγο έως καθόλου ανέδειξαν το γεγονός και τις παραμέτρους του.
Πρόκειται για μια υπόθεση όπου κατά το αρχέγονο εθνικό έθιμο, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Εν προκειμένω, το μεγάλο ψάρι δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως αποδείχθηκε!
Η κόντρα αυτή ξεκινάει από πολύ παλιά. Όταν κάποιος άσημος αλλά δραστήριος επαρχιώτης, τόλμησε να βάλει σκοπό της ζωής του να προοδεύσει και να γίνει επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το μοιραίο του, όμως, λάθος ήταν ότι τα κατάφερε!
Ο Γιώργος Δρίτσας, δραστηριοποιήθηκε στον τομέα του καφέ. Μια αγορά πιασμένηαπό παγκόσμιο κολοσσό, με μπάτζετ από τα δύο , τρία υψηλότερα, διεθνώς. Ο στιγμιαίος golden καφές του Δρίτσα, άρχισε να τσιμπάει από την πίτα του κολοσσού'' η οποία αντιστοιχoύσε (και αντιστοιχεί) στο 100%, της αγοράς. Όπως ήταν φυσικό, του προτάθηκε να εξαγοραστεί η εταιρία του αντί υψηλού τιμήματος! Στον ίδιο, προσφέρθηκε διευθυντική θέση. Ο ίδιος αρνήθηκε, καθώς η διαστάσεις του πια, είχαν πάρει και εξαγωγικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε και η τεχνογνωσία του.
Επρόκειτο για μια ελληνικότατη και αυτοδημιούργητη εταιρία με τις καλύτερες των προοπτικών. Κάτι, για το οποίο πολλές φορές στη συγκυρία που διανύουμε, έχουμε μνημονεύσει. Την έλλειψη δηλαδή παραγωγικής και εξαγωγικής δύναμης της χώρας μας, που μόνο με την ενθάρρυνση τέτοιων προσπαθειών θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.
Με ένα μπαράζ αγωγών, η εταιρία μαμούθ, ισοπεδώνει την ελληνική εταιρία, καταπνίγοντας συγχρόνως, κάθε ίχνος προοπτικής, για άνοδο της ντόπιας επιχειρηματικότητας. Τα μέσα που διαθέτει η πολυεθνική κατατροπώνουν τον Δρίτσα, του οποίου οι υπάλληλοι αποδεκατίζονται και από τα 38 αυτοκίνητά του, χάνει τα 36. Το πρόστιμο που του επιβάλλεται πρωτοδίκως, είναι εξοντωτικό!
Ισχυρό ατού της ενάγουσας, ένα έγγραφο από την έδρα της στο εξωτερικό, όπου αναγράφονται δυσφημιστικές παρατηρήσεις για το προϊόν του Δρίτσα. Αυτό υπογράφεται από στέλεχος της μεγάλης εταιρίας. Είναι ο διευθυντής διασφάλισης τροφίμων της.
Και το χειρότερο;;;
Την ίδια περίοδο (καθόλου μικρή), κατέχει την κρίσιμη και ασυμβίβαστη θέση ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου του Γενικού Χημείου του Κράτους. Ελέγχων και ελεγχόμενος, δηλαδή. Όταν, δε αργότερα και κατόπιν καταγγελιών του Έλληνα επιχειρηματία, απομακρύνθηκε απ' αυτή τη θέση, δεν άργησε να ξαναβρεί τη απολεσθείσα του θαλπωρή στο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΕΦΕΤ!!
Ο Δρίτσας, απέναντι σε τεράστια ονόματα του νομικού κόσμου που. Εκπροσώπησαν την αντίδικό του και ..συνέβαινε να είναι και βαρύγδουπα ονόματα της Αριστεράς, χάνει. Εκτός από το πρόστιμο του 1.300.000.000 δραχμών, του επιβάλλεται και 5ετής φυλάκιση. Η εταιρία του μαραζώνει. Οι υπάλληλοί του, μένουν στο δρόμο. Εκείνος βυθίζεται σε μελαγχολία. Μοναδική πηγή δύναμης, γι' αυτόν, ο Θεός, όπως λέει ο ίδιος.
Η προσμονή του ορισμού του Εφετείου, βασανιστική. Τελικά, φτάνει. Τον εκπροσωπεί νομικά, ο Γιάννης Σταμούλης, ο συγχωρεμένος. Ο ίδιος απολογείται επί 7 ώρες. Μετά από μια πολυήμερη δίκη θρίλερ.
Απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες. Οι ενάγοντες, προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο. Οι απαλλαγές του εναγομένου γίνονται αμετάκλητες.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Με μια προσωρινή ενεργοποίηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επί προεδρίας Παναγιώτη Αδαμόπουλου αποκαλύπτονται συμβόλαια της εταιρίας θύτη, τα οποία έχουν συναφθεί με χονδρεμπόρους και στα οποία οι τελευταίοι δεσμεύονται να προμηθεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μόνο από την εν λόγω εταιρία.
Οι παρατυπίες που συνιστούν τον ορισμό του αθέμιτου ανταγωνισμού, αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη.
Παρ' όλα αυτά, μένουν στο βαθύ συρτάρι της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για δύο χρόνια.
Μετά από συγκροτημένες και επίμονες οχλήσεις και εμπεριστατωμένες καταγγελίες
στις οποίες προέβη ο ίδιος ο πληττόμενος και αφού έχει μπει με τρόπο στο κτίριο του Κοινοβουλίου και έχει μπουκάρει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για να εκθέσει το παράπονό του (δεν πετάχτηκε έξω όπως ήθελε ο τότε πρόεδρός της Απόστολος Σταύρου χάρη στην παρέμβαση Απ. Κακλαμάνη και Μπενάκη), επιτυγχάνει να περάσει η περίπτωση της πολυεθνικής εταιρίας από το μικροσκόπιο του αρμόδιου οργάνου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Αποτέλεσμα;
Η επιβολή 30 εκατομμυρίων ευρώ για τον μονοπωλιακό γίγαντα.
Το κυνηγητό και η άνιση μάχη που δίνει περί τα 15 χρόνια ο Γιώργος Δρίτσας, αρχίζει να δίνει καρπούς.
Η καταδίκη που επιβλήθηκε τις μέρες του Πάσχα και ούτε στα ψιλά δεν πέρασε, στον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, καταδεικνύουν με τον ευκρινέστερο τρόπο την βασιμότητα των καταγγελιών του μαχητικού μικρομεσαίου επιχειρηματία, για οργιώδη παράβαση καθήκοντος εκ μέρους της ηγεσίας της Επιτροπής. Η απόφαση κρίνεται, ιστορική! Στην εισήγηση του Εισαγγελέα, περιλήφθηκε και πρόταση για ποινή διετούς φυλάκισης του Ζησιμόπουλου, η οποία τελικά δεν υιοθετήθηκε, λόγω πρότερου έντιμου βίου του κατηγορουμένου.
Είναι εντυπωσιακό, ότι του καταλογίστηκε και δόλος.
Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία την οποία παρέβαινε εξόφθαλμα η πολυεθνική, άφηνε παγερά αδιάφορο το ηγετικό επιτελείο της Επιτροπής, καθώς επί χρόνια, επέμενε να μην το αναθέτει στον αρμόδιο ελεγκτικό μηχανισμό.
πηγη stopcartel
Πρόκειται για μια υπόθεση όπου κατά το αρχέγονο εθνικό έθιμο, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Εν προκειμένω, το μεγάλο ψάρι δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως αποδείχθηκε!
Η κόντρα αυτή ξεκινάει από πολύ παλιά. Όταν κάποιος άσημος αλλά δραστήριος επαρχιώτης, τόλμησε να βάλει σκοπό της ζωής του να προοδεύσει και να γίνει επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το μοιραίο του, όμως, λάθος ήταν ότι τα κατάφερε!
Ο Γιώργος Δρίτσας, δραστηριοποιήθηκε στον τομέα του καφέ. Μια αγορά πιασμένηαπό παγκόσμιο κολοσσό, με μπάτζετ από τα δύο , τρία υψηλότερα, διεθνώς. Ο στιγμιαίος golden καφές του Δρίτσα, άρχισε να τσιμπάει από την πίτα του κολοσσού'' η οποία αντιστοιχoύσε (και αντιστοιχεί) στο 100%, της αγοράς. Όπως ήταν φυσικό, του προτάθηκε να εξαγοραστεί η εταιρία του αντί υψηλού τιμήματος! Στον ίδιο, προσφέρθηκε διευθυντική θέση. Ο ίδιος αρνήθηκε, καθώς η διαστάσεις του πια, είχαν πάρει και εξαγωγικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε και η τεχνογνωσία του.Επρόκειτο για μια ελληνικότατη και αυτοδημιούργητη εταιρία με τις καλύτερες των προοπτικών. Κάτι, για το οποίο πολλές φορές στη συγκυρία που διανύουμε, έχουμε μνημονεύσει. Την έλλειψη δηλαδή παραγωγικής και εξαγωγικής δύναμης της χώρας μας, που μόνο με την ενθάρρυνση τέτοιων προσπαθειών θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.
Με ένα μπαράζ αγωγών, η εταιρία μαμούθ, ισοπεδώνει την ελληνική εταιρία, καταπνίγοντας συγχρόνως, κάθε ίχνος προοπτικής, για άνοδο της ντόπιας επιχειρηματικότητας. Τα μέσα που διαθέτει η πολυεθνική κατατροπώνουν τον Δρίτσα, του οποίου οι υπάλληλοι αποδεκατίζονται και από τα 38 αυτοκίνητά του, χάνει τα 36. Το πρόστιμο που του επιβάλλεται πρωτοδίκως, είναι εξοντωτικό!
Ισχυρό ατού της ενάγουσας, ένα έγγραφο από την έδρα της στο εξωτερικό, όπου αναγράφονται δυσφημιστικές παρατηρήσεις για το προϊόν του Δρίτσα. Αυτό υπογράφεται από στέλεχος της μεγάλης εταιρίας. Είναι ο διευθυντής διασφάλισης τροφίμων της.
Και το χειρότερο;;;
Την ίδια περίοδο (καθόλου μικρή), κατέχει την κρίσιμη και ασυμβίβαστη θέση ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου του Γενικού Χημείου του Κράτους. Ελέγχων και ελεγχόμενος, δηλαδή. Όταν, δε αργότερα και κατόπιν καταγγελιών του Έλληνα επιχειρηματία, απομακρύνθηκε απ' αυτή τη θέση, δεν άργησε να ξαναβρεί τη απολεσθείσα του θαλπωρή στο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΕΦΕΤ!!
Ο Δρίτσας, απέναντι σε τεράστια ονόματα του νομικού κόσμου που. Εκπροσώπησαν την αντίδικό του και ..συνέβαινε να είναι και βαρύγδουπα ονόματα της Αριστεράς, χάνει. Εκτός από το πρόστιμο του 1.300.000.000 δραχμών, του επιβάλλεται και 5ετής φυλάκιση. Η εταιρία του μαραζώνει. Οι υπάλληλοί του, μένουν στο δρόμο. Εκείνος βυθίζεται σε μελαγχολία. Μοναδική πηγή δύναμης, γι' αυτόν, ο Θεός, όπως λέει ο ίδιος.
Η προσμονή του ορισμού του Εφετείου, βασανιστική. Τελικά, φτάνει. Τον εκπροσωπεί νομικά, ο Γιάννης Σταμούλης, ο συγχωρεμένος. Ο ίδιος απολογείται επί 7 ώρες. Μετά από μια πολυήμερη δίκη θρίλερ.
Απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες. Οι ενάγοντες, προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο. Οι απαλλαγές του εναγομένου γίνονται αμετάκλητες.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Με μια προσωρινή ενεργοποίηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επί προεδρίας Παναγιώτη Αδαμόπουλου αποκαλύπτονται συμβόλαια της εταιρίας θύτη, τα οποία έχουν συναφθεί με χονδρεμπόρους και στα οποία οι τελευταίοι δεσμεύονται να προμηθεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μόνο από την εν λόγω εταιρία.
Οι παρατυπίες που συνιστούν τον ορισμό του αθέμιτου ανταγωνισμού, αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη.
Παρ' όλα αυτά, μένουν στο βαθύ συρτάρι της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για δύο χρόνια.
Μετά από συγκροτημένες και επίμονες οχλήσεις και εμπεριστατωμένες καταγγελίες
στις οποίες προέβη ο ίδιος ο πληττόμενος και αφού έχει μπει με τρόπο στο κτίριο του Κοινοβουλίου και έχει μπουκάρει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για να εκθέσει το παράπονό του (δεν πετάχτηκε έξω όπως ήθελε ο τότε πρόεδρός της Απόστολος Σταύρου χάρη στην παρέμβαση Απ. Κακλαμάνη και Μπενάκη), επιτυγχάνει να περάσει η περίπτωση της πολυεθνικής εταιρίας από το μικροσκόπιο του αρμόδιου οργάνου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Αποτέλεσμα;
Η επιβολή 30 εκατομμυρίων ευρώ για τον μονοπωλιακό γίγαντα.
Το κυνηγητό και η άνιση μάχη που δίνει περί τα 15 χρόνια ο Γιώργος Δρίτσας, αρχίζει να δίνει καρπούς.
Η καταδίκη που επιβλήθηκε τις μέρες του Πάσχα και ούτε στα ψιλά δεν πέρασε, στον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, καταδεικνύουν με τον ευκρινέστερο τρόπο την βασιμότητα των καταγγελιών του μαχητικού μικρομεσαίου επιχειρηματία, για οργιώδη παράβαση καθήκοντος εκ μέρους της ηγεσίας της Επιτροπής. Η απόφαση κρίνεται, ιστορική! Στην εισήγηση του Εισαγγελέα, περιλήφθηκε και πρόταση για ποινή διετούς φυλάκισης του Ζησιμόπουλου, η οποία τελικά δεν υιοθετήθηκε, λόγω πρότερου έντιμου βίου του κατηγορουμένου.
Είναι εντυπωσιακό, ότι του καταλογίστηκε και δόλος.
Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία την οποία παρέβαινε εξόφθαλμα η πολυεθνική, άφηνε παγερά αδιάφορο το ηγετικό επιτελείο της Επιτροπής, καθώς επί χρόνια, επέμενε να μην το αναθέτει στον αρμόδιο ελεγκτικό μηχανισμό.
πηγη stopcartel
Τιμή στον Αγωνιστή Γιώργο Δρίτσα
πηγή: STOP CARTEL
Ο μεγαλος Αγωνιστής του Αντιμονοπωλιακού Αγώνα στην Ελλάδα Γιώργος Δρίτσας, ο αδάμαστος πολέμιος των μονοπωλίων άφησε την τελευταία του πνοή χθές το πρωί καθώς το σώμα του λύγισε δεχόμενο τις επιθέσεις των οικονομικά ισχυρών για πάνω από μία δεκαετία. Είναι ο Ανθρωπος που αποκάλυψε και νίκησε το μονοπώλιο της ΝΕΣΤΛΕ.
Ο Αγωνιστής που δίκασε τον πρόεδρο μιας Ανεξάρτητης Αρχής. Γενικός Γραμματέας του STOPCARTEL από την ίδρυσή του, έδινε καθημερινά τις μάχες κατά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων από κάθε μετερίζι. Το Ελληνικό Αντιμονοπωλιακό κίνημα τιμά τον μεγάλο Αγωνιστή Γιώργο Δρίτσα και υπόσχεται στούς Ελληνες πολίτες ότι θα συνεχίσει ανυποχώρητα τον μεγάλο αγώνα του.
Γ. Δρίτσας - Αυτός που τα έβαλε με τα θηρία
πηγή: Αδέσμευτος Λόγος
Ο Γ. Δρίτσας κηδεύτηκε στις 12 το μεσημέρι (Σάββατο 10 Ιουλίου 2010) στο νεκροταφείο Ζωγράφου. Ποτέ, κανένα μεγαλοκάναλο δεν ασχολήθηκε με αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, και κανένας δεν έβαλε χέρι στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και για ποιό λόγο η υπόθεση έμενε χρόνια στα συρτάρια. Σε ποιό κανάλι ακούστηκε οτι η NESTLE καταδικάστηκε για αθέμιτο ανταγωνισμό; Μήπως γιατί η διαφημιση της NESTLE χρυσοπληρώνεται στα μεγαλοκάναλα; Απλά κάποιοι προβληματισμοί...
Θυμίζουμε ότι η εταιρεία NESTLE είναι αυτή που εξαγόρασε τον ΛΟΥΜΙΔΗ, αυτή που πήγε τον Δρίτσα πάνω από 1000 φορές στα δικαστήρια, είναι αυτή που εμμέσως πλην σαφώς ήταν η αιτία να χάσει τους πελάτες του και είναι αυτή που υποχρέωνε τους χονδρεμπόρους να παίρνουν τα προϊόντα της υποχρεωτικά και ανευ επιστροφών!
Και έρχονται μετά οι "επιφανείς" κύριοι "των τιμών", και μιλάνε για ελληνικά ανταγωνιστικά προϊόντα, για ανταγωνιστική οικονομία, όταν θάβονται τέτοιες υποθέσεις...
Γιώργο ''έφυγες'' νικητής
πηγή: Αθήνα 9.84
Κατά σύμπτωση, χωρίς να το ξέρω είχα αποχαιρετίσει απ' αυτό το blog τον μαχητή, βιομήχανο καφέ Γιώργο Δρίτσα, πριν περίπου δύο μήνες. Ήταν η τελευταία φορά που είχα γράψει σ' αυτή τη στήλη και το θέμα μου ήταν, αυτός!Ο ''σύγχρονος Δαυίδ'' που λύγισε έναν ολόκληρο μονοπωλιακό κολοσσό. Χθες, λύγισε και τις καρδιές μας...
Ο άνθρωπος που κάποιοι δημοσιογράφοι γνωρίσαμε μέσα από αυτή την κεντρική επιλογή του να συγκρουστεί μετωπικά με το πολυπλόκαμο και πανίσχυρο δίκτυο των καρτέλ, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πια. ''Έφυγε'' λίγο πριν τελειώσει και τυπικά, ο άνευ όρων πόλεμος, που είχε ξεκινήσει πριν 10 χρόνια με τον άσπονδο αντίπαλο. Τη ΝΕSTLE.
Και χρησιμοποιώ τον όρο ''αντίπαλος'', γιατί ο Δρίτσας δεν είχε εχθρούς. Ήταν από αυτούς που αδυνατούσε να κατανοήσει την έννοια αυτής της λέξης. Χθες το πρωί, συνέβη κάτι που τελείως αφελώς, σε κάποιους που τον είχαν γνωρίσει και ζήσει, φάνταζε αδύνατο. Η καρδιά του σταμάτησε ξαφνικά. Ο Δρίτσας ''έπεσε'' όρθιος. Δεν νικήθηκε.
Ο Θεός, που λάτρεψε και ύμνησε τόσο πολύ (δεν χόρταινε κανείς να τον ακούει να απαγγέλει τους Ψαλμούς του Δαυίδ-τους ήξερε όλους απ' έξω)τον κάλεσε κοντά του αφού του επέτρεψε να νιώσει το αίσθημα της δικαίωσης.
Οι σταθμοί της νίκης του θα μείνουν ως παρακαταθήκη για τις βάσεις που είναι επιβεβλημένο να μπουν κάποια στιγμή στην αγορά.
Αναφέρονται αναλυτικά στο δημοσίευμα (''Ένας σύγχρονος Δαυίδ... '' 28.04.2010).
Ο Γιώργος Δρίτσας, στην δίκη που είχε οριστεί για το τέλος Ιουνίου και αναβλήθηκε λόγω απεργίας των δικηγόρων, θα διεκδικούσε βάσιμα και με πολλές πιθανότητες, πια, ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που θα αποκαθιστούσε το τόσο μεγάλο και ζωτικό κομμάτι που είχε απολέσει από την επιχείρησή του, από τότε που δεν άρεσε το ύφος του στους ανθρώπους της ΝΕSTLE.
Είχε πάρει στην πλάτη του όλους τους υπαλλήλους και εργάτες του που δεν μπόρεσε να κρατήσει κοντά του και οι οποίοι περίμεναν με αγωνία την ανάκαμψή του.
Τους στήριζε και τους βοηθούσε, καθώς η επιχείρηση δεν είχε βουλιάξει παρά τον πόλεμο. Είχε αρχίσει να ξαναστέκεται στα πόδια της.
Μόλις έμαθα την είδηση, χθες το μεσημέρι, εκεί που πήγε πρώτα το μυαλό μου, ήταν αυτοί που εξακολουθούν να εργάζονται κοντά του. Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσω το αίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους, ως ορφάνια. Αυτό ήταν ο Δρίτσας γι' αυτούς, αλλά και για ένα σωρό κόσμο. Έζησαν τις μάχες του, μία-μία. Και δεν ήταν λίγες. Σε πάνω από 1000 δίκες τον είχε σύρει η αντίπαλός του απασχολώντας επανειλημμένα τα Μέσα Ενημέρωσης!
Πολλοί ένιωσαν με το θάνατό του να φεύγει από μέσα τους δύναμη. Γιατί το 'χε αυτό, το παλικάρι από την Αργολίδα. Έδινε δύναμη σε όσους τον πλησίαζαν. Και γινόταν ''ένα'' με αυτούς που τον γνώριζαν. Αγαπήθηκε πολύ!
Αντίο Γιώργο
πηγή: STOP CARTEL
Ο μεγαλος Αγωνιστής του Αντιμονοπωλιακού Αγώνα στην Ελλάδα Γιώργος Δρίτσας, ο αδάμαστος πολέμιος των μονοπωλίων άφησε την τελευταία του πνοή χθές το πρωί καθώς το σώμα του λύγισε δεχόμενο τις επιθέσεις των οικονομικά ισχυρών για πάνω από μία δεκαετία. Είναι ο Ανθρωπος που αποκάλυψε και νίκησε το μονοπώλιο της ΝΕΣΤΛΕ.
Ο Αγωνιστής που δίκασε τον πρόεδρο μιας Ανεξάρτητης Αρχής. Γενικός Γραμματέας του STOPCARTEL από την ίδρυσή του, έδινε καθημερινά τις μάχες κατά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων από κάθε μετερίζι. Το Ελληνικό Αντιμονοπωλιακό κίνημα τιμά τον μεγάλο Αγωνιστή Γιώργο Δρίτσα και υπόσχεται στούς Ελληνες πολίτες ότι θα συνεχίσει ανυποχώρητα τον μεγάλο αγώνα του.
Γ. Δρίτσας - Αυτός που τα έβαλε με τα θηρία
πηγή: Αδέσμευτος Λόγος
Ο Γ. Δρίτσας κηδεύτηκε στις 12 το μεσημέρι (Σάββατο 10 Ιουλίου 2010) στο νεκροταφείο Ζωγράφου. Ποτέ, κανένα μεγαλοκάναλο δεν ασχολήθηκε με αυτό το τόσο σοβαρό θέμα, και κανένας δεν έβαλε χέρι στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και για ποιό λόγο η υπόθεση έμενε χρόνια στα συρτάρια. Σε ποιό κανάλι ακούστηκε οτι η NESTLE καταδικάστηκε για αθέμιτο ανταγωνισμό; Μήπως γιατί η διαφημιση της NESTLE χρυσοπληρώνεται στα μεγαλοκάναλα; Απλά κάποιοι προβληματισμοί...
Θυμίζουμε ότι η εταιρεία NESTLE είναι αυτή που εξαγόρασε τον ΛΟΥΜΙΔΗ, αυτή που πήγε τον Δρίτσα πάνω από 1000 φορές στα δικαστήρια, είναι αυτή που εμμέσως πλην σαφώς ήταν η αιτία να χάσει τους πελάτες του και είναι αυτή που υποχρέωνε τους χονδρεμπόρους να παίρνουν τα προϊόντα της υποχρεωτικά και ανευ επιστροφών!
Και έρχονται μετά οι "επιφανείς" κύριοι "των τιμών", και μιλάνε για ελληνικά ανταγωνιστικά προϊόντα, για ανταγωνιστική οικονομία, όταν θάβονται τέτοιες υποθέσεις...
Γιώργο ''έφυγες'' νικητής
πηγή: Αθήνα 9.84
Κατά σύμπτωση, χωρίς να το ξέρω είχα αποχαιρετίσει απ' αυτό το blog τον μαχητή, βιομήχανο καφέ Γιώργο Δρίτσα, πριν περίπου δύο μήνες. Ήταν η τελευταία φορά που είχα γράψει σ' αυτή τη στήλη και το θέμα μου ήταν, αυτός!Ο ''σύγχρονος Δαυίδ'' που λύγισε έναν ολόκληρο μονοπωλιακό κολοσσό. Χθες, λύγισε και τις καρδιές μας...
Ο άνθρωπος που κάποιοι δημοσιογράφοι γνωρίσαμε μέσα από αυτή την κεντρική επιλογή του να συγκρουστεί μετωπικά με το πολυπλόκαμο και πανίσχυρο δίκτυο των καρτέλ, στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πια. ''Έφυγε'' λίγο πριν τελειώσει και τυπικά, ο άνευ όρων πόλεμος, που είχε ξεκινήσει πριν 10 χρόνια με τον άσπονδο αντίπαλο. Τη ΝΕSTLE.
Και χρησιμοποιώ τον όρο ''αντίπαλος'', γιατί ο Δρίτσας δεν είχε εχθρούς. Ήταν από αυτούς που αδυνατούσε να κατανοήσει την έννοια αυτής της λέξης. Χθες το πρωί, συνέβη κάτι που τελείως αφελώς, σε κάποιους που τον είχαν γνωρίσει και ζήσει, φάνταζε αδύνατο. Η καρδιά του σταμάτησε ξαφνικά. Ο Δρίτσας ''έπεσε'' όρθιος. Δεν νικήθηκε.
Ο Θεός, που λάτρεψε και ύμνησε τόσο πολύ (δεν χόρταινε κανείς να τον ακούει να απαγγέλει τους Ψαλμούς του Δαυίδ-τους ήξερε όλους απ' έξω)τον κάλεσε κοντά του αφού του επέτρεψε να νιώσει το αίσθημα της δικαίωσης.
Οι σταθμοί της νίκης του θα μείνουν ως παρακαταθήκη για τις βάσεις που είναι επιβεβλημένο να μπουν κάποια στιγμή στην αγορά.
Αναφέρονται αναλυτικά στο δημοσίευμα (''Ένας σύγχρονος Δαυίδ... '' 28.04.2010).
Ο Γιώργος Δρίτσας, στην δίκη που είχε οριστεί για το τέλος Ιουνίου και αναβλήθηκε λόγω απεργίας των δικηγόρων, θα διεκδικούσε βάσιμα και με πολλές πιθανότητες, πια, ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που θα αποκαθιστούσε το τόσο μεγάλο και ζωτικό κομμάτι που είχε απολέσει από την επιχείρησή του, από τότε που δεν άρεσε το ύφος του στους ανθρώπους της ΝΕSTLE.
Είχε πάρει στην πλάτη του όλους τους υπαλλήλους και εργάτες του που δεν μπόρεσε να κρατήσει κοντά του και οι οποίοι περίμεναν με αγωνία την ανάκαμψή του.
Τους στήριζε και τους βοηθούσε, καθώς η επιχείρηση δεν είχε βουλιάξει παρά τον πόλεμο. Είχε αρχίσει να ξαναστέκεται στα πόδια της.
Μόλις έμαθα την είδηση, χθες το μεσημέρι, εκεί που πήγε πρώτα το μυαλό μου, ήταν αυτοί που εξακολουθούν να εργάζονται κοντά του. Δεν είναι υπερβολή να χαρακτηρίσω το αίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους, ως ορφάνια. Αυτό ήταν ο Δρίτσας γι' αυτούς, αλλά και για ένα σωρό κόσμο. Έζησαν τις μάχες του, μία-μία. Και δεν ήταν λίγες. Σε πάνω από 1000 δίκες τον είχε σύρει η αντίπαλός του απασχολώντας επανειλημμένα τα Μέσα Ενημέρωσης!
Πολλοί ένιωσαν με το θάνατό του να φεύγει από μέσα τους δύναμη. Γιατί το 'χε αυτό, το παλικάρι από την Αργολίδα. Έδινε δύναμη σε όσους τον πλησίαζαν. Και γινόταν ''ένα'' με αυτούς που τον γνώριζαν. Αγαπήθηκε πολύ!
Αντίο Γιώργο
Πηγή provoria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου