«Κατηγορώ» για τις 40 αυτοκτονίες

Από τις διαμαρτυρίες έξω από την France telecom (tvxs.gr)

FRANCE TELECOM

«Κατηγορώ» για τις 40 αυτοκτονίες

Ο εισαγγελέας έπειτα από την 4ωρη απολογία του πρώην προέδρου της εταιρείας Ντιντιέ Λομπάρ διέταξε έρευνα σε βάρος του. Οι δικαστικές αρχές αναγνώρισαν ότι η στρατηγική της France Telecom την περίοδο 2008-2009 συνδέεται άμεσα με τις 40 αυτοκτονίες εργαζομένων και άλλες τόσες απόπειρες

Πιο κοντά στην… «εκδίκηση» από ποτέ βρίσκονται οι εργαζόμενοι της France Telecom που υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς την πρωτοφανή απόφαση της Δικαιοσύνης να διατάξει επίσημη έρευνα εις βάρος του πρώην προέδρου της πολυεθνικής τηλεπικοινωνιών, Ντιντιέ Λομπάρ, συνδέοντας τις διοικητικές του μεθόδους με το κύμα αυτοκτονιών στην εταιρεία το 2008 και το 2009.

Οπως έγινε γνωστό, ο εισαγγελέας στον οποίο ο Λομπάρ -μαζί με άλλα πρώην υψηλόβαθμα στελέχη- απολογήθηκε για τέσσερις ώρες, διέταξε επίσημη έρευνα εις βάρος του με την κατηγορία της «ηθικής παρενόχλησης» αναγνωρίζοντας έτσι πως η στρατηγική την οποία ακολούθησε η διεύθυνση της εταιρείας συνδέεται άμεσα με τις 40 αυτοκτονίες και ισάριθμες απόπειρες αυτοκτονιών που διέπραξαν εργαζόμενοι της εταιρείας μέσα σε διάστημα δύο ετών.

Οπως επισημαίνουν τα γαλλικά ΜΜΕ, είναι η πρώτη φορά που ένα τόσο υψηλόβαθμο στέλεχος ?έστω και πρώην? οδηγείται στη Δικαιοσύνη γι’ αυτόν τον λόγο, μια εξέλιξη που δίνει νέες διαστάσεις στη διαμάχη που έχει φουντώσει ανάμεσα στην εργοδοσία και στα συνδικάτα περί ευθύνης των διοικήσεων για την ψυχολογική κατάρρευση των εργαζομένων, ακόμη και εκτός εργασιακού χώρου.

Σύμφωνα με τα ΜΜΕ, η απολογία του Λομπάρ -ο οποίος αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος με καταβολή εγγύησης 100.000 ευρώ- «επισπεύσθηκε» ύστερα από έρευνα της αστυνομίας στο σπίτι του και στα γραφεία της εταιρείας.

Η απόφαση του εισαγγελέα έλαβε υπόψη το εξαιρετικά σκληρό πόρισμα της Επιθεώρησης Εργασίας που είχε κληθεί να παρέμβει από το συνδικάτο των εργαζομένων όταν οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάστηκαν ανησυχητικά, το καλοκαίρι του 2009, με την πλειονότητα των αυτόχειρων να αφήνει πίσω της σημειώματα που έκαναν λόγω για «αβάσταχτη πίεση στη δουλειά».

Στην έκθεσή της, η Επιθεώρηση κατέληγε στο συμπέρασμα πως «η πολιτική αναδιάρθρωσης και διοίκησης της εταιρείας παρουσιάζει παθογένειες όπως ο εξαναγκασμός αλλαγής αντικειμένου εργασίας και η επιβολή στόχων που ήταν αδύνατον να επιτευχθούν από τους εργαζομένους», ενώ τόνιζε πως η επιχείρηση δεν δίσταζε «να αγνοεί τις προειδοποιήσεις των ιατρών».

Πρωταγωνιστής της «πολιτικής αναδιάρθρωσης» της εταιρείας δεν ήταν άλλος από τον τότε πρόεδρό της, τον Ντιντιέ Λομπάρ, ο οποίος στο διάστημα που κατείχε τη θέση (από το 2005 έως τις αρχές 2010) παρουσίασε και εφάρμοσε το λεγόμενο «σχέδιο NEXT» βάσει του οποίου το προσωπικό -το οποίο αγγίζει συνολικά τους 180.000 εργαζομένους με τους μισούς εξ αυτών εκτός Γαλλίας- έπρεπε να αυξήσει την απόδοσή του σημαντικά, να μειωθεί κατά 22.000 άτομα, ενώ περίπου 10.000 απασχολούμενοι έπρεπε να αλλάξουν αντικείμενο εργασίας ώστε να «δώσουν τη θέση τους σε νεότερούς τους».

Παρά το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες εργαζομένων άρχισαν να αυξάνονται από το 2008, ο Λομπάρ δεν έμοιαζε διατεθειμένος να χαλαρώσει την εφαρμογή του σχεδίου του, ενώ, όταν το φαινόμενο κορυφώθηκε το 2009 μονοπωλώντας πλέον τα πρωτοσέλιδα των εγχώριων ΜΜΕ… ο τότε πρόεδρος της εταιρείας υποβάθμισε το γεγονός μιλώντας για «μόδα αυτοκτονιών», κάτι που ήταν φυσικό να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στη γαλλική κοινή γνώμη. Βέβαια, ο 70χρονος Λομπάρ -ο οποίος λίγους μήνες μετά τη δήλωση-σοκ που έκανε οδηγήθηκε σε παραίτηση- δεν είναι ο μόνος που έχει βρεθεί στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης.

Μαζί του απολογείται ο πρώην διευθυντής Ανθρώπινου Δυναμικού, Ολιβιέ Μπαρμπερό, ο πρώην νούμερο 2 της εταιρείας, Λουί Πιερ Βενς, αλλά και η ίδια η France Telecom. Λίγο μετά την ανακοίνωση της απόφασης, το συνδικάτο των εργαζομένων εξέφρασε την ικανοποίησή του τονίζοντας ότι η Δικαιοσύνη αναγνωρίζει την ύπαρξη «συλλογικής παρενόχλησης» και βάζει «έναν επικεφαλής βιομηχανίας ενώπιον των ευθυνών του».

ΤΟ «ΣΧΕΔΙΟ NEXT» ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΕ Ο ΛΟΜΠΑΡ ΑΠΟ ΤΟ 2005
Μαζικές απολύσεις, αιφνιδιαστικές μεταθέσεις και αφόρητη πίεση…

Η ανησυχία γύρω από τις συνθήκες εργασίας στη France Telecom πήρε εθνικές διαστάσεις στη Γαλλία, όταν το καλοκαίρι του 2009 τα ΜΜΕ μετέδιδαν κάθε εβδομάδα και από μία αυτοκτονία ή απόπειρα αυτοκτονίας κάποιου εργαζομένου της.

Τι συνέβαινε στην άλλοτε δημόσια επιχείρηση, στην οποία οι εργαζόμενοι δήλωναν κάποτε «υπερήφανοι» που ανήκαν στο δυναμικό της; Οπως επισημαίνουν αναλυτές, όλα ξεκίνησαν με την ιδιωτικοποίησή της το 1998, μετά την οποία το γαλλικό δημόσιο έμεινε με μόλις 27% του μετοχικού κεφαλαίου.

Το 2002, οι μέτοχοι της εταιρείας βίωσαν το πρώτο τους… σοκ, αφού διαπιστώθηκε ότι τα χρέη της είχαν αγγίξει τα 72 δισ. ευρώ και έπρεπε να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εξυγίανσή της. Ο τότε πρόεδρος Τιερί Μπρετόν κατάφερε να μειώσει το χρέος και να ξεκινήσει μια σχετικά «ήπια» προσαρμογή της εταιρείας τηλεπικοινωνιών στην κινητή τηλεφωνία και την ψηφιακή εποχή.

Ομως, η άφιξη του Ντιντιέ Λομπάρ το 2005 στο τιμόνι της France Telecom σηματοδοτεί ένα «νέο κεφάλαιο». Η «προσαρμογή» στη νέα εποχή έπρεπε να γίνει «τάχιστα», ενώ το περιβόητο «σχέδιο Next», το οποίο παρουσίασε, έμελλε να οδηγήσει τη διεύθυνση και τους εργαζομένους (η πλειονότητα των οποίων δούλευε στην εταιρεία για πάνω από δύο δεκαετίες) σε μετωπική σύγκρουση.

Οι μαζικές απολύσεις, οι αιφνιδιαστικές μεταθέσεις από τη μία πόλη στην άλλη (ακόμη και από μία χώρα στην άλλη) χωρίς καμία προηγούμενη διαπραγμάτευση με τον εργαζόμενο, η ξαφνική αλλαγή αντικειμένου για ανθρώπους με εμπειρία δεκαετιών σε κάποιο συγκεκριμένο πόστο, η ολοένα και πιο έντονη λεκτική βία και η ταπεινωτική συμπεριφορά… δημιούργησαν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Μετά τρία χρόνια «εφαρμογής» του σχεδίου, οι εργαζόμενοι άρχισαν να λυγίζουν ο ένας μετά τον άλλο. Οι εκρήξεις βίας, τα περιστατικά κλινικής κατάθλιψης και οι… αυτοκτονίες άρχισαν να πολλαπλασιάζονται.

Το φαινόμενο πήρε τέτοιες διαστάσεις που επί αρκετούς μήνες η France Telecom μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Ωστόσο, παρά τις δραματικές εκκλήσεις του συνδικάτου των εργαζομένων προς τη διοίκηση για χαλάρωση του προγράμματος, ο Λομπάρ εμφανιζόταν κάθετος και προκλητικός.

Χαρακτηριστικό της αντίληψής του για τις σχέσεις διοίκησης – εργαζομένων είναι το παράδειγμα του Γιονέλ Ντερβίν, υπεύθυνου τεχνικής συντήρησης, που εργαζόταν στην εταιρεία από το 1970.

Ο Ντερβίν προσπάθησε να αυτοκτονήσει καρφώνοντας ένα μαχαίρι στην κοιλιά του την ώρα μίας σύσκεψης κατά την οποία τον πληροφόρησαν ότι τον απαλλάσσουν από τα καθήκοντά του… χωρίς όμως να τον απολύουν.

Το απίστευτο είναι πως… δεν υπήρξε ούτε ένα μέλος της διοίκησης που να πήρε τηλέφωνο τον Ντερβίν για να ρωτήσει για την υγεία του μετά το περιστατικό. Ο μοναδικός που ενδιαφέρθηκε για την τύχη του ήταν ο αντικαταστάτης του Λομπάρ, ο Στεφάν Ρισάρ, ο οποίος με το που ανέλαβε τη διεύθυνση πάγωσε το σχέδιο Next.