Ομιλία της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, Χρήστου Μαντά στο πλαίσιο της συζήτησης επί των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 

Έχω μαζέψει καμιά δεκαριά lapsus που έχουν γίνει σε αυτήν την Αίθουσα και ως ψυχίατρος σκέπτομαι να τα συλλέξω, γιατί νομίζω ότι είναι μια καλή προετοιμασία για τη βουλευτική μου πορεία.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αποτελεί τραγική ειρωνεία στη διακυβέρνηση της χώρας να βρίσκεται αυτό το πολιτικό προσωπικό που σχεδίασε και εκτελεί απαρέγκλιτα σε αγαστή

συνεργασία με την τρόικα ένα σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης και ολοκληρωτικής εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Εάν έχει κάτι αλλάξει από το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα, είναι η παρουσία και στήριξη της ΔΗΜΑΡ στο πιο σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που έχει γνωρίσει ο τόπος μας με το μανδύα της δήθεν εθνικής συνευθύνης σε ένα τρικομματικό απεχθές κυβερνητικό μόρφωμα βαθιάς γαλάζιας απόχρωσης.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, που μας έσωσαν τόσες φορές, βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση και διαλύοντας τα κοινωνικά δικαιώματα, σαν να μην κατάλαβαν αυτοί πραγματικά τίποτε, οι συνεχιστές της μνημονιακής ιδεοληψίας, από τις διπλές εκλογές της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη ισχυρίζονται ανερυθρίαστα ότι δήθεν όλοι ενωμένοι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα στα ασφαλή ύδατα της Ευρώπης και του ευρώ και επικαλούνται λίγο-πολύ το γνωστό «ξανά προς τη δόξα τραβά».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν γνωρίζω εάν βρισκόμαστε σε επιδημία τυφλότητας, όπως στο γνωστό έργο του Ζοζέ Σαραμάγκου, μη μπορώντας όμως να έχουμε ούτε καν αυτόπτες μάρτυρες για να μας πουν τι βλέπουν να συμβαίνει γύρω μας, αλλά σίγουρα η κοινωνία, δηλαδή οι από κάτω, βιώνουν μια επιδημία μελαγχολίας, που όμοιά της δεν έχουμε ξαναζήσει μετά τον πόλεμο.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όλοι ξαφνικά μαθαίναμε μέσα από ένα γνωστό ντοκιμαντέρ του BBC για το κολαστήριο της Λέρου, ενώ με το ν.815/1984 είχε ήδη ξεκινήσει στη χώρα μας, ελέω κοινοτικών κονδυλίων, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Είκοσι δυο χρόνια μετά, στα χρόνια του μνημονίου, οι εργαζόμενοι και η διοίκηση του Ψυχιατρείου της Λέρου αναζητούν τρόφιμα, για να σιτίσουν τους ασθενείς.

Το πιο ευαίσθητο κομμάτι μιας κοινωνίας, οι ψυχικά πάσχοντες και οικογένειές τους πιέζονται ασφυκτικά από την απίστευτη κρίση που δημιούργησαν και εντείνουν οι πολιτικές σας, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης. Πώς είναι δυνατόν την ίδια ώρα που παραδίδεται κτηριακά το πολυδύναμο κέντρο αντιμετώπισης του αλκοολισμού και των χρηστών ναρκωτικών στα Γιάννενα, αξίας άνω των 9 εκατομμυρίων ευρώ, με την πολιτική σας να μείνει ένα κτηριακό κουφάρι; Πώς είναι δυνατόν να οδηγείτε χιλιάδες ανθρώπους που πάσχουν από σοβαρά ψυχικά νοσήματα να στήνονται μήνες στην ουρά, για να εξεταστούν από τις εξαφανισμένες επιτροπές, ενώ τους έχετε κόψει τα επιδόματα από τα οποία επιβιώνουν αυτοί και οι οικογένειές τους; Πώς είναι δυνατόν να αφαιρείτε από τις συντάξεις των ψυχικά ασθενών ποσά για τα λειτουργικά έξοδα των αντίστοιχων δομών, να βάζετε σε απίστευτη αγωνία αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους για το αν θα μπορούν να βρουν το φάρμακο τους, διότι η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχει να το πληρώσει, το οποίο μπορεί και κάθε μήνα να αλλάζει, ανάλογα παραδείγματος χάρη με την τροφοδοσία σε γενόσημα του νοσοκομείου, με όλες τις συνέπειες ειδικά γι’ αυτήν την κατηγορία των ασθενών; Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζετε ότι μέσα στους χιλιάδες αστέγους, ιδιαίτερα της Αθήνας, βρίσκονται υψηλά ποσοστά ασθενών με ψυχικά νοσήματα και εξαρτήσεις και να μην κάνετε σχεδόν τίποτα γι’ αυτό;

Το πιο δραματικό, ωστόσο, είναι ότι με τις πολιτικές της φτώχειας και της ανεργίας που πιστά υπηρετείτε, όπως πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν, αυξάνεται δραματικά η τάση των ανθρώπων σε υπερτριπλάσια συχνότητα στους άνεργους και σε εξαπλάσια συχνότητα σε άτομα με σοβαρές οικονομικές δυσκολίες που θεωρούν το θάνατο ως λύση για τα προβλήματά τους. Η καθημερινή τραγική πραγματικότητα το επιβεβαιώνει.

Αν θέλετε, λοιπόν, κάτι να κάνετε για όλους αυτούς τους ανθρώπους και να μην υπονομεύετε ακόμα και το όποιο πρόγραμμα ΨΥΧΑΡΓΩΣ 2011-2020, που έπρεπε να είχε ξεκινήσει από το 2011, αλλά το υπογράψατε τρεις μέρες πριν από τις πρώτες εκλογές χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, είναι: Να εγκαταλείψετε τις πολιτικές της λιτότητας και της απαξίωσης. Να στηρίξετε την ουσιαστική ένταξη αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία. Να στηρίξετε τις δομές και τους εργαζόμενους ως δημόσιες και κοινωνικές δομές όπου θα διασφαλίζεται η απρόσκοπτη πρόσβαση όλων. Να στηρίξετε ένα δημόσιο κοινωνικά δωρεάν σύστημα υγείας ριζικά διαφορετικό από το σημερινό κακέκτυπο, όπως το έχετε καταντήσει με τις πολιτικές σας. Μόνο που δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η τρικομματική Κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει ούτε καν μύχιες σκέψεις σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με τη μικρή μου ακαδημαϊκή εμπειρία θα ήθελα να σας επισημάνω ότι αυτό το περίεργο κατασκεύασμα που ήρθε στα Πανεπιστήμια ως νόμος 4000/09 με τη λυσσώδη στήριξη της απερχόμενης Υπουργού κ. Διαμαντοπούλου και πολλών άλλων ομολογουμένων και ανομολόγητων συμφερόντων ήταν ένα μίγμα φτωχής αντιγραφής άλλων προτύπων και επιθετικής προσαρμογής στην ελληνική πραγματικότητα, πάντα με τις ευλογίες των κατευθύνσεων την Μπολόνια για ένα πανεπιστήμιο επιχείρηση. Το τι κατάφερε αυτή η διαδικασία μαζί και με την εξέλιξη της εφαρμογής του μνημονίου φαίνεται, για παράδειγμα, στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων που έχασε 1,1 εκατομμύρια από το κούρεμα των αποθεματικών του και κινδυνεύει να μην μπορεί να λειτουργήσει από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά, που διαθέτει πάνω από σαράντα εκλεγμένους αλλά μηδέποτε διορισμένους συναδέλφους κ.λπ..

Κύριοι της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας το πτώμα του νόμου 4000/09 έχει κακοφορμίσει, είναι για απόσυρση, δεν ξαναζωντανεύει και η επιμονή σας για την εφαρμογή αυτού του νόμου έστω και με κάποιες οριακές αλλαγές θα γνωρίζετε ότι μόνο δεινά μπορεί να φέρει στην ανώτατη εκπαίδευση.

Και κάτι τελευταίο, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης. Μην επιχειρήσετε να ολοκληρώσετε το ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ μέσα στον οίστρο των αποκρατικοποιήσεων. Ο μόνος δρόμος για να σωθεί η βιομηχανία σύμβολο των κτηνοτρόφων και της περιοχής μας αλλά και όλης της Ελλάδας είναι να ακυρωθεί τώρα ο διαγωνισμός, να τηρηθεί το καταστατικό της επιχείρησης και αυτή να περάσει στα χέρια των παραγωγών και των εργαζομένων με νέους καλύτερους όρους για να είναι μια επιχείρηση με κοινωνικό κέρδος και με ουσιαστική προσφορά στον τόπο και στους κατοίκους της Ηπείρου.


Το θέμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι αν θα φτιάξει η ψυχολογία των αγορών με τις κυβερνητικές επιλογές σκορπίζοντας την εξαθλίωση και την εξόντωση παντού. Το θέμα είναι αν οι από κάτω θα μπορέσουν να κατανοήσουν τη δύναμή τους και με ταξική αυτοσυνείδηση να διαλύσουν δημιουργικά αυτή την καρικατούρα που ενδημεί στις δυνάμεις του συστήματος. Εμείς, λοιπόν, σ’ αυτή την πορεία θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Η δική μας ευθύνη είναι αυτή ακριβώς: Με όρους πραγματικής δημοκρατίας, η οποία δεν συμβιβάζεται με τη φτώχεια και την εξαθλίωση, που είναι η πιο θανατηφόρα μορφή βίας, όπως έλεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, να αλλάξουμε ριζικά αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Αυτή είναι μια πορεία πραγματικής ελπίδας.
Ευχαριστώ πολύ.