Ευάγγελος Βενιζέλος: «Το ΠΑΣΟΚ ξαναβρίσκει την ψυχή του»

Και όλοι ξέρουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό (beat that Dorian Gray !)

Ενώ οι εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ διεξάγονται απρόσκοπτα πάνω από το φάντασμα του άλλοτε παντοδύναμου κινήματος, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ψάχνει εναγωνίως στα συντρίμμια για ό,τι έμεινε ανέπαφο, προκειμένου να προσελκύσει στο παρηκμασμένο μαγαζί την ελάχιστη πελατεία για να καλύψει τα έξοδά του. Οι ευκαιρίες, όμως, που δόθηκαν στο ΠΑΣΟΚ ήταν άπειρες και η ιστορία έδειξε πως η αποδεδειγμένη ανικανότητά του (είτε αυτή αποτελεί πρόσχημα ανηθικότητας είτε πραγματική αιτία) υπερκαλύπτει και την πιο ρεαλιστική διακήρυξή του. Έτσι το μόνο που απέμεινε για να τονώσει το προφίλ του κόμματος είναι δυο- τρία άκακα τσιτάτα, που αποτελούν την ασφαλέστερη επιλογή από πλευράς marketing και δεν θα του πιστωθούν ποτέ ως αποδεικτικά της αποτυχίας του στοιχεία, εξαιτίας του ειρωνικά αοριστολογικού περιεχομένου τους.

                                                                                                                                        

«Το ΠΑΣΟΚ ξαναβρίσκει την ψυχή του, ξαναβρίσκει τους ανθρώπους που το συγκροτούν. Είμαι βέβαιος ότι με την ευρεία συμμετοχή, ήδη τα δείγματα από το πρωί είναι πολύ θετικά, θα διαψεύσουμε όλους όσοι πίστευαν ότι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη δεν μπορεί να ανακάμψει. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ»

Από την πρώτη ακόμα πρότασή του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος με βάζει σε μακάβριες σκέψεις. Πότε ακριβώς έχασε την ψυχή του το ΠΑΣΟΚ και σε τι ακριβώς συνίσταται η επανεύρεσή της; Εγώ νομίζω πως το κόμμα δεν έχασε ποτέ την ψυχή του, αντιθέτως, ήταν πάντα συνεπέστατο στην ταυτότητά του. Το ευτελές καθεστώς της ευνοιοκρατίας, η συγκεκαλυμμένη παρανομία και η ευρεία κοινωνική ανισότητα είναι καταστάσεις τις οποίες το ΠΑΣΟΚ βαθμιαία παγίωσε, με αποτέλεσμα η συλλογική συνείδηση να το προσδιορίσει μέσα από αυτές. Στα αυτιά του εκλογικού σώματος οι φιλολαϊκές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να μην ηχήσουν ειρωνικές, καθώς το τελευταίο είναι που φιλοτέχνησε με τόση επιμέλεια την επισφαλή σκέπη υπό την οποία τελεί ολόκληρο το κράτος επί χρόνια.

Η ακμή του κόμματος οφείλεται στο μεθοδευμένο αλλά ανομολόγητα εκβιαστικό σύστημα της δόλιας συναλλαγής πολίτη και διοίκησης, για την παράκαμψη της νομιμότητας υπέρ του ατομικού συμφέροντος. Το ανήθικο αυτό σχήμα, όμως, ξεπεράστηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, γιατί σταδιακά έθεσε τα υπερτροφικά συμφέροντα της μονάδας υπεράνω του ατροφικού δημοσίου. Περιθώριο καλώς νοούμενης ανάκαμψης, λοιπόν, δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο υπό την έννοια της επιστροφής στα παλιά, προοπτική στην οποία ένα διεφθαρμένο εκλογικό σώμα δεν θα έλεγε όχι, αν του δινόταν κάποια εγγύηση προσωπικού πλουτισμού. Στην παρούσα φάση όμως αυτό δεν είναι πρακτικά δυνατόν, οπότε οι εναπομείνασες επιλογές είναι η στασιμότητα (που κατά ετυμολογική παραδοξότητα συνυφαίνεται με την παρακμή, μιας και στην πολιτική οι εξελίξεις είναι αυτές που σε ξεπερνούν και σε υποβιβάζουν) και η ηθική πρόοδος. Ας επιλέξει ο καθένας ό,τι τον εξυπηρετεί, ρεαλιστικά, στατιστικά, υποθετικά ή ιδεαλιστικά.

Διαβάζοντας σήμερα το Πρώτο Θέμα, πληροφορήθηκα (χωρίς να εκπλαγώ ιδιαίτερα) πως η κόρη του Ευάγγελου Βενιζέλου, απόφοιτος της νομικής, κάνει την καθιερωμένη άσκηση των αποφοίτων όχι σε κάποιο γραφείο πηγαινοφέρνοντας δικόγραφα, ως είθισται, αλλά στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τις εκατοντάδες αιτήσεις που κατατέθηκαν για τη συγκεκριμένη θέση, η οποία σύμφωνα με το δημοσίευμα ισοδυναμεί με μεταπτυχιακό υψηλών αξιώσεων, επελέγη εκείνη της Ελβίνας Βενιζέλου. Φαντάζομαι πως η φιλία του πατέρα της με τον πρόεδρο του Δικαστηρίου καθώς και η επαγγελματική συνεργασία της κόρης του τελευταίου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι τυχαία γεγονότα.

Η παραπάνω αποκάλυψη δεν ακυρώνει κάποια ελπίδα, ούτε επιβεβαιώνει κάποιον δυσάρεστο οιωνό. Είναι η φυσική συνέχιση της πραγματικότητας, όπως αυτή έχει πλαστεί από το συνδυασμό χρόνιας πολιτικής πρακτικής και σιωπηρής λαϊκής συναίνεσης. Φοβάμαι πως κανείς από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ δεν βρίσκει την είδηση σκανδαλώδη από αμιγώς ηθικής πλευράς, αλλά μόνο υπό το πρίσμα του φθόνου. Ο κόσμος λυπάται επειδή δεν βρίσκεται στη θέση της οικογένειας Βενιζέλου και όχι επειδή ο νεποτισμός αποτελεί καρκίνωμα στη διαδικασία της εύρυθμης και αξιοκρατικής ανέλιξης. Και αυτό είναι το πραγματικό μας πρόβλημα.

Για να αλλάξει το πολιτικό μας σύστημα πρέπει πρώτα να ανορθωθεί η προσωπική μας ηθική και να επαναπροσδιοριστεί η κοινωνική μας ευσυνειδησία. Όσο επιτρέπουμε στον αδηφάγο δαίμονα του οικονομικό μας στάτους να δηλητηριάζει το κοινωνικό μας αισθητήριο, θα είμαστε υπόλογοι στο δίκαιο του ισχυρού.