Η γνώση της ημέρας: Νερό ή νεράκι;

1 εικόνα

του Άλκη Γαλδαδά

983.732.000 κυβικά μέτρα νερού είχαμε χθες και983.322.000 υπήρχαν στη διάθεσή μας προχθές,  όπως μας το δίνει η Ε.Υ.Δ.Α.Π. (www.eydap.gr). Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχαμε πέσει ακόμη και στα 143.785.000. Παρακολουθώ κάθε ημέρα το δελτίο και χαίρομαι και για την τελευταία σταγόνα που πέφτει μετά από μια βροχή στις διάφορες λίμνες, όντας φοβικός με το νερό. Άλλοι φοβούνται τις αράχνες άλλοι το ύψος εγώ φοβούμαι πως οι κοκορόμυαλοι πολιτικοί μας θα  αφήσουν κάποια στιγμή ακόμη και να διψάσουμε για να οικονομήσουν. Το ότι ακριβώς παρακολουθώ από χρόνια και ποιοι κάθε φορά έχουν την ευθύνη για το νερό δεν κάνει λιγότερη την αγωνία μου. Αχιλλέας Καραμανλής, Λαλιώτης, Σουφλιάς, Παπακωνσταντίνου τώρα. Λαμπρά μυαλά όλοι τους. Θυμάμαι που κάποτε σε περίοδο μεγάλης ανομβρίας κάποιος έγραφε ειρωνικά: τι να κάνουμε αφού ο Θεός δεν ξέρει σημάδι και δεν μπορεί να ρίξει τη βροχή μέσα στο Μόρνο. Ευτυχώς εκεί προς το 2006 έκανε ένα τρίποντο και είχαμε φθάσει τέτοια εποχή τα 1.200.000.000! Το χιόνι καθώς λιώνει σιγά και σίγουρα είναι αυτό που δίνει την καλύτερη βοήθεια σε σχέση με το θέμα του νερού.

Περιμένοντας λοιπόν να βελτιωθεί στο σημάδι ο Γιαχβέ, να χιονίσει  ή να μπει Υπουργός κάποιος που να ξέρει όχι μόνο να διαβάσει αλλά και να κατανοήσει τη φράση: «Στο μέλλον θα γίνονται πόλεμοι για το νερό» ας μάθουμε μερικά πράγματα για το «αόρατο» νερό. Που έχει μάλιστα τρία χρώματα, πράσινο, μπλε και γκρίζο.

Πόσο νερό από το Δίκτυο καταναλώνω παίρνοντας ένα κλασικό πρωινό; Καθόλου, εγώ πίνω μόνο πορτοκαλάδα ή χυμό μήλου, μπορεί να φθάσει να σκεφτεί κάποιος. Εσπρέσο, τοστ, μπέικον με αβγά λίγο γάλα και ένα μήλο. Κλασικό πρωινό. Αυτοί που ασχολούνται με την πραγματική κατανάλωση του νερού στον κόσμο κάθισαν και υπολόγισαν προσεκτικά πόσο νερό χρειάζεται (στο περίπου, βέβαια) για να φθάσει στο τραπέζι μας. Μόνο για έναν καφέ εσπρέσο έχουν χρειαστεί 140 λίτρα νερού, για το τοστ από το πότισμα του σιταριού μέχρι να γίνει ψωμί 70 λίτρα, για τα αβγά 120 λίτρα, για το ποτήρι με το γάλα 240 λίτρα το μπέικον 480 και φθάνουμε στα 1100, λίγο παραπάνω από ένα κυβικό μέτρο ή περίπου τρεις μπανιέρες ξέχειλες.  Τα δυο τρίτα μάλιστα πηγαίνουν για την παραγωγή ζωικών τροφών, αβγά, γάλα, μπέικον. Το νερό αυτό μάλιστα το χωρίζουν σε πράσινο, που έχει καταναλωθεί σε ποτίσματα, μπλε για όσο χρειάστηκε για την παραγωγή και σε γκρίζο για το νερό που μολύνθηκε από διάφορα απόβλητα. Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί δείχνουν το πόσο θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε λογιστικά και την τελευταία σταγόνα του νερού που τρέχει έτσι άσκοπα στο δρόμο έξω από το παράθυρό μας, κάποια στιγμή. Και το νερό τότε, αν δεν έχουμε κάνει ό,τι πρέπει για να το μαζεύουμε  θα λέγεται νεράκι και θα κοστίζει χρυσάφι.

Υπάρχει λοιπόν ήδη μια καταγγελία για το νερό στην Ελλάδα. Το ότι σκέπτονται να αφήσουν την Ε.Υ.Δ.Α.Π. να τη χειρίζονται ιδιωτικά χέρια είναι απαράδεκτο. Το νερό είναι από τα αγαθά τα απαραίτητα για την επιβίωση και πρέπει να μοιράζεται από μια συλλογικά διοικούμενη ομάδα. Ακόμη χειρότερο είναι που εδώ στην Ελλάδα όχι μόνο σκέπτονται αυτό να το αλλάξουν αλλά και να παραδώσουν την διαχείριση του νερού σε εταιρεία σχετική με εμφιαλωμένα νερά. Και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι έτσι το νερό της βροχής μπορεί να μεταβληθεί σε υγρόν πυρ. Διότι ποιες δεσμεύσεις ακριβώς θα αναλάβει ο ιδιώτης; Θα κάνει τις άπειρες επισκευές που απαιτεί ένα τόσο παλιό και τόσο παραμελημένο δίκτυο ύδρευσης; Μήπως θα τον συμφέρει να μην είναι και τόσο καλό για να αγοράζουμε τις εμφιαλωμένες σταγόνες του; (ναι, μπορεί να φθάσει κάποτε το νερό να πουλιέται σε ακριβοπληρωμένες σταγόνες). Τόσο άσχημα μπορούν να γίνουν τα πράγματα αν δεν μάθουμε σε πρώτη δόση να εκτιμούμε τις πραγματικές ποσότητες νερού για την κάθε ποσότητα προϊόντων που καταναλώνουμε από το βαμβάκι μέχρι τον καφέ και την πίτσα. Και στη συνέχεια να μην βλέπουμε από το παράθυρο με απάθεια το νερό να κυλάει έξω στο δρόμο όταν πιάνει η βροχή.

Να λοιπόν μια πρώτη προεκλογική απαίτηση από αυτούς που θα διεκδικήσουν σε λίγο τις ψήφους μας. Ξέρουν για το αόρατο νερό; (βάλτε στο Google «virtual water»). Τι συγκεκριμένο λοιπόν θα κάνουν; Θα μείνει σε συλλογική και μη κερδοσκοπική διαχείριση ή θα γυρνάμε κάποτε με πρησμένα χείλη από τη δίψα;
 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών