Ο από μηχανής Θεός του Mall κ. Βενιζέλος

Στην αρχαία τραγωδία ο από μηχανής Θεός, ήταν ένα θεϊκό πρόσωπο το οποίο εμφανιζόταν στο τέλος του έργου. Με τον τρόπο αυτό οι αρχαίοι έλληνες έδιναν λύση όταν η δράση του έργου είχε φτάσει σε αδιέξοδο.

Στη σύγχρονη ελληνική τραγωδία του μεταπολιτευτικού συστήματος το ρόλο του από μηχανής Θεού έχει αναλάβει πολλές φορές ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος. Όταν η δράση ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων φτάνει σε αδιέξοδο εξαιτίας νόμων που έχουν ψηφιστεί στο παρελθόν για τη διασφάλιση του δημοσίου αλλά και του κοινωνικού συμφέροντος, ο κ. Βενιζέλος αναλαμβάνει δράση. Με φωτογραφικές διατάξεις και νομοθετικά κατασκευάσματα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα ισχυρών γνωστών και φίλων.

Η υπόθεση της ανέγερσης και κατασκευής του εμπορικού κέντρου «The Mall», αποτελεί ίσως μία από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις, όπου ο «ταχυδακτυλουργός των νόμων», Ευάγγελος Βενιζέλος, νομοθέτησε υπέρ του επιχειρηματία Σπύρου Λάτση.

Το 2001, η Ελλάδα βιώνει το δικό της μύθο. Είναι η εποχή των μεγάλων ολυμπιακών έργων, της «ισχυρής οικονομίας» του κ. Σημίτη και των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που έδιναν στον έλληνα ένα επίπλαστο αίσθημα περηφάνιας, ξεγνοιασιάς και άνεσης.

Ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κώστας Λαλιώτης προωθεί στη Βουλή το νόμο περί «Ολυμπιακής Φιλοξενίας». Το νομοσχέδιο προέβλεπε τον καθορισμό των ορίων για το «Χωρίο Τύπου» στο Μαρούσι, το οποίο και θα αναλάμβανε τη φιλοξενία 5.000 δημοσιογράφων κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Με το νόμο εντάσσονται στο σχέδιο πόλεως 43 στρέμματα τα οποία ανήκαν στην κυριότητα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και σύμφωνα με το νόμο θα λειτουργούσαν ως «χώρος υποδοχής χρήσεων πολεοδομικού κέντρου, ενώ οι υπόλοιπες περιοχές ως χώροι αμιγούς κατοικίας».

Μεταξύ του Δήμου Αμαρουσίου και του ΟΕΚ είχε υπογραφεί σχετική συμφωνία, η οποία προέβλεπε ότι με την παραχώρηση της επίμαχης έκτασης των 43 στρεμμάτων από τον ΟΕΚ, θα ανεγείρονταν εμπορικό κέντρο 16.000 τ.μ. και γραφεία 12.000 τ.μ για λογαριασμό του ΟΕΚ.
Ο Λάτσης και η Lamda Development
Όλα φαινόντουσαν να κυλούν αρμονικά και σύμφωνα με τις συμφωνίες που είχαν υπογραφεί. Ωστόσο, το παραμύθι είχε δράκο. Και στην προκειμένη περίπτωση ο δράκος ήταν η Lamda
Development του επιχειρηματία Σπύρου Λάτση.

Τα όσα προέβλεπε η συμφωνία μεταξύ του ΟΕΚ και του Δήμου Αμαρουσίου, δεν έγιναν ποτέ. Και στα 43 στρέμματα της επίμαχης έκτασης αντί για γραφεία, χτίστηκε το εμπορικό κέντρο «The Mall».

Μπροστά στο τεράστιο σκάνδαλο, κάτοικοι τη περιοχής αντιδρούν. Ο Δορύλαος Κλαπάκης και ο Κώστας Μπιτσάνης προσφεύγουν στο ΣτΕ εναντίον της απόφασης του Δήμου Αμαρουσίου για κατασκευή του «Χωριού Τύπου».

Με το αιτιολογικό ότι βάσει της κείμενης νομοθεσίας οι εκτάσεις αυτές δεν διέθεταν τον απαιτούμενο συντελεστή δόμησης, για την ανέγερση του εμπορικού κέντρου. Οι κάτοικοι δικαιώθηκαν. Το ΣτΕ παγώνει το διαγωνισμό και τα όνειρα του κ. Λάτση παραπέμπονται στις καλένδες. Όχι όμως για πολύ.

Το 2002 η τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ φέρνει νέο νόμο στη Βουλή και με τροπολογία εντάσσει τα 43 στρέμματα του ΟΕΚ στο «Χωριό Τύπου». Παράλληλα ο συντελεστής δόμησης αυξάνει από το 1 στο 2 και με τον τρόπο αυτό δίνεται η δυνατότητα στο Mall να φτάσει τα 75.000 τ.μ. Ο δρόμος ήταν πια ανοιχτός και η Lamda Development αναδείχθηκε σε πλειοδότρια εταιρεία.

Η εταιρεία, αμέσως μετά την ανάληψη του έργου, δεσμεύτηκε ότι θα δημιουργούσε «Κέντρο πολλαπλών εµπορικών, ψυχαγωγικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων για την εξυπηρέτηση των δηµοσιογράφων που θα καταλύσουν στο «Χωριό Τύπου», καθώς επίσης και «Ενιαίο πάρκο 80 στρεµµάτων που δηµιουργείται εξ ολοκλήρου και διαµορφώνει «πνεύµονα πρασίνου». Ωστόσο όλα αυτά δεν έγιναν ποτέ.

Ο κ. Κλαπάκης και άλλοι 10 πολίτες της Παρέμβασης Πολιτών Αμαρουσίου, κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του διαγωνισμού για την ανάθεση του έργου στη Lamda Development. Η αίτηση γίνεται δεκτή από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Τα έργα παγώνουν, όπως επίσης και τα χαμόγελα στο πρόσωπο του κ. Λάτση και των υπουργών που νομοθέτησαν υπέρ των συμφερόντων του.

Στο πλευρό της εταιρείας, μπαίνει ξαφνικά και ο Δήμος Αμαρουσίου. Με αγωγή στρέφεται κατά των αιτούντων για τα ασφαλιστικά μέτρα και το δικαστήριο προχωρά στην ακύρωση τους. Και αυτό για λόγους εθνικού συμφέροντος.
Ο «ταχυδακτυλουργός» κ. Βενιζέλος
Το ΥΠΕΧΩΔΕ παρέχει στην εταιρεία άδειες εκσκαφής και οικοδομής στη Lamda και τα έργα ξεκινούν. Έξι μήνες μετά όμως μία απόφαση βόμβα του ΣτΕ έρχεται να βάλει φωτιά στο έργο.

Όπως αποφαίνεται το ΣτΕ, η κατασκευή του έργου παραβιάζει το άρθρο 24 του Συντάγματος, περί προστασίας του περιβάλλοντος. Οι νόμοι Λαλιώτη και Παπανδρέου καθίστανται άκυροι όπως επίσης και η οικοδομική άδεια. Πιο απλά η επίσημη πολιτεία είχε νομοθετήσει για την κατασκευή ενός γιγαντιαίου αυθαιρέτου.

Οι εργασίες όμως προχωρούν, παρά την απόφαση του ΣτΕ. Η επίσημη πολιτεία προστατεύει για τα καλά τον κ. Λάτση και τα συμφέροντά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η εισαγγελία έδινε εντολή στην αστυνομία να επέμβει προκειμένου να σταματήσουν οι εργασίες, η ΕΛ.ΑΣ δεν έκανε το παραμικρό. Και ως επίσημη δικαιολογία προέβαλε μία «οδηγία υπηρεσίας» του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Μπροστά στο αδιέξοδο εμφανίζεται ο συνήθης από μηχανής Θεός των επιχειρηματικών συμφερόντων κ. Βενιζέλος. Ενώ αρχικά ως υπουργός Πολιτισμού ανέφερε ότι θα συμμορφωθεί με την απόφαση του ΣτΕ, στην πορεία άλλαξε γνώμη. Με ταχυδακτυλουργικό τρόπο προωθεί ρύθμιση το νόμο περί «Ολυμπιακής Προετοιμασίας», με την οποία παρακάμπτει την απόφαση του ΣτΕ.

Συγκεκριμένα ο συντελεστής δόμησης μειώνεται από 2,0 σε 1,9. Πιο απλά, η δομήσιμη επιφάνεια του εμπορικού κέντρου φτάνει τα 70.255 τ.μ. και επεκτείνεται η χρήση γραφείων 17.000 τ.μ. και σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο. Και το κυριότερο όλων, ο ίδιος ο νόμος «επέχη θέση» αδείας στον κατασκευαστή, ούτως ώστε να μην μπορεί να γίνει προσφυγή στο ΣτΕ.

Ο ιδιοφυής κ. Βενιζέλος είχε κάνει και πάλι το θαύμα του. Ένας υπουργός και υπερασπιστής του δημοσίου συμφέροντος νομοθέτησε υπέρ των συμφερόντων ενός από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας.

Όπως είχε πράξει κατά το παρελθόν και με άλλους επιχειρηματίες.
Από κει και πέρα η ανέγερση του «The Mall» πήρε το δρόμο της. Οι εργασίες κατασκευής ολοκληρώθηκαν μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ωστόσο ο εξυπηρετικός κ. Βενιζέλος είχε κατορθώσει και εδώ να βάλει το χέρι του.