Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα η πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μια διάσκεψη
κατά το πρότυπο εκείνης που είχε πραγματοποιηθεί στο Λονδίνο το 1953
και απάλλαξε τη Γερμανία από περίπου το 60% του χρέους της.
Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές στο παρελθόν οι κάθε είδους μερικές ή ολοκληρωτικές στάσεις και παύσεις πληρωμών όχι μόνο δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά έχουν πραγματοποιηθεί με τεράστια επιτυχία δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας από τον Α.Τσίπρα αξίζει συγχαρητηρίων.
Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια την οποία δεν πρέπει να ξεχνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αθέτηση πληρωμών από τη Γερμανία, συνοδεύτηκε συχνά από εθνικοποίηση τραπεζών και δομικές αλλαγές στη νομισματική πολιτική (οι οποίες θα μπορούσαν να συγκριθούν με έξοδο από νομισματική ένωση) χάρη στις οποίες η χώρα ανέκτησε τον έλεγχο στην άσκηση νομισματικής πολιτικής.
Αυτό είναι το πρόβλημα με τις στάσεις και τις παύσεις πληρωμών. Αν τις κάνεις σωστά έχουν θεαματικά αποτελέσματα. Αν όχι συχνά καταλήγεις να βοηθάς μόνο τους δανειστές σου και τις τοπικές οικονομικές ελίτ.
Και άλλη μια καλοπροαίρετη παρατήρηση. Στην ιστορία, η αθέτηση πληρωμών πέτυχε σε δυο μόνο περιπτώσεις: Όταν η χώρα που την πραγματοποίησε είχε την γεωπολιτική ανοχή ή στήριξη των μεγάλων δυνάμεων (όπως στην περίπτωση της Γερμανίας ή του Ιράκ) ή όταν ο ηγέτης που την αποφάσισε είχε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα να τον στηρίξει στην απόφασή του. Και επειδή στήριξη από τις μεγάλες δυνάμεις δεν προβλέπεται για το ορατό μέλλον, μένει στη χώρα μόνο μια επιλογή…
Για το θέμα διαβάστε σχετικό άρθρο στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ και την εκπομπή του INFOWAR.
Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές στο παρελθόν οι κάθε είδους μερικές ή ολοκληρωτικές στάσεις και παύσεις πληρωμών όχι μόνο δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά έχουν πραγματοποιηθεί με τεράστια επιτυχία δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας από τον Α.Τσίπρα αξίζει συγχαρητηρίων.
Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια την οποία δεν πρέπει να ξεχνά ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αθέτηση πληρωμών από τη Γερμανία, συνοδεύτηκε συχνά από εθνικοποίηση τραπεζών και δομικές αλλαγές στη νομισματική πολιτική (οι οποίες θα μπορούσαν να συγκριθούν με έξοδο από νομισματική ένωση) χάρη στις οποίες η χώρα ανέκτησε τον έλεγχο στην άσκηση νομισματικής πολιτικής.
Αυτό είναι το πρόβλημα με τις στάσεις και τις παύσεις πληρωμών. Αν τις κάνεις σωστά έχουν θεαματικά αποτελέσματα. Αν όχι συχνά καταλήγεις να βοηθάς μόνο τους δανειστές σου και τις τοπικές οικονομικές ελίτ.
Και άλλη μια καλοπροαίρετη παρατήρηση. Στην ιστορία, η αθέτηση πληρωμών πέτυχε σε δυο μόνο περιπτώσεις: Όταν η χώρα που την πραγματοποίησε είχε την γεωπολιτική ανοχή ή στήριξη των μεγάλων δυνάμεων (όπως στην περίπτωση της Γερμανίας ή του Ιράκ) ή όταν ο ηγέτης που την αποφάσισε είχε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα να τον στηρίξει στην απόφασή του. Και επειδή στήριξη από τις μεγάλες δυνάμεις δεν προβλέπεται για το ορατό μέλλον, μένει στη χώρα μόνο μια επιλογή…
Για το θέμα διαβάστε σχετικό άρθρο στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ και την εκπομπή του INFOWAR.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου