Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Πού πάνε όλα αυτά τα παλιοσίδερα στα καροτσάκια με τους Πακιστανούς;

Ο δρόμος του scrap σε 6 βήματα

Βήμα πρώτο
Το πλυντήριο του Κώστα χάλασε. Το πρωί θα το πετάξει στα σκουπίδια...

Βήμα δεύτερο
...όπου θα το βρει ο Χαμπίζ από το Μπαγκλαντές και θα το μεταφέρει, εις βάρος του δήμου, που χάνει έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τα ανακυκλώσιμα υλικά των δημοτών του, σε κάποια παράνομη μάντρα στον Ελαιώνα, τον Ταύρο ή τον Ρέντη. Θα το πουλήσει έναντι 0,15-0,20 λεπτών το κιλό. Δεν θα πάρει απόδειξη γι’ αυτήν τη συναλλαγή.

Βήμα τρίτο
Η μικρή μάντρα, δίχως τον απαραίτητο εξοπλισμό για τον διαχωρισμό των υλικών, θα αποθηκεύσει πρόχειρα τους τόνους σκουπιδιών, μολύνοντας το περιβάλλον με τοξικές ουσίες άκρως καρκινογόνες για τον
ανθρώπινο οργανισμό. Αργότερα θα μεταφέρει παράνομα το φορτίο σε έναν μεγαλύτερο μαντρά στην περιοχή του Ασπροπύργου, χωρίς να κοπούν ποτέ αποδείξεις και παραστατικά για τη νέα συναλλαγή.

Βήμα τέταρτο
Ο μεγαλύτερος μαντράς θα πουλήσει τους τόνους ανακυκλώσιμων υλικών, που απέκτησε παράνομα, στη βαριά βιομηχανία, η οποία θα τους αγοράσει νόμιμα σε ιδιαίτερα προνομιακή τιμή. Με δεδομένο,μάλιστα, ότι όσο scrap μπαίνει στο καζάνι της χαλυβουργίας, σχεδόν τόση καθαρή πρώτη ύλη παράγεται (η απώλεια είναι
μηδαμινή, της τάξης του 5%), τα υπερκέρδη των βιομηχάνων είναι τεράστια σε συνάρτηση πάντα και
με τις αυξήσεις των τιμών (τα δομικά υλικά είναι σήμερα 39% πιο ακριβά απ’ ό,τι το 2005).