Σε ένα άρθρο του που προξένησε εντύπωση, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος τάσσεται υπέρ της ενίσχυσης της «Δημοκρατικής Αριστεράς», στις εκλογές της Κυριακής. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι, στην πραγματικότητα, ο πρώην υπουργός της ΝΔ δείχνει να προτιμάει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά του κόμματος στο οποίο ανήκε.Το κάλεσμα του για την ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ γίνεται επειδή, στη κυβέρνηση της αριστεράς, «η παρουσία της θα διευκόλυνε τους κήρυκες ενός ακραίου Αριστερισμού(του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) να βάλουν νερό στο κρασί τους». Επειδή ο κ. Ανδριανόπουλος είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους στο χώρο της κεντροδεξιάς και από τους ελάχιστους που μπορούν να δουν πέρα από την μύτη τους, η άποψη του έχει την σημασία της.
Ο πρώτος λόγος των «συριζιακών προτιμήσεων» του κ. Ανδριανόπουλου, είναι προφανής: καταλαβαίνει ότι μια κυβέρνηση με βάση την ΝΔ, θα έχανε σύντομα τον έλεγχο της κατάστασης. Σύμφωνα με την ανάλυση του « κινητοποιήσεις θα συνταράξουν την χώρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ
από την θέση της αντιπολίτευσης θα καταστήσει αδύνατη την αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας. Φυσικό επακόλουθο θα είναι η διάλυση του κράτους και η κατάρρευση του όποιου κυβερνητικού σχήματος».
Φυσικά ο κ. Ανδριανόπουλος δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι αγριεμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τα Χειμερινά Ανάκτορα. Καταλαβαίνει όμως ότι ο Α. Σαμαράς έχει ανατρέψει μέσα σε μερικούς μήνες ολόκληρη την στρατηγική που χάραξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, νομιμοποιώντας το ΚΚΕ μετά την μεταπολίτευση, και συνέχισε ο Κ. Μητσοτάκης: ότι στην Ελλάδα, η ανάληψη και η άσκηση της εξουσίας από την δεξιά προϋπέθετε καλές σχέσεις με την αριστερά, ώστε να απομονωθεί το ΠΑΣΟΚ.
Έτσι μπόρεσε ο Κ.Μητσοτάκης να σχηματίσει κυβέρνηση το 1989(μάλιστα με την συμμετοχή και της αριστεράς) και το 1990 αλλά και ο Καραμανλής ο νεότερος το 2004 αλλά και το 2007: πριν αλλά και αφ ότου έγινε πρωθυπουργός, ο κατά τα άλλα ράθυμος Κώστας Καραμανλής δεν έχανε εκδήλωση, αν επρόκειτο να τιμηθεί σε αυτές ο Λ. Κύρκος ή ο Μ. Γλέζος. Από τότε που ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ και ιδιαίτερα στις 2 προεκλογικές περιόδους, ο κ. Σαμαράς μετέτρεψε την αριστερά σε προνομιακό του στόχο.( Οι δηλώσεις του κ. Ψωμιάδη για την αδελφή, νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή», δεν είναι παρά το κερασάκι στη τούρτα μιας αχαλίνωτης στροφής προς την ακροδεξιά)
Με αυτό το προφίλ, η ΝΔ πήρε το 18% των ψήφων στις 6 Μαΐου. Αν την Κυριακή καταφέρει να κερδίσει τη πρώτη θέση, αυτό θα οφείλεται σε έναν, χωρίς προηγούμενο στην πρόσφατη παγκόσμια ιστορία, ακατάπαυστο βομβαρδισμό φόβου, από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Σύμφωνα την δήλωση ενός Γερμανού αξιωματούχου στο πρακτορείο Reuters: «Είναι πολύ δύσκολες αυτές οι εκλογές για τον ελληνικό λαό. Τους ζητείται να στηρίξουν την παλαιά φρουρά που τους έριξε σε αυτό το χάλι».
Σωστά ο κ. Ανδριανόπουλος καταλαβαίνει ότι, κάτω από αυτές τις συνθήκες, με πλατφόρμα την κινδυνολογία και συνιστώσα την Χρυσή Αυγή, δεν μπορείς να κυβερνήσεις . Πολύ περισσότερο αν, την διαχείριση της κρίσης αναλάβει, ως πρωθυπουργός, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ: δεν είναι αυτός που προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές και το σημερινό χάος, πεπεισμένος ότι θα είχε στο τσεπάκι και την αυτοδυναμία;
Δεύτερον, το σκεπτικό του κ. Ανδριανόπουλου υποκρύπτει και έναν πιο στρατηγικό συλλογισμό. Η διαχείριση της κρίσης χρέους από το 2008-9 αλλά και της χώρας τα τελευταία χρόνια, την έχουν στην πραγματικότητα χρεοκοπήσει. Η παράλυση μετά την 6η Μαΐου, οι αυτοεπιβεβαιούμενες προφητείες για την έξοδο από το ευρώ και τα bank run, αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που αφαίμαξαν ότι είχε απομείνει στις τράπεζες, οι εκβιασμοί των δανειστών με την παρακράτηση του 1 δις από την τελευταία δόση και το πάγωμα των εισαγωγών, καθώς και όλο το διεθνές κλίμα, έχουν δώσει τη χαριστική βολή: το θέμα δεν μοιάζει πλέον να είναι αν θα σκάσει η βόμβα, αλλά σε ποιανού τα χέρια θα σκάσει.
Αν σκάσει στα χέρια της ΝΔ, γράφει ο κ. Ανδριανόπουλος, «στις εκλογές που αναπόφευκτα θα ακολουθούσαν ο ΣΥΡΙΖΑ θα σάρωνε με αυτοδύναμη πλειοψηφία». Αντίθετα, αν φορτωθεί την ευθύνη μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, ίσως έχουμε επανάληψη αυτού που συνέβη μετά τον εμφύλιο πόλεμο: αν λες ότι είσαι αριστερός, θα σε παίρνουν με τις πέτρες. Έτσι ο φιλελεύθερος χώρος του κ. Ανδριανόπουλου, που δεν κατάφερε να πετύχει κοινή κάθοδο στις εκλογές του Μαΐου επειδή ορισμένοι επέμεναν « σε κοντόθωρους ανταγωνισμούς και ρηχή αρχομανία » θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, χωρίς την ενοχλητική παρουσία της αριστεράς.
Όμως, αγαπητέ κύριε Ανδριανόπουλε, δεν είναι η αριστερά που κατασκεύασε την ωρολογιακή βόμβα. Σε ένα πολιτικό σύστημα και στο ίδιο σκάφος ταξιδεύαμε όλοι, αλλά την βασική ευθύνη έχουν αυτοί που ήταν στο πηδάλιο, όχι αυτοί που φώναζαν απ’ τα αμπάρια. Επιτέλους, η δεξιά θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, όχι να το βάζει στα πόδια, όπως το 2009.
Καλώς ή κακώς, πάντως, στο τέλος θα κυριαρχήσει η λογική του παιχνιδιού.Όπως σε κάποιους προημιτελικούς ή ημιτελικούς ενός τουρνουά ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, ξέρεις με την λογική ότι σε συμφέρει να χάσεις. Θα πέσεις, στον επόμενο γύρο, σε ευκολότερο αντίπαλο. Αλλά επειδή είναι παιχνίδι, θέλεις να κερδίσεις. Γιατί εκτός από το φόβο, υπάρχει και η χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου