Μην ταΐζετε τα troll –κάντε τους μήνυση!

Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης @ 14.06.2012

Το γύρο του κόσμου έχει κάνει η είδηση ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να δούμε σύντομα στην Ευρώπη (και συγκεκριμένα στη Βρετανία) νόμο κατά του trolling, της γνωστής «αντικοινωνικής» Διαδικτυακής συμπεριφοράς που συνίσταται στο να προκαλεί κανείς τα μέλη μιας online κοινότητας με σκοπό να τα εξωθήσει σε συναισθηματικές αναφορές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα που κυκλοφορούν (μπορεί να βρει κανείς πλειάδα αν κάνει τη σχετική αναζήτηση στην Google) οι βρετανοί νομοθέτες θα δίνουν στα θύματα των troll τη δυνατότητα να στραφούν δικαστικά κατά των... βασανιστών τους αφού απαιτήσουν από το site στο οποίο έγινε το αδίκημα να τους προμηθεύσει τα στοιχεία τους.

Πώς μπορεί να στηριχτεί το αδίκημα; Οι νομοθέτες προτείνουν την περιγραφή «το σχόλιο προκαλεί ή έχει πιθανότητες να προκαλέσει, σημαντική βλάβη στην υπόληψη αυτού που προβάλλει την αξίωση». Ακούγεται ασαφές; Μάλλον, και αυτός είναι ο λόγος που παρότι οι περισσότεροι χρήστες του Internet αντιπαθούν τα troll, δεν είναι λίγοι αυτοί που προβληματίζονται με την προοπτική να ψηφιστεί και εν συνεχεία να μπει σε ισχύ ένας τέτοιος νόμος. Ποιος δηλαδή μπορεί να εμποδίσει τον χρήστη Α να υπερβάλλει ως προς τη «βλάβη» που δέχεται προκειμένου να βλάψει με τη σειρά του τον χρήστη Β, (επίσης μέλος της ίδιας online κοινότητας) μόνο και μόνο επειδή δεν τον συμπαθεί;

Υποπτεύομαι ότι το συγκεκριμένο φίδι από τη συγκεκριμένη τρύπα θα κληθούν να βγάλουν οι κατά τόπους αρχές· προς το παρόν οι βρετανοί νομοθέτες ενδιαφέρονται περισσότερο να προστατεύσουν τις εταιρείες που έχουν τα sites-online κοινότητας και που αυτή τη στιγμή είναι υπόλογες στην περίπτωση που κάποιο troll πραγματικά αποτελέσει πρόβλημα για
κάποιους άλλους χρήστες (υπενθυμίζω ότι παρότι πολλοί βλέπουν το trolling ως χαριτωμένο –και

παρότι όντως ξεκίνησε σχετικά αθώα στο Usenet πριν από 20 σχεδόν χρόνια, υπάρχουν περιπτώσεις που πλέον μπορεί όντως να δημιουργήσει πραγματικά προβλήματα). Επιτρέποντας στον θιγόμενο να ζητήσει τέτοια στοιχεία από την εταιρεία, ο νόμος μεταφέρει την ευθύνη στον πραγματικό υπαίτιο –δηλαδή στο ίδιο το troll.

Όλα αυτά ακούγονται λογικά και δίκαια –και από μια πλευρά όντως είναι. Από την άλλη, ωστόσο, καλό είναι να παραμένει κανείς επιφυλακτικός σε κάθε προσπάθεια ελέγχου του Internet, τουλάχιστον μέχρι να τη δει στην πράξη. Όσο περνούν τα χρόνια, βλέπουμε όλο και περισσότερες και όλο και πιο οργανωμένες κινήσεις που θεωρητικώς στοχεύουν όλες στην
«προστασία των αδυνάτων» αλλά που στην ουσία προσπαθούν απλώς να κάνουν το Δίκτυο πιο φιλικό προς τις επιχειρήσεις. Και παρότι προσωπικά δεν έχω πρόβλημα μ’ αυτό, αν στο ένα τάσι της ζυγαριάς μπει το «safe for business» και στο άλλο η ελευθερία του λόγου, ξέρω πολύ καλά τι θα διαλέξω –και το ίδιο, νομίζω, ισχύει για την πλειονότητα των χρηστών του Internet.

Και το τρολ να ζήσει θέλει

Sofia Gkiousou @ 14.06.2012

Η κυβέρνηση της Βρετανίας έχει σχέδια για τα τρολς. Δεν είναι καλά τα νέα. Χωλόσκασα. Και το τρολ θέλει να ζήσει, κακιά κυβέρνηση, τι σου έφταιξε;

Στη Βρετανία το θέμα των τρολς έχει πάρει διαστάσεις. Νέες ιδέες κατέβασε η κυβέρνηση που αν περάσουν τότε το κάθε website θα πρέπει να δώσει στο θύμα τις προσωπικές (ή όποιες) πληροφορίες του τρολ. Φυσικά δεν είναι τόσο απλό. Θα αφήσω τα νομικά και τα θέματα προσωπικών δεδομένων στην άκρη και θα ασχοληθούμε με αυτό που με ανησυχεί. Τα μικρά websites και τί σημαίνει τρολ. Διότι αυτά τα πράγματα λίγο θέλουν για να ξεφύγουν.

Ας υποθέσουμε ότι κάτω από μία ανάρτηση στο blog μου η Μαρία κι η Ελένη μαλλιοτραβιούνται. Η Ελένη δε συμφωνεί με τη Μαρία. Η Μαρία τσαντίζεται. Η Ελένη τη λέει υπερβολική. Η Μαρία λέει την Ελένη ακραία. Η Ελένη λέει τη Μαρία “χοντρή”, η Μαρία λέει την Ελένη “φασισταριό”, κάποια στιγμή αναφέρεται κι ο Χίτλερ (γιατί υπάρχει καιGodwin's law) και πάει λέγοντας. Ποια από τις δύο είναι τρολ; Καμία - θα έλεγα εγώ, ως διαχειρίστρια του blog. Το πολύ πολύ να τους στείλω ένα mail και να προσφερθώ να σβήσω τα σχόλια και των δύο αν θέλουν. Τί γινεται όμως που η μία θέλει να κάνει μήνυση στην άλλη; Πρέπει να τους δώσω τα στοιχεία τους; Και τί φταίω ‘γω η ταλαίπωρη blogger;

Ας το δούμε αλλιώς.

Γράφω ένα άρθρο στο deasy για ένα νέο προϊόν της Καραπιπερίδης Ο.Ε. (ελπίζω ότι δεν υπάρχει) και ένας αναγνώστης στα σχόλια κάνει το προϊόν του αλατιού. Δε φτάνει που με λέει πληρωμένο τσιράκι του Καραπιπερίδη αλλά γράφει τα χείριστα και για το ίδιο το προϊόν. Ο Καραπιπερίδης τώρα, μπορεί να τον θεωρήσει τρολ και να ζητήσει τα στοιχεία του;

Ας το δούμε και αλλιώς.

Πάω ένα ταξίδι μέχρι την Πέρα Παναγιά και μένω στο ξενοδοχείο “Το Αλογάκι”. Επιστρέφοντας, λέω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ online ότι ήταν το χειρότερο ξενοδοχείο όλων των εποχών. Το γράφω στο blog μου, στο trip advisor, στο facebook, γενικώς κάνω τον τελάλη. Είμαι τρολ;

Αυτά τα πράγματα εύκολα γίνονται γελοία. Αλλά αυτό που με φοβίζει κυρίως είναι ότι εύκολα γίνονται επικίνδυνα. Η επίδραση που μπορεί να έχουν τα σχόλια κάποιου online εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον άνθρωπο που σχολιάζεται. Ακόμα χειρότερα μπορεί να εξαρτάται από τις συνθήκες, την εποχή. Ας πούμε, με βρήκες στις κακές μου σήμερα, θα τσακώσω την IP σου και θα σε τρέχω χίλια χρόνια.

Γιατί δε μπορούμε πρώτον να είμαστε ολίγον πιο ευγενικοί και δεύτερον ολίγον πιο χοντρόπετσοι; Διότι για τα πραγματικά σοβαρά θέματα - όπως η συκοφαντική δυσφήμιση - δεν χρειάζομαι την IP του τρολ. Μια δικαιοσύνη που να κινείται γρήγορα και να καταλαβαίνει τί σημαίνει ίντερνετ χρειάζομαι.