Οι πραγματικοί νικητές του Obamacare είναι οι απλοί Αμερικανοί

Το Βήμα, The New York Times

Λοιπόν, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ - αψηφώντας πολλές προσδοκίες - τάχθηκε υπέρ του νόμου του Μπαράκ Ομπάμα για την υγεία, δηλαδή το Obamacare. Θα υπάρξουν, αναμφισβήτητα, πολλές επικεφαλίδες που θα διατρανώνουν τη μεγάλη νίκη του προέδρου Ομπάμα - και πράγματι είναι. Αλλά οι πραγματικοί νικητές είναι οι απλοί Αμερικανοί.

Για πόσους ανθρώπους μιλάμε; Μπορείτε να πείτε γύρω στα 30 εκατομμύρια - αυτός είναι ο αριθμός των ανθρώπων που θα αποκτήσουν ασφάλιση εξαιτίας του Obamacare. Αλλά αυτός ο αριθμός αποκρύπτει το πραγματικό μέγεθος των νικητών - γιατί εκατομμύρια άλλοι Αμερικανοί, συμπεριλαμβανομένων πολλών από όσους αντιτίθενται στον νόμο, θα κινδύνευαν να βρεθούν στη θέση αυτών των 30 εκατομμυρίων.

Προσθέστε λοιπόν κάθε Αμερικανό που προς το παρόν εργάζεται σε μια εταιρεία που προσφέρει καλή ασφάλεια υγείας, αλλά κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του. Κάθε Αμερικανό που δεν θα μπορούσε να πληρώσει την ασφάλεια υγείας αλλά τώρα θα έχει σημαντική οικονομική βοήθεια. Κάθε Αμερικανό με προϋπάρχον πρόβλημα υγείας που στις περισσότερες πολιτείες θα του αρνούνταν κάλυψη.

Κοντολογίς, εκτός και αν ανήκεις σε αυτή τη μικροσκοπική τάξη πλούσιων Αμερικανών που είναι προστατευμένοι και απομονωμένοι από την πραγματική ζωή των περισσότερων ανθρώπων, οι νικητές αυτής της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου είναι οι φίλοι σου, οι συγγενείς σου, οι συνάδελφοί σου - και πιθανώς εσύ ο ίδιος. Γιατί όλοι μας θα ωφεληθούμε καθιστώντας την Αμερική μια πιο καλή και δίκαιη κοινωνία.

Αλλά τί γίνεται με το κόστος; Ας το πούμε και έτσι: το Γραφείο για τον Προϋπολογισμό του Κογκρέσου (CBO) εκτιμά ότι το κόστος για την «κάλυψη των παροχών» του Obamacare για την επόμενη δεκαετία - βασικά οι επιχορηγήσεις που χρειάζονται για να γίνει η ασφάλιση προσιτή σε όλους - θα ισούται μόλις με το ένα τρίτο των φοροαπαλλαγών που προτείνει ο Μιτ Ρόμνι και οι οποίες θα ωφελούν κατά κύριο λόγο τους πλούσιους.

Είναι αλήθεια ότι ο Ρόμνι λέει πως θα αντισταθμίσει αυτό το κόστος, αλλά δεν έχει προσφέρει κάποια λογική εξήγηση ως προς το πώς θα το καταφέρει αυτό. Ο νόμος για την προσιτή περίθαλψη, αντίθετα, χρηματοδοτείται πλήρως από έναν συνδυασμό αύξησης της φορολογίας και περικοπών αλλού. Ετσι λοιπόν ο νόμος που ενέκρινε το Ανώτατο Δικαστήριο είναι ένας νόμος ανθρώπινης εντιμότητας, ο οποίος είναι και δημοσιονομικά υπεύθυνος.

Δεν είναι τέλειος - πρόκειται, εξάλλου, αρχικώς για ένα ρεπουμπλικανικό σχέδιο που επινοήθηκε πριν από πολύ καιρό προκειμένου να παρεμποδιστεί η εναλλακτική εφαρμογή της επέκτασης του Medicare σε όλους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είναι ένα υβρίδιο δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης και δεν θα το σχεδίαζε έτσι κάποιος από την αρχή. Και σίγουρα θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας για να βελτιωθεί. Αλλά αποτελεί ένα βήμα προς μια καλύτερη - και εννοώ ηθικά καλύτερη - κοινωνία.

Κάτι το οποίο μας οδηγεί στο να εξετάσουμε τη φύση των ανθρώπων που προσπάθησαν να εμποδίσουν τη μεταρρύθμιση του συστήματος υγείας και οι οποίοι θα συνεχίσουν, φυσικά, τις προσπάθειές τους παρά αυτή την μή αναμενόμενη ήττα. Ως ένα σημείο, το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της εκστρατείας κατά της μεταρρύθμισης ήταν η έλλειψη ειλικρίνειας.

Θυμάστε τις «επιτροπές θανάτου»; Θυμάστε πώς οι πολέμιοι της μεταρρύθμισης την ίδια στιγμή κατηγορούσαν τον Ομπάμα για προώθηση της μεγάλης κυβέρνησης και για περικοπές στο Medicare;

Αυτό όμως που είναι πραγματικά εντυπωσιακό είναι η αναλγησία των αντιμεταρρυθμιστών. Θα ήταν διαφορετικά αν κάποια στιγμή είχαν προτείνει μία εναλλακτική λύση για να βοηθήσουν τους Αμερικανούς με προϋπάρχον πρόβλημα υγείας, τους Αμερικανούς που δεν μπορούσαν να πληρώσουν ακριβή ιδιωτική ασφάλιση, τους Αμερικανούς που έχασαν την ασφάλισή τους μαζί με τη δουλειά τους.

Αλλά ήταν εμφανές ότι στόχος της αντιπολίτευσης ήταν να εμποδίσει τη μεταρρύθμιση χωρίς να λάβει υπόψη τις ανθρώπινες συνέπειες. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που, τουλάχιστον προς το παρόν, αυτή η προσπάθεια απέτυχε. Να προσθέσω και κάτι τελευταίο για το Ανώτατο Δικαστήριο.

Προτού ξεκινήσουν οι αντιπαραθέσεις οι μη υπερβολικά συντηρητικοί νομικοί στη συντριπτική τους πλειονότητα έλεγαν ότι το Obamacare ήταν ξεκάθαρα συνταγματικό. Και στο τέλος, χάριν του ανώτατου δικαστή Τζον Ρόμπερτς Τζούνιορ, το Δικαστήριο υπερθεμάτισε αυτή την άποψη.

Αλλά τέσσερις δικαστές δεν το έκαναν και μάλιστα υποστήριξαν ότι όλος ο νόμος ήταν αντισυνταγματικός. Είναι δύσκολο να πούμε ότι αυτή η απόφαση δεν στηρίχθηκε σε καθαρά κομματικά κριτήρια. Το θέμα είναι ότι το ζήτημα δεν έχει τελειώσει εδώ - στην ιατρική περίθαλψη ή την ευρύτερη μορφή της αμερικανικής κοινωνίας.

Η αναλγησία που έκανε αυτή τη δικαστική απόφαση τόσο σημαντική δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Αλλά τώρα ας το γιορτάσουμε. Ηταν μια μεγάλη ημέρα, μια νίκη για τη νόμιμη οδό, την αξιοπρέπεια και τον αμερικανικό λαό.