Οι εφιάλτες ενός δημοσκόπου

Του Τάσου Παυλόπουλου

Αναδημοσιεύει το Καπυμπάρα από το δεύτερο απεργιακό φύλλο των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας 

Πηγή: Alterthess

Η εκπομπή των Χασαπόπουλου και Αναγνωστάκη «Mega Σαββατοκύριακο», στις 18/2/2012, είχε συζήτηση με τον γνωστό αναλυτή Θωμά Γεράκη τnς εταιρείας MARC για τα αποτελέσματα δημοσκόπησης αναφορικά με τις γνώμες των Ελλήνων απέναντι στο μνημόνιο.

Ο κ. Γεράκnς, για να διευκολύνει την πλάστιγγα να γείρει προς το μέρος των απόψεών του, αναφέρθηκε σε προσωπικές του «μελοδραματικές εμπειρίες»: «Έχω ζήσει μια πτώχευση και δεν θέλω να ξαναζήσω δεύτερη. Ήμουν φοιτnτής στην Πολωνία επί Γιαρουζέλσκι και είχα μια κόρη ενός χρόνου.

Τα ράφια στο σουπερμάρκετ ήταν άδεια. Τα τρόφιμα ήταν με δελτίο. Οι ουρές ήταν ατελείωτες. Βλέπω ακόμη εφιάλτες! Δεν είχα να ταΐσω το παιδί μου και πήγαινα  στην εκκλησία με την αγωνία πως, σαν ξένος και ορθόδοξος, θα μου έλεγαν να πάω να φάω στη χώρα μου. Αν δεν το έχετε ζήσει δεν θα με πιστέψετε!»

Εγώ θα σε «πιστέψω», Θωμά Γεράκη. Γιατί ήμουν κι’ εγώ εκεί, όπως ξέρεις, φοιτητής με κόρη. Eίπες όμως τις μισές αλήθειες και πολλά ψέματα. Δημιούργησες έτσι μια συγκινητική, αλλά τελείως πλαστή, εικόνα στους συνομιλnτές σου δnμοσιογράφους και στους τηλεθεατές, Εικόνα κλάψας και τρόμου! Για να τoυς πείσεις για «κάτι» που σε συμφέρει. Με πονηρό σκοπό. Τρέμεις στην ιδέα πως, αν πτωχεύσουμε, τι θα απογίνουν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων; Aς κοιμnθεiς όπως έστρωσες, Ομως, να ξέρεις, οι εφιάλτες σου δεν μας αφορούν.
Εχουμε στους δικούς μας: την τρόικα, το μνημόνια, τις τράπεζες, τις αγορές, τους κερδοσκόπους, το ΔΝΤ, τους Γερμανούς, τους δικούς μας δωσίλογους, την αριθμολαγνεία και τρομοκρατία των ΜΜΕ, όπου προσθέτεις κι εσύ το λιθαράκι σου, λέγοντας πως, αν δεν κάτσουμε φρόνιμα, n ουρά των ανέργων θα φτάνει τα 500 χιλιόμετρα!

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα, πέρα από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, που παρουσιάζει το λαό διχασμένο για το μνημόνιο, να επιχειρηματολογήσεις υπέρ ή κατά κάποιας πλευράς. Εκτός του ότι είναι επαγγελματικά αντιδεοντολογική n στάση σου, έξυσες πολλές πληγές…
Έτσι, μου έδωσες το δικαίωμα να μιλήσω και για τις  υπόλοιπες μισές αλήθειες, ώστε να αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της αξιοπιστίας σου ή μη και κατ’ επέκταση των εταιρειών δημοσκοπήσεων και των συμφερόντων που εξυπηρετούνε.

Στη δακρύβρεχτη αφήγηση για τις  μνήμες σου από την κατάρρευση του σοσιαλισμού, πράγμα, το οποίο, βεβαίως, καμία σχέση και σύγκριση δεν έχει με τη σημερινή κρίση και τις αιτίες  τnς, σου διέφυγαν κάποιες μικρές λεπτομέρειες. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου τις ξαναθυμίσω μήπως και πάψεις να βλέπεις πια εφιάλτες.

Στην Πολωνία βρεθήκαμε, τότε, κάποιοι Eλληvες να σπουδάσουμε με υποτροφία από το ΚΚΕ  (σ.σ. και ο Γεράκης!) και σίγουρα δεν ήμαστε κάποιοι «ξένοι ορθόδοξοι χριστιανοί» που γυρνάγαμε από εκκλησία σε εκκλησία για να φάμε. Ήμαστε, αν δεν κάνω λάθος αγαπητέ Γεράκη, άθεοι και κομμουνιστές, ανυπότακτοι από το στρατό και με ληγμένα διαβατήρια. (σ.σ. και ο Γεράκης) Ως εκ τούτου, δεν μπορούσαμε να γυρνάμε τα καλοκαίρια στην Ελλάδα για διακοπές.  Κανείς μας, όμως, δεν πείνασε, ούτε βέβαια και οι Πολωνοί ή οι αλλοδαποί συμφοιτητές μας. Εμείς, μέναμε στις φοιτητικές εστίες δωρεάν, τρώγαμε δωρεάν, είχαμε φοιτητικό επίδομα, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα παιδιά μας γεννήθηκαν και πήγαν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς δωρεάν (σ.σ. και ο Γεράκης)

Τότε, στην Πολωνία, κι ενώ ο σοσιαλισμός κατέρρεε μπροστά στα μάτια μας, δεν υπήρχαν άνεργοι, ζητιάνοι άστεγοι, ενώ σήμερα υπάρχουν και κανείς δεν πέθαινε από το κρύο, ενώ σήμερα πεθαίνουν. Οι συνθήκες γύρω μας ήταν περίπου όπως τις  περιέγραψες, με ελλείψεις, δελτία, ουρές, αλλά και μεγάλη κοινωνική αναταραχή, την οποία το ΚΚΕ παρακολουθούσε αμήχανα, εξεγέρσεις ανθρακωρύχων πνιγμένες στο αίμα, διαδηλώσεις, καταλήψεις σχολών… Στις  τάξεις μας επικρατούσαν δύο τάσεις: Από τη μια, οι ελάχιστοι που θαρραλέα έλεγαν ανοιχτά τη γνώμη τους, ότι το να σκοτώνεις εργάτες δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές  του σοσιαλισμού και, από την άλλη, οι σταλινικοί σκληροπυρηνικοί. Στους πρώτους πρωτοστατούσα εγώ και γρήγορα έγινα το «μαύρο πρόβατο», ενώ στους δεύτερους, οι οποίοι και με έδωσαν… , εσύ «σύντροφε» Θωμά Γεράκη!

Το καλοκαίρι του 1982, με «άνωθεν» εντολές, διεκόπη η υποτροφία  μου, διαγράφηκα από τη σχολή μου και απελάθηκα από την Πολωνία. Με αντιμετώπισαν σαν πράκτορα των Αμερικανών.

Δεν αλλαξοπίστησα ποτέ, δεν άλλαξα στρατόπεδο και πάντα πιστεύω σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Οπως και τότε, όμως, δεν θα κάτσω φρόνιμος, όπως ξεδιάντροπα μας ζnτάνε κάποιοι τύποι σαν και του λόγου σου και αυτό συμβουλεύω και τους άλλους. «Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ…»

ΤΑΣΟΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ζωγράφος

ΥΓ: Οι καιροί και οι άνθρωποι αλλάζουν. Δεν κράτησα ποτέ σε κανέναν κακία. Αμα ξαναπεινάσεις, μην τρέχεις στις εκκλnσίες. Έλα σπίτι μου. Κάλεσε και τον Βενιζέλο. Ένα πιάτο φαί θα υπάρχει.

Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-gei