Ο πραγματικός βίος και πολιτεία των κλεφταρματολών το ‘21

«Τα κατορθώματα τού Ζαχαριά και των Κολοκοτρωναίων, 

αν και δοξάζονται με ποιήματα και πομπώδικα πεζογραφήματα,
ήταν έργα ληστών και κατσικοκλεφτών.
Ζούσαν αυτοί από το φτωχό χριστιανό χωριάτη
και σπάνια τολμούσανε να ληστέψουν κοτζάμπαση
κι ακόμα σπανιότερα τούρκον αγά»
Γ. Βλαχογιάννης: «Ιστορικά ραπίσματα», σελ. 68, σημ. 1 

 

«Ο Ζαχαριάς... ο Γιαννιάς, οι Πετιμεζαίοι... οι Κολοκοτρωναίοι 

πάντοτε ελήστευον, ήρπαζον, αβασάνιζον τους αδυνάτους και αόπλους χριστιανούς... Είναι μωρία να πιστεύει τις, ότι οι τοιούτοι είχον ποτέ αίσθημα ελευθερίας!»
Κ. Δεληγιάννης. τ. 1, σελ. 34-37

«Τότε ελυμαίνοντο οι κλέφτες, οι τε Κολοκοτρωναίοι Θεόδωρος και Ιωάννης αδελφοί, ο Γιώργης από τον Αετόν τής Τριφυλίας και ελήστευον πάντοτε τους ομοφύλους των χριστιανούς και είχον άσυλον τα Πηγάδια και την Μάνην. Εκεί είχον το άσυλόν των και ηνάγκαζον δια τής ληστείας τους προεστούς δια να τους βάνουν αρματολούς κι ότι δήθεν ούτοι να εμποδίζουν την τε ληστείαν και τη ζωοκλοπήν από τον τόπον και κατά καιρόν τους έβγαναν και μπουγιουρδί τού πασιά ως τοιούτους διοριζόμενοι. Αλλ’ όταν τους έκοβαν τα χάρτζια ταύτα ήτοι τους λουφέδες των, εθύμωναν και ήρχιζαν την παλαιάν τους τέχνην με περισσότερην επίτασιν...
Όταν τους έπαυαν εγένοντο θηριωδέστεροι...
Εις τούρκον ποτέ δέν έβανον χέρι, διότι εσκληρύνοντο και τους κατεδίωκον.
Ευχαριστούντο και οι τούρκοι, ότι οι κλέφται ελήστευον τους ομοθρήσκους των χριστιανούς»
Π. Παπατσώνης: «Απομνημονεύματα από των χρόνων
τής Τουρκοκρατίας μέχρι τής βασιλείας Γεωργίου Α΄», Αθήνα, σελ. 35-36

 

Η ρωμέικη ιστοριογραφία αντιπαρήλθε τη ληστρική δράση των κλεφταρματολών και τους ενέταξε σε σπουδαία θέση στο ηρώο τής «εθνικής μυθολογίας» παρουσιάζοντάς τους ως δήθεν αγωνιζόμενους με εθνικούς σκοπούς ενάντια στον τουρκικό ζυγό.

Η ιστορική αλήθεια όμως, όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες των ίδιων των κλεφταρματολών εκείνης τής εποχής, είναι εντελώς διαφορετική. Βασική επιδίωξή τους ήταν η λεηλασία. Δέν είχαν καμμία εθνική συνείδηση ή άλλο ευγενές κίνητρο. Απέφευγαν κατά κανόνα μάλιστα, να ληστεύουν τους τούρκους και τους κοτζαμπάσηδες, γιατί τους φοβόντουσαν. Λήστευαν κυρίως τους φτωχούς κι αδύναμους χριστιανούς.

Γι’ αυτό, ο περιβόητος «χαλασμός των κλεφτών», λίγα χρόνια πριν το ‘21, έγινε με τη συνεργασία ρωμιών, τούρκων, Εκκλησίας και οθωμανικής εξουσίας, ενώ το ξεκλήρισμα τής οικογένειας τού Θ. Κολοκοτρώνη έγινε με τη συνεργασία των προκρίτων, τής Εκκλησίας και σύσσωμου τού τοπικού χριστιανικού πληθυσμού, που είχαν υποφέρει πολύ από τις ληστρικές τους επιδρομές...

 

Νέα δημοσίευση στην «Ελεύθερη Έρευνα».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:

http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3229