Με το πρόσωπο κρυμμένο μέσα σε χάρτινες
σακούλες, ώστε να μην τους πάρει κανένα μάτι και τους μείνει η ρετσινιά,
ήρθαν να ψηφίσουν - για την εκλογή συνέδρων - τα μέλη του ΠΑΣΟΚ,
κάνοντας το κομματικό τους καθήκον
Ως μήνυμα αισιοδοξίας, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ
και αντέχει, έστω και με χαρτοσακούλες στο κεφάλι, εξέλαβε ο πρόεδρος
του κινήματος, Ευάγγελος Βενιζέλος, την αθρόα προσέλευση μελών για την
εκλογή συνέδρων.
Υπακούοντας μάλιστα στις ευχές των στελεχών, που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, «να αφήσουν πίσω τα βαρίδια και τις παθογένειες», τα μέλη του ΠΑΣΟΚ γέμισαν από νωρίς την είσοδο των γραφείων στην Ιπποκράτους, με κάθε είδους βαρίδια, κυρίως από πετονιές και ζυγαριές, ενώ σαφώς λιγότερη ήταν η συμμετοχή σε αφημένες παθογένειες.
Πολλά από τα μέλη του κόμματος, χωρίς να βγάλουν ούτε στιγμή τη σακούλα από το κεφάλι - γιατί, όπως είπαν δεν θέλουν να γίνουν ρεζίλι - παραδέχθηκαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μια συνήθεια όπως το τσιγάρο, που προσπαθούν να κόψουν, αλλά - πολύ συχνά - ξανακυλάνε.
«Οι φίλοι μου, μου είπαν πού θα με ανέβαζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μου είπαν πόσο χαμηλά θα με έριχνε στη συνέχεια», είπε χαρακτηριστικά ένα παλιό μέλος, που επιστρέφει από άρρωστη συνήθεια στα γραφεία, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα διορίσουν και το εγγόνι του, όπως διόρισαν εκείνον και τον γιό του.
Πάντως, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ψυθίριζαν μεταξύ τους, συνωμοτικά, μέσα από τις σακούλες, για ένα κέντρο απεξάρτησης Πασοκτζήδων, όπου σε μια εβδομάδα μπορεί κάποιος, εθισμένος στους Βενιζελισμούς και τους διορισμούς, να «καθαρίσει» πλήρως και να ξαναγυρίσει στην κοινωνία χωρίς τη χαρτοσακούλα της ντροπής.
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε το υπεύθυνα)
Υπακούοντας μάλιστα στις ευχές των στελεχών, που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, «να αφήσουν πίσω τα βαρίδια και τις παθογένειες», τα μέλη του ΠΑΣΟΚ γέμισαν από νωρίς την είσοδο των γραφείων στην Ιπποκράτους, με κάθε είδους βαρίδια, κυρίως από πετονιές και ζυγαριές, ενώ σαφώς λιγότερη ήταν η συμμετοχή σε αφημένες παθογένειες.
Πολλά από τα μέλη του κόμματος, χωρίς να βγάλουν ούτε στιγμή τη σακούλα από το κεφάλι - γιατί, όπως είπαν δεν θέλουν να γίνουν ρεζίλι - παραδέχθηκαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μια συνήθεια όπως το τσιγάρο, που προσπαθούν να κόψουν, αλλά - πολύ συχνά - ξανακυλάνε.
«Οι φίλοι μου, μου είπαν πού θα με ανέβαζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν μου είπαν πόσο χαμηλά θα με έριχνε στη συνέχεια», είπε χαρακτηριστικά ένα παλιό μέλος, που επιστρέφει από άρρωστη συνήθεια στα γραφεία, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή θα διορίσουν και το εγγόνι του, όπως διόρισαν εκείνον και τον γιό του.
Πάντως, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ψυθίριζαν μεταξύ τους, συνωμοτικά, μέσα από τις σακούλες, για ένα κέντρο απεξάρτησης Πασοκτζήδων, όπου σε μια εβδομάδα μπορεί κάποιος, εθισμένος στους Βενιζελισμούς και τους διορισμούς, να «καθαρίσει» πλήρως και να ξαναγυρίσει στην κοινωνία χωρίς τη χαρτοσακούλα της ντροπής.
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε το υπεύθυνα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου