Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΒΕΝΤΙΑ

Το παράδειγμα της Κύπρου και του Τάσου Παπαδόπουλου...

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΟΥΓΑ

Είναι δικαιολογημένη η απόπειρα των τεσσάρων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στην Κορινθία να δικαιολογήσουν την στάση τους και για το τρίτο «ΝΑΙ» στα εκβιαστικά διλήμματα των ευρωπαίων εταίρων μας (τρόπος του λέγειν). «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», μας λένε. «Αν δεν συναινέσουμε οδηγούμαστε στην χρεοκοπία», μας λένε. «Αν δεν σκύψουμε το κεφάλι, θα μας σφάξουν», μας λένε. Έχουν άραγε δίκαιο; Δεν ξέρω. Ξέρω, όμως τι έκανε ένας άλλος πολιτικός ηγέτης, όχι του διαμετρήματος των δικών μας, αλλά υπέρτερος. Όχι πολύ μακριά από την σημερινή συγκυρία ώστε να το έχουν ξεχάσει.

Πριν από οκτώ περίπου χρόνια, τον Απρίλιο του 2004, ο κυπριακός λαός, με μεγάλη και καθαρή πλειοψηφία (75,83%), αποφάσισε να πει με την ελεύθερη έκφρασή του στο δημοψήφισμα το μεγάλο «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν. Οι αναγνώστες θα θυμούνται –υποθέτουμε- τη σκληρή προπαγάνδα υπέρ του «ΝΑΙ» στην οποία υπέβαλλαν τους
πολίτες της Κύπρου η συντριπτική πλειοψηφία της ευρωπαϊκής, ελλαδικής και κυπριακής ελίτ.

Το τι ακούσαμε τότε δεν περιγράφεται: ότι το «ΟΧΙ» θα είναι καταδικαστικό για την Κύπρο, ότι θα θέσει σε κίνδυνο την ενταξιακή πορεία της Κύπρου (η οποία ολοκληρωνόταν και τυπικά έναν μόλις μήνα αργότερα), ότι θα θέσει την Κύπρο σε διεθνή απομόνωση, ότι θα στραγγίξει από τον οικονομικό αποκλεισμό. Κι έμεινε μόνος ο αείμνηστος και αξιομακάριστος Τάσσος Παπαδόπουλος να φυλάττει Θερμοπύλες λέγοντας την μοναδική, αληθινά, σπουδαία φράση που ακούσαμε από χείλη έλληνα πολιτικού από τη Μεταπολίτευση και μετά: «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω Κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών…»...

Στο παιχνίδι των πιέσεων είχε μπει τότε και ο Επίτροπος της ΕΕ Γκίντερ Φερχόιγκεν η ιταμή συμπεριφορά του οποίου απέναντι στον πρόεδρο της Kυπριακής Δημοκρατίας Tάσσο Παπαδόπουλο στον οποίο είπε τη φράση «απαιτώ, λοιπόν, εδώ και τώρα να τηρήσετε τη δική σας υποχρέωση» προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στην Eλλάδα και στην Kύπρο. Συστηματική πίεση άσκησε εναντίον της Kύπρου και ο Xαβιέ Σολάνα, ο ύπατος εκπρόσωπος της E.E. για την εξωτερική και την αμυντική πολιτική, προσπαθώντας να φοβίσει τους Eλληνοκύπριους για τις συνέπειες του «όχι». Yπέρ του «ναι» τάχθηκε σύσσωμο και το Eυρωκοινοβούλιο, ενώ ο πρόεδρός του Πατ Kοξ υπερέβη τα όρια, όταν διαπίστωσε εμβριθώς ότι «αυτή δεν είναι εικόνα χώρας που κανονικά θα έπρεπε να τηρεί τα κριτήρια της Kοπεγχάγης»! Ο δε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, τότε, ο Κόφι Άναν δήλωνε πως αυτό ήταν το σχέδιο και δεν υπάρχει άλλο, εναλλακτικό.

Σε όλα αυτά ο κυπριακός λαός είπε το μεγάλο όχι. Και -ω του θαύματος!- η Κύπρος παρέμεινε στην θέση της! Ακούνητη. Ούτε σε απομόνωση εισήλθε, ούτε η ενταξιακή της πορεία ανακόπηκε, ούτε τίποτα μοιραίο της συνέβη. Μάλιστα, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, επί τη βάσει αναζήτησης ενός νέου σχεδίου σε μέλλοντα χρόνο. Σήμερα η Κύπρος (αυτό το μισοφαγωμένο, ριγμένο στο πέλαγος, χρυσοπράσινο φύλλο ) αναδεικνύεται σε κυρίαρχο του γεωπολιτικού παιχνιδιού στην Μεσόγειο. Κάνει ό,τι δεν κάνουμε εμείς εδώ και χρόνια. Φτιάχνει νέες στέρεες συμμαχίες, φτιάχνει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Φτιάχνει το μέλλον της και το διαπραγματεύεται αποκλειστικά στην βάση των δικών της συμφερόντων.

Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη η τύχη της αν είχε αποδεχτεί το Σχέδιο Ανάν; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό που ξέρουμε όλοι σίγουρα είναι πως δεν χάθηκε όταν αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι και άσκησε περήφανα την δική της ανεξάρτητη διπλωματία, διατηρώντας την αυτονομία της και την αυτονομία και των έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.

Η παραπάνω διαπίστωση και ο προφανής παραλληλισμός με τα σημερινά εν Ελλάδι γίνεται (με αφορμή τις πιέσεις που ασκούνται στους έλληνες πολίτες εντός και εκτός των συνόρων) για να σημειωθούν τα παρακάτω:

1. Ότι υπάρχουν αληθινοί ηγέτες και πατριωτικές κυβερνήσεις που ξέρουν να διαπραγματεύονται και να μην ξεπουλούν συνειδήσεις και πατρίδα

2. Ότι οι εκβιασμοί πιάνουν μόνον εκεί που υπάρχει ευεπίφορο έδαφος

3. Ότι εναλλακτικά σχέδια πάντα υπάρχουν

4. Ότι τα δημοψηφίσματα και οι εκλογές κάνουν κακό στην υγεία. Όχι των πολιτών, αλλά των Συμφερόντων.

ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ