Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/11/2011
«Μονάχα εκείνος που του ανήκει η νεολαία κερδίζει το μέλλον» είχε πει ο Χίτλερ κάποτε. Οι ακροδεξιοί ηγέτες ανέκαθεν αναγνώριζαν την αναγκαιότητα του να έχουν τους νέους με το μέρος τους. Σήμερα, που η ζωή από τους δρόμους έχει μεταφερθεί στον υπολογιστή, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν διαμορφώσει ανάλογα και τη διαδικτυακή παρουσία τους με μεγάλη επιτυχία, όπως αποδεικνύει πρόσφατη έρευνα που υποστηρίζει πως η ακροδεξιά συναντά μεγάλη απήχηση στους νέους κάτω των τριάντα ετών. Η γενιά των «απολιτίκ» μετατρέπεται σε εκκολαπτήριο φασιστικών ιδεών, ιδεών που προσφέρουν απλές εξηγήσεις σε πολύ περίπλοκα προβλήματα. Η έλλειψη παιδείας
και εμπιστοσύνης στο διαμορφωμένο πολιτικό σύστημα και κυρίως η έλλειψη προοπτικής για το μέλλον απομακρύνει τους νέους από την αναζήτηση δημοκρατικότερων, προοδευτικότερων μονοπατιών. Ακόμη, το γεγονός πως οι ακροδεξιοί με λαϊκίστικες μεθόδους έχουν μεταφερθεί από το περιθώριο στο επίκεντρο, κάνει τις απόψεις τους -κάποιες από τις οποίες υιοθετούν και πιο κεντρώα κόμματα- πιο εύκολες στο αυτί και κατά συνέπεια πιο αποδεκτές...
Ανησυχητικά τα αποτελέσματα της έρευνας
Η έρευνα του ινστιτούτου Demos (www.demos.co.uk) βασίζεται στις απαντήσεις που έδωσαν στο facebook περίπου 15.000 συμπαθούντες 14 εξτρεμιστικών οργανώσεων σε 11 ευρωπαϊκές χώρες καταλήγοντας ως εξής: «Την ώρα που πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα μάτια στραμμένα στην κατάσταση της οικονομίας τους, μια άλλη κρίση εμπιστοσύνης δημιουργείται. Σε όλη την Ευρώπη, οι νέοι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι από τα παραδοσιακά κόμματα και τους εκπροσώπους τους και δείχνουν συμπάθεια για τους λαϊκιστικούς σχηματισμούς». Η έρευνα υποστηρίζει πως «αυτή η εκκολαπτόμενη, μπερδεμένη, εφήμερη πολιτική δραστηριότητα γίνεται ο κανόνας για τη νεότερη γενιά του Διαδικτύου».
Σύμφωνα με το ινστιτούτο, οι υποστηρικτές είναι κυρίως νέοι άντρες κάτω των 30 ετών. Σε καμία χώρα οι γυναίκες δεν ξεπερνούν το 36%. Οι συγκεκριμένοι νέοι, που δεν είναι απαραίτητα οργανωμένοι, απάντησαν πως εκφράζονται από τις αρχές των ακροδεξιών κομμάτων, τάσσονται κυρίως υπέρ της προστασίας της πολιτιστικής τους ταυτότητας, φοβούνται την πολυπολιτισμικότητα και θεωρούν πως η μετανάστευση καταστρέφει τις εθνικές αξίες. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως, παρά την οικονομική κρίση, οι απαντήσεις δεν κινούνταν στη λογική του ανταγωνισμού πως δηλαδή «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές» αλλά στην ανάγκη των ίδιων να προστατεύσουν και να προωθήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα και κληρονομιά. Ακόμη, τείνουν να συνδέουν τη διαβρωμένη ταυτότητά τους με την « «ισλαμοποίηση της κοινωνίας». Σημειώνεται πως, μόνο το 26% των συμμετεχόντων πιστεύουν πως η χώρα τους είναι «στον σωστό δρόμο», ενώ λιγότερο από το 20% εμπιστεύεται τις εθνικές κυβερνήσεις, την Ε.Ε. και το σύστημα δικαιοσύνης.
Σε ό,τι αφορά την εξωδιαδικτυακή πολιτική τους δράση, οι συμμετέχοντες υποστήριξαν πως είναι διατεθειμένοι να την μεταφέρουν και «εκτός πληκτρολογίου», με το 26% να θεωρεί πως η «βία είναι αποδεκτή αν ο στόχος επιτυγχάνεται». Τέλος, κινητήριος δύναμη για να βγουν να διαδηλώσουν δεν είναι ούτε η μετανάστευση ούτε ο ισλαμικός εξτρεμισμός, αλλά η διαφθορά του πολιτικού συστήματος. Σημειώνεται πως οι συμμετέχοντες ανήκαν κυρίως στην εργατική τάξη, ως επί το πλείστον άνεργοι ή φοιτητές. Το 45% των συμμετεχόντων ήταν απόφοιτοι λυκείου και το 53% είχε λάβει ανώτατη εκπαίδευση.
Διαδίκτυο: Η νέα «δημόσια σφαίρα»
Σε μεγάλο βαθμό το Διαδίκτυο πληροί τις προϋποθέσεις της -κατά Χάμπερμας- δημόσιας σφαίρας. Σημαντική διαφορά του Διαδικτύου με τον «αληθινό κόσμο» είναι ότι, στο Διαδίκτυο, πολιτική δεν κάνουν μόνο οι πολιτικοί αλλά όποιος το επιθυμεί, έτσι η απλοική ρητορική των κομμάτων της λαϊκίστικης συντηρητικής ακροδεξιάς βρίσκει ευήκοα ώτα, στρατολογεί, οργανώνει, εξαπλώνει τις ιδέες της, άλλωστε, κατά τον Γκέμπελς, υπουργό Προπαγάνδας της κυβέρνησης Χίτλερ, «αν πεις ένα ψέμα αρκετά μεγάλο και το επαναλαμβάνεις συχνά, θα γίνει πιστευτό». Το διαδίκτυο προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν είναι ξένο ούτε εντός συνόρων, ο κόσμος στην Ελλάδα είναι πια εξοικειωμένος να συγκρίνει τα «καλά» της επταετίας με τα σημερινά «δεινά». Μέσω Διαδικτύου, στην ακροδεξιά αποδίδεται μια εκ νέου νομιμότητα, παρά το ότι πρόκειται για σύμπτωμα κοινωνικής διαταραχής.
Η ακροδεξιά στην Ευρώπη
Ένας ακόμη παράγοντας που συντελεί στην ενίσχυση της ακροδεξιάς και στην αποδοχή της από μεγάλη μερίδα των Ευρωπαίων πολιτών, όπως αποδεικνύεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα, είναι οι ηγέτες των κομμάτων. Οι σημερινοί ακροδεξιοί ηγέτες έχουν εκμοντερνιστεί, λίγες είναι οι αναλογίες με τον πατριαρχικό συντηρητισμό στη μορφή που είχε το 1970, κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα σε όλες τις ακροδεξιές κομματικές εκφράσεις αποτελεί η ξενοφοβική τους πλατφόρμα.
* Στη Γαλλία, τα ηνία του Εθνικού Μετώπου έχει αναλάβει η κόρη του Ζαν Μαρί Λε Πέν, Mαρίν. Φεμινίστρια η ίδια, τάσσεται ανοιχτά υπέρ των αμβλώσεων και με πρόσχημα τη γυναικεία χειραφέτηση χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις της κατά της αραβικής μαντήλας. Για την Λε Πεν, τα μουσουλμανικά έθιμα αποτελούν συντονισμένες προσπάθειες εξισλαμισμού της Γαλλίας. Προσπαθεί να πείσει πως η άνοδος του Ισλάμ είναι απειλή για τους Γαλλο-Εβραίους και τους ομοφυλόφιλους.
* Στην Ελβετία, το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα με επικεφαλής τον δυναμικό Κριστόφ Μπλοχέρ πραγματοποίησε δημοψήφισμα το 2009 κατά της κατασκευής τζαμιών. Το 57% των πολιτών τάχθηκαν κατά της κατασκευής.
* Ο Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας, ανέλαβε ρόλο παραγωγού ταινίας με τίτλο "Fitna" (σημαίνει Χάος στα αραβικά), η οποία πραγματεύεται τη θέση που έχουν οι γυναίκες στο Ισλάμ. Προ μηνών, πήγε με μια τεράστια "δραχμή" έξω από τα γραφεία της ελληνικής πρεσβείας στη Χάγη.
* Η ιταλική "Λέγκα του Βορρά", με ηγέτη τον Ουμπέρτο Μπόσι, κανονίζει "παρελάσεις γουρουνιών" σε υπό ανέγερση τζαμιά για να τα "μολύνει". Επίσης, υποστηρίζει την αυτονόμηση του βόρειου τμήματος της Ιταλίας.
* Στην Φινλανδία το Κόμμα των Αληθινών Φινλανδών υπό την ηγεσία του Τίμο Σόινι επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας ενθαρρύνοντας τις κοπέλες να σπουδάζουν "λιγότερο" και αντ' αυτού να κάνουν οικογένεια. Επίσης τάσσεται κατά της ομοφυλοφιλίας.
* Σλόγκαν του κόμματος των Σουηδών Δημοκρατών είναι το "Διατηρήστε τη Σουηδία σουηδική". Οι μετανάστες κατηγορούνται για την εγκληματικότητα, ενώ είναι μόνο 400.000 σε 9.000.000 Σουηδών. Επίσης, το κόμμα κάνει έκκληση να μην φορούν "περίεργα ρούχα" (μαντήλες, τουρμπάνια) οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Αντίστοιχες πολιτικές έχουν και τα συντηρητικά λαϊκίστικα κόμματα σε Δανία (Λαϊκό Κόμμα), Νορβηγία (Κόμμα Προόδου), Ουγγαρία (Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία), Αυστρία (Κόμμα Ελευθερίας και Συμμαχία για το μέλλον της Αυστρίας). Μάλιστα, ο ηγέτης του Αυστριακού Κόμματος Χάινζ Κρίστιαν Στράχε έχει φωτογραφηθεί πολλάκις φορώντας μπλούζα που απεικονίζει τον Τσε.
Το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε. τρέφει την ακροδεξιά
Τα αποτελέσματα της έρευνας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη τόσο από την αριστερά όσο και γενικότερα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να εξεταστεί το ότι οι ίδιες οι δομές της Ε.Ε. βοηθούν τη δημιουργία δημοκρατικού ελλείμματος καθώς δεν εκφράζονται άμεσα οι Ευρωπαίοι, άρα είναι πολύ λογικό να νιώθουν ξένοι εντός της και μεταξύ τους. Πάντως, όταν πριν χρόνια ο Έρικ Χομπσμπάουμ είχε ερωτηθεί για την τότε άνοδο του φασισμού, είχε απαντήσει πως "το σημαντικό ζήτημα είναι η κρίση της αριστεράς".
Στις μέρες μας, η ακροδεξιά έχει αυτοανακηρυχθεί σε υπερασπιστή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την προϋπόθεση πως πρόκειται για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα λευκών χριστιανοευρωπαίων αποσιωπώντας επιμελώς την υποχώρηση ή την εξαφάνιση των κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων.
και εμπιστοσύνης στο διαμορφωμένο πολιτικό σύστημα και κυρίως η έλλειψη προοπτικής για το μέλλον απομακρύνει τους νέους από την αναζήτηση δημοκρατικότερων, προοδευτικότερων μονοπατιών. Ακόμη, το γεγονός πως οι ακροδεξιοί με λαϊκίστικες μεθόδους έχουν μεταφερθεί από το περιθώριο στο επίκεντρο, κάνει τις απόψεις τους -κάποιες από τις οποίες υιοθετούν και πιο κεντρώα κόμματα- πιο εύκολες στο αυτί και κατά συνέπεια πιο αποδεκτές...
«Την ώρα που πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα μάτια στραμμένα στην κατάσταση της οικονομίας τους, μια άλλη κρίση εμπιστοσύνης δημιουργείται. Σε όλη την Ευρώπη, οι νέοι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι από τα παραδοσιακά κόμματα και τους εκπροσώπους τους και δείχνουν συμπάθεια για τους λαϊκιστικούς σχηματισμούς»
Ανησυχητικά τα αποτελέσματα της έρευνας
Η έρευνα του ινστιτούτου Demos (www.demos.co.uk) βασίζεται στις απαντήσεις που έδωσαν στο facebook περίπου 15.000 συμπαθούντες 14 εξτρεμιστικών οργανώσεων σε 11 ευρωπαϊκές χώρες καταλήγοντας ως εξής: «Την ώρα που πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν τα μάτια στραμμένα στην κατάσταση της οικονομίας τους, μια άλλη κρίση εμπιστοσύνης δημιουργείται. Σε όλη την Ευρώπη, οι νέοι αισθάνονται εγκαταλειμμένοι από τα παραδοσιακά κόμματα και τους εκπροσώπους τους και δείχνουν συμπάθεια για τους λαϊκιστικούς σχηματισμούς». Η έρευνα υποστηρίζει πως «αυτή η εκκολαπτόμενη, μπερδεμένη, εφήμερη πολιτική δραστηριότητα γίνεται ο κανόνας για τη νεότερη γενιά του Διαδικτύου».
Σύμφωνα με το ινστιτούτο, οι υποστηρικτές είναι κυρίως νέοι άντρες κάτω των 30 ετών. Σε καμία χώρα οι γυναίκες δεν ξεπερνούν το 36%. Οι συγκεκριμένοι νέοι, που δεν είναι απαραίτητα οργανωμένοι, απάντησαν πως εκφράζονται από τις αρχές των ακροδεξιών κομμάτων, τάσσονται κυρίως υπέρ της προστασίας της πολιτιστικής τους ταυτότητας, φοβούνται την πολυπολιτισμικότητα και θεωρούν πως η μετανάστευση καταστρέφει τις εθνικές αξίες. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως, παρά την οικονομική κρίση, οι απαντήσεις δεν κινούνταν στη λογική του ανταγωνισμού πως δηλαδή «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές» αλλά στην ανάγκη των ίδιων να προστατεύσουν και να προωθήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα και κληρονομιά. Ακόμη, τείνουν να συνδέουν τη διαβρωμένη ταυτότητά τους με την « «ισλαμοποίηση της κοινωνίας». Σημειώνεται πως, μόνο το 26% των συμμετεχόντων πιστεύουν πως η χώρα τους είναι «στον σωστό δρόμο», ενώ λιγότερο από το 20% εμπιστεύεται τις εθνικές κυβερνήσεις, την Ε.Ε. και το σύστημα δικαιοσύνης.
Σε ό,τι αφορά την εξωδιαδικτυακή πολιτική τους δράση, οι συμμετέχοντες υποστήριξαν πως είναι διατεθειμένοι να την μεταφέρουν και «εκτός πληκτρολογίου», με το 26% να θεωρεί πως η «βία είναι αποδεκτή αν ο στόχος επιτυγχάνεται». Τέλος, κινητήριος δύναμη για να βγουν να διαδηλώσουν δεν είναι ούτε η μετανάστευση ούτε ο ισλαμικός εξτρεμισμός, αλλά η διαφθορά του πολιτικού συστήματος. Σημειώνεται πως οι συμμετέχοντες ανήκαν κυρίως στην εργατική τάξη, ως επί το πλείστον άνεργοι ή φοιτητές. Το 45% των συμμετεχόντων ήταν απόφοιτοι λυκείου και το 53% είχε λάβει ανώτατη εκπαίδευση.
Διαδίκτυο: Η νέα «δημόσια σφαίρα»
Σε μεγάλο βαθμό το Διαδίκτυο πληροί τις προϋποθέσεις της -κατά Χάμπερμας- δημόσιας σφαίρας. Σημαντική διαφορά του Διαδικτύου με τον «αληθινό κόσμο» είναι ότι, στο Διαδίκτυο, πολιτική δεν κάνουν μόνο οι πολιτικοί αλλά όποιος το επιθυμεί, έτσι η απλοική ρητορική των κομμάτων της λαϊκίστικης συντηρητικής ακροδεξιάς βρίσκει ευήκοα ώτα, στρατολογεί, οργανώνει, εξαπλώνει τις ιδέες της, άλλωστε, κατά τον Γκέμπελς, υπουργό Προπαγάνδας της κυβέρνησης Χίτλερ, «αν πεις ένα ψέμα αρκετά μεγάλο και το επαναλαμβάνεις συχνά, θα γίνει πιστευτό». Το διαδίκτυο προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Κάτι τέτοιο άλλωστε δεν είναι ξένο ούτε εντός συνόρων, ο κόσμος στην Ελλάδα είναι πια εξοικειωμένος να συγκρίνει τα «καλά» της επταετίας με τα σημερινά «δεινά». Μέσω Διαδικτύου, στην ακροδεξιά αποδίδεται μια εκ νέου νομιμότητα, παρά το ότι πρόκειται για σύμπτωμα κοινωνικής διαταραχής.
Η ακροδεξιά στην Ευρώπη
Ένας ακόμη παράγοντας που συντελεί στην ενίσχυση της ακροδεξιάς και στην αποδοχή της από μεγάλη μερίδα των Ευρωπαίων πολιτών, όπως αποδεικνύεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα, είναι οι ηγέτες των κομμάτων. Οι σημερινοί ακροδεξιοί ηγέτες έχουν εκμοντερνιστεί, λίγες είναι οι αναλογίες με τον πατριαρχικό συντηρητισμό στη μορφή που είχε το 1970, κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα σε όλες τις ακροδεξιές κομματικές εκφράσεις αποτελεί η ξενοφοβική τους πλατφόρμα.
* Στη Γαλλία, τα ηνία του Εθνικού Μετώπου έχει αναλάβει η κόρη του Ζαν Μαρί Λε Πέν, Mαρίν. Φεμινίστρια η ίδια, τάσσεται ανοιχτά υπέρ των αμβλώσεων και με πρόσχημα τη γυναικεία χειραφέτηση χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις της κατά της αραβικής μαντήλας. Για την Λε Πεν, τα μουσουλμανικά έθιμα αποτελούν συντονισμένες προσπάθειες εξισλαμισμού της Γαλλίας. Προσπαθεί να πείσει πως η άνοδος του Ισλάμ είναι απειλή για τους Γαλλο-Εβραίους και τους ομοφυλόφιλους.
* Στην Ελβετία, το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα με επικεφαλής τον δυναμικό Κριστόφ Μπλοχέρ πραγματοποίησε δημοψήφισμα το 2009 κατά της κατασκευής τζαμιών. Το 57% των πολιτών τάχθηκαν κατά της κατασκευής.
* Ο Γκερτ Βίλντερς στην Ολλανδία, ηγέτης του Κόμματος Ελευθερίας, ανέλαβε ρόλο παραγωγού ταινίας με τίτλο "Fitna" (σημαίνει Χάος στα αραβικά), η οποία πραγματεύεται τη θέση που έχουν οι γυναίκες στο Ισλάμ. Προ μηνών, πήγε με μια τεράστια "δραχμή" έξω από τα γραφεία της ελληνικής πρεσβείας στη Χάγη.
* Η ιταλική "Λέγκα του Βορρά", με ηγέτη τον Ουμπέρτο Μπόσι, κανονίζει "παρελάσεις γουρουνιών" σε υπό ανέγερση τζαμιά για να τα "μολύνει". Επίσης, υποστηρίζει την αυτονόμηση του βόρειου τμήματος της Ιταλίας.
* Στην Φινλανδία το Κόμμα των Αληθινών Φινλανδών υπό την ηγεσία του Τίμο Σόινι επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας ενθαρρύνοντας τις κοπέλες να σπουδάζουν "λιγότερο" και αντ' αυτού να κάνουν οικογένεια. Επίσης τάσσεται κατά της ομοφυλοφιλίας.
* Σλόγκαν του κόμματος των Σουηδών Δημοκρατών είναι το "Διατηρήστε τη Σουηδία σουηδική". Οι μετανάστες κατηγορούνται για την εγκληματικότητα, ενώ είναι μόνο 400.000 σε 9.000.000 Σουηδών. Επίσης, το κόμμα κάνει έκκληση να μην φορούν "περίεργα ρούχα" (μαντήλες, τουρμπάνια) οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Αντίστοιχες πολιτικές έχουν και τα συντηρητικά λαϊκίστικα κόμματα σε Δανία (Λαϊκό Κόμμα), Νορβηγία (Κόμμα Προόδου), Ουγγαρία (Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία), Αυστρία (Κόμμα Ελευθερίας και Συμμαχία για το μέλλον της Αυστρίας). Μάλιστα, ο ηγέτης του Αυστριακού Κόμματος Χάινζ Κρίστιαν Στράχε έχει φωτογραφηθεί πολλάκις φορώντας μπλούζα που απεικονίζει τον Τσε.
Το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε. τρέφει την ακροδεξιά
Τα αποτελέσματα της έρευνας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη τόσο από την αριστερά όσο και γενικότερα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να εξεταστεί το ότι οι ίδιες οι δομές της Ε.Ε. βοηθούν τη δημιουργία δημοκρατικού ελλείμματος καθώς δεν εκφράζονται άμεσα οι Ευρωπαίοι, άρα είναι πολύ λογικό να νιώθουν ξένοι εντός της και μεταξύ τους. Πάντως, όταν πριν χρόνια ο Έρικ Χομπσμπάουμ είχε ερωτηθεί για την τότε άνοδο του φασισμού, είχε απαντήσει πως "το σημαντικό ζήτημα είναι η κρίση της αριστεράς".
Στις μέρες μας, η ακροδεξιά έχει αυτοανακηρυχθεί σε υπερασπιστή της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με την προϋπόθεση πως πρόκειται για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα λευκών χριστιανοευρωπαίων αποσιωπώντας επιμελώς την υποχώρηση ή την εξαφάνιση των κοινωνικών, εργασιακών δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου