Από την σύσταση του νεοελληνικό κράτος είχε μια παράξενη έλξη τόσο προς τα δάνεια όσο και προς τις οικονομικές κρίσεις .Λες και ο Θεός της παγκόσμιας οικονομίας έχει προσωπικά με αυτήν την γωνιά της γης. Η χώρα μας δανειζόμενη συνεχώς πέρασε αρκετές οικονομικές κρίσεις από τις οποίες πάντα έβγαινε δια της μεθόδου … του δανεισμού.
Όμως δύο είναι οι μεγαλύτερες κρίσεις και είναι κυρίως αυτές που εκτός από την οικονομική ιστορία της χώρας μας έχουν καταγραφεί και στο συλλογικό μας υποσυνείδητο. Την κρίση του 1897 γνωστή από την περίφημη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη δυστυχώς επτωχεύσαμε και την σημερινή γνωστή από την φράση – “δεν θα αφήσουμε την χώρα να πτωχεύσει “|.
Πολλοί έχουν προσπαθήσει να καταγράφουν τις ομοιότητες του τότε και του τώρα. Πολιτικοί οικονομολόγοι δημοσιογράφοι πανεπιστημιακοί απλοί άνθρωποι καταναλώνουν χρόνο και φαιά ουσία προσπαθώντας να συγκρίνουν το τότε με το τώρα και καλά κάνουν ένας λαός χωρίς μνήμη είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα ίδια λάθη. Όμως εγώ δεν θα ήθελα να σταθώ στις ομοιότητες των δύο κρίσεων αλλά θα ήθελα να σταθώ στις διαφορές . Ως γνωστό η κρίση του 1897 γνωστή από την περίφημη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη Δυστυχώς επτοχευσαμεν προήρθε από την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει κυρίως για να εξηγρονήσει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και τα σπατάλησαν ….κυρίως σε άστοχες επενδύσεις σε ρεμούλες και σε κακοδιαχείριση. Τα περισσότερα από τα χρήματα αυτά τα είχαν δανείσει στο ελληνικό κράτος ο Έλληνας τραπεζίτης Συγγρός και ο φίλος του Δανός Βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος παίρνοντας ως προμήθεια (χώρια οι τόκοι ) το σαράντα πέντε τις εκατό (45%) των χρημάτων που δάνειζαν. Δηλαδή για κάθε ένα εκατομμύριο δραχμές που δάνειζαν έδιναν μόνο τις εξακόσιες πενήντα χιλιάδες το χρέος ήταν ένα εκατομμύριο και οι τόκοι λογιζόταν επί του εκατομμυρίου. Κλεψιά θα μου πείτε αλλά έτσι ήταν τότε οι χρηματοπιστωτικοί κανόνες της εποχής. Όταν άρχισε να φαίνετε η αδυναμία του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τα δάνεια αυτά τότε ανέλαβαν ξανά δράση οι μεγάλοι αυτοί ευεργέτες . Ο έλληνας τραπεζίτης Συγγρός και o Δανός βασιλιάς των ελλήνων Γεώργιος οι οποίοι ως ενήμεροι – ο ένας υπουργός οικονομικών και ο άλλος βασιλιάς – μπόρεσαν ή ποιο σωστά πρόλαβαν και πούλησαν τα δάνεια αυτά σε Αγγλικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Ρώσικες τράπεζες οι οποίες ανυποψίαστες για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας τα αγόρασαν θεωρώντας τα ως ευκαιρία για υψηλά κέρδη . Η ιδιοφυής αυτή επιχειρηματική κίνηση είχε τις εξής ιστορικά αποδεδειγμένες συνέπειες. 1) Οι εν λόγο κύριοι πλιατσικολόγησαν αγρίως εις βάρος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. 2) Η χώρα σύρθηκε από τις Αγγλικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Ρώσικες τράπεζες σε ένα καταστροφικό από την άποψη του ηθικού και των υλικών ζημιών πόλεμο με τους Τούρκους να φτάνουν μέχρι την Αττική και τελικά να προσαρτούν την Θεσσαλία. 3) Τρείς χιλιάδες επτακόσιες πενήντα (3.750) έλληνες σκοτώθηκαν στον πόλεμο που οι ξένοι απατημένοι αγοραστές των δανείων προκάλεσαν με την Τουρκία προκειμένου να πάρουν ως πολεμικές αποζημιώσεις τα δάνεια που από τον Συγγρό και τον Βασιλιά Γεώργιο είχαν αγοράσει αλλά δυστυχώς για αυτούς δεν είχαν αντίκρισμα 4) Το Ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να πληρώσει με υπέρογκο τόκο τα χρήματα αυτά. Η τελευταία δόση του δανείου αυτού πληρώθηκε το 1981 σχεδόν ενενήντα χρόνια μετά …. Καλά θα μου πείτε τι έγιναν ο Συγγρός και ο Βασιλιάς Γεώργιος ? . Ο Συγγρός όχι μόνο δεν πήγε φυλακή αλλά με ένα μέρος των κλεμμένων έκτισε το νοσοκομείο Συγγρού , και την Περίφημη φυλακή που πήρε και το όνομα του ενώ ανακηρύχτηκε εθνικός ευεργέτης και προς τιμήν του ονομάστηκε Λεωφόρος Συγγρού ένας από τους μεγαλύτερους δρόμους των Αθηνών. Ο βασιλιάς απλά παρέμενε βασιλιάς φροντίζοντας να γεμίζουν οι φυλακές και τα σανατόρια και όπως ο φίλος του έγινε και αυτός δρόμος ... Και τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω αυτά …τι σχέση μπορεί να έχει η ταραγμένη εκείνη εποχή με την σημερινή. Καμία θα σας πω για να σας καθησυχάσω. Έχετε δίκιο τα δάνεια δεν τα πήραμε για να εκσυγχρονίσουμε τους σιδηροδρόμους μας , το επιτόκιο δανεισμού μας είναι χαμηλό δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες προμήθειες επί των δανείων .το νόμισμα μας είναι το Ευρώ ενώ το πολίτευμα μας δεν είναι ποια βασιλευόμενη δημοκρατία . Έχετε δίκιο τα κέρδη από τους σημερινούς πωλητές των δανείων δεν είναι σαράντα πέντε τις εκατό (45%). Τα κέρδη των επενδυτών που αγόρασαν τα ελληνικά ομόλογα δηλαδή τα ελληνικά δάνεια από την αρχή του χρόνου σύμφωνα με την έγκριτη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 2/10/2010 ) ήταν κατά το πρώτο πεντάμηνο τις τάξεως του εικοσιτέσσερα τις εκατό (24%) δηλαδή αν το αναγάγουμε σε ετήσια βάση είναι μόνο πενήντα επτά κόμα έξι τις εκατό (57,6%) με ραγδαίες αυξητικές τάσεις –μόνο τον Σεπτέμβριο έφτασε το (9,87%.) και αν αυτό το αναγάγουμε σε ετήσια βάση φτάνει στο 118,44% του δανείου και ο τόκος, τόκος . Ας το εξηγήσουμε , Όλα κι όλα αυτοί που μας δάνεισαν δεν μας έδωσαν ένα μέρος του ποσού όπως οι προηγούμενοι αλλά όλο το ποσό. Απλώς αυτοί που είχαν αγοράσει τα δάνεια μας ή αυτοί που μας δάνεισαν στην αρχή του χρόνου μας τα έδωσαν με τέτοιους ευνοϊκούς για την χώρα μας όρους ώστε τα πούλησαν τον Μάιο στις διεθνής αγορές και κέρδισαν μόνο εικοσιτέσσερα τις εκατό (24%) σε πέντε μήνες. Δηλαδή για κάθε χίλια Ευρώ που μας έδιναν ως δάνειο τα μετέτρεπαν σε ομόλογο και τα πουλούσαν σε τρίτους προς χίλια διακόσια σαράντα Ευρώ πέντε μήνες μετά . Αν δε αυτό το κάνουν στο τέλος του έτους προβλέπετε ότι θα βγάλουν το 57% των χρημάτων, χώρια οι τόκοι. Δηλαδή κάποιοι θα βγάλουν σε δύο το πολύ χρόνια όλα τα χρήματα ενός δανείου που θα το αποπληρώσουμε στα επόμενα εκατό χρόνια… Επικερδής η δουλειά να σώζεις κράτη . Προσέξτε κράτη και όχι τους υπηκόους των κρατών αυτών, παρακαλώ πολύ μην τα μπερδεύουμε. Στην πραγματικότητα έκαναν ότι κάνει κάθε συνεπείς κερδοσκόπος που σέβεται τον εαυτό του όταν πετύχει κάποιον άνθρωπο ή κράτος στην ανάγκη. Το πατάει ,τον απαξιώνει ,τον αγοράζει τζάμπα , τον φτιασιδώνει και τον πουλάει ακριβά, στα κορόιδα που δεν σκέφτηκαν πρώτοι να μας σώσουν. Κλεψιά θα μου πείτε αλλά έτσι είναι τώρα οι χρηματοπιστωτικοί κανόνες της εποχής. Όπως βλέπετε καμία ομοιότητα ούτε στον τρόπο αποθησαύρισης ούτε στο ποσοστό της αποθησαύρισης. Ο Συγγρός και ο βασιλιάς αν ζούσαν σίγουρα θα αισθανόταν ότι πιάστηκαν κορόιδο και δεν εξάντλησαν όλα τα περιθώρια κέρδους από τα δάνεια που τότε έδωσαν . Θα είχαν δίκιο. Ίσως θα είχε την σημασία του να μας ανακοινώναμε μια λίστα με τους αγοραστές και τους πωλητές όλων των δανείων που ως χώρα εκταμιεύσαμε. Έτσι θα μπορούσαμε να συμπληρώνουμε μόνοι μας την λίστα των επόμενων εθνικών ευεργετών του ελληνικού κράτους . Αυτό δεν το λέω για μένα εγώ ξέρω ότι ο Συγγρός δεν είχε φυσικούς απογόνους ενώ οι απόγονοι του Γεώργιου αποκλείετε να είναι ανακατεμένοι. Εξάλλου κανείς από τους Συγγκρόυς της εποχής μας δεν κτίζει φυλακές ή Νοσοκομεία αυτόν το ρόλο των παίζει καλύτερα η τηλεόραση οι σημερινοί Συγγκροί είναι μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων, έχουν τεχνικές εταιρίες ,κτίζουν γήπεδα και φτιάχνουν κανάλια και ποδοσφαιρικές ομάδες . Η τεράστια όμως διαφορά τότε με τώρα είναι ότι στην κρίση αυτήν δεν έχουμε πόλεμο. Συμφωνώ και πιστέψτε με δεν θα κινδυνολογήσω λέγοντας σας για τις κρουαζιέρες που κάνουν οι τούρκικες φρεγάτες στην Εύβοια γιατί αυτό θα ήταν πραγματικά άδικο. Εξάλλου ούτε οι αυτοκτονίες θα ήταν σωστό να μετρηθούν ως θύματα πολέμου αφήστε που δεν είναι και τόσες πολλές και μην ακούτε τους κακεντρεχείς που λένε ότι η κρίση δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ας μας πουν καθαρά τι εννοούν. Έπειτα να μην ξεχνάμε ότι το πολίτευμα μας δε δεν είναι ποια βασιλευόμενη δημοκρατία ακόμα και αυτό δεν υπάρχει ποια, έχει μετατραπεί σε τηλεοπτική δημοκρατία. Άλλη διαφορά είναι ότι κανείς από τους σύγχρονους δανειστές μας δεν θα δώσει το όνομα του σε δρόμους ή σε φυλακές εξάλλου στις μέρες μας είναι περισσότερο επικερδές να τους φτιάχνεις ως εργολάβος παρά να τους χαρίζεις το όνομα σου. Τώρα θα μου πείτε ότι στις διαφορές ξέχασα την σπουδαιότερη .Τότε πτωχεύσαμε ενώ τώρα όχι μόνο δεν πτωχεύσαμε ως κράτος αλλά θα αναπτυχθούμε σωστά αυτή την φορά απαλλαγμένοι από τις στρεβλώσεις του παρελθόντος. Όχι δεν ξέχασα αυτή την θεμελιώδη διαφορά .Απλώς πια υποψιασμένος όπως και σεις ξέρω ότι θα πτωχεύσουμε όταν για τους κερδοσκόπους το κέρδος από την πτώχευση μας θα είναι μεγαλύτερο από το κέρδος που αποκομίζουν από την σωτηρία μας Προς το παρόν φαίνετε ότι κερδίζουν περισσότερα από την σωτηρία μας . Αν αύριο τους συμφέρει η χρεοκοπία μας, μας βλέπω πτοχευμένους. Όπως και να χει πτωχυμένοι ή απτώχευτοι μικρή σημασία θα έχει μιας που θα είμαστε σίγουρα πτωχοί. Ελπίζω τουλάχιστον όχι το πνεύματι . Εδώ όμως έχω μια ένσταση . Πιστεύω ότι θα πρέπει από τους σύγχρονους αυτούς εθνικούς ευεργέτες να τους ζητήσουμε έστω και με το αζημίωτο να συνεισφέρουν στο χτίσιμο των νέων φυσικών φυλακών ακόμα και αν χρειαστεί για λόγους σεμνοτυφίας να μην τους δώσουμε το όνομα τους . Έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να κτιστούν φυλακές γιατί αναγκαστικά θα πρέπει να στεγάσουν , είτε αυτούς που ευθήνωντε για αυτήν την κατάσταση είτε αυτούς που θα αγωνίζονται για να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Την προηγούμενη φορά στέγασαν τους δεύτερους, αναρωτιέμαι όμως ,μήπως λέω μήπως, ήρθε η ώρα να στεγάσουν τους πρώτους ?. Η Ιρλανδία που κάποτε αποτελούσε πρότυπο για πολλούς από αυτούς νομίζω ότι δειλά – δειλά το άρχισε . Εμείς θα μείνουμε στο πλυντήριο πολιτικών και ποινικών ευθηνών που με αρκετή δόση χιούμορ είναι αλήθεια ,ονομάσαμε εξεταστικές επιτροπές ?. Κοκολάκης Κ Γρηγόρης
Οικονομολόγος
Λογιστής – Φοροτεχνικός Α Τάξεως
Master in Business Administration | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου