Οι συμμαχίες διχάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ Εσωτερικές αντιδράσεις για τις συνεργασίες με στελέχη του ΠαΣοΚ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  10/12/2011, 07:38

Ο Αλέξης Τσίπρας με τη Σοφία Σακοράφα, η συνεργασία της οποίας με τον ΣΥΡΙΖΑ βαίνει προς επισημοποίηση

4

emailεκτύπωση  

Αντιδράσεις προκαλεί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα των συμμαχιών και ιδιαίτερα η συνεργασία του με στελέχη που προέρχονται από το ΠαΣοΚ. Για μία ακόμη φορά για τις διεργασίες εντός της Αριστεράς αποδεικνύεται καταλύτης το ΠαΣοΚ, με τους τριγμούς του στην αναζήτηση «μέλλοντος». Κι αυτό εν μέσω συγκρατημένης αισιοδοξίας από τα δημοσκοπικά ποσοστά της ανόδου όλων των αριστερών δυνάμεων και της σταθερής επιδίωξης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Αλ. Τσίπρα για τη συγκρότηση αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου μετώπου.

Ωστόσο, ο φόβος που δημιουργεί ανακλαστικά αντιπαράθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μήπως οι «αντιμνημονιακοί» του ΠαΣοΚ τον χρησιμοποιήσουν σαν «πλυντήριο», όπως έλεγαν στελέχη του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ, για την... επανίδρυση «μιας καλής σοσιαλδημοκρατίας».

Ετσι, από τη μία εντός του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε αντίρρηση για τη συνεργασία με την ανεξάρτητη βουλευτή κυρία Σοφία Σακοράφα - συνεργασία η οποία οδεύει προς επισημοποίηση -, αλλά εν τούτοις υπήρξαν εντονότατες αντιδράσεις όταν ανακοινώθηκε η απόφαση των πασοκογενών της Κοινωνικής Αριστεράς να συνεργαστούν σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, κοινωνικό και συνδικαλιστικό) με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αμέσως, στις 2 Δεκεμβρίου, εξαπολύθηκαν τα πρώτα πυρά από «κύκλους» του ΣΥΡΙΖΑ που μετέφεραν τις ενστάσεις τους διά της ιστοσελίδας Iskra (εκφράζει τις απόψεις του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ). «Μήπως αυτή η αιφνίδια "συνεργασία" είναι μόνο ο προπομπός σε έναν ολισθηρό δρόμο που έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος;» τέθηκε το ερώτημα. Είχε βάλει «φωτιά» η συνεργασία με τους πασοκογενείς (όπως οι κκ. Γιώργος Ραυτόπουλος, ιδρυτικό στέλεχος του ΠαΣοΚ, πρώην ευρωβουλευτής, πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Σπύρος Κότσιας, πρώην πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών και πρώην νομάρχης Βοιωτίας και Αρκαδίας και Γιάννης Γκόβας, πρώην μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠαΣοΚ Αχαΐας).

Λίγες ημέρες αργότερα, σε συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, ο κ. Π.Λαφαζάνης προέβαλε τις διαφωνίες του Ρεύματος για τις διαδικασίες αλλά και για το περιεχόμενο της συνεργασίας με δυνάμεις από τον χώρο του ΠαΣοΚ.

Σταθερή θέση του Ρεύματος είναι η συμπαράταξη των αριστερών δυνάμεων και οι συνεργασίες με στελέχη από τον χώρο του ΠαΣοΚ να γίνουν μόνο στη βάση προγραμματικών δεσμεύσεων πέραν της σοσιαλδημοκρατίας, που θα έχουν σοσιαλιστική προοπτική και βέβαια όπως λένε όχι στο επίπεδο βεβιασμένων συζητήσεων κορυφής.

Aίσθηση προκάλεσε κείμενο 32 στελεχών του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως συνδικαλιστών, από τη Θεσσαλονίκη που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στη συνεργασία με τους πασοκογενείς. Με ανοιχτή επιστολή τους προς τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ επισήμαναν ότι «αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι η συνεργασία με πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη που εγκαταλείπουν το ΠαΣοΚ χωρίς να αποστασιοποιούνται από τη διαχρονική πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση, χωρίς να κάνουν την ελάχιστη αυτοκριτική για τα μέτρα που στήριξαν επί δεκαετίες». Διαφώνησαν επίσης και για τις συζητήσεις που γίνονται με τον κ. Ν. Κοτζιά, ο οποίος μαζί με τους κκ. Π. Κουρουμπλή,Αλ. Μητρόπουλο, Αντ. Κοτσακά και Δημ. Τσουκαλά συγκρότησαν την Ενωτική Κίνηση «για να αποτελέσει δίαυλο συνεργασίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων».

Πάντως, από το επιτελείο του κ. Τσίπρα επιμένουν ότι η Αριστερά δεν μπορεί να πορεύεται κατακερματισμένη, τώρα που και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ενωμένη μπορεί να γίνει πρώτη δύναμη στη χώρα. Επιμένουν ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις συνάντησης αντιμνημονιακών προοδευτικών δυνάμεων για μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Ωστόσο, σε περίπτωση συνεργασίας με άλλες δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου θεωρούν αδιαπραγμάτευτο το όνομα ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό ψηφοδέλτιο, με επικεφαλής τον κ. Αλ. Τσίπρα.

Η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Φ. Κουβέλη πορεύεται με ανοιχτό το πεδίο των συνεργασιών μετεκλογικά στον δρόμο προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Θεωρεί ότι μπορεί να καλύψει το κενό που υπάρχει στον σοσιαλιστικό χώρο, θέτοντας τα όριά της έξω από τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΠαΣοΚ και μακριά από «την παλαιοκομμουνιστική ρητορική και τον αριστερό λαϊκισμό».