Ριζοσπάστης εναντίον «Ολιγαρχίας»: «Αποθέωση αντικομουνισμού»

Ιδιαίτερα θετικά ήταν τα σχόλια  που απέσπασε η ταινία του Στέλιου Κούλογλου «Ολιγαρχία», που άρχισε χθες να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας, τόσο από τους θεατές όσο και από τις κινηματογραφικές κριτικές.  « Αποκαλυπτικό  ντοκυμαντέρ που εξηγεί γιατί και πώς ο πλανήτης μας είναι έρμαιο μιας χούφτας τραπεζιτών» γράφει το «Βήμα». «Διατυπωμένο με σαφήνεια, και κινημοτογραφική λιτότητα που ξεπερνά το τηλεοπτικό ρεπορτάζ», προσθέτει το «Αθηνόραμα».  Αντίθετη είναι η άποψη του «Ριζοσπάστη», που αναρωτιέται  « πώς, ένας πανέξυπνος και ικανός σκηνοθέτης» οδηγείται σε μια « αποθέωση αποπροσανατολιστικής δημαγωγίας και αντικομμουνισμού και μοιάζει

να στοχεύει στον αποπροσανατολισμό όσο πλατύτερων λαϊκών μαζών και στον εγκλωβισμό τους στα αστικά ιδεολογήματα και διλήμματα των επικείμενων εκλογών».

Το «Βήμα»

«Η επιτυχία του «Ολιγαρχία» έγκειται σε κάτι εξαιρετικά απλό, γράφει η εφημερίδα: ακόμα και ο πιο άσχετος με το θέμα των λόγων που οδήγησαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία αυτή την εποχή πλήττει τη ζωή μας, θα αποκτήσει μια καθαρή εικόνα. Ο Κούλογλου κάνει μια ενδιαφέρουσα (και καθόλου βαρετή) ανασκόπηση της Ιστορίας του 20ού αιώνα. Αρχίζει με τα χρόνια της ευμάρειας (δεκαετίες του 1950 και του 1960) και κάνει μια μεγάλη στάση στη Χιλή του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ παρουσιάζοντας το πώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, τα νεοφιλελεύθερα «παιδιά του Σικάγο» με επικεφαλής τον Μίλτον Φρίντμαν θέσπισαν τη συνταγή που λέει πώς να φορολογούνται αμείλικτα οι φτωχοί και καθόλου οι πλούσιοι.

.. Μια από τις μεγάλες επιτυχίες του Κούλογλου είναι ότι κατάφερε να μιλήσει με τονΣιλβέν Ρέινες, πρώην υπάλληλό της, ο οποίος μιλώντας για πρώτη φορά σε έλληνα δημοσιογράφο, συγκρίνει την Goldman Sachs με τη CIA λέγοντας ότι όπως η CIA έχει το παρατσούκλι «Η εταιρεία» έτσι και η Goldman Sachs έχει το παρατσούκλι «Η φίρμα».

«City Press»

Ο Στέλιος Κούλογλου θυμίζει... Μάικλ Μουρ και κατασκευάζει ένα άρτιο εν μέρει και καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ για τη σύγχρονη οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα, που παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος… Ξεχωριστό ενδιαφέρον φυσικά παρουσιάζει το κομμάτι των ελλήνων πολιτικών που έβαλαν το λιθαράκι τους για να φτάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο.

«Αθηνόραμα»

«Το πολιτικό σκεπτικό του Κούλογλου είναι απλό, χωρίς έντονους συνωμοσιολογικούς λαικισμούς. Δεν απέχει πολύ από εκείνο της συγγραφέως Νάομι ΚΛάιν ..είναι όμως διατυπωμένο με σαφήνεια, και κινημοτογραφική λιτότητα »

«Ριζοσπάστης»

«Ο Κούλογλου είναι πεπειραμένος και στο είδος του ντοκιμαντέρ, αλλά και στην τέχνη του αντικομμουνισμού. Θήτευσε, εξάλλου, για χρόνια στην κρατική, δημόσια τηλεόραση που, στα πλαίσια του συστήματος, έχει αναλάβει σαφή ρόλο, σε ό,τι αφορά την αντικομμουνιστική εκστρατεία, μέσα από το ξαναγράψιμο της Iστορίας και την εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό. Αυτό ακριβώς κάνει κι εδώ, με πολύ κακό γούστο. Πιάνει τον Στάλιν, βαφτίζει το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΣΕ ολιγαρχία (εξ ου και ο τίτλος της ταινίας) και το εξισώνει με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΕΕ, ΔΝΤ και το πολιτικό τους προσωπικό.


Τα τελευταία χρόνια, η οκταμελής αυτή ομάδα ρίχνει εκλεγμένους πρωθυπουργούς και διορίζει άλλους της αρεσκείας της. Θυμίζει έτσι το (επικίνδυνα) δεσποτικό πολιτικό γραφείο της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης που όποιος παραβίαζε τις εντολές του αντιμετώπιζε σοβαρότατες συνέπειες. Γιατί αισθάνεται την ανάγκη να κάνει τέτοιους παραλληλισμούς, όταν, όπως αναφέρεται στην ταινία, «οι εκάστοτε κυρίαρχες ιδέες είναι πάντα οι ιδέες των κυρίαρχων;»

Η «ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ» συνιστά ένα, κατά Κούλογλου, χρονικό της κρίσης, των αιτιών και των υπευθύνων της. Σε τυχόν ένσταση, γιατί «κατά Κούλογλου» και όχι «αντικειμενικό» όπως εξ ορισμού θα έπρεπε να «τείνει να είναι» κάθε ντοκιμαντέρ - στο οποίο μάλιστα επιφυλάσσεται λαμπρή τηλεοπτική καριέρα - η απάντηση είναι η εξής: Γιατί το επιλεγμένο υλικό και η οργάνωσή του, μέσα στο φιλμικό κείμενο, μπορεί μεν να εσωκλείει σπέρματα αντικειμενικής πληροφόρησης - στον κύριο κορμό της ταινίας ξετυλίγεται ένα στοιχειωδώς κατατοπιστικό πορτρέτο της «Φίρμας» (Εταιρείας) GoldmanSachsτης επονομαζόμενης «The Firm» - αλλά, η όποια αντικειμενική πληροφόρηση επεξεργάζεται, «κόβεται και ράβεται» με τρόπο που να παράγει ερμηνευτικούς συνειρμούς που οδηγούν στις εκτιμήσεις και συμπεράσματα που ο σκηνοθέτης θέλει να καταλήξει.

Δηλαδή, το υλικό αυτό καθαυτό δεν οδηγεί τα συμπεράσματα, αλλά τα συμπεράσματα οδηγούν σε επεξεργασία του υλικού... Και δεν μπορεί να είναι παρά χειραγώγηση που αγγίζει τα όρια της παραπληροφόρησης, γιατί θα ήταν ανεξήγητη η αντίφαση, πώς, ένας πανέξυπνος και ικανός σκηνοθέτης (οι ιδιότητες αυτές αναγιγνώσκονται στο έργο του Κούλογλου) εντελώς ξαφνικά, αγνοεί να απαντήσει σε λογικά ερωτήματα που συνεχώς ξεπηδούν στην επιφάνεια…

Εισαγωγικά, η εθιμοτυπική φωτογραφία των εταίρων μετά το πέρας κάθε ευρωενωσιακής συνόδου, υπό τους ήχους του ύμνου της ΕΕ. Από την ομαδική φωτογραφία μια γομολάστιχα σβήνει τον ένα μετά τον άλλον «εταίρους» - τους Παπανδρέου και Μπερλουσκόνι που αντικαθίστανται από τεχνοκράτες. Ως τι καταργούνται οι πολιτικοί αυτοί υπάλληλοι; Ως αντίθετοι στην πολιτική των μονοπωλίων ή σαν καμένα χαρτιά που πια δεν μπορούν να προσφέρουν; Στο τέλος μένει μόνο ο πυρήνας, Μέρκελ, Σαρκοζί, τραπεζίτες κ.λπ. Αυτοί συνιστούν τη μικρή, οχταμελή ομάδα των νεοφιλελεύθερων δυναστών ...γνήσιων απόγονων της ομάδας της Φρανκφούρτης και των ιδεών του νομπελίστα Φρίντμαν ...Αυτοί κυβερνούν τον κόσμο, περιφρονώντας την (αστική) δημοκρατία! - λέει η ταινία.

Αιτία της αντιλαϊκής επίθεσης στην κατά Κούλογλου βερσιόν ο νεοφιλελευθερισμός και όχι οι αναγκαίες αναδιαρθρώσεις για τη θωράκιση της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας. Οι κακοί νεοφιλελεύθεροι εναντίον του παλιού, καλού καπιταλισμού όπως διατείνονται σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, που αυτοί οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι έχουν βρει μια αποτελεσματικότερη, από τους σοσιαλδημοκράτες, χρυσή τομή στη σχέση «αγοράς - ρύθμισης» και ιδιωτικού και κρατικού κεφαλαίου. Οι νεοφιλελεύθεροι - αιρετική παραφυάδα του καλού καπιταλισμού - της ομάδας Σικάγου και Φρανκφούρτης έχουν επιτεθεί στην ΕΕ και κυβερνούν στο όνομά της ( της καλής Ευρωπαϊκής Ιδέας).

Εικόνες εξαθλίωσης, από Λατινική Αμερική και Ελλάδα. Ανθρωποι πεινασμένοι και βρώμικοι που δεν αγωνίζονται αλλά κλαίνε... Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων. Υποδομές υπάρχουν, αλλά τη δουλειά τη διεκπεραιώνουν οι ιδιώτες, με το αζημίωτο, οι ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) αυτές δουλεύουν... Αξια η επιδότησή τους... Φιλανθρωπία... στέγη για μια νύχτα, ένα πιάτο φαγητό. Να το νέο, το προοδευτικό μοντέλο μακριά από αγκυλώσεις του κοινωνικού κράτους του παρελθόντος, που οι φορολογούμενοι εξακολουθούν να τροφοδοτούν με χαράτσια.

Και η μοναδική μορφή αγώνα σ' αυτήν την κοινωνία των πολιτών, τα μπουλούκια των αγανακτισμένων να μουντζώνουν. Ο οργανωμένος αγώνας είναι αναχρονιστικός, απολίτιστος, δογματικός. Ξανά αθλιότητα. «Πριν δυο χρόνια, τέτοιες εικόνες δεν υπήρχαν στην Αθήνα». Αυτοί είναι οι νεόπτωχοι, πληροφορούμαστε. Ομως η έννοια νεοπτωχος προϋποθέτει την ύπαρξη παλαιόπτωχων. Αλήθεια, ποιοι είναι οι παλαιοί φτωχοί; Μήπως αυτοί που, και με ανάπτυξη και με ύφεση, μένουν φτωχοί λόγω του καλού κεϊνσιανού καπιταλισμού; Η «ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ» δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί... Ο δημοσιογράφος δεν έτυχε μάλλον να ακούσει το σύνθημα που πάνω από δυο χρόνια, σκίζει τον αέρα σ' ολόκληρη την Ελλάδα: «Εργάτη, νέε το ΠΑΜΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους κι εσύ...».

Θεωρώντας ότι η αξία, ιδιαίτερα των πολιτικών ντοκιμαντέρ, συνδέεται άμεσα με την αντικειμενικότητα ως γνώρισμα της επιστημονικής θεώρησης και της οικονομικο - κοινωνικής εξέλιξης, η ταινία είναι αποθέωση αποπροσανατολιστικής δημαγωγίας και αντικομμουνισμού και μοιάζει να στοχεύει στον αποπροσανατολισμό όσο πλατύτερων λαϊκών μαζών και στον εγκλωβισμό τους στα αστικά ιδεολογήματα και διλήμματα των επικείμενων εκλογών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μόνο η αρχή».

Διεθνές κριτικές μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

Το «Oligarchy», προβάλλεται στηνΤαινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48, Γκάζι – στάση μετρό Κεραμεικός. 'Ωρες προβολής: 18:30, 20:00 & 22:00 και στον κινηματογράφο Ααβόρα , Ιπποκράτους 180 – στάση μετρό Αμπελόκηποι. ΄Ωρες προβολής: 19:00, 20:45 & 22:30