Ενεργοί Πολίτες και Ενεργούμενα"

ΕΝΕΡΓΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΑ Όλη η πολιτική βασίζεται στην αδιαφορία της πλειοψηφίας {Τζ. Ρέστον} Όταν η δημοκρατία φαίνεται να δυσλειτουργεί υπάρχει μιά μόνο λύση.  Να την κάνουμε καλύτερη. Πράγματι, οι συνεχείς δυσάρεστες εκπλήξεις από τον οικονομικό και πολιτικό χώρο κάνουν τον μέσο έλληνα πολίτη να διερωτάται: εγώ τι φταίω;  Πως την πατήσαμε; Πώς πέσαμε έξω στις εκτιμήσεις μας; Που αδιαφορήσαμε και μας την έσκασαν; Όλες οι κατά καιρούς  δυναμικές κινητοποιήσεις, οι ατέλειωτοι συνδικαλιστικοί αγώνες , τα οργισμένα επεισόδια και τα καψίματα του κέντρου της πόλης, η θωρακισμένη οικονομία,  οι υποσχέσεις τύπου  ‘λεφτά υπάρχουν’ κλπ, τελικά πώς  κατέληξαν στην προσφυγή στο ΔΝΤ, σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε σύνταξη ‘μετά-θάνατον’,  υποβάθμιση των εργασιακών σχέων, στην χαμένη γενιά των άνεργων νέων και στο θολό μέλλον; Πιστεύουμε, ότι σαν κοινωνία, εκτός από το χρηματικό έλλειμμα,  έχουμε έλλειμμα Ενεργών Πολιτών και πλεόνασμα από Πολίτες Ενεργούμενα.  Η σύγχυση των δύο και η καταχρηστική αναφορά του όρου ‘Ενεργός Πολίτης’, πολλές φορές δρα απαξιωτικά για αυτό, που θα έπρεπε να είναι ένα μεγάλο δημοκρατικό ζητούμενο:περισσότεροι Ενεργοί Πολίτες. Πολλές φορές γίνεται κατα την γνώμη μας επιπόλαιη χρήση του όρου ‘Ενεργός Πολίτης’. Ορισμένοι αυτάρεσκα αυτοπροσδιορίζονται σαν  ‘ενεργοί πολίτες’, απλώς και μόνον για τα εύσημα αδέσμευτης και αντικειμενικής δράσης για τις προσωπικές τους ανερμάτιστες φιλοδοξίες. Αντίστροφα, άλλοι πάλι αναφέρονται απαξιωτικά στους  αγνούς ‘ενεργούς πολίτες,΄ σαν  απροσάρμοστους γραφικούς πολιτικολογούντες. Ενεργός Πολίτης είναι  αυτός, που δεν δέχεται παθητικά και αδιάφορα τα τεκτενόμενα και δρώμενα στην κοινωνία, αλλά αντιθέτως, μέσα από πρωτοβουλίες και ενέργειες  επιθυμεί να επηρεάσει τις εξελίξεις και εάν είναι δυνατόν να δώσει ένα θετικό προσωπικό στίγμα στην  κοινωνία. Με αρχαιοελληνική  προσέγγιση  το πρόθεμα ‘Ενεργός΄αποτελεί πλεονασμό,  καθόσον  ο Πολίτης εξ ορισμού δραστηριοποιείται, συμμετέχει, έχει άποψη και επηρεάζει αποφάσεις και  ενέργειες για το παρόν και μέλλον της κοινωνίας. Στην σύγχρονη, όμως πραγματικότητα η έννοια του πολίτη περιορίζεται  στην συνταγματική της διάσταση.  Έτσι έχουμε και πολλών ειδών άλλους  πολίτες : •       Πολίτες απαθείς .  Μια μεγενθυνόμενη ομάδα κυρίως νέων πολιτών, όπου η απογοήτευση  από όσα βλέπουν και ακούν,  τους οδηγεί στην αδιαφορία, την αποχή και την αδράνεια.  Το ‘.. πάμε παραλία’  των πρόσφατων εκλογών. •       Πολίτες παθητικής προσδοκίας.  Πολίτες, όπως συνήθως λέμε,  του  ‘καναπέ’  ή του ‘καφενείου’ παλαιότερα.   Πολίτες δηλαδή,  που ενδιαφέρονται  να γνωρίζουν, πιθανόν έχουν και  άποψη και  την συζητούν εδώ και εκεί.  ΄Εχουν και αυτοί προσδοκίες. Προσωπικές και συλλογικές προσδοκίες, για τις οποίες ψηφίζουν κάθε τέσσερα χρόνια. Είναι όμως πολίτες στην ουσία  αδρανείς,  συνήθως χωρίς πρωτοβουλία και δράση.  Οι πολίτες παθητικής προσδοκίας είναι η μεγάλη μάζα του εκλογικού μας σώματος.   Είναι αυτοί, που συνήθως ακραία γεγονότα και ειδήσεις, σαν αυτές που ζούμε, τους ‘εκπλήσσουν’ και οι πραγματικές εξελίξεις τους προσπερνούν. •       Πολίτες ενεργούμενα.  Είναι άνθρωποι, που περισσότερο από ιδεοληψία και λιγότερο από ιδεολογία, αλλά και συχνά  από συμφέρον και ιδιοτέλεια, έχουν ενταχθεί σε ετεροκατευθυνόμενες πολιτικές δράσεις κυρίως κομματικού χαρακτήρα.  Πιστοί στο κόμμα συνήθως περιμένουν γραμμή άνωθεν, αντιπαρατίθενται με θρησκευτικού τύπου φανατισμό και πολύ συχνά καραδοκούν για εξαργύρωση των υπηρεσιών τους. Σπάνια  εκφράζουν μια συγκροτημένη δική τους άποψη, αλλά και όταν το κάνουν, απλώς μεταφέρουν καθοδήγηση από τους  ‘πιό πάνω’. Η προσωπικότητα του  ‘Ενεργού Πολίτη’ συγκλώθεται με πολλά άλλα βιώματα: Διαθέτει αυτοεξαρτόμενη προσωπικότητα που στην ουσία του πράγματος ανάγκη κανέναν, είναι ελεύθερος, ενεργεί γιατί θέλει και μπορεί.  Σε προσωπκό επίπεδο πρόθεσή του είναι να προσφέρει και όχι να ζητήσει. Ομαδοποιείται στον βαθμό, που  ο ίδιος κρίνει, ότι εξυπηρετεί τις θέσεις του και το κοινό καλό.  Παίρνει το καπελάκι του και φεύγει, όταν  ‘δεν γουστάρει’ πιά πρόσωπα και πράγματα σε κόμματα, συλλόγους και κινήσεις. Δημιουργεί φιλίες και συμμαχίες για κοινό αγώνα.  Απεχθανεται τις  πελατειακές σχέσεις . Είναι βέβαια η σοβαρότητα και η μεθοδικότητα της προβολής των θέσεων με το κύρος και την  προσωπικότητα του κάθε ‘Ενεργού Πολίτη’,  που σε τελευταία ανάλυση καθορίζει το στίγμα του στα δρώμενα. Ο ‘Ενεργός Πολίτης’ είναι αποτελεσματικός και αξιόπιστος , όταν, παρα τον διεκδικητικό δυναμισμό που επιβάλλεται,  έχει στις θέσεις του και την προσέγγισή του την έννοια του μέτρου. Αντίστροφα, όσοι εμφανίζονται σαν ‘Ενεργοί Πολίτες’,  άλλα στην πραγματικότητα κινούνται από ποικιλόμορφες υστεροβουλίες, κρυφά ή φανερά συμφέροντα, χωρίς  δική τους  άποψη, προβαλλοντας  τυφλά ή φανατικά  ιδεοληψίες και ιδεολογίες άλλων,  συνιστούν τους  ‘Πολίτες Ενεργούμενα’.  Οι ‘Πολίτες Ενεργούμενα’ ετεροκατευθύνονται σε στάσεις και ενέργεις χωρίς μέτρο και πρακτικό όφελος για το σύνολο της κοινωνίας.  Οι ‘Πολίτες Ενεργούμενα’ είναι οι αγαπημένοι των επαγγελματιών πολιτικών.  Οι ‘Πολίτες Ενεργούμενα’  είναι πιστοί και υπάκουοι συνεργάτες, οπαδοί ή ακόμα και ... έμπιστοι   ‘κουμπάροι’. Οι επαγγελματίες της πολιτικής τους κολακεύουν σαν τάχατες υπεύθυνους πολίτες, αλλά στην πραγματικότητα τους χρησιμοποιούν.  Τους πραγματικούς ‘Ενεργούς Πολίτες’ κάποιοι πολιτικοί τους φοβούνται. Όλοι όμως, θέλοντας και μη τους ακούνε με πολύ περισσότερο σεβασμό από όσο συχνά  θέλουν να δείχνουν. Το βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας απαιτεί συνεχή, άμεση και άδολη συμμετοχή όλων των πολιτών.  Είναι προφανές, ότι για να να πάμε σαν χώρα μπροστά,  χρειαζομάστε πολλούς, πολύ περισσότερους ‘Ενεργούς Πολίτες’ .... ή απλά ΠΟΛΙΤΕΣ ..έτσι με κεφαλαία. Ο Παρόδιος