Η ανύπαρκτη υποψηφιότητα

• 

  Photo: Angelos Christofilopoulos / Fosphotos.com

Αν η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα ενός πολέμου, η δυνατότητά μας να επικοινωνούμε καλόπιστα είναι το πιο αθώο θύμα μιας συνολικής οικονομικής κατάρρευσης. Μήνες τώρα διαψεύδω ότι ενδιαφέρομαι για μια θέση στην Ευρωβουλή. Μάλιστα πρόσφατα, τόσο στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη (δείτε εδώ το σχετικό βίντεο) στον ΑΝΤ1, όσο και του Νίκου Ευγγελάτου στον ΣΚΑΙ, απάντησα στο ερώτημα αν θα είμαι υποψήφιος τον Μάιο με την ίδια ακριβώς φράση: «Σε καμία των περιπτώσεων!». Γίνεται απάντηση πιο κατηγορηματική; Κι όμως. Τίποτα δεν σταμάτησε τρολς και δημοσιογράφους από το να διαδίδουν τα περί υποψηφιότητάς μου, με αρκετούς εξ αυτών να με κατηγορούν για ασυνέπεια (εξαιτίας των δηλώσεών μου ότι δεν ενδιαφέρομαι). Κι όταν φάνηκε ότι τίποτα δεν ήταν αλήθεια, τι νομίζετε ότι σκαρφίστηκαν; Ότι η, ανύπαρκτη, υποψηφιότητά μου ...απερρίφθη, λόγω τριβών εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας έρθω, όμως, τώρα στα πραγματικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Πριν λίγο καιρό, με πήρε στο τηλέφωνο ο Αλέξης Τσίπρας με την τιμητική πρόταση να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες ευρωεκλογές. Η απάντησή μου ήταν διττή. Ως προς την υποψηφιότητά μου, ήταν αρνητική για τους λόγους που εξέθεσα πιο πάνω (και τους οποίους έχω καταστήσει δημοσίως γνωστούς, εδώ και χρόνια). Ως προς την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, συμφωνήσαμε ότι είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον, όχι μόνον της χώρας αλλά και της Ευρώπης. Είναι γνωστή άλλωστε η άποψή μου για την επικίνδυνη πορεία που έχει πάρει το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι η οποία, κατ΄εμέ, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποδόμηση όχι μόνο του ευρώ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για όσους εξ ημών θεωρούμε εαυτούς ευρωπαϊστές, και μια τέτοια αποδόμηση την ύψιστη απειλή που αντιμετωπίζει η ήπειρός μας (για να μην πω η Οικουμένη), η δουλική αποδοχή των ανορθολογικών επιλογών του σημερινού Διευθυντήριου της Ευρώπης (Βερολίνου-Φραγκφούρτης, με όλιγον τι Βρυξελλών) προσφέρει χείριστες υπηρεσίες στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης.
Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, είπα στον Αλέξη Τσίπρα ότι:

• κρίνοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη στην χώρα που (α) είναι ταγμένη υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης και (β) έχει την διάθεση να διαχωρίσει την θέση της από την δουλικότητα των κρατούντων που ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που υπονομεύουν την Ευρώπη,(*)
• θα κάνω ό,τι μπορώ να βοηθήσω τον ΣΥΡΙΖΑ να επεξεργαστεί θέσεις ευεργετικές για την Ελλάδα και την Ευρώπη και να μεγιστοποιήσει το ποσοστό του στις Ευρωεκλογές
• δεν υπάρχει κανείς λόγος να είμαι υποψήφιος ευρω-βουλευτής για να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου είναι πολύ σημαντικές για τον τόπο και είναι πραγματικά θλιβερό να πρέπει να γράφω αυτές τις γραμμές επί προσωπικού. Το κάνω μόνο και μόνο για να επικοινωνήσω, σε όσους ενδιαφέρονται για την αλήθεια, τι έχει συμβεί. Όσο για τους λόγους που δεν θέλω να είμαι στην Ευρωβουλή, ή την Βουλή, οι πιο παλιοί αναγνώστες ίσως να τους θυμούνται. Αν όχι, τους θυμίζω κάτι που είχα γράψει εδώ στο protagon πριν ακριβώς δύο χρόνια για να εξηγήσω τους λόγους που μετακομίζω στην Αμερική και δεν θα σκεφτόμουν ποτέ την επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική στην Ελλάδα, δεδομένων και των οικογενειακών μου υποχρεώσεων: «Το φαντάζεστε να κατέβαινα στην πολιτική για να απομυζώ από το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο μισθό ικανό για να συντηρώ την κόρη μου στους αντίποδες; Να έχω, δηλαδή, γίνει κι εγώ ένας βουλευτής, γραφειοκράτης, υπουργός που βασίζεται στα χρήματα του Μνημονίου για να ζει το παιδί του;» Να σας θυμίσω και κάτι άλλο που έγραφα πάλι στο protagon πολύ πιο πρόσφατα από την Αμερική που είμαι, ως απόρροια της απόφασής μου εκείνης, σχετικά με το βουλευτιλίκι: «Παραιτούμαι από τη Βουλή για να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην πολιτική». Αυτό είχε πει το 2001 ο Τόνι Μπεν (που πέθανε πριν από μερικές μέρες) όταν ανακοίνωνε την αποχώρησή του από τη Βουλή των Κοινοτήτων. Είναι ο λόγος που δίνω όταν με ρωτούν γιατί δεν κατεβαίνω στις εκλογές: «Με ενδιαφέρει πολύ η πολιτική για να σπαταλώ τον χρόνο μου εγκλωβισμένος στα κομματικά όργανα και στα κονκλάβια.»
Αυτά τα ολίγα περί της δήθεν «υποψηφιότητάς» μου. Από εδώ κι εμπρός θα ήθελα να ελπίζω ότι μπορούμε να επικεντρωθούμε στην αντιπαράθεση πολιτικών και οικονομικών απόψεων για το πως και προς τα πού βαδίζει η Ευρώπη σήμερα, και τι σημαίνει αυτό για τον χειμαζόμενο λαό μας.
(*) Εδώ θέλω να απευθυνθώ πολύ σύντομα στον καλό φίλο Σταύρο Θεοδωράκη: Το Ποτάμι έχει λίγες εβδομάδες ζωής. Δεν μπορώ να κρίνω ακόμα την διάθεση και αποφασιστικότητα εσού και των συνεργατών σου να έρθετε σε σύγκρουση με αυτό που ονόμασα ευρωπαϊκό και ελληνικό Μακροπαρασιτισμό στην επιστολή που σου έστειλα. Η επιστολή εκείνη κατέληγε σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Η σύντομη απάντησή σου Σταύρο δεν τα απάντησε. Αναμένω τις απαντήσεις σας. Έως τότε, κρίνω πως μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα τα βάζει με τον ευρωπαϊκό Μακροπαρασιτισμό (αν και δεν έχει ακόμα πει τι θα κάνει με τον εγχώριο Μικροπαρασιτισμό – κάτι που θα απαιτήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές για το ελληνικό Κοινοβούλιο).
Δήλωση του Αλέξη Τσίπρα
«Είναι γνωστό εδώ και καιρό, ότι ο καθηγητής Γιάννης Βαρουφάκης βρίσκεται σε επαφή και διάλογο μαζί μου και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε άλλωστε συμμετάσχει σε πολλές δημόσιες εκδηλώσεις από κοινού. Εν όψει της κρίσιμης μάχης των ευρωεκλογών συζητήθηκε το ενδεχόμενο συμμετοχής του στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Μίλησα μαζί του και μου είπε ότι, αν και δεν θα ήθελε να είναι υποψήφιος, θέλει να συμβάλει όσο μπορεί με τις γνώσεις και την εμπειρία του στον αγώνα που κάνουμε για τη νίκη στις ευρωεκλογές και τη μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη η Ευρώπη και ο τόπος».

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών