Τα κροκοδείλια ελληνικά δάκρυα για τον Μαντέλα

Τις δεκαετίες που ίσχυε το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική, οι ελληνικές κυβερνήσεις απέκρουαν τις προσπάθειες απομόνωσής της, ενώ οι γνωστότεροι Ελληνες εφοπλιστές πρωτοστατούσαν στο ποιος θα πρωτοσπάσει το εμπάργκο που είχε επιβάλει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών

Του Δημήτρη Ψαρρά Η παγκόσμια συγκίνηση για τον χαμό του Νέλσον Μαντέλα εκφράστηκε με πολλούς τρόπους και στη χώρα μας. Δυστυχώς, όμως, οι εκπρόσωποι της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της Ελλάδας δεν πείθουν με τους όψιμους ύμνους για τον ηγέτη του αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Γιατί τις δεκαετίες που ίσχυε το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική, η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που απέκρουε τις προσπάθειες απομόνωσής της, ενώ οι πιο προβεβλημένοι επιχειρηματίες της πρωτοστατούσαν στο σπάσιμο του εμπάργκο που είχε επιβάλει ο ΟΗΕ. Ηδη από το 1963 είχε τεθεί σε συζήτηση στο πλαίσιο του ΟΗΕ το ζήτημα των κυρώσεων κατά της Νότιας Αφρικής και ειδικότερα το εμπάργκο όπλων και πετρελαίου. Η πρώτη σχετική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης πάρθηκε στις 12.12.79, με 123 ψήφους υπέρ, 7 κατά (Δυτική Γερμανία, ΗΠΑ, Βέλγιο, Βρετανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Καναδάς) και 13 αποχές (ανάμεσά τους Ελλάδα, Αυστρία, Ιαπωνία, Ιταλία). Οι Ελληνες εφοπλιστές Ως παραβάτες των αποφάσεων αυτών του ΟΗΕ έχουν καταγραφεί σούπερ τάνκερ συμφερόντων των ομίλων Ωνάση, Λάτση, Λαιμού, Χατζηπατέρα, Αλαφούζου, Κουλουκουντή, Πατέρα, Καρρά, Λιβανού, Νομικού, Εμπειρίκου και εταιρείες όπως η Νηρεύς, η Dorian και η Thenamaris. Μόνο μέσα σε μια χρονιά (1987-1988) διαπιστώθηκε ότι πλοία ελληνικών συμφερόντων κάλυψαν το 35% των εξακριβωμένων παραβιάσεων του εμπάργκο, ξεφορτώνοντας 3,1 εκατ. τόνους πετρελαίου («Newsletter on the Oil-Embargo against S. Africa», No 22, 1991). Αυτή η επίδοση των εφοπλιστών εξηγεί και τη στάση της ελληνικής διπλωματίας στις ετήσιες συνόδους του ΟΗΕ, όπου συνήθως απείχε ή καταψήφιζε τις αποφάσεις κατά της Νοτίου Αφρικής, ανεξάρτητα από το ποια παράταξη κυβερνούσε (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Οικουμενική). Προκειμένου να δικαιολογήσουν τη στάση ανοχής απέναντι στο απαρτχάιντ, οι ελληνικές κυβερνήσεις συνήθιζαν να επικαλούνται το «εθνικό συμφέρον», την προστασία δηλαδή των Ελλήνων ομογενών της Νότιας Αφρικής. Είναι αλήθεια ότι οι εκπρόσωποι των τοπικών ελληνικών κοινοτήτων υποστήριζαν το καθεστώς του απαρτχάιντ, διεκδικώντας τα οφέλη της λευκής μειονότητας, ενώ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Πέτρος Παΐζης πολιτευόταν με το κυβερνητικό κόμμα των λευκών NP («Εθνικό Κόμμα). Η περίπτωση του δικηγόρου Γιώργου Μπίζου, στενού φίλου και συναγωνιστή του Μαντέλα είναι δυστυχώς μια απλή εξαίρεση. Διαθέτουμε, βέβαια, ως χώρα και εκείνους που δεν ντρέπονται να εκφέρουν δημόσια τις ρατσιστικές τους πεποιθήσεις και τον θαυμασμό τους στο απαρτχάιντ. Ανάμεσά τους υπάρχουν και δυο κόμματα. Εννοούμε φυσικά τον ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή. Μπορεί η εφημερίδα του κ. Καρατζαφέρη να αφιέρωσε προχτές ένα απλό ειδησεογραφικό κομμάτι στον θάνατο του Μαντέλα, αλλά εδώ και χρόνια από το κανάλι του μεταδιδόταν ανοιχτή προπαγάνδα για τα καλά του απαρτχάιντ. Αναφέρουμε λ.χ. την εκπομπή την οποία παρουσίαζαν δύο στελέχη του ΛΑΟΣ (Χ. Βίρλας, Β. Μιχαλόπουλος), όπου ακούστηκε μεταξύ άλλων: «Παγκοσμίως θα είμεθα πάλι πρωτοτυπία να απορρίψωμεν ένα μύθο, το μύθο του κομμουνιστού Μαντέλα, ενός διεθνιστή» (20.6.2002). Ο αρχιτέκτονας του απαρτχάιντ Χέντρικ Φερβούρντ χαρακτηριζόταν στην ίδια εκπομπή «μεγάλος οραματιστής», ενώ «εάν το απαρτχάιντ ήταν όντως ένα ρατσιστικό καθεστώς, αυτό το καθεστώς θα προστάτευε τους δικούς του ανθρώπους εις βάρος των άλλων. [...] Αυτό δεν έγινε. Το παράδοξον ήτο ότι αφαίρεσε από τους λευκούς την εθνική και φυλετική συνείδησή τους. Ο Μαντέλα συνελήφθη το 1963 για εμπρηστική δραστηριότητα και βομβιστική δραστηριότητα. Εδώ είναι το παράδοξον: πώς τον καταδίκασαν αυτοί επί εσχάτη προδοσία, εφόσον αυτός ήταν μαύρος, άρα δεν ανήκε στο λευκό έθνος; Αυτό είναι απόδειξη ότι η Νότιος Αφρική ήταν πολυεθνικό και πολυφυλετικό κράτος. Από ιστορική αναγκαιότητα, σε κάθε πολυεθνικό κράτος ένα έθνος άρχει και τα λοιπά είναι υποτελή». Και για να μην ξεχνιόμαστε, όλα οφείλονται «στους Εβραίους που στελέχωναν το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο». Καταφύγιο του αρχηγού Ως ναζιστική οργάνωση η Χρυσή Αυγή είναι φυσικό να θεωρεί κι αυτή ως κράτος μοντέλο τη ρατσιστική Νότια Αφρική. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που την επέλεξε ως καταφύγιο για λίγους μήνες ο Μιχαλολιάκος στις αρχές του 1984, ενώ στη χώρα του απαρτχάιντ είχε «ειδικευθεί» και ο πρώτος επιχειρησιακός υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Ιωάννης Γιαννόπουλος. Στην πρώτη Διακήρυξη της Χρυσής Αυγής (1987) διαβάζουμε: «Χαιρετίζουμε το μοναδικό φυλετικό κράτος της οικουμένης σήμερα, που δυστυχώς κείται εκτός Ευρώπης, τη Νότιο Αφρική». Ιδιαίτερες σχέσεις διατηρεί εκείνη την περίοδο η Χρυσή Αυγή και με το νεοναζιστικό AWB (Afrikaner Weerstandsbeweging, Κίνημα Αντίστασης των Αφρικάνερ) που αγωνιζόταν με βίαια μέσα να αποτρέψει την κατάρρευση του απαρτχάιντ. Το AWB ήταν μια παραστρατιωτική οργάνωση με ένοπλες ομάδες κρούσης. «Η Χρυσή Αυγή έχει επαφή με τους Λευκούς αγωνιστές του AWB και διατηρεί άριστες σχέσεις με το Κίνημα», διαβάζουμε στα έντυπα της οργάνωσης του Νίκου Μιχαλολιάκου. «Πριν ένα χρόνο αντιπροσωπεία του Νοτιοαφρικανικού Κινήματος από δύο σημαίνοντα στελέχη παρευρέθη στις εργασίες του Β΄ Συνεδρίου μας. Επίσης στέλεχος της Χρυσής Αυγής ανταπέδωσε και παρευρέθη τον περασμένο Ιούνιο στο συνέδριο του AWB». Θαυμασμός… Ενδιαφέρον έχει και ο θαυμασμός του αρθρογράφου για τα μέσα δράσης του AWB: «[Ο αρχηγός του AWB] δήλωσε με αφορμή τη σύλληψη ενός μέλους του AWB το οποίο κατηγορείται για τη δολοφονία του κομμουνιστή μαύρου, ότι όλη η υπόθεση είναι σκευωρία και πως αν τολμήσουν να τον πειράξουν θα ξεσπάσουν αντίποινα σε όλη τη χώρα. Γνωρίζουμε καλά πως αυτό δεν είναι μια δήλωση εντυπωσιασμού, αλλά πως το AWB έχει τα μέσα να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον Λευκό Πολιτισμό» (4.4.1993). Στα έντυπα της οργάνωσης υπάρχουν πολλές αποδείξεις για τις σχέσεις της με το AWB και εξυμνείται το γεγονός ότι φέρουν «στολές παραλλαγής» και δρουν παρεμποδίζοντας τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων «με το όπλο στο χέρι». Καταγράφεται και το γεγονός ότι «οι αστυνομικές δυνάμεις παρακολουθούσαν άπραγες τους ντυμένους στρατιωτικά αγωνιστές του AWB». Όπως αποκαλύπτει η Χρυσή Αυγή, οι «συναγωνιστές» της του AWB διαθέτουν «κρύπτες οπλισμού σε όλη τη χώρα», ενώ ο αρχηγός του ανακοίνωσε «μια εντατικοποίηση των παραστρατιωτικών δραστηριοτήτων του κινήματος, ώστε να προετοιμαστούν οι αγωνιστές του AWB για το ενδεχόμενο πολέμου». Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών