Το επιχειρηματικό μοντέλο ανάπτυξης των τελευταίων ετών είναι γνωστό:
φτιάχνουμε εθνικές οδούς. Πολλές εθνικές οδούς. Τόσα χρόνια που
φτιάχνουμε εθνικές οδούς θα έπρεπε να έχουμε συνδέσει και άλλα έθνη με
δικές μας οδούς.
Μου διαφεύγει το πώς ακριβώς γίνεται μετά από όλ' αυτά να μην έχουμε ολοκληρώσει ούτε την Αθηνών-Θεσσαλονίκης (μην πω για την Πατρών και πέσει το internet), αλλά φαίνεται θα έχουμε κάποιο γεωλογικό πρόβλημα.
Είναι κάτι εργολάβοι που είναι πολύ τυχεροί. Αναλαμβάνουν ένα εθνικό έργο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ συμμετέχοντας π.χ. με το 8% (το οποίο το παίρνουν δάνειο από φιλική τράπεζα), εξασφαλίζουν μια επιδότηση από το ΕΣΠΑ και μετά, μαζί με το κράτος (γιατί μιλάμε για Συμπράξεις ιδιωτικού-δημοσίου τομέα και άρα πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη και το κράτος), ξεκινάνε ένα έργο. Δυστυχώς όμως υπάρχει κρίση και οι εταιρείες τους πέφτουν έξω, οπότε έρχεται την Πρωτοχρονιά η κυβέρνηση και τους λέει: «Μη σκάτε, πάρτε το μερίδιο του ΕΣΠΑ κι ας μην έχετε ούτε καν ασφαλιστική ενημερότητα, επειδή έχετε να πληρώσετε τους εργάτες σας 6 μήνες, και βλέπουμε». Αν παρ' ελπίδα το έργο ολοκληρωθεί (συνήθως παραδίδεται ένα άλλο έργο απ' αυτό που περιγράφει η σύμβαση), τότε οι εταιρείες τους εκμεταλλεύονται τα διόδια για 5-6 γενιές ακόμα.
Βέβαια, επειδή τα έργα είναι δύσκολα, το κράτος τούς δίνει το δικαίωμα να εγκαταστήσουν σταθμούς διοδίων σε δρόμους που δεν έχουν ακόμα ούτε καν ξεκινήσει. «Υπέρ αποπερατώσεως του ιερού ναού» δηλαδή, όπως έγραφαν στο παγκάρι οι παπάδες.
Αλλά και πάλι οι εργολάβοι δεν είναι χαρούμενοι, γιατί έχουν μεγαλώσει μέσα στα πλούτη και έχουν κακό χαρακτήρα. Κι όλο γκρινιάζουν. Γι' αυτό λοιπόν το κράτος επεμβαίνει, ορίζοντας ελάχιστα έσοδα από τις διελεύσεις. Σου λέει ο υπουργός που τον κουράζει το διάβασμα: «Αν βρε παιδί μου δεν περνάνε αυτοκίνητα επειδή οι Έλληνες αγοράζουν βενζίνη σε ποσότητα για εντριβές, μη σκας, θα σου καλύπτω εγώ τα χαμένα». Και κάποιοι λένε ότι η κυβέρνηση δεν νοιάζεται...
Και όμως, οι εργολάβοι είναι ακόμα δύστροποι. Νισάφι! θα πείτε. Αλλά όχι, ο υπουργός δείχνει και πάλι κατανόηση. «Τι έχεις καρδιά μου;» λέει στον εργολάβο. «Να, αυτό το κομμάτι της εθνικής έχει πολύ βράχο και δεν σπάει με τίποτα» του απαντάει εκείνος. «Και γι' αυτό σκας βρε κουτό;» του λέει ο υπουργός. Αναθεωρεί λοιπόν το έργο που έχει ήδη δημοπρατηθεί και αφαιρεί τα δύσκολα τμήματα, τα οποία αναλαμβάνει να ολοκληρώσει εξ' ολοκλήρου το κράτος.
Το μόνο ευχάριστο που διάβασα είναι ότι τα έργα οδοποιίας ναι μεν θα τα συνεχίσουμε, αλλά θα κάνουμε λέει και νέες επενδύσεις για να πετύχουμε την ανάπτυξη. Με πρώτη και κύρια τα σκουπίδια.
Ξέρετε, αυτά τα σκουπίδια που θα αναλάβουν και πάλι οι ίδιοι εργολάβοι, που θα τα χτίσουν μαζί με το κράτος, που θα τα εκμεταλλεύονται για 100 χρόνια, που θα φτιαχτούν σε γη που θα τους παραχωρήσει η κυβέρνηση με απαλλοτριώσεις το κόστος των οποίων θα μετακυληθεί στον φορολογούμενο, που θα έχουν διασφαλισμένα έσοδα αφού θα πληρώνονται όχι για τα σκουπίδια που θα επεξεργάζονται, αλλά για εκείνα που το εργοστάσιο θα έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί...
Αυτά, και μη χειρότερα.
Μου διαφεύγει το πώς ακριβώς γίνεται μετά από όλ' αυτά να μην έχουμε ολοκληρώσει ούτε την Αθηνών-Θεσσαλονίκης (μην πω για την Πατρών και πέσει το internet), αλλά φαίνεται θα έχουμε κάποιο γεωλογικό πρόβλημα.
Είναι κάτι εργολάβοι που είναι πολύ τυχεροί. Αναλαμβάνουν ένα εθνικό έργο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ συμμετέχοντας π.χ. με το 8% (το οποίο το παίρνουν δάνειο από φιλική τράπεζα), εξασφαλίζουν μια επιδότηση από το ΕΣΠΑ και μετά, μαζί με το κράτος (γιατί μιλάμε για Συμπράξεις ιδιωτικού-δημοσίου τομέα και άρα πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη και το κράτος), ξεκινάνε ένα έργο. Δυστυχώς όμως υπάρχει κρίση και οι εταιρείες τους πέφτουν έξω, οπότε έρχεται την Πρωτοχρονιά η κυβέρνηση και τους λέει: «Μη σκάτε, πάρτε το μερίδιο του ΕΣΠΑ κι ας μην έχετε ούτε καν ασφαλιστική ενημερότητα, επειδή έχετε να πληρώσετε τους εργάτες σας 6 μήνες, και βλέπουμε». Αν παρ' ελπίδα το έργο ολοκληρωθεί (συνήθως παραδίδεται ένα άλλο έργο απ' αυτό που περιγράφει η σύμβαση), τότε οι εταιρείες τους εκμεταλλεύονται τα διόδια για 5-6 γενιές ακόμα.
Βέβαια, επειδή τα έργα είναι δύσκολα, το κράτος τούς δίνει το δικαίωμα να εγκαταστήσουν σταθμούς διοδίων σε δρόμους που δεν έχουν ακόμα ούτε καν ξεκινήσει. «Υπέρ αποπερατώσεως του ιερού ναού» δηλαδή, όπως έγραφαν στο παγκάρι οι παπάδες.
Αλλά και πάλι οι εργολάβοι δεν είναι χαρούμενοι, γιατί έχουν μεγαλώσει μέσα στα πλούτη και έχουν κακό χαρακτήρα. Κι όλο γκρινιάζουν. Γι' αυτό λοιπόν το κράτος επεμβαίνει, ορίζοντας ελάχιστα έσοδα από τις διελεύσεις. Σου λέει ο υπουργός που τον κουράζει το διάβασμα: «Αν βρε παιδί μου δεν περνάνε αυτοκίνητα επειδή οι Έλληνες αγοράζουν βενζίνη σε ποσότητα για εντριβές, μη σκας, θα σου καλύπτω εγώ τα χαμένα». Και κάποιοι λένε ότι η κυβέρνηση δεν νοιάζεται...
Και όμως, οι εργολάβοι είναι ακόμα δύστροποι. Νισάφι! θα πείτε. Αλλά όχι, ο υπουργός δείχνει και πάλι κατανόηση. «Τι έχεις καρδιά μου;» λέει στον εργολάβο. «Να, αυτό το κομμάτι της εθνικής έχει πολύ βράχο και δεν σπάει με τίποτα» του απαντάει εκείνος. «Και γι' αυτό σκας βρε κουτό;» του λέει ο υπουργός. Αναθεωρεί λοιπόν το έργο που έχει ήδη δημοπρατηθεί και αφαιρεί τα δύσκολα τμήματα, τα οποία αναλαμβάνει να ολοκληρώσει εξ' ολοκλήρου το κράτος.
Το μόνο ευχάριστο που διάβασα είναι ότι τα έργα οδοποιίας ναι μεν θα τα συνεχίσουμε, αλλά θα κάνουμε λέει και νέες επενδύσεις για να πετύχουμε την ανάπτυξη. Με πρώτη και κύρια τα σκουπίδια.
Ξέρετε, αυτά τα σκουπίδια που θα αναλάβουν και πάλι οι ίδιοι εργολάβοι, που θα τα χτίσουν μαζί με το κράτος, που θα τα εκμεταλλεύονται για 100 χρόνια, που θα φτιαχτούν σε γη που θα τους παραχωρήσει η κυβέρνηση με απαλλοτριώσεις το κόστος των οποίων θα μετακυληθεί στον φορολογούμενο, που θα έχουν διασφαλισμένα έσοδα αφού θα πληρώνονται όχι για τα σκουπίδια που θα επεξεργάζονται, αλλά για εκείνα που το εργοστάσιο θα έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί...
Αυτά, και μη χειρότερα.
Κώστας Εφήμερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου