Ενας στους τρεις Ελληνες πιστεύει πως μας ραντίζουν. Αλλιώτικα δεν μπορούν να εξηγήσουν την αδράνειά μας μπροστά σε μια καταστροφή που μόνο ένας πόλεμος μπορούσε να προξενήσει. Η ναζιστική κατοχή κράτησε τρία χρόνια, δημιούργησε ένα ΕΑΜ και μαζικά συλλαλητήρια, σε συνθήκες απόλυτης βίας. Μια αφισοκόλληση ή ένα σύνθημα στον τοίχο επέφερε τη θανατική ποινή. Και ακόμα χειρότερα. Αν έμενες σε ύποπτη γειτονιά, Καισαριανή, Κοκκινιά, Καλλιθέα κ.λπ., ήταν απόδειξη της ενοχής σου και κινδύνευες να στηθείς στον τοίχο. ‘Η από ανώνυμη καταγγελία ή αν σε έπιαναν σε κάποιο μπλόκο. Τρία χρόνια έχουν περάσει από την έναρξη του οικονομικού πολέμου της τρόικας, που είναι ο σύγχρονος στρατός κατοχής. Ανήκω κι εγώ σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύουν πως μας ραντίζουν. Αλλά θέτω το ερώτημα: Με τι μας ραντίζουν;
Οπότε αναγκαστικά αυτό το σημείωμα θα γίνει «νουάρ» και με την άδεια του Πέτρου Μάρκαρη θα αναθέσουμε την έρευνα στον αστυνόμο Χαρίτο. Σίγουρα η μόλυνση του περιβάλλοντος και οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα έχουν πολλές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου και οπωσδήποτε στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Υπάρχουν και τα μικροσωματίδια, η τρύπα του όζοντος, η διάχυτη πυρηνική μόλυνση από τα ατυχήματα στα εργοστάσια που παράγουν ηλεκτρισμό με πυρηνικά καύσιμα ή ακόμα και οι βόμβες που έχουν απεμπλουτισμένο ουράνιο. Υπάρχουν επίσης οι επικίνδυνες ακτινοβολίες από τηλεοράσεις, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα. Ολα αυτά επιδρούν αρνητικά στον οργανισμό και υπάρχουν πολλές επιστημονικές μελέτες που το επιβεβαιώνουν. Ραντιζόμαστε με όλα αυτά, αλλά δεν έχει εντοπιστεί κανένας ιός αδράνειας.
Οταν έπεσε το καθεστώς του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία το 1989, μαθαίναμε με φρίκη για τους ομαδικούς τάφους της Τιμισοάρα, όπου βρέθηκαν τέσσερις χιλιάδες πτώματα φρικτά κρεουργημένα. Μάθαμε για υπόγειους λαβύρινθους, που τους ήξεραν μόνο οι τζιχαντιστές Αραβες που είχε μισθώσει ο Τσαουσέσκου για να μπορούν να χτυπήσουν, μέσα από αυτές τις υπόγειες διαδρομές, σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης χρειαζόταν. Στον Πόλεμο του Κόλπου (1990-91) σοκαριστήκαμε με την κτηνωδία των Ιρακινών στρατιωτών που σκότωσαν βρέφη στις θερμοκοιτίδες τους. Και όλος ο πλανήτης πίστεψε αυτά που είδε στην τηλεόραση. Και φυσικά μίσησε και τον Τσαουσέσκου και τους Ιρακινούς. Και όλος ο κόσμος είχε κάτι να λέει για πολλές μέρες.
Σήμερα ξέρουμε πως δεν υπήρξαν ούτε κατακρεουργημένα πτώματα, ούτε ομαδικοί τάφοι, ούτε λαβύρινθοι. Το εμιράτο του Κουβέιτ είχε πληρώσει ένα μεγάλο διαφημιστικό γραφείο για να σκηνοθετήσει τη σφαγή των νηπίων και να κατασκευάσει το ερασιτεχνικό βίντεο. Και η βασική μάρτυρας, μια νοσοκόμα, ήταν η κόρη του πρεσβευτή του Κουβέιτ στις ΗΠΑ, που είχε μεγαλώσει στην Ουάσινγκτον. Η διάψευση έφτασε μόνο σε αυτούς που διαβάζουν έγκριτα έντυπα ή στους ψαγμένους του Διαδικτύου. Τα δισεκατομμύρια των τηλεθεατών που δεν έχουν άλλη πηγή πληροφόρησης είναι ακόμα πεισμένοι πως αυτά τα ψέματα είναι αλήθειες – έτσι, γιατί το είπε η τηλεόραση.
Τέτοια χοντρά ψέματα είναι πολλά. Σταθήκαμε μόνο στα δύο πιο διάσημα. Στις μέρες μας παίχτηκε το δραματικό σίριαλ της μικρής Μαρίας. Οπως αποδείχθηκε, ήταν μια απλή υιοθεσία, από αυτές που γίνονταν κατά χιλιάδες στην Ελλάδα, όταν οι οικογένειες ήταν φτωχές και δεν μπορούσαν να μεγαλώσουν το παιδί τους και το έδιναν ή σε συγγενικά πρόσωπα ή σε οικογένειες που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο συγγραφέας και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Τατσόπουλος και έχει γράψει και ένα σχετικό βιβλίο («Η καλοσύνη των ξένων», εκδόσεις «Μεταίχμιο»). Για πολλές μέρες είχαμε μια ρατσιστική καμπάνια εναντίον των Τσιγγάνων, δηλαδή εναντίον μιας κοινωνικής ομάδας Ευρωπαίων πολιτών, που τυχαίνει να είναι η πιο περιθωριοποιημένη σε όλη την Ευρώπη. Η Χρυσή Αυγή εδώ εθριάμβευσε (ο Χίτλερ εξόντωσε μισό εκατομμύριο Ρομά). Φαίνεται πως ακόμα τους θεωρούν λαθρομετανάστες, αν και βρίσκονται στην Ευρώπη από τον 8ο αιώνα.
Και ο αστυνόμος Χαρίτος θα κατέληγε: Αν μας ραντίζουν από κάπου, είναι από την τηλεόραση. Οσο πιο πολλή τηλεόραση βλέπεις, τόσο πιο πολύ χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα και τόσο πιο δύσκολα συνεννοείσαι με τον άλλον. Η TV σού αφαιρεί το δικαίωμα του λόγου και της σκέψης, σε κάνει όργανό της και ο τηλεθεατής αναπαράγει αυτά που θέλει η επίσημη προπαγάνδα. Γι’ αυτό μας χρειάζονται εκείνα τα μέσα που δεν έχουν κανένα αφεντικό. Η δικιά μας εφημερίδα ευτυχώς δεν είναι μόνη. Θα σταθώ μόνο στη δουλειά του καλού συναδέλφου Αρη Χατζηστεφάνου. Τα δύο προηγούμενά του ντοκιμαντέρ («Χρεοκρατία» και «Καταστρόικα») έφτασαν σε εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Τώρα ετοιμάζει ένα τρίτο για τον φασισμό. Παραγωγοί είναι οι ίδιοι οι θεατές. Τέτοιες δουλειές είναι αντίδοτα του ψεκασμού (για περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση fascism-inc.com).
perkor29@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου