02/10/2011
του Τάσου Τέλλογλου Είναι η τρίτη φορά από την έναρξη της κρίσης του 2008 που ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης παίρνει το λόγο για να προειδοποιήσει - με ένα ολοσέλιδο άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Το σύνδρομο της στρουθοκαμήλου» - για τις εθνικές μας ψευδαισθήσεις. Η πρώτη φορά ήταν το 2008 όταν προειδοποίησε για τον κίνδυνο να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Η δεύτερη όταν μίλησε για την ανάγκη να προχωρήσουμε στην αναδιάρθρωση του χρέους. Τώρα ο κ. Σημίτης είναι πολύ πιο σαφής: «Η έξοδος από την ΟΝΕ πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο. Θα είναι καταστροφική…» προειδοποιεί
και συμβουλεύει τους Παπανδρέου-Βενιζέλο και Σαμαρά: στο ερώτημα «Μπορούμε να αλλάξουμε τους καταπιεστικούς όρους ώστε να περιορίσουμε τη δυστυχία που προκαλούν;» η πείρα έδειξε ότι «κάθε διαπραγμάτευση χρειάζεται επιδόσεις που πείθουν και μελετημένα σχέδια. Αν αυτό δεν συμβαίνει, οδηγείται σε αδιέξοδα…»
Πάμε τώρα στην τωρινή διαπραγμάτευση. Στο επίκεντρο της είναι το Δημόσιο. Η μείωση του δημόσιου τομέα. Αν αφαιρέσουμε τις δόσεις των δανείων και τους τόκους, μισθοί, συντάξεις και μεταβιβαστικές πληρωμές (επιδόματα κ.α) αποτελούν πάνω από το 80%. Αρα αυτά πρέπει να πειραχθούν. Το γνώριζε η κυβέρνηση από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Το γνωρίζαμε και εμείς του ιδιωτικού τομέα που είδαμε τους μισθούς μας να μειώνονται και τους φίλους μας να απολύονται εξ αιτίας της ασφυξίας ρευστότητας και της ύφεσης .
Πολλοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ λένε ότι δεν βάζουν την υπογραφή τους κάτω από υπογραφές λες και αυτοί είναι ανώτεροι άνθρωποι από όλους τους υπόλοιπους. Το περίφημο σχέδιο εργασιακής εφεδρείας, όποιου κόμματος την εκδοχή και αν πάρουμε, θα προβλέπει στην πράξη διπλάσιο επίδομα ανεργίας για τους «εφέδρους» του δημοσίου σε σχέση με τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Ας είναι και έτσι. Αλλά ας μπουν οι αριθμοί κάτω και ας αποφασισθεί ποιες από τις "αποθήκες ανθρώπων" που υπάρχουν στο δημόσιο, χωρίς να παράγουν το παραμικρό, θα πρέπει να κλείσουν, χωρίς οριζόντια μέτρα για εξαιρετικά παραγωγικούς φορείς που έχουν έναν και δύο διοικητικούς υπαλλήλους.
Είχαμε τρείς μήνες καιρό και η πρώτη σύσκεψη για την εφεδρεία έγινε την περασμένη εβδομάδα. Φυσικά όλα είναι στον αέρα χωρίς να έχει γίνει δουλειά με χαρτί και μολύβι. Το μέτρο είναι «μικρό» σε δημοσιονομικό αποτέλεσμα αλλά εξαιρετικά συμβολικό για μία τρόικα που διαμηνύει «Δεν θα δεχθώ άλλους φόρους κόψτε δαπάνες …» Μπορεί πολλοί από αυτούς που φωνάζουν ότι «πτωχεύει η ζωή τους» στο όνομα της καταπολέμησης της πτώχευσης να μην έχουν ιδέα τι σημαίνει να πληρώνεσαι με κουπόνια ή με ομόλογα. Είναι οι διαμαρτυρόμενες στρουθοκάμηλοι του Σημίτη. Ακόμα πιο εγκληματική όμως είναι η στάση εκείνων που αναβάλλουν τη μελέτη και λήψη των αποφάσεων για τις οποίες δεσμευτήκαμε σαν χώρα. Ο χρόνος μας τελειώνει.
και συμβουλεύει τους Παπανδρέου-Βενιζέλο και Σαμαρά: στο ερώτημα «Μπορούμε να αλλάξουμε τους καταπιεστικούς όρους ώστε να περιορίσουμε τη δυστυχία που προκαλούν;» η πείρα έδειξε ότι «κάθε διαπραγμάτευση χρειάζεται επιδόσεις που πείθουν και μελετημένα σχέδια. Αν αυτό δεν συμβαίνει, οδηγείται σε αδιέξοδα…»
Πάμε τώρα στην τωρινή διαπραγμάτευση. Στο επίκεντρο της είναι το Δημόσιο. Η μείωση του δημόσιου τομέα. Αν αφαιρέσουμε τις δόσεις των δανείων και τους τόκους, μισθοί, συντάξεις και μεταβιβαστικές πληρωμές (επιδόματα κ.α) αποτελούν πάνω από το 80%. Αρα αυτά πρέπει να πειραχθούν. Το γνώριζε η κυβέρνηση από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου. Το γνωρίζαμε και εμείς του ιδιωτικού τομέα που είδαμε τους μισθούς μας να μειώνονται και τους φίλους μας να απολύονται εξ αιτίας της ασφυξίας ρευστότητας και της ύφεσης .
Πολλοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ λένε ότι δεν βάζουν την υπογραφή τους κάτω από υπογραφές λες και αυτοί είναι ανώτεροι άνθρωποι από όλους τους υπόλοιπους. Το περίφημο σχέδιο εργασιακής εφεδρείας, όποιου κόμματος την εκδοχή και αν πάρουμε, θα προβλέπει στην πράξη διπλάσιο επίδομα ανεργίας για τους «εφέδρους» του δημοσίου σε σχέση με τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα. Ας είναι και έτσι. Αλλά ας μπουν οι αριθμοί κάτω και ας αποφασισθεί ποιες από τις "αποθήκες ανθρώπων" που υπάρχουν στο δημόσιο, χωρίς να παράγουν το παραμικρό, θα πρέπει να κλείσουν, χωρίς οριζόντια μέτρα για εξαιρετικά παραγωγικούς φορείς που έχουν έναν και δύο διοικητικούς υπαλλήλους.
Είχαμε τρείς μήνες καιρό και η πρώτη σύσκεψη για την εφεδρεία έγινε την περασμένη εβδομάδα. Φυσικά όλα είναι στον αέρα χωρίς να έχει γίνει δουλειά με χαρτί και μολύβι. Το μέτρο είναι «μικρό» σε δημοσιονομικό αποτέλεσμα αλλά εξαιρετικά συμβολικό για μία τρόικα που διαμηνύει «Δεν θα δεχθώ άλλους φόρους κόψτε δαπάνες …» Μπορεί πολλοί από αυτούς που φωνάζουν ότι «πτωχεύει η ζωή τους» στο όνομα της καταπολέμησης της πτώχευσης να μην έχουν ιδέα τι σημαίνει να πληρώνεσαι με κουπόνια ή με ομόλογα. Είναι οι διαμαρτυρόμενες στρουθοκάμηλοι του Σημίτη. Ακόμα πιο εγκληματική όμως είναι η στάση εκείνων που αναβάλλουν τη μελέτη και λήψη των αποφάσεων για τις οποίες δεσμευτήκαμε σαν χώρα. Ο χρόνος μας τελειώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου