«Πεχλιβάνηδες» του διαδικτύου

…
Συντάχτηκε από Βασίλης Δημητριάδης στις 4 Φεβρουαρίου, 2011



Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης



Καλή Χρονιά αγαπητοί ανα­γνώ­στες. Σαν δη­μό­τες του Νέ­ου Δή­μου Παλ­λή­νης υ­πο­δε­χτή­κα­με α­πό την 1η του Γε­νά­ρη, την νέ­α Καλ­λι­κρα­τι­κή διά­στα­ση της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τάς μας. Ό­σο α­φο­ρά ε­μέ­να, εί­πα πως με­τά τις ε­κλο­γές, ως ε­κλεγ­μέ­νος σε κά­ποιο θε­σμι­κό όρ­γα­νο του με­γά­λου μας Δή­μου να κά­νω λί­γο “κρά­τει”
και να μη γρά­φω τό­σο συ­χνά. Οι δια­κο­πές αυ­τές για διά­φο­ρους λό­γους που ά­πτο­νται του… πλη­ρο­φο­ρια­κού συ­νω­στι­σμού που ε­πήλ­θε, έ­λα­βαν “βί­αιο τέ­λος” και έ­τσι… νά­μαι για να σας τα­λαι­πω­ρώ…

Α­πό τό­τε που μπή­κε στη ζω­ή μας ο… φί­λος μας ο Καλ­λι­κρά­της, η πο­λι­τι­κή μας ζω­ή ε­μπλου­τί­στη­κε με έ­να σω­ρό δια­δι­κτυα­κούς «πεχλιβάνηδες», με ύ­φος και συ­μπε­ρι­φο­ρά… Βε­λη­γκέ­κα, α­νέ­ξο­δους κρι­τές ε­πί πα­ντός ε­πι­στη­τού, προ­ερ­χό­με­νους α­πό ό­λα τα μή­κη και τα πλά­τη του νέ­ου μας Δή­μου. Και το θέ­μα δεν εί­ναι το αν δέ­χε­ται κά­ποια ε­πί­θε­ση, έ­στω και με αυ­τό τον υ­στε­ρι­κό τρό­πο, μί­α δη­μο­τι­κή αρ­χή, η μοί­ρα της αυ­τή εί­ναι άλ­λω­στε, να α­πο­κρού­ει ε­πι­θέ­σεις ό­ταν έ­χει δί­κιο, ή α­ντί­θε­τα να ε­κτί­θε­ται και να πλη­ρώ­νει τα λά­θη της ό­ταν δεν κά­νει σω­στά τη δου­λειά της.

Ε­δώ ό­μως τα πράγ­μα­τα α­πο­κτούν άλ­λου εί­δους διά­στα­ση, ξε­φεύ­γουν τε­λεί­ως α­πό τα ό­ρια της θε­μι­τής πο­λι­τι­κής α­ντι­πα­ρά­θε­σης και ε­ντάσ­σο­νται στις κα­θα­ρό­αι­μες πρα­κτι­κές Γκαί­μπελ­ς (και ας δια­φω­νεί η Δέ­σποι­να ό­ταν χρη­σι­μο­ποιώ αυ­τόν το ό­ρο). Ο Λα­ϊ­κι­σμός και η πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση εί­ναι δύ­ο α­πό τα βα­σι­κό­τε­ρα ό­πλα του Γκαι­μπε­λι­σμού.

Κί­νη­τρο ό­σων τα χρη­σι­μο­ποιούν εί­ναι πά­ντα κά­ποιο α­πω­θη­μέ­νο ε­ξου­σί­ας, πο­λι­τι­κή ε­μπά­θεια ή πολ­λές φο­ρές και οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Εί­ναι α­λή­θεια πως τέ­τοιες μέ­θο­δοι ε­πη­ρε­ά­ζουν έ­να μέ­ρος της κοι­νω­νί­ας και αυ­τό το γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά οι θια­σώ­τες τους.

Στα αρ­χι­κά στά­δια του σε­να­ρί­ου (όπως τώρα), στή­νε­ται φυ­σι­κά το κα­τάλ­λη­λο σκη­νι­κό που θα ε­πι­χει­ρή­σει να κά­νει πιο πει­στι­κή την θε­α­τρι­κή πα­ρά­στα­ση που ε­ξυ­πη­ρε­τεί ό­σους α­σχο­λού­νται με το… σπορ.

Αυ­τό συμ­βαί­νει λοι­πόν σή­με­ρα στο Δή­μο Παλ­λή­νης. Ε­δώ βέ­βαια θα πρέ­πει να ε­πι­ση­μά­νω πως ό­ταν η ε­μπά­θεια ο­δη­γεί στην α­νο­η­σί­α, λό­γω κυ­ρί­ως του ό­τι οι ε­πί­δο­ξοι “Γκαι­μπε­λί­σκοι” α­πέ­χουν… έ­τη φω­τός α­πό την νο­η­μο­σύ­νη του ιν­δάλ­μα­τος τους, τό­τε τα πράγ­μα­τα ο­μοιά­ζουν πε­ρισ­σό­τε­ρο με κω­μω­δί­α και για το μό­νο που θα πρέ­πει να α­νη­συ­χεί κά­ποιος εί­ναι μή­πως η α­νο­η­σί­α α­πο­δει­χθεί με­τα­δι­δό­με­νος ιός, ό­πως της γρί­πης και υ­πάρ­ξει κά­ποιο πρό­βλη­μα… παν­δη­μί­ας, διό­τι ό­πως γνω­ρί­ζε­τε, για την γρί­πη μπο­ρεί να υ­πάρ­χει εμ­βό­λιο, για την α­νο­η­σί­α ό­μως δεν υ­πάρ­χει! Ό­ταν λοι­πόν στις πρώ­τες 30 η­μέ­ρες της και σε ό­λο τον πρώ­ην Δή­μο Παλ­λή­νης, η νέ­α διοί­κη­ση προ­σπα­θεί να α­ντα­πο­κρι­θεί κατ΄ αρ­χήν στο πιο αυ­το­νό­η­το, στο ποιο ε­λά­χι­στο α­πό ό­σα θα πρέ­πει να φρο­ντί­σει μια δη­μο­τι­κή αρ­χή, που εί­ναι το να… μη κο­λυ­μπά στη λά­σπη ο Δη­μό­της για να πά­ει στο σπί­τι του, ή να μην πέ­φτει σε λακ­κού­βες (οι ο­ποί­ες θαρ­ρείς και το­πο­θε­τή­θη­καν στο ο­δό­στρω­μα κα­τά κά­ποιο υ­πο­δειγ­μα­τι­κό σχε­δια­σμό… ναρ­κο­πε­δί­ου), ή α­κό­μα να ε­ξο­πλί­σει τα Σχο­λεί­α της Αν­θού­σας και της Παλ­λή­νης α­κό­μα και με… υ­γειο­νο­μι­κά εί­δη, ό­ταν τα χρέ­η του τέ­ως Δή­μου Παλ­λή­νης έ­χουν ξε­πε­ρά­σει τα 2.500.000 ευ­ρώ και πρέ­πει να ε­ξο­φλη­θούν για να συ­νε­χί­σει να λει­τουρ­γεί α­πρό­σκο­πτα ο νέ­ος Δή­μος, κά­ποιοι προ­σπα­θούν να πα­ρα­στή­σουν τους… “ε­πα­να­στά­τες της κα­τσα­ρό­λας”α­πό την κα­ρέ­κλα του γρα­φεί­ου τους…

Και ό­λα αυ­τά μέ­σα α­πό την (δια­δι­κτυα­κή προς το πα­ρόν) δια­σπο­ρά α­νέ­ξο­δων γι αυ­τούς “πλη­ρο­φο­ριών” για “προ­βλή­μα­τα” α­φού για ό­τι δη­μο­σιεύ­ουν αρ­κεί α­πλά κά­ποια φω­το­γρα­φί­α και πέ­ντε λό­για μέ­σω e-mail, χω­ρίς υ­πο­γρα­φή, χω­ρίς ο­ποια­δή­πο­τε δια­σταύ­ρω­ση, αρ­κεί τα πα­ρα­πά­νω να δια­θέ­τουν συμ­βα­τό ύ­φος με τα… “ορ­γι­σμέ­να” έν­στι­κτά τους.

Ά­σχε­το βέ­βαια το το γε­γο­νός πως μέ­χρι πριν α­πό έ­να μή­να τα ί­δια προ­βλή­μα­τα ή­ταν ε­κεί για χρό­νια και ου­δό­λως τους α­πα­σχο­λού­σαν!!!

Ό­ταν λοι­πόν προ­σπα­θεί έ­νας ο­λό­κλη­ρος δή­μος, να βρει το βη­μα­τι­σμό του και να ξε­χρε­ώ­σει τα συσ­σω­ρευ­μέ­να α­πό χρό­νια χρέ­η που ά­φη­σαν πί­σω τους οι διά­φο­ροι προ­ε­κλο­γι­κοί “Υ­περ­σω­τή­ρες” οι ο­ποί­οι εί­ναι πια σα­φές πως προ­σέ­βλε­παν στα οι­κο­νο­μι­κά πλε­ο­νά­σμα­τα του Δή­μου Γέ­ρα­κα για να κλεί­σουν τις δι­κές τους μαύ­ρες τρύ­πες και να στα­μα­τή­σουν την α­να­πτυ­ξια­κή κα­τε­δά­φι­ση που εί­χε ε­πι­φέ­ρει στις πό­λεις τους η Διοί­κη­σή τους, κά­ποιοι άλ­λοι, α­σχο­λού­νται με ξε­κλεί­δω­τα σα­ρά­βα­λα και λακ­κού­βες που δεν έ­κλει­σαν -αυ­τό­μα­τα- (προ­φα­νώς α­πό το φό­βο τους) την ε­πο­μέ­νη της α­νά­λη­ψης της διοί­κη­σης α­πό τον Θα­νά­ση Ζού­τσο!!!

Και ό­λα αυ­τά, πα­ρά το γε­γο­νός πως γνώ­ρι­ζαν α­κρι­βώς ποια ή­ταν η κα­τά­στα­ση του Δή­μου τους, μέ­χρι και την τε­λευ­ταί­α μέ­ρα της -κα­τα­δι­κα­σμέ­νης α­πό το 64% των δη­μο­τών- θη­τεί­ας του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος που διοι­κού­σε μέ­χρι 31/12/2010!

Έ­να σύ­στη­μα το ο­ποί­ο α­κό­μα και με­τά την τα­πει­νω­τι­κή του ήτ­τα στις ε­κλο­γές του Νο­έμ­βρη, αρ­νεί­το πει­σμα­τι­κά και ε­γω­ι­στι­κά να συ­νερ­γα­στεί με τη νέ­α δη­μο­τι­κή αρ­χή, του­λά­χι­στον ε­νη­με­ρώ­νο­ντας την για την τρα­γι­κή κα­τά­στα­ση που ά­φη­νε πί­σω του, ώ­στε να μην υ­πάρ­ξει, ή του­λά­χι­στον να υ­πάρ­ξει, ό­σο το δυ­να­τό μι­κρό­τε­ρο κε­νό στην διοί­κη­ση του νέ­ου Δή­μου.

Α­ντί­θε­τα ό­λοι αυ­τοί οι κύ­ριοι, ού­τε στην τυ­πι­κή πα­ρά­δο­ση – πα­ρα­λα­βή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας δεν ή­ταν πα­ρό­ντες! Ή­ταν βε­βαί­ως πα­ρό­ντες οι προαναφερόμενοι «επαναστάτες της κατσαρόλας» οι ο­ποί­οι φυ­σι­κά σιώ­πη­σαν, ό­πως σιω­πού­σαν και για ό­σα έ­βλε­παν να συμ­βαί­νουν στον Δή­μο τους ε­πί τό­σα χρό­νια συνεχίζοντας να συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται προς την κοι­νω­νί­α σαν να α­πο­τε­λεί­ται α­πό μη νο­ή­μο­να, τυ­φλά και κω­φά ό­ντα, τα ο­ποί­α δεν δια­θέ­τουν το προ­σω­πι­κό τους δι­καί­ω­μα της κρί­σης.

Εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι τις σύγ­χρο­νες δια­δι­κτυα­κές τε­χνο­λο­γί­ες ε­πι­κοι­νω­νί­ας που εί­ναι πια προ­σι­τές σε ό­λους, μπή­καν στη ζω­ή μας και ό­πως φαί­νε­ται σε λί­γο θα με­τα­βά­λουν και αυ­τό το μέ­σον, -ό­πως εί­χε γί­νει και με την τη­λε­ό­ρα­ση- σε έ­να τε­ρά­στιο η­λε­κτρο­νι­κό σκου­πι­δο­τε­νε­κέ.

Θυ­μά­στε τό­τε ό­ταν εί­χε αρ­χί­σει να κά­νει τα πρώ­τα της βή­μα­τα η ι­διω­τι­κή τη­λε­ό­ρα­ση και ε­κεί­νους τους πε­ρί­ερ­γους και…. πο­λύ­χρω­μους Stars, που έ­βγαι­ναν στο γυα­λί και ε­πι­δεί­κνυαν τον “πα­λι­κα­ρι­σμό” τους με ύ­βρεις και με διά­φο­ρες α­στειο­μά­γκι­κες συ­μπε­ρι­φο­ρές σε στυ­λά­κι “η πι­στεύ­εις ό­σα λέ­ω ή γρά­φω και μου λες μπρά­βο και εύ­γε, ή σε αρ­χί­ζω στις φά­πες ως με­γά­λος πα­λι­κα­ράς που εί­μαι…” και… “ά­ντε γεια”;

Ό­λο αυ­τό το σύ­στη­μα και τα πα­ρα­κλά­δια του, στα πλαί­σια της προ­σπά­θειάς του να υ­πε­ρα­σπι­στεί την ύ­παρ­ξή του, α­πό την γε­νι­κό­τε­ρη χλεύ­η και α­νυ­πο­λη­ψί­α που εκ­φρά­στη­κε μέ­σα α­πό το κα­τα­δι­κα­στι­κό γι αυ­τούς ε­κλο­γι­κό α­πο­τέ­λε­σμα των ε­κλο­γών του Νο­έμ­βρη, άρ­χι­σε με τη χρή­ση των μέ­σων πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης που δια­θέ­τει, να στή­νει έ­να ο­λό­κλη­ρο μηχανισμό πα­ρα­γω­γής σε­να­ρί­ων για το πό­σο… κα­κή εί­ναι η νέ­α διοί­κη­ση του ε­νός μη­νός θη­τεί­ας και πό­σο “α­ντι­λα­ϊ­κές” και “α­ντι­κοι­νω­νι­κές” εί­ναι οι α­πο­φά­σεις της.

Ό­λη αυ­τή η ε­μπά­θεια α­πέ­να­ντι στη νέ­α διοί­κη­ση, (για την α­κρί­βεια ε­μπά­θεια, α­πέ­να­ντι στην συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φί­α των δη­μο­τών που έ­στει­λε τους ί­διους στο πε­ρι­θώ­ριο), πράγ­μα­τι εί­ναι ι­κα­νή να πα­ρά­γει πολ­λά και με­γά­λα σε­νά­ρια ι­στο­ριών, αυ­τό που φα­νε­ρά λεί­πει ό­μως α­πό τους συγ­γρα­φείς τους, εί­ναι η πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή α­ντί­λη­ψη.

Για πα­ρά­δειγ­μα τα δη­μο­σιεύ­μα­τα – κα­ταγ­γε­λί­ες πε­ρί… “α­πο­δό­μη­σης” του συ­στή­μα­τος που εί­χε στη­θεί στην Παλ­λή­νη και στην Αν­θού­σα ό­ταν αυ­τό το σύ­στη­μα κα­τα­δι­κά­στη­κε με σα­φή τρό­πο α­πό τους ί­διους τους δη­μό­τες, δεί­χνει τι α­κρι­βώς υ­πε­ρα­σπί­ζο­νται!

ΦΥ­ΣΙ­ΚΑ ό­μως και θα ΠΡΕ­ΠΕΙ να Α­ΠΟ­ΔΟ­ΜΗ­ΘΕΙ κά­θε τι που εί­χε σχέ­ση με το α­πο­τυ­χη­μέ­νο πα­ρελ­θόν (και σί­γου­ρα δεν πρό­κει­ται να ε­ρω­τη­θούν γι αυ­τό οι διά­φο­ροι Blogάρ­χες για­τί θε­σμι­κά δεν τους πέ­φτει λό­γος).

Αν δεν γί­νει κά­τι τέ­τοιο, (ή γί­νει εν μέ­ρει), η νέ­α Διοί­κη­ση του κ. Ζού­τσου (πέ­ρα α­πό το ό­τι θα έ­χει πολ­λά προ­βλή­μα­τα να α­ντι­με­τω­πί­σει) θα πρέ­πει στο τέ­λος της θη­τεί­ας της να α­πο­λο­γη­θεί γι αυ­τό!

Α­γα­πη­τοί φί­λοι. Με βά­ση τα προ­σω­πι­κά μας η­θι­κά ό­ρια, ας φρο­ντί­σου­με να ε­νερ­γο­ποιού­με τα φίλ­τρα μας για κά­θε τι που α­κού­με και δια­βά­ζου­με κυ­ρί­ως στο δια­δί­κτυο, (η έντυπη λύση βλέπετε έ­χει κό­στος, α­παι­τεί ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη πο­λι­τι­κή ά­πο­ψη, πο­λύ δου­λειά, ι­κα­νό­τη­τες έκ­φρα­σης και βε­βαί­ως τεκ­μη­ρί­ω­σης του πο­λι­τι­κού λό­γου και φυ­σι­κά δεν στή­νεται και συ­ντη­ρείται με μόνο με υ­βρι­στι­κά ή α­να­ξιό­πι­στα ε­πι­κοι­νω­νια­κά “σπο­τά­κια” και στη­μέ­νες φω­το­γρα­φί­ες! Το δια­δί­κτυο ως μέ­σον ε­πι­κοι­νω­νί­ας και ε­νη­μέ­ρω­σης, θέ­λου­με δεν θέ­λου­με,εί­ναι δια­θέ­σι­μο προς χρή­ση σε ό­λους α­νε­ξαι­ρέ­τως, εί­τε δια­θέ­τουν τα πα­ρα­πά­νω χα­ρί­σμα­τα, εί­τε ό­χι.

Ας θυ­μό­μα­στε λοι­πόν ό­τι πά­ντα ι­σχύ­ει ο κα­νό­νας “ο κα­θέ­νας δια­λέ­γει τις πα­ρέ­ες του” και σας εύ­χο­μαι κα­λές ε­πι­λο­γές…