Πανικός για ΣΥΡΙΖΑ. Του Απόστολου Διαμαντή

Φωτογραφία: Συμελα Παντζαρτζή/ΑΠΕ

Οι έντονες διεργασίες στον χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» φαίνονται ανεξήγητες εκ πρώτης όψεως: τι έπαθαν ξαφνικά όλοι αυτοί – πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και αποτυχημένοι πρώην πολιτικοί- και τρέχουν αλαφιασμένοι πέρα δώθε, μεταξύ Αιγάλεω και Ψυταλλείας και φτιάχνουν κόμματα με ό,τι βρουν; Τι τους έπιασε;

Διότι, δόξα τω Θεώ, κεντροαριστερά κόμματα έχουμε ήδη δύο: ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Τόσος πολύς είναι πια ο κόσμος της κεντροαριστεράς, που δεν χωράει σε κανένα; Τι ακριβώς ζητάνε όλοι αυτοί οι συναθροισμένοι; Έχουν τόσες πολλές και τόσο σοβαρές πολιτικές διαφορές που δεν κολλάνε πουθενά;

Εκ πρώτης όψεως λοιπόν το πράγμα μοιάζει περίεργο. Αλλά δεν είναι. Διότι λείπει κάτι ουσιώδες: το καθαρά μνημονιακό κεντροαριστερό κόμμα. Αυτό που  θα ξαναφέρει την παράταξη αυτή στις ράγες της πολιτικής της Κομισιόν και θα φράξει τον δρόμο στην εκλογική νίκη του Σύριζα.
Εάν δει κανείς με προσοχή τις διακηρύξεις των 58 και του Ποταμιού, έχουν και οι δύο ένα κοινό
σημείο: δεν λένε κουβέντα για την χρεωκοπία της Ελλάδας και την αποτυχία των προγραμμάτων προσαρμογής, δηλαδή των μνημονίων. Ό,τι έγινε έγινε, λένε. Το θέμα είναι τι κάνουμε από δω και μπρος.
Δηλαδή; Τι να κάνουμε; Εδώ αρχίζουν τα ιδεολογήματα. Να είμαστε δημιουργικοί. Να μην είμαστε αρνητικοί. Να γίνουμε ευρωπαίοι. Να παραδεχθούμε ότι ήμασταν διεφθαρμένοι και ότι είχαμε ένα άρρωστο δημόσιο. Να δεχθούμε τις αποφάσεις των δανειστών ως έχουν, αφού εάν απέτυχαν φταίμε εμείς που δεν τις εφαρμόσαμε σωστά! Διότι είμαστε βαλκάνιοι, τεμπέληδες, ορθόδοξοι και αμόρφωτοι, άθλιοι ορθόδοξοι, αντιευρωπαίοι και κρατιστές.
Πάνω κάτω αυτές είναι οι απόψεις όλων αυτών των «κεντροαριστερών». Ότι το να είσαι έλληνας είναι μια δυστυχία, κατά πως το λέει και ο Νίκος Δήμου του Ποταμιού. Και επομένως δεν μας μένει τίποτε άλλο, παρά να παραμείνουμε σιωπηλοί, παρατηρώντας τις σωτήριες δράσεις της ΕΕ και στο μεταξύ να καταργήσουμε και τα κρατικά μας σύνορα, όπως λέει και ο Θεοδωράκης. Τι τα θέλουμε; Εφόσον είμαστε ευρωπαίοι πια.
Μ’ αυτές τις πομφόλυγες, που βρυκολακιάζουν τον αλήστου μνήμης σημιτισμό, οι αλαφιασμένοι κεντροαριστεροί στοχεύουν στην σύγχυση. Να δημιουργηθεί αίσθημα παθητικό, αίσθημα μοιρολατρίας, κατάλληλο για τη δημιουργία εκλογικού αναχώματος.
Όσοι στηρίζουν αυτές τις κινήσεις, κυρίως τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα και τα εκδοτικά συγκροτήματα που φοβούνται την εκλογική νίκη ενός κόμματος που δεν ελέγχουν, επιδιώκουν να μπλοκάρουν μετεκλογικά την κυβέρνηση Σύριζα. Η σκέψη είναι απλή: Να μην υπάρχει δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης Σύριζα, με την σύμπραξη της ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, εάν αυτά τα δύο κόμματα συρρικνωθούν κάπως, ώστε είτε να μείνουν εκτός Βουλής είτε να εξαρτώνται από τις Ελιές και τα Ποτάμια, τότε η δυνατότητα σχηματισμού συμμαχικής κυβέρνησης του Σύριζα θα έχουν μειωθεί δραστικά, καθώς θα έχει απομείνει μόνον η εύθραυστη συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.
Ο στόχος λοιπόν είναι να χτυπηθεί εκλογικά τόσο η ΔΗΜΑΡ όσο και το ΠΑΣΟΚ, τα οποία μετά τις εκλογές και εφόσον δεν υπάρξει αυτοδυναμία του Συριζα, δεν θα είναι σε θέση να στηρίξουν μια συμμαχική κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα.
Φτιάχνουν έτσι δύο κεντροαριστερά μνημονιακά κόμματα, για να παίξουν την τελευταία τους ζαριά. Διότι ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του. Αλλά βρίσκεται ήδη στον βυθό του ποταμού.