Δεν με νιώθουν και δεν με καταλαβαίνουν.....

Θα γράψω μερικά πράγματα και παρακαλώ οι σχολιασμοί να είναι ανθρώπων και όχι πορωμένων κομματικών που θα μου κολλήσουνε τσιτάτα ή δηλώσεις αρχηγών κομμάτων και στελεχών γιατί ΤΑ ΛΟΓΙΑ δεν με νοιάζουν καθόλου.
Νομίζω ότι οι περσινές εκλογές ήταν η μεγαλύτερη ήττα του όποιου κινήματος.
Και όχι επειδή κάνανε κυβέρνηση η 3.Επειδή σταμάτησε κάθε κινηματική εκδήλωση και απλώθηκε ψόφος.
Ο Σύριζα δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις πολλών εκ των ψηφοφόρων του καθώς και τις απαιτήσεις των καιρών.
Τα λάθη του;
Τα αλλεπάλληλα δελτία τύπου που κουράζουν στον συνεχή διάλογο με την κυβέρνηση δίνοντας της υπόσταση και στις κατινιές της.
Η εμμονή στον αντιμνημονιακό αγώνα (που απ΄την πρώτη στιγμή είχα σχολιάσει ως λάθος)
Το τάραγμα της νομιμότητας που έχει καταντήσει ανέκδοτο μπροστά στην πλήρη κατακρήμνιση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος και ποδοματήματος συντάγματος, νόμων κλπ΄
Ζούμε σε μία τραγική στιγμή που λίγοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται.
Επιστρέφουμε σε επίπεδο κοινωνίας σε ένα φασιστικό συντηρητισμό ενώ τίποτε δεν διασφαλίζει ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα κανενός.
Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, παρακολούθηση εξωυπηρεσιακής ζωής ΔΥ, απολύσεις επειδή μάλωσες σε καφενείο με το φίλο σου ταυτόχρονα με ναζιστές σε πλήρη δράση με κάλυψη απ΄το καθεστώς που μάλιστα περιγελά ακόμα και ευρωπαίους επιτρόπους.
Φόβος, τρόμος, έλλειψη δικαιοσύνης οδηγούν αναπόφευκτα ή σε εμφύλιο, ή σε πραγματική δικτατορία χωρίς στολές, ή ωθώντας τους πολίτες στα άκρα σε πράξεις απελπισίας , βίας και ανεξέλεγκτες.
Ειλικρινά πιστεύω ότι το μεγαλύτερο λάθος είναι να κάνεις διαρκώς υποχωρήσεις στις αρχές σου με μόνο στόχο την εξουσία.
Ακόμα και αν την πάρεις έχεις ξεπουλήσει τα πάντα.
Κανείς αριστερός του δρόμου δεν επιθυμεί την αλλαγή του σάπιου καθεστώτος του σήμερα με ένα φτιασιδωμένο βελτιωμένο παραπλήσιο.
Με απελπισία τα γράφω και δεν απευθύνω σε κανέναν άλλον πέρα απ΄αυτούς που έχουν συναίσθηση της πτώσης.
Οι άλλοι, που πιστεύουν ότι μετά το γκρεμοτσάκισμα όλα επανέρχονται μαγικά απλά αν αλλάξεις κυβέρνηση δεν με αφορούν.
Ούτε οι άλλοι που περιμένουν την δεύτερη έλευση του Προλεταριάτου με αφορούν,δε θα ζω τότε.
Δεν νιώθουν και δεν καταλαβαίνουν.