Κουνιέται ωραία η σελίδα;

Κράτος και τεχνολογίαΤις τελευταίες μέρες δύο θέματα σχετικά με πολιτική και τεχνολογία συντάραξαν τον Ελληνικό online κόσμο. Το iPhone του κ. Γερουλάνου και η δημοσίευση του πόθεν έσχες των βουλευτών. Φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους. Ουσιαστικά πολύ σχετικά.

Το πρώτο ήταν η ανακάλυψη από κάποιο τζιμάνι - συγχωρέστε μου που δε βρήκα την πηγή - ότι ο κ. Γερουλάνος μέσω του λογαριασμού του Υπουργείο παρήγγειλε ένα iPhone 4S προς 699 ευρώ. Ξεσηκώθηκε το σύμπαν για διάφορους λόγους και ο κ. Γερουλάνος ανακοίνωσε μέσω της σελίδας του στο facebook ότι μόλις είδε τη χρέωση αρνήθηκε τη συσκευή και ότι χρησιμοποιεί το προσωπικό του τηλέφωνο και για υπηρεσιακά θέματα.

Το δεύτερο ήταν η δημοσίευση Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης των βουλευτώνστο site της Βουλής. Οι δηλώσεις εμφανίζονται σε flash. Ναι, καλά το διάβασες, το format που σημαίνει ότι για να διαβάσεις, αντιγράψεις, αναλύσεις τα στοιχεία πρέπει να είσαι ο Harry Potter. Όχι πως δε βρέθηκαν τζιμάνια να αλλάξουν τη μορφή, ένα search θα σας πείσει. Βέβαια μπορεί και να παρανομούν αφού οι όροι χρήσης ουσιαστικά απαγορεύουν την κάθε αντιγραφή η αναδημοσίευση των δηλώσεων. Μπορούμε μόνο ο καθένας μας να τα κοιτάει. Δεν ξέρω αν απαγορεύεται να τα βλέπουμε και σε συγκέντρωση με πάνω από 3 άτομα ή χρειαζόμαστε ειδική άδεια.

Και για τα δύο επεισόδια ακούστηκαν κραυγές έκπληξης ή θυμού και ένα σωρό άλλες διακυμάνσεις ανάμεσα. Υπάρχουν πολλές αναλύσεις online και θα σας πρότεινα να τις διαβάσετε, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις.

Προσωπικά θεωρώ και τα δύο επεισόδια διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου προβλήματος: Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει κατανόηση, γνώση ή σχέδιο για τη χρήση της τεχνολογίας. Δεν υπάρχουν δηλαδή ούτε η παιδεία ούτε η στρατηγική που θα οδηγήσουν σε μία ανάλυση των τεχνολογιών και μία ορθολογιστική επιλογή για τη δουλειά που θέλουμε να κάνουμε. Και αυτό επηρεάζει και το hardware και το software και τους όρους χρήσης.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το τηλέφωνο ενός Υπουργού, όποιος κι αν είναι αυτός, όποιο κι αν είναι το τηλέφωνο. Ένα Υπουργείο έχει ανάγκες, το ίδιο κι ένας Υπουργός. Αυτές λογικό είναι κάποιος να τις αναλύει, να τις αξιολογεί και να κάνει μια επιλογή συσκευής βασισμένος και στην ποιότητα και στο κόστος και στην ασφάλεια. Εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι στις υπηρεσιακές ανάγκες συγκαταλέγεται και η καταγραφή χρήσης αυτού του τηλεφώνου, έτσι ώστε το Υπουργείο να μην χρησιμοποιεί δημόσια χρήματα για ιδιωτικές δουλειές. Κατόπιν το Υπουργείο λογικό είναι να έχει κάποια διαδικασία με την οποία το κάθε συμβόλαιο διαπραγματεύεται έτσι ώστε να επιτυγχάνει τη μέγιστη σχέση τιμής - ποιότητας. Το μόνο που λέω δηλαδή είναι ότι όταν χρειαζόμαστε hardware για μία δουλειά - όπως όλοι οι χρήστες γνωρίζουμε - αναλύουμε τη δουλειά για να βρούμε το κατάλληλο εργαλείο και συγκρίνουμε τιμές ή συμφωνίες για να πετύχουμε την καλύτερη τιμή. Χωρίς κατανόηση, γνώση ή σχέδιο για τη χρήση της τεχνολογίας καταλήγουμε σε τσαπατσούλικες δουλειές.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη δημοσίευση της περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών. Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνουμε είναι για πιο λόγο θέλουμε να κάνουμε τη δημοσιεύση. Για να κρύψουμε ή για να αποκαλύψουμε; Διότι η διακίνηση της πληροφορίας δεν εξαρτάται από την απλή δημοσίευση της αλλά και από την δημοσιεύση της σε μορφή που επιτρέπει κατανόηση και ανάλυση. Εφόσον λοιπόν θέλουμε να αποκαλύψουμε (λέω γω τώρα), λογικό είναι να σκεφτούμε και να αναλύσουμε ποια μορφή δημοσίευσης θα επιτρέψει την πραγματική χρήση της πληροφορίας που διαθέτουμε. Αν αυτή η διαδικασία είχε γίνει, μόνο flash δεν θα είχε χρησιμοποιηθεί. Χωρίς κατανόηση, γνώση ή σχέδιο για τη χρήση της τεχνολογίας καταλήγουμε - άλλη μια φορά - σε τσαπατσούλικες δουλειές.

Υπάρχει μια παρωδία πελάτου ή διευθυντή που κυκλοφορεί ανάμεσα στους επαγγελματίες χρόνια. Ο τύπος αυτός αλλάζει μορφή αλλά η βασική του λειτουργία είναι η ίδια. Είναι ο άνθρωπος που του δείχνεις τον ουρανό και κοιτάει το δάχτυλο. Που του δείχνεις ας πούμε την τελευταία λέξη στη δημοσίευση μεγάλων κειμένων και σε ρωτάει αν θα κουνιέται ωραία η σελίδα στην οθόνη ή αν θα κάνει χρουτς χρουτς ήχους. Που του δείχνεις το σούπερ gadget και σε ρωτάει αν έχει και πασιέτζα. Αυτή η παρωδία πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία όταν μιλάμε για τη χρήση τεχνολογίας και το κράτος. Η τεχνολογία δε σώζει από μόνη της.