Ο ηγούμενος Εφραίμ, κατά κόσμον Βασίλειος Κουτσού, θα δικαστεί για τα βαριά αδικήματα για τα οποία κατηγορείται. Μέχρι τότε τεκμαίρεται αθώος. Τις τελευταίες μέρες μάς προσέφερε πάντως μια σπάνια εμπειρία: παρακολουθήσαμε την ανάδυση στην επιφάνεια ενός ολόκληρου πλέγματος, εντός και εκτός συνόρων, που απροσχημάτιστα κινητοποιείται εναντίον της προφυλάκισής του. Και ενώ θα αποφύγουμε τον πειρασμό της προσωπικής γνώμης για την ίδια την προφυλάκιση, μπορούμε
εντούτοις να σχολιάσουμε την κινητοποίηση εναντίον της.
Είδαμε αυτές τις μέρες μέρος του πολιτικού κόσμου να ρίχνει τη μάσκα του δήθεν σεβασμού στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Από τον πρώην πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη που δήλωσε «κατάπληκτος για την απόφαση που πάρθηκε και ιδιαίτερα για τη στιγμή που διάλεξαν να την πάρουν» έως τον κ. Καρατζαφέρη που δήλωσε πως η απόφαση προφυλάκισης είναι «έμφορτος ημεδαπών και αλλοδαπών σκοπιμοτήτων». Πέρασε φαίνεται πολύς καιρός από το 2008 που ο ίδιος δήλωνε (πάλι παρεμβαίνοντας στη Δικαιοσύνη): «Οι δυο αυτοί κύριοι (Εφραίμ και Αρσένιος) πρέπει να περάσουν, από τα κελιά του μοναστηρίου, στα κελιά των φυλακών». Είδαμε και τον υφυπουργό κ. Γεωργιάδη να δηλώνει: «Είναι μέρα ντροπής για την Ελλάδα, σκάνδαλο Βατοπεδίου δεν υπάρχει, η δε απόφαση κατά του γέροντα Εφραίμ έχει ως μόνο στόχο την ορθοδοξία». Ουδέν σχόλιο για μια δήλωση που υπερβαίνει ακόμα και τη συνήθη για τον κ. υφυπουργό αμετροέπεια.
Είδαμε και την εκκλησία να υποκύπτει στον πειρασμό άσκησης πίεσης προς τη Δικαιοσύνη. Από το ατυχές σχόλιο του Αρχιεπισκόπου με υπαινιγμούς για τη χρονική στιγμή της προφυλάκισης μέχρι τις δηλώσεις ιεραρχών ότι νιώθουν …διωκόμενοι, το μήνυμα ήταν σαφές: καλή η ισότητα ενώπιον της Δικαιοσύνης αλλά μερικά πρόσωπα είναι πιο ίσα από τα υπόλοιπα, ακόμα κι αν κατηγορούνται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και ηθική αυτουργία σε μια σειρά από κακουργήματα.
Είδαμε ολόκληρα ειδησεογραφικά συγκροτήματα να οργανώνουν συντεταγμένη εκστρατεία κατά της προφυλάκισης παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοσιογραφικής ή άλλης δεοντολογίας και προβάλλοντας επιχειρήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την ίδια την έννοια της δικαιοσύνης. Ανασύρθηκαν από το οπλοστάσιο οι σχέσεις μας με τις ομόδοξες χώρες και το τραυματισμένο θρησκευτικό φρόνημα του λαού.
Και βέβαια, είδαμε και τη Ρωσία, με το γνωστό κράτος δικαίου αλά Πούτιν, να κόπτεται αίφνης για την απονομή δικαιοσύνης στην Ελλάδα και να δυσφορεί για την προφυλάκιση του διοργανωτή της προεκλογικής τουρνέ της «Αγίας Ζώνης» στη Ρωσία.
Δεν υποστηρίζουμε κάποια θεωρία συνωμοσίας με επίκεντρο τις σκήτες και τις offshore του Βατοπεδίου. Επιβεβαιώνεται όμως ότι σε σημαντικό βαθμό το πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό οικοδόμημα δεν έχει ακόμα τίποτα αντιληφθεί από το μέγεθος του τεκτονικού σεισμού που φέρνει την ελληνική κοινωνία στα ακρότατα όρια δοκιμασίας. Τίποτε δεν έχει νιώσει από το θεμελιακό, σχεδόν υπαρξιακό, αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης και θεωρεί ότι μπορεί ακόμα, με τις ίδιες χονδροειδείς παρεμβάσεις, να προστατεύει το προσωπικό του και να συνεχίζει όπως πριν.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν πως πρέπει η Δικαιοσύνη να λειτουργεί υπό την πίεση της κοινής γνώμης και των τηλεδικείων. Ίσα ίσα, σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να λειτουργεί ακηδεμόνευτη και ανεξάρτητη. Το τόνισε και ο Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: «η κριτική αυτή με τον τρόπο και το ύφος που γίνεται αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση στη λειτουργία της Δικαιοσύνης».
Παράλληλα, υπενθύμισε το αυτονόητο, ότι δηλαδή η προφυλάκιση είναι «εξαιρετικό μέτρο και επομένως πρέπει να διατάσσεται με μεγάλη προσοχή και φειδώ». Αν αυτή η υπενθύμιση δεν αφορά αποκλειστικά τον Εφραίμ, τότε γεννά αισιοδοξία πως θα αλλάξει η πάγια πρακτική και θα χρησιμοποιούν οι έλληνες δικαστές στο εξής το μέτρο της προφυλάκισης με φειδώ. Έτσι, η χώρα μας θα πάψει να είναι πρωταθλήτρια στον αριθμό των προσωρινά κρατουμένων.
Εν κατακλείδι, όσοι αυτές τις μέρες με περίσσεια επιλεκτικότητας ανέσυραν όσα, νομικοφανή και μη, επιχειρήματα μπορούσαν κατά της προφυλάκισης του Εφραίμ (ενώ δεν ασχολήθηκαν ποτέ με κανέναν απολύτως άλλον προσωρινά κρατούμενο στις υπερφορτωμένες ελληνικές φυλακές) του προσέφεραν κακή υπηρεσία. Τον κατέστησαν (άθελά του;) σύμβολο διαπλεκόμενων εξουσιών.