Ο πολτός

του Ανδρέα Πετρουλάκη17/05/2011


βια
ρατσισμός
Χρυσή Αυγή
Διαβάστε επίσης
Η ζωή δεν είναι γούεστερν


Πρώτα τους άκουσα και μετά τους είδα. Μια εφιαλτική οχλοβοή και ένα απειλητικό θέαμα 30 νεαρών, από 17 ως 25, μεγαλόσωμων, φτωχικά ντυμένων, με φτηνά μηχανάκια ανά δύο - κάποιοι κρατούσαν σιδερένιους σωλήνες. Ο καθένας απ’ αυτούς παιδί της διπλανής πόρτας μικροαστικής γειτονιάς. Όλοι μαζί, αγέλη λυσσασμένων λύκων. Άφησαν ουρλιάζοντας τα μηχανάκια στη μέση του οδοστρώματος της Τριών Ιεραρχών και ξεχύθηκαν τρέχοντας σε μια πάροδο. Επέστρεψαν μετά από δύο λεπτά, κατά τα φαινόμενα άπραγοι. Κυνήγησαν μετανάστη; Νόμιζαν ότι είδαν μετανάστη; Το μόνο σίγουρο ότι αν έπιαναν μετανάστη θα τον έλιωναν. Τα αυτοκίνητα είχαν μαζευτεί ουρά πίσω από τα αφημένα μηχανάκια. Ουδείς οδηγός διανοήθηκε να διαμαρτυρηθεί. Σίγουρα ανάμεσά τους θα βρίσκονταν και μερικοί απ’ αυτούς που κορνάρουν δαιμονισμένα αν κάποιος τους καθυστερεί γιατί παρκάρει αδέξια. Τώρα όλοι βουβοί από τον φόβο. Τον φόβο, τον σταθερότερο συντελεστή της σημερινής κοινωνίας μας.


Μερικά απ΄ αυτά τα παιδιά ανήκουν στους κατοίκους του κέντρου. Τα πανθομολογούμενα θύματα της αλλαγής της κοινωνικής σύνθεσης. Ο δικός τους φόβος τους έστρεψε στην ακροδεξιά. Θύματα και θύτες μαζί. Κάποιοι όμοιοί τους μαχαίρωσαν, κατά τα φαινόμενα, μετανάστη την περασμένη βδομάδα, ενώ σίγουρα προπηλάκισαν ανηλεώς εκατοντάδες σκουρόχρωμους στις εκκαθαρίσεις του κέντρου, μετά τη στυγερή δολοφονία στην 3ης Σεπτεμβρίου. Τη δολοφονία που είχε πιθανότατα αυτουργούς μετανάστες, από το μικρό κομμάτι των εγκληματιών - οι πολλοί είναι επίσης, σαν τους κατοίκους του κέντρου, θύματα. Της βίας των ακροδεξιών και της αστυνομίας, αυτοί. Της αστυνομίας που μέτρησε δύο ακόμα αθώους νεκρούς, από την ομάδα ΔΙΑΣ. Της αστυνομίας που μέτρησε 5 ακόμα ΜΑΤατζήδες σε διαθεσιμότητα λόγω δολοφονικών χτυπημάτων σε διαδηλωτές. Που δέχτηκε στη συνέχεια άγρια επίθεση, στο Τμήμα Εξαρχείων, πιθανώς σε αντίποινα. Ένστολοι θύτες και θύματα.


Ένας ακήρυχτος πόλεμος που για πρώτη φορά ξεφεύγει από τα συνηθισμένα δίπολα της κοινωνίας- τώρα έχει πολλούς πόλους, πολλές φανερές και υπόγειες διαδρομές. Δεν ξέρω τη λύση. Δεν ξέρω αν υπάρχει λύση. Τρομάζω με τον εαυτό μου που σκέφτομαι ότι η μόνη άμεση λύση είναι η αύξηση της αστυνόμευσης. Μαζί με την κοινωνία αλλάζουμε κι εμείς. Ένα όμως ξέρω καλά. Δεν υπάρχουν εξ αρχής αθώοι και ένοχοι σε καμιά εμπλεκόμενη ομάδα. Τους μετανάστες, τους αγανακτισμένους πολίτες, τους κουκουλοφόρους, την αστυνομία, εμάς. Και το πρώτο βήμα για τη λύση περνά μέσα από αυτήν ακριβώς την παραδοχή. Δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν ομογενοποιούνται.


Τον δρόμο τον έδειξε η αξιοπρεπής χήρα-ηρωίδα τραγωδίας της 3ης Σεπτεμβρίου. Επέστρεψε στον εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής τα λουλούδια που της έστειλε. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν γινόμαστε πολτός, δεν συμμαχούμε με οποιονδήποτε.