[Image][Image]Νίκος ΜηλαπίδηςΌταν μια χώρα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας οικονομικής κρίσης είν
αι λογικό το μέτρο στάθμισης των αναγκών του λαού να έχει χαρακτήρα καθαρά εθνικό, πατριωτικό. Στην Ελλάδα η κατακόρυφη πτώση της αξιοπιστίας των κομμάτων, της πολιτικής και των πολιτικών είναι απόρροια της οικονομικής κρίσης και της ολοφάνερης αποτυχίας των κυρίαρχων επιλογών.
Οι χρόνιες ελληνικές παθογένειες και η ξεκάθαρη αποτυχία του έως τώρα ευρωπαϊκού μοντέλου ανάπτυξης μας οδηγούν σε οικονομική χρεοκοπία. Οι αλλαγές που μας επιβάλλουν οι υπερεθνικοί οργανισμοί στους οποίους χρωστάμε νοθεύουν την κρίση μας για τις αιτίες του προβλήματος.
Για την εδώ και χρόνια ηθική χρεοκοπία της ελληνικής κοινωνίας ούτε λόγος. Οι εξελίξεις δεν μας αφήνουν το περιθώριο να σκεφτούμε. Ευτυχώς ή δυστυχώς λειτουργεί ως «ξυπνητήρι» ο τρίτος πόλος των εξουσιών, η Δικαστική Εξουσία που αποτελεί ή τουλάχιστον έπρεπε να αποτελεί τον θεματοφύλακα της ηθικής και των αξιών που οφείλουν να διαπνέουν την ελληνική κοινωνία. Το περί δικαίου κοινό αίσθημα.
Η απόφαση του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας ήρθε να επικυρώσει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τον συντηρητισμό και τον κλειστό, οπισθοδρομικό χαρακτήρα τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση ότι στον κύκλο των ανώτερων δικαστικών και πνευματικών ταγών αυτής της χώρας, εμφιλοχωρούν απόψεις περί φυλετικής καθαρότητας και δικαίου του αίματος.
Ο μέτοικος, «καθαρόαιμη» ελληνική έννοια, ζούσε και δραστηριοποιούνταν στην Αρχαία Αθήνα αλλά πολιτικά δικαιώματα του χορηγούνταν μόνο σε ειδικές περιπτώσεις κατά τις οποίες πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στην πόλη και μπορούσε να γίνει ισοτελής, αλλά όχι πολίτης.
Ο νομικός ορισμός του μετοίκου άλλαζε συχνά στην ιστορία του αθηναϊκού πολιτεύματος ανάλογα με τις μεταρρυθμίσεις στη νομοθεσία πολιτογράφησης (ο Σόλων διεύρυνε το πολιτικό σώμα, ο Περικλής το περιέκοψε). Το καθεστώς του πολίτη στην αρχαία Αθήνα ήταν παραδοσιακά θέμα καταγωγής και όχι τόπου γέννησης ή διαμονής. Ένας μετανάστης και οι απόγονοί του δεν γίνονταν ποτέ πολίτες αν δεν αποφάσιζε η πόλη να τους δώσει αυτό το καθεστώς.
Το ερώτημα είναι αν η Δημοκρατία, στη χώρα που την γέννησε, εξελίσσεται έστω και με καθυστέρηση ή βαδίζει ολοταχώς προς τα πίσω. Εύχομαι την απάντηση της ελληνικής κοινωνίας στον κάθε νόμιμο Χασάν που ζει ανάμεσά μας να την δώσει εμφαντικά η Ολομέλεια του ΣτΕ, κανονικά και με το νόμο! Τόσο για να διασφαλίσει τα πολιτικά δικαιώματα των «μη καθαρόαιμων» όσο και το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου