Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Βάνας Φωτοπούλου και της Αντωνίας Ξυνού στη Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία,
μια υπόθεση αναξιοκρατικής, όπως καταγγέλλεται, εκλογής καθηγητή σε
ΑΕΙ, με άρωμα οικογενειοκρατίας, προσλαμβάνει πλέον ποινικές αλλά και
πολιτικές διαστάσεις. Πρόκειται για ακόμη ένα κεφάλαιο στην «αμαρτωλή»
ιστορία που εξελίσσεται στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με
επίκεντρο το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας.
Αυτή τη φορά στο «κάδρο» μπαίνει και ο υπουργός Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλος. Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, που παρουσιάζει η «Κ.Ε.», καταλήγει στη διαπίστωση ότι υπάρχουν υπόνοιες εις βάρος του για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, ενώ παραπέμπει 12 νυν και πρώην καθηγητές ως κατηγορουμένους ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Το ζήτημα αποκτά ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, με δεδομένο ότι ο υπουργός Παιδείας έχει σηκώσει τη σημαία κατά της
αναξιοκρατίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Πέτρα του «σκανδάλου» αποτέλεσε η απόφαση του κ. Αρβανιτόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2012, να ακυρώσει απόφαση προκατόχου του και να επαναφέρει στο Πανεπιστήμιο καθηγητή, ο οποίος είχε αποπεμφθεί για σοβαρές παραβάσεις κατά τη διαδικασία εκλογής του, προκαλώντας σάλο στην πανεπιστημιακή κοινότητα.
Η υπόθεση αφορά τον καθηγητή Ε.Κ., ο οποίος είχε απολυθεί με άλλους συναδέλφους του ύστερα από έρευνα που έγινε για τις συνθήκες εκλογής του. Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα (υπ' αριθμ. 1396/2013), ο Ε.Κ., όντας ακόμη λέκτορας, χωρίς να έχει προαχθεί σε επίκουρο καθηγητή, εξελέγη ως μοναδικός υποψήφιος, με φωτογραφική προκήρυξη, απ' ευθείας στη βαθμίδα του αναπληρωτή και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ.
Ο Πανάρετος
Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας Γιάννης Πανάρετος είχε διενεργήσει αυτεπάγγελτο έλεγχο νομιμότητας της εκλογής του Ε.Κ. και είχε ακυρώσει (22-7-2010) την πρυτανική πράξη διορισμού του ως αναπληρωτή καθηγητή, αφού εντοπίστηκαν παρατυπίες στη συγκρότηση του εκλεκτορικού σώματος αλλά και της εισηγητικής επιτροπής. Υστερα όμως από αίτηση θεραπείας που υπέβαλε ο ίδιος ο Ε.Κ. στο νέο υπουργό Παιδείας, ο κ. Αρβανιτόπουλος ανακάλεσε την απόλυσή του και τον επανέφερε (ΦΕΚ 1381Γ/31-12-2012).
Επειτα από ανώνυμη καταγγελία η υπόθεση οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά των 12 πανεπιστημιακών για παράβαση καθήκοντος, άμεση συνέργεια και ηθική αυτουργία στην ίδια πράξη.
Το βούλευμα διατάσσει «να διαβιβασθεί στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών η δικογραφία προκειμένου να ενεργηθούν τα, κατά την κρίση του, νόμιμα όσον αφορά στις υπόνοιες τέλεσης αξιόποινης πράξης -παράβασης καθήκοντος- που φέρεται ότι τελέσθηκε με την έκδοση της απόφασης του υπουργού Παιδείας». Παρά το γεγονός ότι εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2013, είναι άγνωστο εάν η δικογραφία έχει διαβιβασθεί στη Βουλή. Οπως αναφέρει:
* Δημιουργούνται υπόνοιες ότι κατά παράβαση της νομοθεσίας διενεργήθηκε στην πραγματικότητα εκ νέου, χωρίς να είναι δυνατός καθ' ύλην και κατά χρόνο, έλεγχος νομιμότητας της πρυτανικής πράξης εκλογής του Ε.Κ. Παράλληλα δικαιολογήθηκε η αποδοχή της αίτησης θεραπείας του κατηγορουμένου, παρ' ότι η ειδική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 ν. 3549/2007 δεν επιτρέπει στον υπουργό Παιδείας να επανέλθει και επανακρίνει την υπόθεση τροποποιώντας ή ανακαλώντας προηγούμενη απόφασή του.
* Ο επανέλεγχος της υπόθεσης από τον υπουργό Παιδείας δικαιολογεί υπόνοιες τέλεσης αξιόποινης πράξης (παράβασης καθήκοντος) που σκοπούσε στην επάνοδο του κατηγορουμένου στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή, στην οποία έχει εκλεγεί χωρίς να υπάρχουν οι νόμιμες τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις. Και αυτό λαμβάνοντας υπόψη ότι, πρώτον, ο Ε.Κ. δεν επικαλέστηκε κανένα νεότερο στοιχείο που δικαιολογούσε διαφορετική κρίση από αυτήν του υφυπουργού Παιδείας για τις παρατυπίες που διαπιστώθηκαν κατά τη διαδικασία εκλογής και, δεύτερον, η απόφαση του υφυπουργού είχε εκδοθεί σε συμφωνία με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου και τις θέσεις της νομολογίας.
Το έγγραφο
Είναι αξιοσημείωτο ότι το συγκεκριμένο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας δεν δέχθηκε για μία ακαδημαϊκή χρονιά φοιτητές, μετά την πρόταση του τότε υφυπουργού κ. Πανάρετου να καταργηθεί, λόγω οικογενειοκρατίας.
Με έγγραφο που είχε στείλει στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου στις 19 Νοεμβρίου 2010, ο κ. Πανάρετος ανέφερε ότι «το διδακτικό του προσωπικό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.ά., φαινόμενο που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των πανεπιστημίων στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς».
Πράγματι, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ο Π.Χ., ως καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος, είχε την εποπτεία του διδακτορικού της κόρης του Ε.Χ., η οποία μετά την απόκτηση του τίτλου είχε εκλεγεί αμέσως επίκουρη καθηγήτρια και στη συνέχεια κατ'ευθείαν τακτική καθηγήτρια. Επίσης, είχε εκλεγεί επίκουρος καθηγητής ο Α.Γ., σύζυγος της Ε.Χ., ενώ η σύζυγος του Π.Χ., Ελένη, ήταν καθηγήτρια στο ίδιο Τμήμα και διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής.
Συμπτωματικά ο Π.Χ. και η σύζυγός του είναι δύο από τους 12 κατηγορουμένους για την υπόθεση της παράνομης εκλογής του Ε.Κ.
Ας δούμε πώς περιγράφουν οι δικαστές τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για την εκλογή του Ε.Κ.:
* Επινοήθηκε τρόπος εξέλιξης του Ε.Κ. από τη βαθμίδα του λέκτορα απ' ευθείας σε αυτήν του αναπληρωτή καθηγητή και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί της προαγωγικής κρίσης η μονιμοποίησή του στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. Και αφού αυτό δεν μπορούσε να το ζητήσει με αίτησή του ο ίδιος, καθώς δεν είχε συμπληρώσει τρία έτη στη βαθμίδα του λέκτορα, επινοήθηκε ο μηχανισμός της προκήρυξης για την πλήρωση της κενής θέσης ΔΕΠ, η οποία ήταν προφανώς φωτογραφική, καθ' όσον το γνωστικό αντικείμενό της ήταν αυτό που «θεράπευε» ήδη εκείνος («Ιστορία και Γραμματεία της Εκκλησίας της Ελλάδος»). Με την όλη αυτή μεθόδευση επετεύχθη το εξής: Σε περίπτωση τυχόν αρνητικής κρίσης, το ενδεχόμενο βέβαια της οποίας είχε προληφθεί διαμέσου της «κατάλληλης» συγκρότησης του εκλεκτορικού σώματος, ο Ε.Κ. θα μπορούσε να παραμείνει στη βαθμίδα του λέκτορα, που ήδη κατείχε, αφού απέφυγε ο ίδιος με πρωτοβουλία του να ζητήσει την εξέλιξή του στην επόμενη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή.
* Προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις εις βάρος των κατηγορουμένων ότι κατά παράβαση των νόμιμων καθηκόντων τους ως μελών ΔΕΠ, επιφορτισμένων όχι μόνο με την εκτέλεση αμιγώς διδακτικών αλλά και διοικητικών καθηκόντων, συμμετείχαν σταδιακά και προμελετημένα στη σύνθετη διοικητική διαδικασία που κατέληξε στην εκλογή του Ε.Κ. στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή. Αυτή διεξήχθη, εκδιπλώθηκε και ολοκληρώθηκε με τον επιτήδειο τρόπο που προέκρινε ο Π.Χ., ως «πλέον ειδικός» ή «αρχαιότερος καθηγητής», οπωσδήποτε με τη συμμετοχή, ιδιάζουσα και αναγκαία, των κατηγορουμένων Π.Φ. και Ε.-Κ.Κ., συνεργούντων μαζί του, καθώς και όλων των άλλων κατηγορουμένων. Η συμμετοχή τους στη σύνθετη διοικητική διαδικασία κρίσης και εκλογής του ενδιαφερομένου ήταν, ως συνδρομή, η αναγκαία προϋπόθεση. Χωρίς την παροχή της, δηλαδή, ήταν αδύνατη η υπερπήδηση της βαθμίδας του επίκουρου και η κατάληψη της θέσης του αναπληρωτή καθηγητή από πλευράς του Ε.Κ.
Η «Κ.Ε.» επικοινώνησε τηλεφωνικά με το υπουργείο Παιδείας για να φιλοξενήσει την άποψη του κ. Αρβανιτόπουλου. Οπως ζητήθηκε, απέστειλε και e-mail, αλλά ακόμη δεν έχει λάβει απάντηση.
Αυτή τη φορά στο «κάδρο» μπαίνει και ο υπουργός Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλος. Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, που παρουσιάζει η «Κ.Ε.», καταλήγει στη διαπίστωση ότι υπάρχουν υπόνοιες εις βάρος του για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, ενώ παραπέμπει 12 νυν και πρώην καθηγητές ως κατηγορουμένους ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών. Το ζήτημα αποκτά ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, με δεδομένο ότι ο υπουργός Παιδείας έχει σηκώσει τη σημαία κατά της
αναξιοκρατίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Πέτρα του «σκανδάλου» αποτέλεσε η απόφαση του κ. Αρβανιτόπουλου, τον Δεκέμβριο του 2012, να ακυρώσει απόφαση προκατόχου του και να επαναφέρει στο Πανεπιστήμιο καθηγητή, ο οποίος είχε αποπεμφθεί για σοβαρές παραβάσεις κατά τη διαδικασία εκλογής του, προκαλώντας σάλο στην πανεπιστημιακή κοινότητα.
Η υπόθεση αφορά τον καθηγητή Ε.Κ., ο οποίος είχε απολυθεί με άλλους συναδέλφους του ύστερα από έρευνα που έγινε για τις συνθήκες εκλογής του. Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα (υπ' αριθμ. 1396/2013), ο Ε.Κ., όντας ακόμη λέκτορας, χωρίς να έχει προαχθεί σε επίκουρο καθηγητή, εξελέγη ως μοναδικός υποψήφιος, με φωτογραφική προκήρυξη, απ' ευθείας στη βαθμίδα του αναπληρωτή και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ.
Ο Πανάρετος
Ο πρώην υφυπουργός Παιδείας Γιάννης Πανάρετος είχε διενεργήσει αυτεπάγγελτο έλεγχο νομιμότητας της εκλογής του Ε.Κ. και είχε ακυρώσει (22-7-2010) την πρυτανική πράξη διορισμού του ως αναπληρωτή καθηγητή, αφού εντοπίστηκαν παρατυπίες στη συγκρότηση του εκλεκτορικού σώματος αλλά και της εισηγητικής επιτροπής. Υστερα όμως από αίτηση θεραπείας που υπέβαλε ο ίδιος ο Ε.Κ. στο νέο υπουργό Παιδείας, ο κ. Αρβανιτόπουλος ανακάλεσε την απόλυσή του και τον επανέφερε (ΦΕΚ 1381Γ/31-12-2012).
Επειτα από ανώνυμη καταγγελία η υπόθεση οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να ασκηθούν ποινικές διώξεις κατά των 12 πανεπιστημιακών για παράβαση καθήκοντος, άμεση συνέργεια και ηθική αυτουργία στην ίδια πράξη.
Το βούλευμα διατάσσει «να διαβιβασθεί στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών η δικογραφία προκειμένου να ενεργηθούν τα, κατά την κρίση του, νόμιμα όσον αφορά στις υπόνοιες τέλεσης αξιόποινης πράξης -παράβασης καθήκοντος- που φέρεται ότι τελέσθηκε με την έκδοση της απόφασης του υπουργού Παιδείας». Παρά το γεγονός ότι εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2013, είναι άγνωστο εάν η δικογραφία έχει διαβιβασθεί στη Βουλή. Οπως αναφέρει:
* Δημιουργούνται υπόνοιες ότι κατά παράβαση της νομοθεσίας διενεργήθηκε στην πραγματικότητα εκ νέου, χωρίς να είναι δυνατός καθ' ύλην και κατά χρόνο, έλεγχος νομιμότητας της πρυτανικής πράξης εκλογής του Ε.Κ. Παράλληλα δικαιολογήθηκε η αποδοχή της αίτησης θεραπείας του κατηγορουμένου, παρ' ότι η ειδική διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 ν. 3549/2007 δεν επιτρέπει στον υπουργό Παιδείας να επανέλθει και επανακρίνει την υπόθεση τροποποιώντας ή ανακαλώντας προηγούμενη απόφασή του.
* Ο επανέλεγχος της υπόθεσης από τον υπουργό Παιδείας δικαιολογεί υπόνοιες τέλεσης αξιόποινης πράξης (παράβασης καθήκοντος) που σκοπούσε στην επάνοδο του κατηγορουμένου στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή, στην οποία έχει εκλεγεί χωρίς να υπάρχουν οι νόμιμες τυπικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις. Και αυτό λαμβάνοντας υπόψη ότι, πρώτον, ο Ε.Κ. δεν επικαλέστηκε κανένα νεότερο στοιχείο που δικαιολογούσε διαφορετική κρίση από αυτήν του υφυπουργού Παιδείας για τις παρατυπίες που διαπιστώθηκαν κατά τη διαδικασία εκλογής και, δεύτερον, η απόφαση του υφυπουργού είχε εκδοθεί σε συμφωνία με τις ισχύουσες διατάξεις του νόμου και τις θέσεις της νομολογίας.
Το έγγραφο
Είναι αξιοσημείωτο ότι το συγκεκριμένο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας δεν δέχθηκε για μία ακαδημαϊκή χρονιά φοιτητές, μετά την πρόταση του τότε υφυπουργού κ. Πανάρετου να καταργηθεί, λόγω οικογενειοκρατίας.
Με έγγραφο που είχε στείλει στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου στις 19 Νοεμβρίου 2010, ο κ. Πανάρετος ανέφερε ότι «το διδακτικό του προσωπικό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.ά., φαινόμενο που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των πανεπιστημίων στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς».
Πράγματι, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ο Π.Χ., ως καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος, είχε την εποπτεία του διδακτορικού της κόρης του Ε.Χ., η οποία μετά την απόκτηση του τίτλου είχε εκλεγεί αμέσως επίκουρη καθηγήτρια και στη συνέχεια κατ'ευθείαν τακτική καθηγήτρια. Επίσης, είχε εκλεγεί επίκουρος καθηγητής ο Α.Γ., σύζυγος της Ε.Χ., ενώ η σύζυγος του Π.Χ., Ελένη, ήταν καθηγήτρια στο ίδιο Τμήμα και διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής.
Συμπτωματικά ο Π.Χ. και η σύζυγός του είναι δύο από τους 12 κατηγορουμένους για την υπόθεση της παράνομης εκλογής του Ε.Κ.
Ας δούμε πώς περιγράφουν οι δικαστές τη διαδικασία που ακολουθήθηκε για την εκλογή του Ε.Κ.:
* Επινοήθηκε τρόπος εξέλιξης του Ε.Κ. από τη βαθμίδα του λέκτορα απ' ευθείας σε αυτήν του αναπληρωτή καθηγητή και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί της προαγωγικής κρίσης η μονιμοποίησή του στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. Και αφού αυτό δεν μπορούσε να το ζητήσει με αίτησή του ο ίδιος, καθώς δεν είχε συμπληρώσει τρία έτη στη βαθμίδα του λέκτορα, επινοήθηκε ο μηχανισμός της προκήρυξης για την πλήρωση της κενής θέσης ΔΕΠ, η οποία ήταν προφανώς φωτογραφική, καθ' όσον το γνωστικό αντικείμενό της ήταν αυτό που «θεράπευε» ήδη εκείνος («Ιστορία και Γραμματεία της Εκκλησίας της Ελλάδος»). Με την όλη αυτή μεθόδευση επετεύχθη το εξής: Σε περίπτωση τυχόν αρνητικής κρίσης, το ενδεχόμενο βέβαια της οποίας είχε προληφθεί διαμέσου της «κατάλληλης» συγκρότησης του εκλεκτορικού σώματος, ο Ε.Κ. θα μπορούσε να παραμείνει στη βαθμίδα του λέκτορα, που ήδη κατείχε, αφού απέφυγε ο ίδιος με πρωτοβουλία του να ζητήσει την εξέλιξή του στην επόμενη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή.
* Προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις εις βάρος των κατηγορουμένων ότι κατά παράβαση των νόμιμων καθηκόντων τους ως μελών ΔΕΠ, επιφορτισμένων όχι μόνο με την εκτέλεση αμιγώς διδακτικών αλλά και διοικητικών καθηκόντων, συμμετείχαν σταδιακά και προμελετημένα στη σύνθετη διοικητική διαδικασία που κατέληξε στην εκλογή του Ε.Κ. στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή. Αυτή διεξήχθη, εκδιπλώθηκε και ολοκληρώθηκε με τον επιτήδειο τρόπο που προέκρινε ο Π.Χ., ως «πλέον ειδικός» ή «αρχαιότερος καθηγητής», οπωσδήποτε με τη συμμετοχή, ιδιάζουσα και αναγκαία, των κατηγορουμένων Π.Φ. και Ε.-Κ.Κ., συνεργούντων μαζί του, καθώς και όλων των άλλων κατηγορουμένων. Η συμμετοχή τους στη σύνθετη διοικητική διαδικασία κρίσης και εκλογής του ενδιαφερομένου ήταν, ως συνδρομή, η αναγκαία προϋπόθεση. Χωρίς την παροχή της, δηλαδή, ήταν αδύνατη η υπερπήδηση της βαθμίδας του επίκουρου και η κατάληψη της θέσης του αναπληρωτή καθηγητή από πλευράς του Ε.Κ.
Η «Κ.Ε.» επικοινώνησε τηλεφωνικά με το υπουργείο Παιδείας για να φιλοξενήσει την άποψη του κ. Αρβανιτόπουλου. Οπως ζητήθηκε, απέστειλε και e-mail, αλλά ακόμη δεν έχει λάβει απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου